CBb, 20-07-2009, nr. AWB 07/518, 07/519 en 07/520

gemachtigde: mr. drs. J.E. Janssen, advocaat te Amsterdam,

De procedure

Delta, Zebra en Essent hebben bij brieven van 27 maart 2007, bij verweerder ingekomen op respectievelijk 28 maart 2007, 27 maart 2007 en 27 maart 2007, op nader aan te voeren gronden bezwaarschriften ingediend tegen het besluit van verweerder van 15 februari 2007, verzonden op gelijke datum.

Bij dit besluit heeft de directeur van de Directie Toezicht Energie (hierna: DTe) namens verweerder een bindende aanwijzing als bedoeld in artikel 60, tweede lid, Gaswet gegeven aan Zebra.

In hun bezwaarschriften hebben appellanten verweerder verzocht om in te stemmen met rechtstreeks beroep bij de administratieve rechter op grond van artikel 7:1a van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb).

Bij brieven van 8 mei 2007 hebben appellanten de gronden van hun bezwaren ingediend.

Bij besluit van 13 juli 2007 heeft verweerder ingestemd met het verzoek om rechtstreeks beroep. Bij brief van 16 juli 2007, ontvangen op 18 juli 2007, heeft verweerder de bezwaarschriften vervolgens ter behandeling als beroepschrift doorgezonden naar het College.

Bij brief van 14 september 2007 heeft verweerder de op de beroepszaken betrekking hebbende stukken en een verweerschrift ingediend.

Op 2 april 2009 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgehad, waarbij appellanten en verweerder bij monde van hun gemachtigden hun standpunten nader hebben toegelicht. Namens Zebra zijn tevens inlichtingen gegeven door ing. G. de Kok MPT en namens verweerder door mr. A.S.M.L. Prompers.

In de preambule bij Verordening (EG) nr. 1775/2005 van het Europees Parlement en de Raad van 28 september 2005 betreffende de voorwaarden voor de toegang tot aardgastransmissienetten (hierna: de Verordening) is onder meer als volgt overwogen:

De Verordening luidt voorts als volgt.

Artikel 2.2, onderdeel 1 van de "Richtsnoeren betreffende principes die ten grondslag liggen aan het mechanisme voor capaciteitsallocatie en de procedures voor congestiebeheer in geval van contractuele congestie (bijlage bij de Verordening, hierna: Richtsnoeren)" luidt als volgt:

De Gaswet luidt, voor zover in deze zaak van belang, als volgt:

Verweerder heeft de bestreden bindende aanwijzing, samengevat, doen steunen op de volgende overwegingen.

Zebra is netbeheerder in de zin van de Gaswet. Ook is de Verordening op Zebra van toepassing, aangezien op het netwerk sprake is van transmissie zoals gedefinieerd in artikel 2, eerste lid, onderdeel 1 van de Verordening. Op grond van artikel 10, eerste lid, Gaswet dient Zebra als doelmatig opererende netbeheerder het netwerk zo volledig mogelijk te (laten) gebruiken. Van fysieke congestie is geen sprake. Bij langdurige contractuele congestie dient Zebra op basis van de in de Gaswet en de Verordening neergelegde verplichtingen desgevraagd of uit eigen beweging ongebruikte capaciteit op de primaire markt aan derden beschikbaar te (laten) stellen. Zij dient op basis van permanente gegevens over de beschikbare capaciteit tijdig de shippers te benaderen indien gecontracteerde capaciteit deels ongebruikt wordt gelaten. Bij beëindiging of tussentijdse wijziging van de afgesloten contracten moet Zebra zorgen voor een transparante en niet-discriminatoire verdeling, en rekening houden met de uitgangspunten van artikel 5, derde lid, van de Verordening inzake congestiebeheer en capaciteitsallocatie. Zebra heeft geen inzicht in het gebruik van de gecontracteerde capaciteit en kan dus niet tijdig signaleren dat capaciteit beschikbaar is. Zij moet echter de netgebruikers tijdig informatie verschaffen over het daadwerkelijke gebruik, over tarieven en prijzen en voorwaarden voor transport en over de wijze waarop capaciteit wordt toegewezen. Aangezien Zebra haar standpunt niet uit eigen beweging zal aanpassen, is een bindende aanwijzing een passend instrument om voor de toekomst duidelijkheid te scheppen over de taken en plichten van Zebra. Het bestreden besluit moet worden gezien als een verduidelijking van de verplichtingen die uit de Gaswet en de Verordening voortvloeien.

