Inleiding

De vraag naar de toelaatbaarheid van grensoverschrijdende splitsing dient onafhankelijk van het op andere bij de splitsing betrokken rechtspersonen toepasselijke recht te worden beantwoord.1 De vraag naar de toelaatbaarheid van grensoverschrijdende splitsing is een vraag die louter wordt beantwoord aan de hand van het interne recht van de staat waarvan het recht van toepassing is op een rechtspersoon die bij de splitsing betrokken is.2 Uiteraard kan het interne recht wel voor de beantwoording van deze vraag verwijzen naar het recht dat van toepassing is op de andere rechtspersonen die bij de splitsing betrokken zijn. In dat geval wordt de vraag naar de toelaatbaarheid beantwoord aan de hand van het reciprociteitsbeginsel. Een voorbeeld hiervan is het Luxemburgse recht.3

De vraag naar de toelaatbaarheid van een grensoverschrijdende splitsing moet voor alle rechtspersonen die bij de splitsing betrokken zijn positief worden beantwoord. De positieve beantwoording is cruciaal: zonder positieve beantwoording kan een rechtspersoon niet betrokken zijn bij een grensoverschrijdende splitsing. De tweede ipr-vraag betreffende het toepasselijke recht op een grensoverschrijdende splitsing als rechtshandeling, is bij een negatieve beantwoording van de toelaatbaarheidsvraag niet meer aan de orde.