HR, 16-03-2012, nr. 10/03755

Belanghebbende heeft bij aangetekende brief van 08 oktober 2008 (…) nadere stukken als bedoeld in artikel 8:58 AWB aan het Gerechtshof 's‑Hertogenbosch ingezonden.

In deze zogeheten tien-dagen-stukken heeft belanghebbende het ontbreken van mandaat in de bezwaarfase en de omstandigheden, zoals die zich in de bezwaarfase hebben voorgedaan, uitputtend aan de orde gesteld.

In de derde tranche Awb — 5. NOTA NAAR AANLEIDING VAN HET VERSLAG, Kamerstuk, 23700, nr.5 is opgenomen:

Belanghebbende is van mening dat uit de parlementaire geschiedenis van de Algemene Wet Bestuursrecht volgt dat in het bestuursrecht het mandaat een waarborgfunctie heeft welke zich niet verdraagt met het achteraf bekrachtigen van handelingen die werden verricht door een onbevoegd orgaan.

De wettelijke waarborg dat een besluit door een bestuurlijk orgaan bevoegdelijk wordt genomen, wordt volkomen uitgehold door toe te staan dat achteraf een bekrachtigingbesluit (of mandateringbesluit) wordt genomen dat met terugwerkende kracht alsnog het eerder ontbrekende mandaat verleent.

Indien uw Raad van mening is dat het verlenen van mandaat door middel van een achteraf genomen mandateringbesluit is toegestaan, zo is van belang dat het besluit waarin die mandatering is vastgelegd op zijn beurt aan de wettelijke regelgeving voldoet. De waarborgfunctie van artikel 3:40 AWB luidt: ‘Een besluit treedt niet in werking voordat het is bekendgemaakt’.

Bij brief van 23 januari 2009 heeft de voorzitter zijn mandateringbesluit c.a. aan belanghebbende ingezonden (Productie SR 10).

Uit het door de voorzitter ingezonden mandateringbesluit gedagtekend 30-5-2006 en het bijbehorende madateringregister, dat blijkens het opschrift was bijgewerkt tot en met 23 januari 2009, volgt dat zijn besluit van 15 december 2008 op geen enkele wijze door de voorzitter van het managementteam bekend is gemaakt in de zin van de wet.

Het besluit van 15 december 2008 is derhalve niet in werking getreden, zodat het geen enkele rechtskracht heeft.

Het Gerechtshof 's‑Hertogenbosch trekt onder 4.4.2. de conclusie dat de relaties van [E] door [X] werden onderhouden, maar dat het niet aannemelijk is geworden dat deze relatiepatronen meer waren dan de contacten die de heer Engels persoonlijk onderhield.

Voorts dat die contacten, kort gezegd, niet te scheiden waren van de persoon van [X], en dat die contacten niet voor overdracht vatbaar waren, doch [X] deze als consultant aan [X1] ter beschikking ging stellen.

Deze oordelen van het Gerechtshof zijn onbegrijpelijk, althans onvoldoende naar de eisen van de Wet met redenen omkleed, nu zulks uit de stukken van het geding niet volgt, en enig inzicht in de redenering van het Gerechtshof niet wordt gegeven.

Belanghebbende heeft nimmer het standpunt ingenomen dat de acquisitiekosten van de relaties door [X1] werden gedragen, gelijk onder 3.2. in de uitspraak van het Gerechtshof (11^e regel van onder op pagina 8) staat gemeld.

Integendeel; belanghebbende heeft ten overstaan van het Gerechtshof betoogd dat [E] de kosten van acquisitie heeft gedragen, gelijk zij ook al eerder deed bij aangetekende brief van 27 oktober 2008 […] houdende nadere stukken als bedoeld in artikel 8:58 AWB.

In deze zogeheten tien-dagen-stukken heeft belanghebbende op pagina 2 gemeld: De ‘meerwaarde’ van de gelaten relatiepatronen volgt reeds uit het gegeven dat [X1] B.V. zich geen enkele fysieke inspanning behoefde getroosten om de relaties te verwerven.

Het is van algemene bekendheid dat het verwerven van relaties tijd, inspanningen en kosten vergt, zeker waar het betreft het opbouwen van een relatiepatroon met de grote geografische spreiding zoals zich in casu voor doet.

In deze zogeheten tien-dagen-stukken heeft belanghebbende voorts op pagina 3 gemeld: De ‘meerwaarde’ (wat zulks ook moge betekenen) van de gelaten relatiepatronen volgt reeds uit het gegeven dat [X1] B.V. zich geen enkele fysieke inspanning behoefde getroosten om de relaties te verwerven.

Het is van algemene bekendheid dat het verwerven van relaties tijd, inspanningen en kosten vergt, zeker waar het betreft het opbouwen van een relatiepatroon met de grote geografische spreiding zoals zich in casu voor doet.

Een bestaand relatiepatroon heeft reeds waarde omdat men zich bij de overdracht daarvan aanzienlijke kosten bespaart.

Belanghebbende heeft aangegeven dat het ging om lopende contractuele relaties van [E], en belanghebbende heeft tot bewijs van dat feit in de zogeheten tien-dagen-stukken de producties onder letter —R— genummerd R 1 tot en met R 148 overgelegd.

