Stoffering in de zin van art. 22 lid 3 Invorderingswet 1990.

Het conflict speelt zich af tussen een faillissementscurator en de bank die pandrecht had op de voorraden van gefailleerden. De vraag die partijen verdeeld houdt is of slaapkamermeubilair met toebehoren, dat in winkels was opgesteld om potentiële kopers te tonen, door die opstelling is gaan behoren tot de stoffering van de winkels in de zin van art. 22 lid 3 Invorderingswet 1990. Het hof beantwoordt de vraag op grond van — vooral — de wetsgeschiedenis ontkennend.