Hof Arnhem, 05-08-2008, nr. 107.004.898

Het hof volhardt bij zijn tussenarrest, behoudens hetgeen in r.o. 6 van dit arrest wordt overwogen.

Mocht het hof tot het oordeel komen dat het vonnis van de rechtbank vernietigd moet worden, brengt de devolutieve werking van het appel met zich dat hij de vraag dient te beantwoorden of [geïntimeerden] kunnen worden toegelaten tot de wettelijke schuldsaneringsregeling (hierna ook: WSNP). De rechtbank is immers, door haar beslissing dat [appellant] moest meewerken aan het dwangakkoord, niet aan het beantwoorden van die vraag toegekomen. Overigens

kan - zoals ook de Minister van Justitie tijdens de parlementaire behandeling heeft opgemerkt (Kamerstukken II 2005-2006, nr. 7) - de kwestie van de goede trouw door het hof ook worden betrokken bij de primaire vraag of [appellant] kan worden bevolen medewerking te verlenen aan een dwangakkoord. Het is immers, behoudens bijzondere omstandigheden die in de afweging van de belangen moeten worden betrokken, niet wel denkbaar dat van een schuldeiser dergelijke medewerking kan worden gevergd indien de schuldenaar of schuldenaren er niet in slagen aannemelijk te maken dat de schulden te goeder trouw zijn ontstaan of onbetaald gelaten.

Blijkens de overgangsregeling is, hoewel het inleidend verzoek dateert van vóór

1 januari 2008, op het verzoek tot toelating tot de WSNP de Faillissementswet

(hierna ook: Fw), zoals gewijzigd per 1 januari 2008 van toepassing.

Ingevolge artikel 288 (Fw) wordt een verzoek tot toelating tot de wettelijke schuldsaneringsregeling slechts toegewezen indien - voor zover hier van belang - voldoende aannemelijk is dat de schuldenaar ten aanzien van het ontstaan of onbetaald laten van zijn schulden in de vijf jaar voorafgaand aan de dag waarop het verzoekschrift is ingediend, te goeder trouw is geweest.

[appellant] heeft aangevoerd dat er sprake is geweest van wanbeleid.

Gelet op de tekst van de wet ligt het echter juist op de weg van de schuldenaren,

ook zonder dat wanbeleid wordt gesteld, om deze goede trouw aannemelijk te

maken.

Het hof komt dan ook, op grond van het hiervoor gestelde, terug op hetgeen hij in zijn tussenarrest onder r.o. 17 tot en met 21 heeft overwogen. Deze overwegingen berustten op een onjuiste verdeling van de stelplicht en de plicht de goede trouw aannemelijk te maken.

Onder verwijzing naar het gestelde in het tussenarrest van 10 juli 2008 herhaalt het hof hier dat hij het niet redelijk acht bij de huidige stand van zaken al consequenties aan begane verzuimen te verbinden. Dit klemt temeer nu [geïntimeerden] - gelet op het tussenarrest van 10 juli 2008 - hebben kunnen menen dat het hof op deze aangelegenheid niet zou terugkomen.

Het hof heeft in dat tussenarrest aan hen ook geen verzoek gedaan om een exposé te geven over de goede trouw.

Zij zullen daarom, mede met het oog op een eerlijke procesorde, alsnog in de gelegenheid worden gesteld om binnen de in het dictum gestelde termijnen dat verzuim te herstellen. Zij kunnen een schriftuur indienen waarin duidelijk wordt uiteengezet, zo mogelijk met bewijsstukken, hoe de schulden zijn ontstaan en op welke gronden het hof in de visie van [geïntimeerden] tot het oordeel zou moeten komen dat er sprake is van goede trouw aan hun zijde. Zij dienen hier de aangevoerde stellingen van [appellant] ter zitting van het hof van 2 juli 2008 bij te betrekken.

Tevens wordt [geïntimeerde 2] in de gelegenheid gesteld zijn verzoekschrift tot toelating aan te vullen met een origineel uittreksel uit het persoonsregister als bedoeld in artikel 1 letter d van de Recofa-richtlijn en - indien van toepassing - de stukken als bedoeld onder letter b van genoemd artikel.

[appellant] zal een termijn worden gegund om op het schriftuur te reageren.

Slotsom

Op grond van het vorenstaande zal het hof beslissen als na te melden.

Na ommekomst van de hierna te noemen termijnen zal in beginsel geen nadere mondelinge behandeling plaatsvinden en zal op 12 september 2008 arrest worden gewezen.