HR, 09-02-2016, nr. 14/05026

1. Het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch heeft bij arrest van 1 september 2014 de verdachte niet-ontvankelijk verklaard in zijn hoger beroep tegen het vonnis van de Politierechter in de Rechtbank Zeeland-West-Brabant van 19 juli 2013, waarbij de verdachte wegens “diefstal” is veroordeeld tot een gevangenisstraf van een week.

2. Namens verdachte is beroep in cassatie ingesteld en heeft mr. G.W.L.A.M. Koppen, advocaat te Breda, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld.

3. Het middel behelst de klacht dat het Hof de beslissing om verdachte niet-ontvankelijk te verklaren in het hoger beroep ontoereikend heeft gemotiveerd.

4. De bestreden uitspraak is bij verstek gewezen. Het arrest houdt in:

“Het hof is van oordeel dat het door verdachte ingestelde hoger beroep niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, nu verdachte geen schriftuur houdende grieven heeft ingediend noch mondeling bezwaren tegen het vonnis heeft opgegeven en het hof niet van oordeel is dat de strafzaak desalniettemin onderzocht dient te worden”.

5. In de toelichting op het middel wordt gesteld dat namens verdachte op 22 juli 2013 en derhalve binnen veertien dagen na het instellen van het hoger beroep – blijkens de zich bij de gedingstukken bevindende Akte instellen hoger beroep is dat beroep namens verdachte op 19 juli 2013 ingesteld – bij de Rechtbank een schriftuur houdende grieven als bedoeld in art. 410 Sv ingediend.

6. Bij de gedingstukken bevindt zich niet een schriftuur houdende grieven. Evenmin bevat het dossier (afschriften van) correspondentie waaruit zou kunnen worden afgeleid dat een dergelijke schriftuur door de Rechtbank is ontvangen. Bij faxbericht van 13 maart 2015 heeft de steller van het middel de strafgriffie van de Hoge Raad conform art. IV lid 3 van het Procesreglement van de Strafkamer van de Hoge Raad verzocht hem deze schriftuur toe te zenden. Dit heeft er niet toe geleid dat het bedoelde stuk alsnog boven water is gekomen. Aan de steller van het middel is naar aanleiding van zijn verzoek een kopie van de pleitnotitie eerste aanleg verzonden. De strafgriffie van de Hoge Raad is er kennelijk per abuis vanuit gegaan dat dit het gevraagde stuk betrof.

7. Aan de cassatieschriftuur zijn gehecht afschriften van een brief van (een kantoorgenoot van) verdachtes raadsman in eerste aanleg aan de strafgriffie van Rechtbank Zeeland-West-Brabant van 22 juli 2013, de akte instellen hoger beroep en een twee pagina’s tellend grievenformulier. Op dat formulier is een vinkje geplaatst in het vakje “ik heb bezwaren tegen (de hoogte van) de opgelegde straf”. Voorts is aangehecht een faxverzendrapport, waaruit kan worden afgeleid dat op 22 juli 2013 om 7:59 uur deze brief en nog 3 pagina’s zijn verzonden naar het nummer 00765311169 en dat het “result” van deze verzending “OK” was.1.Genoemd faxnummer betreft het nummer dat destijds in gebruik was bij de strafgriffie van de Rechtbank.

8. De inhoud van de aan de schriftuur gehechte stukken biedt grond voor het ernstige vermoeden dat namens de verdachte een schriftuur houdende grieven als bedoeld in art. 410 Sv is ingediend. Op grond hiervan moet in cassatie ervan worden uitgegaan dat een dergelijke schriftuur is ingediend.2.

9. Het middel slaagt.

10. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen, heb ik niet aangetroffen.

11. Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak en tot terugwijzing van de zaak naar het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch, opdat de zaak opnieuw wordt berecht en afgedaan.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der NederlandenAG