Op grond van deze overwegingen heeft verweerder in het bestreden besluit de volgende opdrachten aan Zebra gegeven:

Zebra stelt zowel uit eigener beweging als desgevraagd tijdig informatie beschikbaar over de benutting van de totale technische capaciteit, inclusief de ongebruikte capaciteit, aan gebruikers van het gastransportnet als bedoeld in artikel 10, lid 2 van de Gaswet, artikel 6 van de Verordening en Hoofdstuk 3 van de Richtsnoeren. De daarvoor benodigde organisatorische en administratieve aanpassingen (zoals aanpassing van haar website en algemene voorwaarden) zijn binnen vier weken na dagtekening van dit besluit gerealiseerd;

Zebra voldoet aan haar taak genoemd in artikel 14 van de Gaswet door desgevraagd een aanbod tot het verrichten van transport te doen, en daarbij aan te geven onder welke voorwaarden en tarieven zij dat doet. Hierbij hanteert Zebra indien zij verzoeken om transport afwijst uitsluitend de weigeringsgronden die de Gaswet noemt in artikel 15;

Zebra voert overeenkomstig artikel 17a van de Gaswet de wisseling van leverancier uit indien een afnemer daarom verzoekt;

Zebra past haar procedures en werkwijzen aan de Verordening en de Gaswet aan;

Zebra rapporteert aan de directeur DTe voor de duur van een jaar na dagtekening van dit besluit over de uitvoering van dit besluit als volgt:

In beroep hebben appellanten aangevoerd dat de Zebrapijpleiding, anders dan het landelijke transmissienet dat wordt beheerd door Gas Transport Services B.V. (hierna: GTS), geen openbaar transmissienet is en derhalve niet onder de werkingssfeer van de Verordening valt. Mede onder verwijzing naar de wetsgeschiedenis hebben appellanten gesteld dat de pijpleiding uitsluitend wordt gebruikt voor gasdistributie in Zeeland en West-Brabant, en dat deze dus alleen een regionale functie heeft. Maar zelfs indien de Verordening van toepassing zou zijn, dan biedt deze geen basis of rechtvaardiging voor het doorkruisen van eigendomsrechten en afgesloten contracten. Verder hebben appellanten zich op het standpunt gesteld dat het systeem van de Gaswet geen basis biedt voor de eerste twee opdrachten van de bindende aanwijzing. Samengevat voeren zij hiertoe aan dat de van toepassing zijnde wettelijke voorschriften er niet aan in de weg staan dat verzoeken om capaciteit worden geweigerd op grond van de overweging dat deze capaciteit is gecontracteerd, maar niet werkelijk wordt gebruikt. Het principe “use it or lose it” is niet in de wet neergelegd. De capaciteit op de Zebra pijpleiding is verdeeld volgens het principe “first come, first served”. Uitgangspunt van artikel 15, eerste lid, aanhef en onder a, van de Gaswet is dat bestaande overeenkomsten worden gerespecteerd. De Gaswet noch de Verordening staan inbreuken op bestaande contracten toe. Aan Zebra zijn nooit aanwijzingen gegeven over het beschikbaar stellen van capaciteit. Het is aan de netgebruikers om eventueel de gecontracteerde, maar ongebruikte capaciteit te verhandelen. Verder is van de kant van appellanten gesteld dat de Gaswet geen grondslag biedt voor het door verweerder gemaakte onderscheid tussen gebruikte en ongebruikte capaciteit, een onderscheid dat bovendien geen recht doet aan de economische realiteit. De niet-genomineerde capaciteit wordt doorgaans wel degelijk benut, bijvoorbeeld voor het opvangen van fluctuaties in de werkelijke invoeding en afname op de Zebrapijpleiding teneinde de druk op de leiding en de ononderbroken levering van gas te kunnen garanderen ("linepack"). In de visie van appellanten is er dan ook geen sprake van structureel ongebruikte capaciteit die voor verhandeling op de secundaire markt in aanmerking komt. Daarnaast acht Zebra de aan haar opgelegde resultaatsverplichting onuitvoerbaar, omdat zij gelet op de bestaande contracten niet kan garanderen dat capaciteit beschikbaar is.

Delta en Essent hebben zich verder op het standpunt gesteld dat de bestreden bindende aanwijzing zich niet verdraagt met artikel 1, eerste Protocol bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) alsmede artikel 14 Grondwet, aangezien door het ontnemen van contractueel vastgelegde capaciteit inbreuk wordt gemaakt op bestaande eigendomsrechten. Aan de voorwaarden om deze inbreuk te rechtvaardigen wordt volgens deze appellanten niet voldaan.