Uit deze producties volgt eenduidig dat in [E] met bepaalde partijen gedurende langere perioden zaken werden gedaan.

De contractuele relatie met een bepaalde afnemer of leverancier beperkte zich derhalve niet tot een eenmalige inkoop- of verkooptransactie doch duurde in de tijd voort, zodat sprake was van langdurig lopende contractuele relaties.

Dat de relaties in [E] werden onderhouden door [X] duidt niet op wat men wel noemt ‘persoonlijke goodwill’ welke als het ware kleeft aan [X], en welke goodwill niet voor overdracht vatbaar zou zijn.

Belanghebbende heeft immers steeds aangegeven dat de reden voor het laten van de relaties van [E] aan [X1] was gelegen in het feit dat [M] de relaties van [E] uitspande in [N] BVBA (belanghebbende heeft ter adstructie van bovenstaande productie R 150 aan het Gerechtshof overgelegd).

Het gegeven dat relaties werden uitgespannen door [M], een persoon die de ‘contacten’ met de relaties van [E] volgens het Gerechtshof juist niet onderhield, duidt erop dat deze relatiepatronen meer waren dan de ‘contacten’ die [X] persoonlijk met de relaties onderhield.

Het uitspannen van de relaties door [M] duidt erop dat de ‘contacten’ met de relaties zeer wel te scheiden waren van de eigenschappen, kwaliteiten en hoedanigheden van [X].

Het uitspannen van de relaties door [M] duidt er voorts op dat de relatiepatronen wel degelijk voor overdracht vatbaar waren en waarde hadden.

Belanghebbende heeft dienaangaande op pagina 9 van de zogeheten tien-dagen-stukken opgemerkt dat de inspecteur op geen enkele wijze de juistheid heeft bestreden van de stelling van belanghebbende dat in het jaar 2000 van het inkoopvolume 89% en 76% van het omzetvolume van [X1] bij de overgenomen relaties van [E] werd gerealiseerd.

Belanghebbende heeft gedoneerd uit de morele verplichtingen die belanghebbende jegens haar personeel onderkent, en belanghebbende heeft ten aanzien van de donatie bepaald dat die dient worden aangewend overeenkomstig de doelstelling van de stichting die door belanghebbende wordt onderschreven.

Daarmee heeft belanghebbende tot uitdrukking gebracht dat de morele verplichtingen welke zij jegens haar personeel onderkent, betreffen het financieel ondersteunen van haar personeel overeenkomstig de doelstellingen zoals die in de statuten van de stichting geformuleerd staan.

Kort gezegd: de intellectuele ontplooiing, de ontspanning, de huisvesting, en de oudedags- en nabestaandenvoorzieningen (ten behoeve) van het personeel.

Belanghebbende heeft toegezegd, en door de stichting is geaccepteerd, zodat sprake is van een in rechte afdwingbare verplichting.

Uw Raad bepaalde in de uitspraak van 26 februari 1958 dat reeds door de schuldigerkenning een waarde ter grootte van dat bedrag uit het vermogen van belanghebbende ging (NJ 1958/215).

Belanghebbende heeft gedoneerd uit de morele verplichtingen die belanghebbende jegens haar personeel onderkent, en belanghebbende heeft ten aanzien van de donatie bepaald dat die dient worden aangewend overeenkomstig de doelstelling van de stichting die door belanghebbende wordt onderschreven.

Daarmee heeft belanghebbende tot uitdrukking gebracht dat de morele verplichtingen welke zij jegens haar personeel onderkent, betreffen het financieel ondersteunen van haar personeel overeenkomstig de doelstellingen zoals die in de statuten van de stichting geformuleerd staan.

Kort gezegd: de intellectuele ontplooiing, de ontspanning, de huisvesting, en de oudedags- en nabestaandenvoorzieningen van het personeel.

Belanghebbende heeft toegezegd, en door de stichting is geaccepteerd, zodat sprake is van eer in rechte afdwingbare verplichting.

Uw Raad bepaalde in de uitspraak van 26 februari 1958 dat reeds door de schuldigerkenning een waarde ter grootte van dat bedrag uit het vermogen van belanghebbende ging

(NJ 1958/215).

Geheel overeenkomstig die uitspraak (doch in flagrante tegenstelling tot de uitspraak inzake de vennootschapsbelasting over het jaar 2000) bepaalt het Gerechtshof onder 4.6.4. dat belanghebbende de toezeggingen als passiefpost op haar balans dient op te nemen.

Vervolgens bepaalt het Gerechtshof eveneens onder item 4.6.4. dat belanghebbende een vordering op de stichting heeft die zij als actiefpost op haar balans dient op te nemen. In de uitspraak van 20 februari 1957 (BNB 1957/99) heeft uw Raad echter bepaald dat, indien de statuten van de stichting geen recht op ondersteuning aan de werknemers toekent, de uitzondering dat door de uitkering aan de stichting een vooruitbetaling heeft plaats gevonden op concreet aanwijsbare toekomstige bedrijfsuitgaven, zich niet kan voordoen.