Hof 's-Hertogenbosch, 26-08-2011, nr. HD 200.079.674

Voor het geding in eerste aanleg verwijst het hof naar voormeld vonnis.

Bij spoedappeldagvaarding heeft Roshni zeven grieven aangevoerd en geconcludeerd tot vernietiging van het vonnis waarvan beroep en, kort gezegd, tot het alsnog toewijzing van haar vorderingen.

Voor de grieven verwijst het hof naar de memorie van grieven.

Roshni en CZ hebben verklaard dat zij het geding – dat, naar Roshni tijdens het pleidooi in hoger beroep heeft verklaard, door haar abusievelijk mede tegen Centrale Zorgverzekeraars groep is gericht – niet wensen voort te zetten. Gelet op het bepaalde in artikel 247 Rv. zal het hof de zaak tussen Roshni en Centrale Zorgverzekeraars groep dan ook naar de rol verwijzen opdat deze aldaar kan worden doorgehaald.

De voorzieningenrechter heeft feiten vastgesteld in rechtsoverweging 3.1. van het bestreden vonnis. Daartegen zijn geen grieven gericht. Het hof gaat van dezelfde feiten uit, en zal ze, voor zover nodig, hierna opnieuw relateren.

Het gaat in dit hoger beroep om het volgende.

In eerste aanleg heeft Roshni gevorderd CZ Zorgkantoor te gebieden haar afwijzingsbeslissingen in te trekken en haar te gebieden Roshni in de gelegenheid te stellen een zorgovereenkomst met haar aan te gaan, alles op straffe van een dwangsom van € 100.000, en met veroordeling van CZ zorgkantoren in de kosten van het geding.

Nadat CZ Zorgkantoor de vordering had weersproken heeft de voorzieningenrechter in het bestreden vonnis de vorderingen van Roshni afgewezen.

Hij heeft daartoe onder meer overwogen dat, omdat Roshni haar huidige statuten niet in het geding heeft gebracht, hij niet kan beoordelen of haar organisatie voorziet in een onafhankelijk toezichthoudend orgaan en dat, nu dit door CZ Zorgkantoor gemotiveerd wordt betwist, het voor hem niet vaststaat dat de organisatiestructuur van Roshni aan die eisen voldoet. Dat betekent, aldus de voorzieningenrechter, dat moet worden aangenomen dat Roshni op 30 juli 2010 niet voldeed aan de voorwaarden dat de governance code is ingevoerd; dat zij haar organisatie voor 1 januari 2011 alsnog daaraan aangepast kan hebben, kan Roshni niet baten omdat het peilmoment ligt op 30 juli 2010.

Tijdens de pleidooizitting in hoger beroep is komen vast te staan dat – indien de vordering van Roshni door het hof zou worden toegewezen - geenszins uitgesloten is dat tussen Roshni en CZ Zorgkantoor alsnog een overeenkomst kan worden gesloten voor het nog resterende deel van 2011, welke overeenkomst dan ook daadwerkelijk kan worden geëffectueerd. Daarmee is de spoedeisendheid van de vordering voldoende gebleken.

Grief 1 houdt in dat de voorzieningenrechter ten onrechte heeft overwogen dat, omdat Roshni haar huidige statuten niet in het geding heeft gebracht, hij niet kan beoordelen of haar organisatie voorziet in een onafhankelijk toezichthoudend orgaan.

De grief faalt. Gelet op de discussie tussen partijen – waarbij onder meer van belang was of de statuten van Roshni voldeden aan de eisen die door CZ Zorgkantoor werden gesteld, en waarbij door Roshni niet is bestreden dat CZ Zorgkantoor die eisen mocht stellen – was het van belang dat de voorzieningenrechter aan de hand van de statuten van Roshni kon vaststellen of haar standpunt dat zij aan de governance code voldeed juist was. Door het ontbreken van de statuten was dit voor de voorzieningenrechter onmogelijk. Nu het aan Roshni was haar stellingen te onderbouwen en te staven met relevante stukken, diende het feit dat zij dat niet had gedaan voor haar rekening te komen.

