Hof Amsterdam, 24-01-2018, nr. 23-002003-17

hij op of omstreeks 1 oktober 2016 te Zwolle, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toeëigening in/uit een (bedrijfs)pand (gelegen aan de Paxtonstraat) heeft weggenomen 5, althans een of meer filmcamera('s) (merk/type: Gopro type 4) en/of 5, althans een of meer computer(s) (merk/type: Apple Pro 15 en/of Apple Air 13 en/of Apple Imac 21), geheel of ten dele toebehorend aan [bedrijf 1] en/of [bedrijf 2] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan hem, verdachte en/of zijn mededader(s), waarbij hij, verdachte en/of zijn mededader(s) zich de toegang tot dat (bedrijfs)pand heeft/hebben verschaft en/of die/dat weg te nemen goed(eren) onder zijn/hun bereik heeft/hebben gebracht door middel van braak op en/of verbreking van een of meer ra(a)m(en) en/of deur(en) van/aan voornoemd (bedrijfs)pand;

hij op of omstreeks 30 september 2016 en/of op of omstreeks 01 oktober 2016 te Nijverdal, gemeente Hellendoorn, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toeëigening in/uit een (bedrijfs)pand (gelegen aan de Bedrijvenweg) heeft weggenomen een telefoon (merk/type: Apple iPhone 6) en/of een of meer geldbedrag(en) (in totaal ongeveer 80 euro), geheel of ten dele toebehorend aan [naam 1] en/of [naam 2] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan hem, verdachte en/of zijn mededader(s), waarbij hij, verdachte en/of zijn mededader(s) zich de toegang tot dat (bedrijfs)pand heeft/hebben verschaft en/of die/dat weg te nemen goed(eren) en/of geldbedrag(en) onder zijn/hun bereik heeft/hebben gebracht door middel van braak op en/of verbreking van een of meer deur(en) van voornoemd (bedrijfs)pand; 3.

hij op of omstreeks 29 juni 2016 te Rotterdam, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toeëigening in/uit een woning (gelegen aan Nieuwenoord) heeft weggenomen

- een laptop en/of

- een laptoptas en/of

- een of meer camera-apparatu(u)r(en) en/of

- een of meer siera(a)d(en) en/of

- een tondeuse en/of bijbehorend koffertje en/of

- een of meer verpakking(en) parfum,

geheel of ten dele toebehorend aan [naam 3] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan hem, verdachte en/of zijn mededader(s), waarbij hij, verdachte en/of zijn mededader(s) zich de toegang tot die woning heeft/hebben verschaft en/of die/dat weg te nemen goed(eren) onder zijn/hun bereik heeft/hebben gebracht door middel van braak op en/of verbreking van een of meer slot(en) en/of deur(en) van voornoemde woning;

hij op 1 oktober 2016 te Zwolle, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een bedrijfspand gelegen aan de Paxtonstraat heeft weggenomen 5 filmcamera's (merk/type: Gopro type 4) en 5 computers (merk: Apple), toebehorend aan [bedrijf 1] , waarbij hij, verdachte en zijn mededader(s) zich de toegang tot dat bedrijfspand hebben verschaft en die weg te nemen goederen onder hun bereik hebben gebracht door middel van braak van een raam en deuren van voornoemd bedrijfspand;

hij op 29 juni 2016 te Rotterdam, tezamen en in vereniging met anderen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een woning gelegen aan Nieuwenoord heeft weggenomen

- een laptop en

- camera-apparatuur en

- sieraden en

- een tondeuse en bijbehorend koffertje en

- verpakkingen parfum,

toebehorend aan een ander of anderen dan aan hem, verdachte en zijn mededaders;

4.

hij op 27 juni 2016 te Amsterdam, tezamen en in vereniging met een ander, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een bedrijfspand gelegen aan de Balthasar Floriszstraat en Hobbemakade heeft weggenomen een computer (merk: Lenovo) en een telefoon (merk: Siemens) en een kluis (met ongeveer 600 euro en portemonnees met inhoud), toebehorend aan Bezorgrestaurant [bedrijf 3] en/of [bedrijf 4] , waarbij hij, verdachte en zijn mededader zich de toegang tot dat bedrijfspand hebben verschaft door middel van braak van een deur van voornoemd bedrijfspand.

Hetgeen onder 1, 2, 3 en 4 meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het onder 1, 2, 3 en 4 bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het onder 1 bewezenverklaarde levert op:

diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft en het weg te nemen goed onder zijn bereik heeft gebracht door middel van braak.

Het onder 2 en 4 bewezenverklaarde levert telkens op:

diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak.

Het onder 3 bewezenverklaarde levert op:

diefstal door twee of meer verenigde personen.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het onder 1, 2, 3 en 4 bewezenverklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf

De rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg onder 1, 2, 3 en 4 bewezenverklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 18 maanden met aftrek van voorarrest.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het onder 1, 2, 3 en 4 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 24 maanden met aftrek van voorarrest.

De raadsman heeft het hof verzocht, indien het tot een strafoplegging komt, in ieder geval geen hogere straf op te leggen dan in eerste aanleg.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich samen met (één of meer) anderen schuldig gemaakt aan een drietal bedrijfsinbraken. Bij deze bedrijfsinbraken is telkens forse schade en chaos veroorzaakt en zijn verschillende kostbare goederen weggenomen. Dergelijke vermogensdelicten bezorgen de gedupeerde ondernemers naast de nodige schade ook veel hinder. Daarnaast heeft de verdachte zich samen met anderen schuldig gemaakt aan een diefstal uit een woning. Een woning is bij uitstek een plaats waar de bewoner zich veilig en geborgen moet kunnen voelen. Door een misdrijf als het onderhavige wordt dit gevoel op ernstige wijze aangetast. De verdachte heeft, door het plegen van deze vier misdrijven, een volstrekt gebrek aan respect voor het eigendomsrecht van anderen aan de dag gelegd. Bovendien versterken dergelijke feiten gevoelens van onrust en onveiligheid in de samenleving.

Blijkens een de verdachte betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 10 januari 2018 is hij in het recente verleden ter zake van soortgelijke feiten onherroepelijk veroordeeld tot langdurige vrijheidsstraffen, waaronder 12 en 15 maanden gevangenisstraf. Dat weegt sterk in zijn nadeel.

De verdachte heeft er in geen enkel stadium van de strafprocedure blijk van gegeven het laakbare van zijn handelen in te zien. Evenmin heeft hij zich op enigerlei wijze bereid getoond om, bijvoorbeeld onder toezicht en met begeleiding van de reclassering, te werken aan het recidivegevaar dat hij klaarblijkelijk in zich bergt. Bijzondere persoonlijke omstandigheden die tot matiging van de op te leggen straf aanleiding geven, zijn gesteld noch aannemelijk geworden.

Op grond hiervan is het hof van oordeel dat oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf is aangewezen, waarmee met name wordt beoogd de samenleving enige tijd tegen de verdachte te beschermen. Het hof acht, alles afwegende, een gevangenisstraf voor de duur van 2 jaren, passend en geboden. Hieruit volgt dat het hof de door de rechtbank opgelegde gevangenisstraf in de omstandigheden van dit geval onvoldoende recht vindt doen aan de ernst van de feiten en het strafdoel van speciale preventie.

Vordering van de benadeelde partij [naam 3]

Vordering

De benadeelde partij [naam 3] heeft zich in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding ter zake van het onder 3 tenlastegelegde. Deze vordering bedraagt € 625, bestaande uit – naar het hof begrijpt – een bedrag van € 241,42 ter compensatie van materiële schade (€ 225 eigen risico en € 16,42 reiskosten) en een bedrag van € 400 ter compensatie van immateriële schade. Voorts heeft de benadeelde partij verzocht het bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente. De vordering is bij het vonnis waarvan beroep integraal toegewezen. De vordering is in hoger beroep opnieuw aan de orde.

Standpunt advocaat-generaal

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de vordering wordt toegewezen tot € 241,42 ter compensatie van materiële schade (€ 225 eigen risico en € 16,42 reiskosten), met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel als bedoeld in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht.

Standpunt verdediging

Van de zijde van de verdachte is de vordering niet betwist.

Oordeel hof

Uit het onderzoek ter terechtzitting is het hof voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van het onder 3 bewezenverklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks materiële schade heeft geleden tot het gevorderde bedrag van € 241,42 (€ 225 eigen risico en € 16,42 reiskosten), mede omdat de gemotiveerde stellingen van de benadeelde partij dienaangaande niet door of namens de verdachte zijn weersproken. De verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden zodat de vordering tot dat bedrag zal worden toegewezen.

Met betrekking tot de gevorderde immateriële schade van € 400 overweegt het hof als volgt.

Artikel 6:106, eerste lid aanhef en onder b, van het Burgerlijk Wetboek brengt, voor zover voor de beoordeling van belang, mee dat de benadeelde recht heeft op een naar billijkheid vast te stellen immateriële schadevergoeding indien hij ten gevolge van het strafbare feit lichamelijk letsel heeft opgelopen, in zijn eer of goede naam is geschaad of op andere wijze in zijn persoon is aangetast.

Lichamelijk letsel of aantasting in de eer of goede naam is door de benadeelde partij niet gesteld. Voor de toewijsbaarheid van een vordering gericht op de vergoeding van het op andere wijze in zijn persoon zijn aangetast, is uitgangspunt dat de benadeelde geestelijk letsel heeft opgelopen (vgl. HR 29 juni 2012, ECLI:NL:HR:2012:BW1519). Het hof ziet geen aanleiding op dat uitgangspunt in het onderhavige geval een uitzondering te maken. Het bestaan van geestelijk letsel is door de benadeelde partij niet gesteld, zodat de vordering in zoverre moeten worden afgewezen.

Om te bevorderen dat de materiële schade door de verdachte wordt vergoed, zal het hof de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht opleggen op de hierna te noemen wijze. Voorts zal het hof het toegewezen bedrag vermeerderen met de wettelijke rente.

Vordering van de benadeelde partij [bedrijf 4] h.o.d.n. [bedrijf 3] Bezorgrestaurants

Vordering

De benadeelde partij [bedrijf 4] . heeft zich in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding ter zake van het onder 4 tenlastegelegde. Deze bedraagt € 6.120,72 ter vergoeding van materiële schade. Voorts heeft de benadeelde partij verzocht het bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente. De vordering is bij het vonnis waarvan beroep toegewezen tot een bedrag van € 500. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Standpunt advocaat-generaal

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de vordering wordt toegewezen tot € 500 aan materiële schade, zoals de rechtbank in eerste aanleg heeft gedaan.

Standpunt verdediging

De raadsman van de verdachte heeft, op grond van de bepleite vrijspraak van feit 4, verzocht de vordering geheel af te wijzen. Subsidiair heeft hij betwist dat een eigen risico van € 500 aan materiële schade, zoals de rechtbank heeft aangenomen, zodanig gebruikelijk bij bedrijfsverzekeringen is dat dit bedrag voor toekenning in aanmerking komt. Het gevorderde schadebedrag is (ook) voor het overige onvoldoende onderbouwd en onduidelijk is welk deel reeds door de verzekering is vergoed, aldus de raadsman.