Tenslotte hebben Delta en Essent aangevoerd dat de in geding zijnde bindende aanwijzing zich in een aantal opzichten niet verdraagt met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Het besluit is genomen zonder dat verweerder zich voldoende rekenschap heeft gegeven van alle relevante feiten en de in geding zijnde belangen. Zo is niet in ogenschouw genomen dat de pijpleiding door de direct betrokkenen is aangelegd zonder verplichting of druk van de overheid, en dat daartoe grote investeringen zijn gedaan. Verder is het besluit onvoldoende zorgvuldig voorbereid en worden Delta en Essent opgezadeld met potentieel een grote en onherstelbare schadepost.

In het verweerschrift heeft verweerder zich, samengevat, op het standpunt gesteld dat vraagtekens kunnen worden geplaatst bij de ontvankelijkheid van Delta en Essent, omdat de bindende aanwijzing zich niet tot hen richt, terwijl deze voor Delta en Essent evenmin een belemmering oplevert om desgewenst de gecontracteerde transportcapaciteit volledig te benutten. Het belang van Delta en Essent als investeerders loopt parallel met dat van Zebra en het is derhalve de vraag in hoeverre zij als zodanig rechtstreeks bij het bestreden besluit zijn betrokken. Het belang van Delta en Essent als netgebruikers is mogelijk uitsluitend gelegen in de contractuele relatie met Zebra.

In de visie van verweerder volgt uit artikel 10 Gaswet juncto artikel 5, derde en vierde lid, van de Verordening dat Zebra als gasnetbeheerder verplicht is om in geval van contractuele congestie de eventueel onbenutte transportcapaciteit op de markt aan te bieden indien de netgebruikers dit niet zelf doen. De Zebrapijplijn is een transmissienetwerk in de zin van artikel 2, eerste lid, aanhef en onder 1, van de Verordening en geen distributienet, omdat het niet (uitsluitend) voor lokale distributie fungeert en bovendien niet is aangesloten op afnemers maar op andere hoogcalorische druknetten. Uit gegevens van Zebra zelf blijkt dat een groot deel van de beschikbare capaciteit onbenut blijft. Zebra is echter zelf niet bereid om een rol te spelen in het congestiebeheer. Volgens verweerder is er geen sprake van een inbreuk op bestaande contracten omdat ongebruikte capaciteit alleen op afschakelbare basis beschikbaar hoeft te worden gesteld; Delta en Essent kunnen de beschikbare capaciteit te allen tijde zelf gebruiken of doorverkopen. Ook kunnen Delta en Essent de ongebruikte capaciteit te zijner tijd inzetten met het oog op de levering van gas aan de Sloecentrale en de Amercentrale en komt deze levering door de bindende aanwijzing dus niet in gevaar. Linepack is volgens verweerder een onderdeel van de capaciteit die nodig is voor het handhaven van de systeemintegriteit. Het maakt geen onderdeel uit van de technische capaciteit in de zin van de Verordening. Linepack kan als buffercapaciteit worden geboekt waarna het in mindering komt op de technische capaciteit. Het standpunt van appellanten dat verweerder hiermee geen rekening houdt is onjuist.

Er is volgens verweerder geen sprake van een ontneming van eigendomsrechten. De bindende aanwijzing reguleert hoogstens het gebruik van het eigendomsrecht. Bij heronderhandeling of na afloop van de contractsduur moet de totale capaciteit op eerlijke, niet-discriminerende en transparante manier worden aangeboden en verdeeld. Dit volgt uit artikel 5, derde lid, van de Verordening.

Verweerder bestrijdt dat uit de artikelen 14 en 15 van de Gaswet voortvloeit dat bestaande contracten ten grondslag mogen worden gelegd aan de weigering capaciteit aan derden beschikbaar te stellen. Artikel 15, eerste lid, Gaswet is gebaseerd op de Gasrichtlijn en moet terughoudend worden uitgelegd, in die zin dat transportcapaciteit alleen kan worden geweigerd indien geen capaciteit beschikbaar is voor transport van de desbetreffende hoeveelheid gas, dan wel indien in redelijkheid niet kan worden gevergd dat de netbeheerder alle capaciteit beschikbaar stelt. Een beroep op capaciteitsgebrek zal moeten worden toegelicht, omdat de regeling anders zijn doel voorbijschiet. Weliswaar hebben Delta en Essent zich in beginsel bereid verklaard om een deel van de capaciteit terug te geven aan Zebra, opdat Zebra tegemoet kan komen aan verzoeken van derden om transport, maar daarbij zijn zodanige voorwaarden gesteld en slagen om de arm gehouden dat dit niet als een structurele oplossing kan worden gezien, aldus verweerder.

Het College zal eerst ingaan op de vraag of Delta en Essent door de bestreden bindende aanwijzing rechtstreeks in hun belang zijn getroffen.

De bindende aanwijzing, die is weergegeven in paragraaf 3 van deze uitspraak, is gericht tot Zebra. De aanwijzing heeft evenwel in dit geval gevolgen voor Delta en Essent die niet louter uit hun contractuele relatie met Zebra voortvloeien. In hun hoedanigheid van transporteurs en leveranciers van gas worden hun door tussenkomst van Zebra evenzeer verplichtingen opgelegd. Zo dienen zij volgens de bindende aanwijzing op verzoek van Zebra ongebruikte capaciteit beschikbaar te stellen voor de secundaire markt tegen redelijke prijzen. Bovendien zijn de belangen van Delta en Essent gelet op hun hoedanigheid als investeerder, rechtstreeks bij het bestreden besluit betrokken omdat de verplichting om capaciteit beschikbaar te stellen gevolgen kan hebben voor het rendement op hun investering in de gaspijpleiding. Derhalve kan niet worden gesproken van een

Appellanten hebben zich er op beroepen dat er geen basis is voor de bestreden bindende aanwijzing omdat de Zebra gaspijpleiding alleen voor lokale aardgasdistributie is bestemd en wordt gebruikt, en daarom geen netwerk voor transmissie in de zin van artikel 2, eerste lid, aanhef en onder 1, van de Verordening is. Dienaangaande overweegt het College als volgt.

Met de Verordening is blijkens de inleidende overwegingen beoogd om structurele wijzigingen in het regelgevende kader aan te brengen met het oog op de voltooiing van de interne markt voor gas. De nog resterende handelsbelemmeringen moesten zoveel mogelijk worden weggenomen. Hogedrukpijpleidingen die plaatselijke distributeurs met het gasnetwerk verbinden en die niet in de eerste plaats voor lokale aardgasdistributie worden gebruikt, vallen onder het toepassingsgebied van de Verordening.

Er is naar het oordeel van het College ruimte voor twijfel of de Zebraleiding een transmissienetwerk in de zin van de Verordening is. In de eerste plaats kan worden beredeneerd dat de Verordening niet bedoeld is voor de regulering van een situatie als zich hier voordoet. Het netwerk van Zebra is een door marktpartijen aangelegd concurrerend regionaal netwerk, naast het bestaande landelijke netwerk van GTS. De positie van GTS verschilt in belangrijke mate van die van Zebra. In het geval van het landelijke gasnetwerk kent de regulering als uitgangspunt dat geen infrastructuurconcurrentie mag worden verwacht en de landelijke netbeheerder derhalve aan een relatief strikte regulering wordt onderworpen. Van de kant van appellanten is niet ten onrechte betoogd dat de regels van de Verordening niet het effect mogen hebben dat zij investeringen in infrastructuur en concurrentie tussen gasnetwerken ontmoedigen. Maatregelen als voorgestaan door verweerder, die ingrijpen in de eigendom en contracteervrijheid van investeerders en netgebruikers, kunnen mogelijk een dergelijk effect hebben. Ten tweede is er ruimte voor twijfel of het gasnetwerk van Zebra in technisch opzicht wel in voldoende mate kan worden vergeleken met het landelijke gasnetwerk. Weliswaar is sprake van een hogedrukleiding, doch de stelling van verweerder dat de leiding van Zebra niet in de eerste plaats voor lokale gasdistributie wordt gebruikt, is van de kant van appellanten gemotiveerd weersproken. Zij hebben immers uitdrukkelijk gesteld dat de Zebraleiding alleen voor lokale distributie, met name aan de elektriciteitscentrales van Delta en Essent, wordt gebruikt, en geen directe verbinding heeft met het landelijke net. In de derde plaats moet worden vastgesteld dat verweerder in een aantal andere besluiten ervan is uitgegaan dat Zebra een regionale netbeheerder is. In dit verband kan worden gewezen op het Methodebesluit derde reguleringsperiode regionale netbeheerders (nr. 102449/167), waarin verweerder Zebra met zoveel woorden noemt als beheerder van een fijnmazig regionaal gastransportnet.

