Rb. 's-Hertogenbosch, 01-04-2011, nr. 227336 FT-RK 11-406, nr. 227337 FT RK 11-407

Ingevolge artikel 287a, vijfde lid Fw kan een schuldeiser worden bevolen in te stemmen met een door [verzoekster] aangeboden schuldregeling, indien deze schuldeiser in redelijkheid niet heeft kunnen weigeren de schuldregeling te aanvaarden. Daarbij wordt in aanmerking genomen de onevenredigheid tussen het belang dat de schuldeiser heeft bij de weigering en de belangen van [verzoekster] en/of van de overige schuldeisers bij de totstandkoming van een schuldregeling.

[verzoekster] heeft er belang bij dat haar schulden worden gesaneerd. Dit belang treft mede haar minderjarige kind voor wie zij de zorg heeft. [verzoekster] werd op 19 juni 2006 tot de schuldsaneringsregeling toegelaten. Deze schuldsaneringsregeling werd op 14 januari 2008 beëindigd met toekenning van een zogenaamde schone lei. Wanneer de schuldregeling niet tot stand komt, kan [verzoekster] tien jaar na 14 januari 2008 een nieuw verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling doen.

Uitgangspunt is dat het iedere schuldeiser vrij staat om te verlangen dat zijn vordering volledig wordt voldaan. Nu de aangeboden regeling voorziet in een lagere uitkering staat het belang van verweerders bij weigering van instemming met de schuldregeling vast.

Het voorstel dat aan de schuldeisers wordt gedaan, moet behoorlijk worden onderbouwd en inzicht geven in de schuld- en vermogenspositie van [verzoekster]. Bij het verzoekschrift moet een zodanige onderbouwing worden gegeven dat een goede belangenafweging kan worden gemaakt. Uit hetgeen hierna wordt overwogen, blijkt dat het verzoek niet aan deze eisen voldoet.

[verzoekster] heeft in brieven aan haar schuldeisers melding gemaakt van een schuldenlast van € 19.260,72. Bij het verzoekschrift is een lijst met schulden voor een totaalbedrag van € 18.336,88.

Bij het verzoekschrift is nog een tweede schuldenlijst gevoegd waarop naast de schulden van [verzoekster] ook de schulden van haar partner zijn aangegeven. Op deze lijst heeft [verzoekster] aangetekend welke schuldeisers het aanbod niet hebben aanvaard. De belastingdienst heeft blijkens deze lijst twee keer niet ingestemd met het aanbod, namelijk voor vorderingen van € 1.587,-- (concurrent) en € 372,-- (preferent). Uit het verzoekschrift, noch uit de daarbij gevoegde bijlage, kan worden vastgesteld of de Belastingdienst het aanbod voor beide of allen de preferente schuld heeft afgewezen. Ter zitting werd namens [verzoekster] verklaard dat de belastingdienst ten aanzien van beide vorderingen heeft geweigerd met de schuldregeling in te stemmen.

Ter zitting werd namens [verzoekster] verklaard dat twee schuldeisers, te weten: de belastingdienst en [C], de aangeboden schuldregeling hebben verworpen. In het verzoekschrift zelf is geen aanduiding gegeven van de weigerende schuldeisers. Uit het dossier maakt de rechtbank op dat ook NTM heeft geweigerd in te stemmen met de schuldregeling. In de verschillende lijsten, worden de schuldeisers met verschillende aanduidingen opgenomen. Soms wordt de naam van de schuldeisers vermeld, soms alleen een naam van een deurwaarder of incassobureau.

De schuldeiser Lammers Molkenboer Roosendaal heeft op het aanbod gereageerd met de aantekening “U kunt onze vordering buiten beschouwing laten.” Uit het verzoekschrift blijkt niet waarom deze vordering vervolgens buiten beschouwing is gelaten. Betekent de opmerking van deze schuldeiser dat de vordering niet meer bestaat, wordt kwijtgescholden of volledig moet worden voldaan?

[verzoekster] heeft een zogenaamd prognoseakkoord aangeboden, waarbij wordt aangenomen dat ze in 36 maanden een bedrag van € 2.340,-- kan sparen. In het aanbod aan de schuldeisers wordt verwezen naar een berekening van dit bedrag. Welke berekening dit is, blijkt niet zonder meer uit de stukken die de rechtbank heeft gehad. Er is een berekening in het dossier aangetroffen waaruit blijkt dat de schuldenares alleen heffingskortingen ontvangt en dus geen spaarcapaciteit heeft. Hoe zij desondanks het aangeboden bedrag kan sparen, wordt niet duidelijk.

In het nadeel van [verzoekster] wordt verder meegewogen dat zij eerder tot een schuldsaneringsregeling werd toegelaten en daarbij gebruik heeft gemaakt van de zogenaamde schone lei. Er zijn geen feiten of omstandigheden gesteld of gebleken die rechtvaardigen dat aan [verzoekster] opnieuw een aanzienlijk gedeelte van haar schuldenlast wordt kwijtgescholden.

Hoewel van een prognoseakkoord sprake is, blijkt uit het verzoekschrift niet wat de verwachtingen zijn ten aanzien van de toekomstige verdiencapaciteit van [verzoekster]. Uit de bijlagen bij het verzoekschrift is op te maken dat [verzoekster] “om medische redenen” niet in staat is te werken. Wat die medische redenen zijn en hoe is vastgesteld dat [verzoekster] niet kan werken, blijkt nergens uit. [verzoekster] heeft hierover ter zitting verklaard last te hebben van haar nek en rug, als gevolg van stress, maar dat artsen niets hebben kunnen vaststellen. Zonder medische verklaring is, mede gelet op de leeftijd van [verzoekster], onvoldoende aannemelijk dat zij niet in staat zou zijn een beter aanbod aan haar schuldeisers te doen.

Al het voorgaande overziende, is de rechtbank van oordeel dat verweerders in redelijkheid hebben kunnen weigeren in te stemmen met de schuldregeling, zodat het verzoek tot vaststelling daarvan wordt afgewezen.

Het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling

Ten aanzien van [verzoekster] is minder dan tien jaar voorafgaande aan de dag waarop het verzoekschrift werd ingediend, een schuldsaneringsregeling van toepassing geweest. De in artikel 288 lid 2 onder d Fw bedoelde uitzonderingsgevallen doen zich niet voor. Het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling wordt derhalve afgewezen.

Beslissing

De rechtbank: