HR, 10-12-2019, nr. 18/04996

PROCUREUR-GENERAAL

BIJ DE

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN

Nummer 18/04996

Zitting 29 oktober 2019

CONCLUSIE

G. Knigge

In de zaak

[klager] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1970,

hierna: de klager.

Het klaagschrift richt zich tegen een onder de klager op de voet van art. 94 Sv inbeslaggenomen ambulance Volkswagen Crafter. De inbeslagneming vond plaats op 28 november 2017 tijdens een integrale controle van het autobedrijf van de klager. Van het inbeslaggenomen voertuig werd vermoed dat het was ‘omgekat’, dat wil zeggen dat het daarin aangebrachte chassisnummer of voertuigidentificatienummer (VIN) van een andere auto afkomstig en het voertuig (deels) van diefstal afkomstig is.

De bestreden beschikking houdt onder meer het volgende in:

‘’Deze beschikking betreft een op 2 maart 2018 ter griffie van deze rechtbank ingediend klaagschrift, als bedoeld in artikel 552a van het Wetboek van Strafvordering (…)

Het klaagschrift is op 1 mei 2018 gelijktijdig met een vordering onttrekking aan het verkeer van de officier betreffende voornoemde auto in openbare raadkamer behandeld. Klager en zijn raadsvrouw, mr. F.L.C. Schoolderman, zijn in raadkamer verschenen. Door klager is gepersisteerd bij het klaagschrift. De officier van justitie heeft zich verzet tegen inwilliging van het klaagschrift en vordert onttrekking aan het verkeer van de auto.

De beoordeling

Het klaagschrift is tijdig ingediend, immers binnen twee jaren na genoemde inbeslagneming.

Uit het dossier en het verhandelde in raadkamer is naar het oordeel van de rechter gebleken dat het VIN en het motornummer van de auto niet door de fabrikant zijn aangebracht en dat het voertuig grotendeels van diefstal afkomstig is. In aanmerking genomen dat het een feit van algemene bekendheid is dat dat het ongecontroleerde bezit van dergelijke voertuigen afbreuk doet aan een effectieve voorkoming en bestrijding van met gestolen auto’s bedreven handel en dat daarvan tevens een bevorderende werking op diefstal van auto’s uitgaat, is het ongecontroleerde bezit van onderhavige auto’s in strijd met het algemene belang. De rechter acht voornoemde auto die grotendeels afkomstig is van diefstal en die gezien moet worden als één goed waarvan demontage niet gefaciliteerd kan worden dan ook vatbaar voor onttrekking aan het verkeer. De rechter zal het klaagschrift ongegrond verklaren.’’

Uit het proces-verbaal van de behandeling in raadkamer blijkt dat terstond de beschikking is uitgesproken en dat, zoals de beschikking ook vermeldt, gelijktijdig een door de officier van justitie ingestelde vordering tot onttrekking aan het verkeer als bedoeld in art. 552f Sv is behandeld. Uit namens mij ingewonnen inlichtingen blijkt dat de rechtbank op die vordering op dezelfde dag als waarop de bestreden beschikking werd gegeven bij afzonderlijke beschikking toewijzend heeft beslist. De rechtbank heeft daarbij een geldelijke tegemoetkoming toegekend van € 1500,- aan de klager. Deze beslissing is op 18 december 2018 onherroepelijk geworden.

Ik meen dat een inhoudelijke beoordeling van het voorgestelde cassatiemiddel achterwege kan blijven omdat, zoals hiervoor gezegd, de rechtbank inmiddels onherroepelijk heeft beslist op de door de officier van justitie ingestelde afzonderlijke vordering tot onttrekking aan het verkeer van het inbeslaggenomen voertuig.

Die vaststelling impliceert dat de klager geen belang meer heeft bij zijn cassatieberoep. Voor een bevel tot teruggave van de inbeslaggenomen auto aan klager is immers geen plaats meer nu die auto bij onherroepelijke beslissing is onttrokken aan het verkeer. Het gesloten stelsel van rechtsmiddelen brengt mee dat de beslissing op de vordering tot onttrekking aan het verkeer haar kracht alleen kan verliezen door een ingesteld beroep tegen die beslissing. Die beslissing kan dus niet ongedaan gemaakt worden door een beslissing op een ingediend klaagschrift ex art. 552a Sv.1.

Anders was het mijns inziens geweest als de klager gebruik had gemaakt van de mogelijkheid om (ook) tegen de beslissing tot onttrekking aan het verkeer beroep in cassatie in te stellen. In dat geval zou het van de uitkomst van dat cassatieberoep hebben afgehangen of de klager geacht kan worden belang te hebben bij zijn beroep tegen de beslissing in de beklagprocedure. Dat geval doet zich hier echter niet voor.

Mijn conclusie is dat de klager bij gebrek aan belang niet kan worden ontvangen in zijn cassatieberoep.

Deze conclusie strekt tot de niet-ontvankelijkverklaring van de klager in het ingestelde beroep.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG