Artikel 30 Toegang tot de procedure in detentiecentra en aan grensdoorlaatposten

Wanneer er aanwijzingen zijn dat de onderdanen van derde landen of staatlozen die in detentiecentra worden vastgehouden of aanwezig zijn aan grensdoorlaatposten, met inbegrip van transitzones, aan de buitengrenzen, wellicht een verzoek om internationale bescherming willen doen, bieden de uit hoofde van artikel 4 bevoegde autoriteiten hun informatie over de mogelijkheid daartoe aan.

Indien een verzoeker een verzoek indient in een detentiecentrum, in de gevangenis, aan een grensdoorlaatpost, met inbegrip van transitzones, of aan de buitengrenzen, treffen de uit hoofde van artikel 4 bevoegde autoriteiten regelingen voor tolkdiensten, voor zover dat nodig is om de toegang tot de procedure voor internationale bescherming te vergemakkelijken.

Organisaties en personen die krachtens het nationale recht advies en counseling mogen verstrekken, krijgen daadwerkelijke toegang tot verzoekers die worden vastgehouden in detentiecentra of zich aan grensdoorlaatposten, met inbegrip van transitzones, aan de buitengrenzen bevinden. Deze toegang kan afhankelijk worden gesteld van voorafgaande toestemming van de bevoegde autoriteiten.

De lidstaten kunnen krachtens het nationale recht de in de eerste alinea bedoelde toegang beperken indien dit objectief noodzakelijk is voor de veiligheid, de openbare orde of het administratieve beheer van een grensdoorlaatpost, met inbegrip van transitzones, of een detentiecentrum, mits de toegang daardoor niet ernstig wordt belemmerd of onmogelijk wordt gemaakt.