CBb, 20-03-2015, nr. AWB 15/192

Ingevolge artikel 8:16, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) moet een verzoek om wraking worden gedaan zodra de feiten en omstandigheden aan de verzoeker bekend zijn geworden.

Het verzoek om wraking is in dit geval gedaan een dag na de zitting waarop de behandelend kamer de beslissing heeft genomen om hetgeen is aangevoerd over staatssteun niet bij de behandeling te betrekken. Ter zitting van 19 maart 2015 heeft verzoekster toegelicht dat het verzoek een dag later (en niet aanstonds) is gedaan, omdat na de zitting overleg en onderzoek nodig was om tot het verzoek om wraking te komen. Gelet op deze toelichting acht het College de indiening van het verzoek een dag na de zitting toelaatbaar.

Artikel 8:16, derde lid, van de Awb luidt:

"Alle feiten en omstandigheden moeten tegelijk worden voorgedragen."

Bij brief van 18 maart 2015 heeft verzoekster een aanvulling op het wrakingsverzoek ingediend. Het College betrekt deze brief uitsluitend in de beoordeling voor zover het gaat om daarin gestelde feiten en omstandigheden die aan het wrakingsverzoek van 10 maart 2015 ten grondslag zijn gelegd.

Artikel 8:15 van de Awb luidt:

"Op verzoek van een partij kan elk van de rechters die een zaak behandelen worden gewraakt op grond van feiten en omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden."

Uitgangspunt is dat de rechter uit hoofde van zijn aanstelling wordt vermoed onpartijdig te zijn, tenzij zich een uitzonderlijke omstandigheid voordoet die een zwaarwegende aanwijzing oplevert voor het oordeel dat een rechter jegens een partij bij een geding een vooringenomenheid koestert (de subjectieve toets). Daarnaast kan er onder omstandigheden reden zijn voor wraking, indien geheel afgezien van de persoonlijke opstelling van de rechter in de hoofdzaak, de bij een partij bestaande vrees voor partijdigheid van die rechter objectief gerechtvaardigd is, waarbij rekening moet worden gehouden met uiterlijke schijn (de objectieve toets). Het subjectieve oordeel van verzoeker is hierbij echter niet doorslaggevend.

De beslissing van de behandelend kamer om hetgeen is aangevoerd over staatssteun niet bij de behandeling van het beroep te betrekken, is een procesbeslissing. Een als negatief ervaren procesbeslissing is in het algemeen geen grond voor toewijzing van een verzoek tot wraking van de rechter die de betreffende beslissing heeft gegeven. Dat kan anders liggen indien die procesbeslissing dermate onbegrijpelijk is dat deze een zwaarwegende aanwijzing oplevert voor het oordeel dat de behandelend rechter jegens verzoeker vooringenomen is, althans dat de bij verzoeker bestaande vrees voor een dergelijke vooringenomenheid naar objectieve maatstaven gerechtvaardigd is.

Blijkens het proces-verbaal van de zitting van 9 maart 2015 heeft de behandelend kamer de procesbeslissing als volgt gemotiveerd:

"Ook na indiening van (de gronden van) het beroep kunnen nadere argumenten, nadere gegevens of nadere stukken ter onderbouwing van een beroepsgrond worden ingediend. Zelfs geheel nieuwe gronden kunnen onder omstandigheden nog worden aangevoerd. Dat kan echter niet als het aanvoeren daarvan in strijd is met een goede procesorde. Dat is onder andere het geval indien het aanvoeren van die nieuwe gronden verwijtbaar zodanig laat plaatsvindt dat de andere partij of partijen niet meer in de gelegenheid is of zijn om zich op hun reactie daarop voldoende te prepareren en/of de goede voortgang van de procedure daardoor wordt belemmerd. Appellante heeft de staatssteungrond aangevoerd elf maanden nadat verweerster haar verweerschrift heeft ingediend en twaalf dagen voor de behandeling van het beroep ter zitting. Daarvoor heeft appellante slechts in algemene termen een verklaring gegeven. Er is geen aanleiding voor het oordeel dat appellante deze grond niet eerder in de procedure had kunnen in brengen.

Gelet op het tijdstip waarop deze aanvullende grond is aangevoerd en de omvang van de in verband daarmee kort voor de zitting ingediende stukken, was het voor verweerster redelijkerwijs niet mogelijk op passende wijze te reageren. Gelet daarop acht het College het aanvoeren van deze grond op deze wijze in strijd met de goede procesorde.Dat de stukken binnen de in artikel 8:58, eerste lid, van de Awb gegeven termijn, zijn ingediend, maakt dit niet anders. Deze termijn is niet bepalend voor de vraag of het aanvoeren van een nieuwe grond in strijd is met de goede procesorde."

Verzoekster heeft in haar wrakingsverzoek en ter zitting van 19 maart 2015 naar voren gebracht dat de onbegrijpelijkheid van de procesbeslissing is gelegen in de weging van de belangen die de behandelend kamer heeft gemaakt. Verzoekster is van mening dat het, gelet op haar belangen, een buiten proportionele beslissing is om hetgeen zij over staatssteun naar voren heeft gebracht buiten behandeling te laten, terwijl, voor zover nodig, aan de andere belangen tegemoet had kunnen worden gekomen door de NZa in de gelegenheid te stellen na zitting schriftelijk te reageren of de zitting uit te stellen. Hiermee geeft verzoekster slechts aan wat volgens haar het resultaat van de afweging van de behandelend kamer had moeten zijn en hoe in haar visie aan de verschillende belangen tegemoet had kunnen worden gekomen. Zij onderbouwt niet waarom de procesbeslissing in objectieve zin onbegrijpelijk is. De wrakingskamer ziet daarom geen grond voor het oordeel dat sprake is van een procesbeslissing die dermate onbegrijpelijk is dat deze een zwaarwegende aanwijzing oplevert voor het oordeel dat de behandelend rechters jegens verzoekster vooringenomen zijn.

Het voorgaande leidt tot de slotsom dat de feiten en omstandigheden die verzoekster ter onderbouwing van haar wrakingsverzoek naar voren heeft gebracht, niet kunnen leiden tot toewijzing van dit verzoek.

Het wrakingsverzoek wordt afgewezen.