Naar het oordeel van het College kan het antwoord op de vraag of de Zebraleiding een transmissienetwerk is en dientengevolge onder de werking van de Verordening valt niet worden gegeven zonder eerst prejudiciële vragen te stellen aan het Hof van Justitie van de EG, dan wel nadere technische voorlichting te vragen over de werking van het netwerk.

Wat hiervan echter zij, ook indien er van zou worden uitgegaan dat de Zebraleiding onder het toepassingsbereik van de Verordening valt, kleven er, naar het oordeel van het College gebreken aan het bestreden besluit die niet reparabel zijn. Daarom kan in het midden blijven of verweerder zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat het Zebra gasnetwerk onder de werking van de Verordening valt.

Indien verweerder zou worden gevolgd in zijn standpunt dat de Zebraleiding een transmissienetwerk in de zin van de Verordening is, dient Zebra artikel 5, vierde lid, van de Verordening na te leven. Deze bepaling verplicht transmissiebeheerders in geval van bestaande transportcontracten tot toepassing van het derde lid in geval van contractuele congestie. Dat kan in de vorm van het aanbieden van ongebruikte gecontracteerde capaciteit op de primaire markt, op “one day ahead basis” en afschakelbaar. Deze verplichting geldt echter niet indien daardoor inbreuk zou worden gemaakt op de eisen van bestaande transportcontracten. In dat laatste geval richt de transmissiebeheerder een verzoek tot de netgebruiker om, in overleg met de bevoegde instanties, overeenkomstig het derde lid, ongebruikte capaciteit op de secundaire markt te gebruiken. De Verordening verplicht dan uitsluitend tot het doen van een verzoek aan de capaciteitshouders of zij capaciteit willen verkopen. Het gaat hier dus, anders dan bij nieuwe of te vernieuwen contracten, niet om verplichte levering van ongebruikte capaciteit.

Opdracht 1 van de bindende aanwijzing verplicht de huidige leveranciers echter om de ongebruikte capaciteit beschikbaar te stellen. Indien zij dat niet doen stelt Zebra de capaciteit zelf beschikbaar. Appellanten hebben terecht gesteld dat deze opdracht verder gaat dan de verplichting die uit artikel 5, vierde lid, van de Verordening voortvloeit in geval van bestaande contracten. Die bepaling verplicht zoals gezegd uitsluitend tot een verzoek aan de capaciteitshouders.

Evenmin bieden naar het oordeel van het College de bepalingen van de Gaswet een toereikende grondslag voor de onderdeel 1 van de bindende aanwijzing. Het College overweegt daartoe als volgt. Artikel 10, eerste lid, Gaswet legt verschillende, in algemene bewoordingen gestelde verplichtingen op aan de netbeheerder, zoals het op economische voorwaarden in werking hebben van het gastransportnet en het ontwikkelen van dat net op een wijze die de doelmatigheid van dat gastransportnet en van het transport van gas waarborgt. Voorts bevat het tweede lid een informatieverplichting van de netbeheerder aan onder meer de gasopslagbedrijven met het oog op (onder meer) een veilig en doelmatig gastransport. Deze bepalingen kunnen naar het oordeel van het College niet worden beschouwd als een toereikende grondslag voor het opleggen van de verplichting om in geval van contractuele congestie de ongebruikte capaciteit op de markt aan te bieden.

Die grondslag kan ook niet worden gevonden in artikel 15, eerste lid, aanhef en onder a, Gaswet. Op grond van die bepaling kan een netbeheerder immers weigeren het transport van gas te verrichten indien binnen zijn gastransportnet geen capaciteit beschikbaar is voor het transport van de desbetreffende hoeveelheid gas, dan wel in redelijkheid niet kan worden gevergd dat hij alle capaciteit beschikbaar stelt. Het College leidt hieruit af dat de gasnetbeheerder in beginsel de mogelijkheid heeft om een verzoek om transportcapaciteit af te wijzen, ook in situaties waarin niet alle gecontracteerde transportcapaciteit daadwerkelijk wordt benut, en er geen sprake is van fysieke congestie, hetgeen het geval is als de vraag groter is dan de technische capaciteit. Onderdeel 1 van de bindende aanwijzing verplicht Zebra tot het aanbieden van onbenutte transportcapaciteit en gaat dan ook verder dan de Gaswet in artikel 15, eerste lid, aanhef en onder a, voorschrijft. Het College neemt hierbij verder nog in aanmerking dat verweerder heeft erkend dat Delta en Essent de mogelijkheid hebben om capaciteit te gebruiken voor opslag, mits zij de desbetreffende capaciteit met dat doel nomineren. Verweerder kan dan ook niet staande houden dat de bindende aanwijzing uitsluitend een weergave is van verplichtingen die reeds uit de wet voortvloeien, dan wel een verduidelijking van die verplichtingen inhoudt. De opdracht tot verplichte levering van gecontracteerde, maar niet gebruikte capaciteit gaat naar het oordeel van het College verder dan hetgeen volgt uit artikel 15 Gaswet. De bindende aanwijzing verdraagt zich in zoverre niet met deze wetsbepaling.

In het verweerschrift heeft verweerder zich nog beroepen op artikel 2.2, onderdeel 1, van de Richtsnoeren. Volgens verweerder is daarin met zoveel woorden neergelegd dat de netbeheerder de ongebruikte capaciteit op afschakelbare basis aan de primaire markt beschikbaar stelt, indien de netgebruikers tot wie het verzoek als bedoeld in artikel 5, vierde lid, van de Verordening zich richtte, de door hen niet gebruikte capaciteit niet zelf tegen een redelijke prijs aanbieden op de secundaire markt. Verweerder heeft hierin een bevestiging gezien voor hetgeen hij uit artikel 10 Gaswet en de Verordening (inclusief Richtsnoeren) heeft afgeleid. Naar het oordeel van het College ziet verweerder er echter aan voorbij dat artikel 10 Gaswet slechts in algemene bewoordingen is geformuleerd, en niet kan dienen als toereikende grondslag voor het opleggen van een concrete verplichting zoals bij het bestreden besluit is geschied. Verder heeft verweerder miskend dat het aangehaalde artikel van de Richtsnoeren uitsluitend betrekking heeft op artikel 5, derde lid, van de Verordening, en niet mede op het vierde lid ziet. De Richtsnoeren beogen dus niet om af te wijken van het in de Verordening neergelegde uitgangspunt dat bestaande contracten worden gerespecteerd.

Op grond van opdracht 2 van de bindende aanwijzing is Zebra verplicht om bij heronderhandeling of na afloop van de huidige overeenkomsten met de leveranciers de totale technische transportcapaciteit aan te bieden met inachtneming van de artikelen 10, vierde lid en artikel 12b, tweede lid, Gaswet en artikel 5 van de Verordening. Naar het oordeel van het College kan Zebra echter niet worden verplicht om in geval van heronderhandelingen de totale transportcapaciteit aan te bieden, ten minste niet voor zover dat in strijd is met de contracten die geen voorwerp van heronderhandeling vormen. Ook in dit opzicht gaat de bindende aanwijzing verder dan de verplichtingen die uit de Verordening voortvloeien. Met name verdraagt dit onderdeel van de bindende aanwijzing zich niet met artikel 5, vierde lid, van de Verordening, dat bestaande contracten respecteert.

Uit de bezwaarschriften kan worden afgeleid dat de bezwaren van appellanten met name zijn gericht tegen de onderdelen 1 en 2 van de bindende aanwijzing, die in het vorenstaande zijn besproken en ten aanzien waarvan de conclusie wordt getrokken dat zij niet in stand kunnen blijven. Tegen de overige onderdelen zijn geen specifieke bezwaren aangevoerd behoudens een door Zebra aangevoerde grief tegen onderdeel 3. Het College is evenwel van oordeel dat de in de bindende aanwijzing gegeven opdrachten een dusdanige samenhang vertonen dat de overige onderdelen, gegeven het hiervoor weergegeven oordeel met betrekking tot de onderdelen 1 en 2, evenmin kunnen worden gehandhaafd.

Het vorenstaande leidt tot de slotsom dat de beroepen gegrond zijn. Het bestreden besluit dient te worden vernietigd.

Het College ziet aanleiding om verweerder te veroordelen in de kosten die door appellanten in verband met deze procedure zijn gemaakt. Daarbij zijn, gelet op de bepalingen van het Besluit proceskosten bestuursrecht, voor elk van de appellanten 2 punten toegekend (1 punt voor het indienen van een (als beroepschrift in behandeling genomen) bezwaarschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting van het College; € 322,- per punt). Het gewicht van de zaak is bepaald op zwaar (wegingsfactor 1,5). Het bedrag dat verweerder dient te vergoeden is aldus berekend op drie maal € 966,-.

Het College