7.10.1 Algemeen

Tot dusver ging het om het bestanddeel ‘wederrechtelijke bevoordeling’ in art. 343 aanhef en onder 3 Sr. Om strafrechtelijke aansprakelijkheid te kunnen aannemen, dient voorts voldaan te zijn aan de eis dat de dader ten tijde van de bevoordelende gedraging wist dat daardoor een of meer schuldeisers van de rechtspersoon in hun verhaalsmogelijkheden worden benadeeld. Strafbaarheid treedt pas in indien de schuldeisers door de bevoordelingsgedraging – in elk geval op enig moment – daadwerkelijk zijn benadeeld.1 Als gezegd werd de opzeteis onder het oude recht tot uitdrukking gebracht met de woorden ‘ter bedrieglijke verkorting van de rechten van de schuldeisers’. In een reeks arresten besliste de Hoge Raad dat onder ‘ter bedrieglijke verkorting van de rechten van de schuldeisers’ tevens het voorwaardelijk opzet is begrepen.2 Het bewust aanvaarden van de aanmerkelijke kans dat benadeling van schuldeisers zou intreden, volstaat daarmee. De wetgever heeft met de wijziging van de redactie van de opzeteis in het huidige art. 341 Sr en 343 Sr deze rechtspraak willen codificeren. Het aanvaarden van de voorwaardelijke opzet-variant in het kader van de bankbreukdelicten heeft de vraag doen ontstaan onder welke omstandigheden gesproken moet worden van het bewust aanvaarden van de aanmerkelijke kans dat schuldeisers in hun verhaalsmogelijkheden worden benadeeld.