Artikel 7 Organisatie van de opvangsystemen

De lidstaten kunnen hun opvangsystemen vrij organiseren overeenkomstig deze richtlijn. Verzoekers kunnen zich vrij bewegen op het grondgebied van de betrokken lidstaat.

Op voorwaarde dat alle verzoekers daadwerkelijk gebruik kunnen maken van hun rechten uit hoofde van deze richtlijn, kunnen de lidstaten accommodatie op hun grondgebied toewijzen aan verzoekers met het oog op het beheer van hun asiel- en opvangsystemen.

Wanneer zij accommodatie aan verzoekers toewijzen of opnieuw toewijzen, houden de lidstaten rekening met objectieve factoren, waaronder de eenheid van gezin als bedoeld in artikel 14 en de bijzondere opvangbehoeften van verzoekers.

De verstrekking van materiële opvangvoorzieningen door de lidstaten kan afhankelijk worden gesteld van het daadwerkelijk verblijf van de verzoekers in de accommodatie die hun overeenkomstig lid 2 werd toegewezen.

De lidstaten kunnen ook voorzien in mechanismen om de behoeften van hun opvangsystemen te beoordelen en te vervullen, met inbegrip van mechanismen die beogen te controleren of de verzoekers daadwerkelijk verblijven in de accommodatie die hun overeenkomstig lid 2 werd toegewezen.

De lidstaten verlangen van verzoekers dat zij hun huidige adres, een telefoonnummer waarop zij kunnen worden bereikt en, indien beschikbaar, een e-mailadres meedelen aan de bevoegde autoriteiten. De lidstaten verlangen ook van verzoekers dat zij dergelijke bevoegde autoriteiten zo snel mogelijk in kennis stellen van eventuele wijzigingen van hun adres, telefoonnummer of e-mailadres.

De lidstaten zijn niet verplicht administratieve beslissingen te nemen voor de toepassing van dit artikel.