HR, 05-04-2013, nr. 12/04490

De Hoge Raad heeft bij beschikking van 4 januari 2013 (LJN: BY7753, RvdW 2013/106) met toepassing van art. 81 lid 1 RO het cassatieberoep verworpen dat de ouders hebben gericht tegen de beschikking van het hof Leeuwarden van 1 maart 2012. In deze beschikking heeft het hof beslist dat de Nederlandse rechter internationaal bevoegd was te oordelen over de maatregelen inzake de voorlopige uithuisplaatsing, ondertoezichtstelling en machtiging uithuisplaatsing van de minderjarige kinderen van de ouders, omdat zij ten tijde van het inleiden van de procedure hun gewone verblijfplaats in Nederland hadden. De minderjarige kinderen zijn: [kind 1] (geboren [geboortedatum] 2007), [kind 2] (geboren [geboortedatum] 2008) en [kind 3] (geboren [geboortedatum] 2009) (hierna gezamenlijk: de minderjarigen).

Op 19 juni 2012 hebben de ouders de rechtbank 's-Gravenhage onder meer verzocht de teruggeleiding van de minderjarigen van Nederland naar Duitsland te bevelen op de voet van het Haags Kinderontvoeringsverdrag (hierna: HKOV).1. De rechtbank heeft bij beschikking van 20 juli 2012 geoordeeld dat de gewone verblijfplaats van de minderjarigen ten tijde van hun overbrenging vanuit Duitsland naar Nederland nog altijd in Nederland was gelegen en dat er geen sprake is geweest van het ongeoorloofd overbrengen of het niet doen terugkeren van de minderjarigen als bedoeld in art. 3 HKOV. De rechtbank heeft het verzoek om teruggeleiding van de minderjarigen naar Duitsland dan ook afgewezen.

De ouders zijn van de beschikking van de rechtbank in hoger beroep gekomen. De ouders hebben het hof verzocht de bestreden beschikking te vernietigen, de uithuisplaatsing en de overbrenging van de minderjarigen vanuit Duitsland naar Nederland in december 2011 ongeoorloofd te verklaren en de onmiddellijke teruggeleiding te gelasten van de minderjarigen naar de ouders in Duitsland. Voorts verzoeken zij alle beschikkingen die ter zake van de minderjarigen sedert 24 november 2011 zijn genomen nietig te verklaren, althans de uitvoering daarvan onrechtmatig te verklaren, althans onmiddellijk te beëindigen, met veroordeling van Bureau Jeugdzorg en de Raad in de kosten. Bij beschikking van 29 augustus 2012 heeft het hof 's-Gravenhage de bestreden beschikking van de rechtbank bekrachtigd en het in hoger beroep meer of anders verzochte afgewezen. De overbrenging door Jeugdzorg van de minderjarigen van Duitsland naar Nederland is, aldus het hof, geen kinderontvoering in de zin van art. 3 HKOV.

Tegen de beschikking van het hof hebben de ouders cassatie ingesteld. De Raad heeft geen verweerschrift ingediend in tegenstelling tot Bureau Jeugdzorg.

Krachtens de Wet van 10 november 2011, Stb. 2011, 530, in werking getreden op 1 januari 2012, staat in zaken van internationale kinderontvoering geen beroep in cassatie meer open (art. 13 lid 8 Uitvoeringswet internationale kinderontvoering). Deze regel geldt voor alle beschikkingen die zijn gegeven na 1 januari 2012. Van de onderhavige beschikking - gewezen op 29 augustus 2012 - staat derhalve geen beroep in cassatie open voor zover de klachten betrekking hebben op de afwijzing van het verzoek tot teruggeleiding van de minderjarigen op de voet van het HKOV. Onder omstandigheden kan het cassatieverbod worden doorbroken2., doch hierop hebben de ouders geen expliciet beroep gedaan.

Voor zover de klachten op andere kwesties betrekking hebben - nog daargelaten dat de klachten niet of nauwelijks zijn te doorgronden - falen zij, omdat door de beschikking van de Hoge Raad van 4 januari 2013 thans onherroepelijk vast staat dat de minderjarigen ten tijde van het nemen van de maatregelen inzake ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing hun gewone verblijfplaats in Nederland hadden. Daarmee staat ook de rechtmatigheid van de genomen maatregelen vast, die voor erkenning en tenuitvoerlegging in Duitsland onder de Verordening Brussel II-bis in aanmerking komen.3.

De conclusie strekt tot verwerping van het beroep met toepassing van art. 81 lid 1 RO.