Grief 2 – die zich richt tegen het oordeel van de voorzieningenrechter dat voor hem niet vaststaat dat de organisatiestructuur van Roshni aan de eisen voldoet – en grief 3 – die inhoudt dat moet worden aangenomen dat Roshni op 30 juli 2010 niet voldeed aan de voorwaarde dat de governance code is ingevoerd – falen gelet op het voorgaande eveneens.

Het hof constateert dat Roshni, ondanks de hiervoor besproken beslissing van de voorzieningenrechter inzake het ontbreken van de statuten, die statuten ook in hoger beroep in het geheel niet heeft overgelegd, terwijl zij (naar haar zeggen bijbehorende) reglementen op een zodanig laat tijdstip heeft overgelegd dat CZ Zorgkantoor daar terecht bezwaar tegen heeft gemaakt.

Ook het hof is van oordeel dat de statuten noodzakelijk zijn om de stelling van Roshni dat zij voldoet aan de governance code, een stelling die door CZ Zorgkantoor uitdrukkelijk is bestreden, te kunnen beoordelen. Nu Roshni ook in hoger beroep heeft nagelaten haar stellingen met stukken te staven moet haar stelling dat zij wat dit betreft aan de inschrijvingseisen voldeed ook in hoger beroep worden verworpen.

Grief 4 richt zich tegen de overweging van de voorzieningenrechter dat het feit dat Roshni haar organisatie voor 1 januari 2011 alsnog aan de governance code kan worden aangepast haar niet kan baten, omdat het peilmoment ligt op 30 juli 2010.

Ook deze grief faalt. Uit het Inkoopdocument (paragraaf 3.1.3, geciteerd in rechtsoverweging 5.2 onder (d)) blijkt dat zorgaanbieders op de datum van indiening van de bestuurdersverklaringen aan de voorwaarden dienden te voldoen. Daarmee is het voldoen aan de voorwaarden op het moment van indiening van de verklaringen zelf onderdeel geworden van de verplichtingen waaraan iedere inschrijver moest voldoen. CZ Zorgkantoor mocht gelet hierop niet van deze voorwaarden afwijken ten gunste van Roshni.

Daar komt bij dat naar het oordeel van het hof het ook voor de hand liggend is dat CZ Zorgkantoor deze eis heeft gesteld. CZ Zorgkantoor diende immers kort na het indienen van de bestuurdersverklaringen te beslissen of de desbetreffende zorgaanbieders in aanmerking kwam voor een overeenkomst, en diende op dat moment (en niet pas, zoals uit de stellingen van Roshni voortvloeit, per 1 januari 2011) te kunnen nagaan of deze zorgaanbieder – op gelijke voet als de andere zorgaanbieders – aan de eisen voldeed.

De stelling van Roshni dat ook nog later aan die eisen zou moeten kunnen worden voldaan kan, gelet op het feit dat het hier gaat om een procedure die zoveel mogelijk op de wijze van een aanbesteding wordt uitgevoerd, niet worden aanvaard.

Grief 5 en grief 7 hebben geen zelfstandige betekenis en kunnen dus niet leiden tot een ander oordeel.

Grief 6 richt zich tegen de proceskostenbeslissing en moet nu de andere grieven falen eveneens worden verworpen.

Nu het vonnis van de voorzieningenrechter in stand blijft is de voorwaarde waaronder het incidenteel appel is ingesteld niet vervuld, zodat het incidenteel appel geen behandeling behoeft.

Derhalve zal het hof het vonnis van de voorzieningenrechter bekrachtigen. Als in het ongelijk gestelde partij zal Roshni in de kosten van het hoger beroep worden veroordeeld.

Het hof:

in de zaak tussen Roshni en Centrale Zorgverzekeraars groep:

verwijst de zaak naar de rol van 30 augustus 2011 voor doorhaling door partijen;

in de zaak tussen Roshni en CZ Zorgkantoor:

bekrachtigt het vonnis van de voorzieningenrechter van 23 november 2010;

veroordeelt Roshni in de kosten van het geding in hoger beroep, tot aan deze uitspraak aan de zijde van CZ Zorgkantoor begroot op € 649 voor verschotten en € 2682 voor salaris advocaat.

Dit arrest is gewezen door mrs. J.Th. Begheyn, Th.C.M. Hendriks-Jansen en J.C.J. van Craaikamp en in het openbaar uitgesproken door de rolraadsheer op 16 augustus 2011.