Hof Leeuwarden, 25-04-2007, nr. 0500293

De grief betreft het oordeel van de rechtbank dat het [appellanten] niet was toegestaan om af te leveren aan de firma Dyker in plaats van aan het in de CMR-vrachtbrief als ontvanger vermelde bedrijf OOO ‘Stroyinvest-K’. Ter toelichting op de grief stellen [appellanten] dat OOO ‘Stroyinvest-K’ als een verlengstuk van Dyker moet worden gezien, refererend aan de stelling bij pleidooi in eerste aanleg (pleitnota van mr. Van Hasselt onder 24) dat Dyker Company de eindontvanger is die ten behoeve van de aflevering in casu gebruik maakte van OOO ‘Stroyinvest-K’. [appellanten] beroepen zich voorts op een schriftelijk verslag van een interview dat in 2003 is gehouden door [betrokkene 1 ], correspondent van [appellanten] in Moskou, met de chauffeur [betrokkene 2 ], die het transport heeft verzorgd na aankomst van de truck in Moskou naar de douanepost Tushino en vandaar naar de feitelijke plaats van aflevering in Balashikha. Een kopie van dit schriftelijk verslag is door [appellanten] overgelegd bij akte van 20 september 2006.

AIG heeft bij antwoordakte van 18 oktober 2006 gesteld dat de betreffende productie als te laat overgelegd door het hof buiten beschouwing moet worden gelaten.

Het hof is van oordeel dat — ook wanneer het mede acht zou slaan op het verslag van het interview van [betrokkene 2 ] — [appellanten] hun stelling dat zij als vervoerder hebben voldaan aan hun uit de vervoerovereenkomst voortvloeiende verplichting tot aflevering aan OOO ‘Stroyinvest-K’ als geadresseerde in het licht van de betwisting door AIG onvoldoende hebben onderbouwd. Niet is komen vast te staan dat OOO ‘Stroyinvest-K’ als een verlengstuk van Dyker moet worden gezien, zoals [appellanten] blijkens hun stelling bij memorie van grieven ingang willen doen vinden, nog daargelaten wat daaronder rechtens moet worden verstaan en welke consequenties dat zou hebben. Evenmin kan op grond van de stellingen, producties en het interview met [betrokkene 2 ] worden aangenomen dat Dyker in die zin als ontvanger moet worden aangemerkt dat de vervoerde goederen uiteindelijk voor Dyker waren bestemd en evenmin dat die goederen ook daadwerkelijk door Dyker zijn ontvangen.

Grief I faalt.

[appellanten] doen — kennelijk — in hun tweede grief wederom een beroep op overmacht in de zin van artikel 17 lid 2 CMR-verdrag, dat door de rechtbank in rechtsoverweging 5 van het bestreden vonnis van 17 november 2004 is verworpen.

Het hof leest in de stellingen van [appellanten] in dit verband geen andere stellingen dan reeds door haar in eerste aanleg naar voren zijn gebracht, behoudens voor zover [appellanten] ook in het verband van deze grief mede een beroep doen op het hiervoor reeds genoemde verslag van het interview met [betrokkene 2 ].

Het hof kan zich verenigen met de door de rechtbank voor de afwijzing van het beroep op overmacht gegeven motivering en maakt die tot de zijne. Het hof is voorts van oordeel dat met betrekking tot dit beroep op overmacht in het verslag van het interview met [betrokkene 2 ] geen althans onvoldoende aanknopingspunten naar voren komen voor een ander oordeel. Om die reden komt het hof ook niet toe aan het aanbod van [appellanten] om te bewijzen dat de door haar gestelde feiten en omstandigheden een beroep op overmacht rechtvaardigen.

Grief II faalt.

[appellanten] stellen dat in geen geval sprake is van opzet of grove schuld in de zin van artikel 29 CMR-verdrag, die een doorbreking van de beperking van de aansprakelijkheid op grond van artikel 23 CMR-verdrag rechtvaardigt.

Ook hier geldt dat ook in hoger beroep [appellanten] de gemotiveerde stellingen van AIG omtrent de gang van zaken rond het transport en de aflevering, althans het achterwege blijven daarvan, in Moskou onvoldoende gemotiveerd hebben betwist. Het hof verenigt zich ook te dien aanzien met de door de rechtbank gegeven motivering en maakt die tot de zijne. Ook hier geldt dat, voor zover al het verslag van het interview met [betrokkene 2 ] mede in de beschouwingen zou moeten worden betrokken, dit verslag onvoldoende feiten of omstandigheden bevat die tot een andersluidend oordeel zouden leiden. Het hof is van oordeel dat de verklaring van [betrokkene 2 ] juist bevestigt dat er sprake was van grove schuld van [appellanten] Om die reden komt het hof ook in dit verband niet toe aan het door [appellanten] ter zake gedane bewijsaanbod, waarbij nog komt dat [appellanten] niet hebben gesteld dat [betrokkene 2 ] meer of anders zou kunnen verklaren dan is neergelegd in het genoemde verslag van het interview met hem.

De grief faalt.