Oordeel hof

Uit het schadeonderbouwingsformulier kan worden opgemaakt dat de benadeelde partij een verzekeraar heeft aangesproken, kennelijk teneinde tot uitkering van de geleden schade te komen, en dat het de benadeelde partij ten tijde van het indienen van voormeld formulier nog niet bekend was in hoeverre haar schade door de verzekeraar zou worden vergoed. De rechtbank heeft de benadeelde partij in haar vordering grotendeels niet-ontvankelijk verklaard, omdat de benadeelde partij in de loop van het proces geen nadere informatie had verschaft, zodat onduidelijk was of de verzekeraar tot uitkering was overgegaan. In hoger beroep heeft benadeelde partij te kennen gegeven de vordering te willen handhaven tot de in eerste aanleg gevorderde som, doch zonder daarbij nadere informatie te verstrekken over enige uitkering door de verzekeraar, terwijl dit wel op de weg van de benadeelde partij had gelegen. Dit klemt te meer nu de vordering op dit punt van de zijde van de verdachte gemotiveerd is weersproken. Bij die stand van zaken acht het hof het een onevenredige belasting van het strafgeding om de benadeelde partij in de gelegenheid te stellen alsnog nadere informatie bij te brengen. Anders dan de rechtbank zal het hof ook niet een beperkt bedrag van € 500 voor vergoeding in aanmerking brengen, omdat naar het oordeel van het hof onvoldoende vaststaat dat dat het eigen risico bij bedrijfsverzekeringen € 500 pleegt te bedragen. De benadeelde partij kan daarom in de vordering niet worden ontvangen en kan de vordering slechts bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf en maatregel zijn gegrond op de artikelen 36f, 57, 63 en 311 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.

Vordering tenuitvoerlegging

Het openbaar ministerie heeft de tenuitvoerlegging gevorderd van het bij vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 7 maart 2016 voorwaardelijke opgelegde deel van de gevangenisstraf voor de duur van één maand. Deze vordering is in hoger beroep opnieuw aan de orde.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de vordering tot tenuitvoerlegging wordt toegewezen.

De raadsman van de verdachte heeft, in het verlengde van de vrijspraken die hij heeft bepleit, verzocht de vordering af te wijzen.

Bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd aan vier misdrijven heeft schuldig gemaakt. Daarom zal de tenuitvoerlegging van de voorwaardelijk opgelegde straf worden gelast.

BESLISSING

Het hof:

Verklaart de verdachte niet-ontvankelijk in het hoger beroep, voor zover gericht tegen de beslissing ter zake van het onder 5 primair en 5 subsidiair tenlastegelegde.

Vernietigt het vonnis waarvan beroep voor het overige en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het onder 1, 2, 3 en 4 tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder 1, 2, 3 en 4 bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 2 (twee) jaren.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, of artikel 27a van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Gelast de teruggave aan de verdachte van de in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:

Vordering van de benadeelde partij [naam 3]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [naam 3] ter zake van het onder 3 bewezen verklaarde tot het bedrag van € 241,42 (tweehonderdeenenveertig euro en tweeënveertig cent) bestaande uit € 241,42 (tweehonderdeenenveertig euro en tweeënveertig cent) materiële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 29 juni 2016 tot aan de dag der voldoening.

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Verwijst de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [naam 3] , ter zake van het onder 3 bewezen verklaarde een bedrag te betalen van € 241,42 (tweehonderdeenenveertig euro en tweeënveertig cent) bestaande uit € 241,42 (tweehonderdeenenveertig euro en tweeënveertig cent) materiële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 29 juni 2016 tot aan de dag der voldoening, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 4 (vier) dagen hechtenis, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet opheft.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Vordering van de benadeelde partij [bedrijf 4] .

Verklaart de benadeelde partij [bedrijf 4] niet-ontvankelijk in de vordering tot schadevergoeding en bepaalt dat de benadeelde partij de vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen.

Bepaalt dat de benadeelde partij en de verdachte ieder hun eigen kosten dragen.

Gelast de tenuitvoerlegging van de straf, voor zover voorwaardelijk opgelegd bij vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 7 maart 2016, parketnummer 13-741036-16, te weten van:

gevangenisstraf voor de duur van 1 (één) maand.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. A.M. van Woensel, mr. J.J.I. de Jong en mr. R. Kuiper, in tegenwoordigheid van

mr. D.J. Lutje Wagelaar, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 24 januari 2018.

[…]

.