HR, 23-11-2012, nr. 11/03930

[Eiseres] vordert in deze procedure, die aanhangig is gemaakt bij dagvaarding van 18 oktober 2005, kort gezegd en na wijziging van eis, primair nakoming van een volgens haar op 20 mei 2005 aangegane overeenkomst en subsidiair nakoming van de overeenkomst volgens productie 6 bij de 'akte houdende overlegging van bescheiden en houdende wijziging van eis met motivering' van 27 juni 2007.

De Rechtbank 's Gravenhage heeft de vorderingen in haar vonnis van 26 september 2007 afgewezen.

Tegen (onder meer) dit vonnis heeft [eiseres] hoger beroep ingesteld. Het Hof 's-Gravenhage heeft, na het wijzen van een tussenarrest op 26 mei 2009 waarin [eiseres] werd toegelaten tot het bewijs van haar stellingen, in zijn arrest van 28 december 2010 het vonnis van 26 september 2007 bekrachtigd.

[Eiseres] heeft tijdig cassatieberoep doen bezorgen. [Verweerder] c.s. hebben geconcludeerd tot verwerping. Partijen hebben hun standpunten schriftelijk toegelicht. De cassatiebezorger heeft geen dossier ingeleverd.

Ontvankelijkheid

De cassatiedagvaarding bevat vijf genummerde middelen. Deze zijn nagenoeg geheel onbegrijpelijk. De onbegrijpelijkheid wordt mede in de hand gewerkt door de omstandigheid dat vrijwel geen enkele zin loopt. Aan de klachten is nauwelijks een touw vast te knopen. Bij die stand van zaken zou ik het ervoor willen houden dat geen middel in de zin van art. 407 lid 2 Rv. wordt voorgedragen. Dat leidt tot niet-ontvankelijkheid.

Ik laat verder maar rusten dat duister is of de steller van de klachten rechts- dan wel en motiveringsklachten op het oog heeft.

Beoordeling van de klachten voor zover nodig en mogelijk

In zijn eindarrest heeft het Hof in rov. 4 geoordeeld dat partijen in december 2004 wilsovereenstemming hebben bereikt over hetgeen in de laatste alinea van die rov. is vermeld. Dat oordeel wordt niet bestreden.

In rov. 10 oordeelt het Hof dat in december 2004 is overeengekomen dat "meteen" bij de ondertekening van de koopovereenkomst zou worden betaald. Een begrijpelijke klacht daartegen heb ik niet aangetroffen. Reeds op grond hiervan is het cassatieberoep tot mislukken gedoemd. Volledigheidshalve ga ik nog afzonderlijk op de middelen in.

Het eerste middel richt zich tegen rov. 9 en 10 waarin wordt overwogen (volledigheidshalve citeer ik eveneens rov. 8):

Het middel acht deze rechtsoverwegingen innerlijk tegenstrijdig nu het Hof enerzijds tot de conclusie komt dat [verweerder] c.s. op grond van de twee conceptovereenkomsten (koop en huur) in onderling verband en samenhang bezien ieder een miljoen gulden netto (het middel rept van € 1 mi) zou(den) ontvangen en dat ieder per persoon € 53.780,- "tekort zou komen" en anderzijds dat het bedrag van € 53.780,- "in ieder geval betaald zou worden en derhalve per persoon niemand iets te kort zou komen".

De goede zin (if any) van deze klacht is mij niet recht duidelijk. Hoe dat zij: ik kan niets tegenstrijdigs in 's Hofs oordeel ontwaren.

Het tweede middel is gericht tegen rov. 11. Het lijkt ervan uit te gaan dat het Hof verduidelijking moet vragen als der partijen stellingen vragen oproepen. Die klacht berust op een onjuiste rechtsopvatting. Voor zover het middel tot uitdrukking probeert te brengen dat niet kan worden uitgegaan van bestaande afspraken als zou zijn afgesproken dat "nadere afspraken" zullen worden gemaakt, is het onbegrijpelijk. Nadere afspraken zetten eerdere immers pas opzij nadat ze zijn gemaakt.

Middel III bindt de strijd aan met rov. 12. Het beweert dat "hierboven" een citaat te vinden zou zijn van "hetgeen de notaris als getuige heeft verklaard". De klacht scharniert om dit citaat. Zo'n citaat trof ik "hierboven" niet aan. Daarmee is ook deze klacht onbegrijpelijk.

Middel IV komt op tegen rov. 14. In de eerste twee alinea's valt met de beste wil van de wereld geen klacht te lezen. Voor zover het slot van het middel erover bedoelt te klagen dat het Hof had moeten ingaan op de uitschrijving in het handelsregister miskent het dat het Hof daar - m.i. heel overtuigend - aandacht aan heeft besteed aan het slot van rov. 14.

Middel V neemt rov. 22 onder vuur. Waarom 's Hofs oordeel innerlijk tegenstrijdig zou zijn, is mij niet duidelijk. Het middel behelst op dit punt niets wat ook maar enigszins begrijpelijk is.

Conclusie

Deze conclusie strekt tot niet-ontvankelijkverklaring van [eiseres] wegens onbegrijpelijkheid van de klachten.

In deze handelszaak is het griffierecht niet op tijd voldaan.

Bij dagvaarding van 28 maart 2011 heeft eiseres tot cassatie (hierna: [eiseres]) beroep in cassatie ingesteld tegen het arrest van het gerechtshof te 's‑Gravenhage van 28 december 20101.. De zaak is op 2 september 2011 voor de eerste maal uitgeroepen ter terechtzitting. Gedaagden in cassatie zijn niet verschenen; [eiseres] heeft verzocht tegen hen verstek te verlenen2..

Bij brief van 5 september 2011 heeft de griffie van de Hoge Raad aan de advocaat van [eiseres] bericht dat het voorlopig griffierecht is vastgesteld op € 710,-. De brief bevat de standaardmededeling: ‘Dit bedrag wordt binnenkort afgeboekt van uw rekening-courant of u ontvangt een acceptgiro van de Centrale Financiële Dienst in het Paleis van Justitie’. Het verschuldigde griffierecht is betaald op 5 oktober 2011.

De griffier heeft ambtshalve opgemerkt dat het griffierecht niet op tijd is betaald. Blijkens de zaaksadministratie is op 1 november 2011 (telefonisch) aan de advocaat van [eiseres] gelegenheid geboden zich ter rolzitting over de te late betaling uit te laten. Ter rolzitting van 4 november 2011 heeft de advocaat van [eiseres] slechts een akte m.b.t. de domiciliekeuze genomen en volhard in het verzoek tot verlening van verstek, zonder zich uit te laten over de te late betaling van het griffierecht.

Ingevolge artikel 3 lid 3 Wet griffierechten burgerlijke zaken behoorde [eiseres] ervoor zorg te dragen dat het door haar verschuldigde griffierecht binnen vier weken na uitroeping van de zaak ter terechtzitting was bijgeschreven op de rekening van de griffier van de Hoge Raad dan wel ter griffie van de Hoge Raad was gestort. De wettelijke betalingstermijn liep af op 30 september 2011. [Eiseres] heeft het griffierecht niet tijdig voldaan. Artikel 409a lid 2 Rv bepaalt dat de niet-ontvankelijkverklaring van het cassatieberoep hiervan de consequentie is.

Art. 127a lid 3 in verbinding met art. 409a lid 3 Rv biedt een mogelijkheid om deze sanctiebepaling buiten toepassing te laten indien de rechter van oordeel is dat de toepassing van die bepaling, gelet op het belang van een of meer van de partijen bij toegang tot de rechter, zal leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard. Op deze uitzondering is in dit geding geen beroep gedaan. Uit het griffiedossier blijkt niet van omstandigheden die nopen tot het ambtshalve buiten toepassing laten van het bepaalde in art. 409a lid 2 Rv op de in art. 127a lid 3 Rv genoemde grond. De enkele mededeling dat nog een acceptgiro zal volgen3. brengt niet mee dat de wettelijke betalingstermijn niet zal worden gehandhaafd.