5.6.4 Recente ontwikkelingen

Efficiency en versnelde afhandeling van civiele zaken blijft de gemoederen bezighouden. In 2005 verscheen het rapport 'Sneller procederen: empirisch onderzoek naar de afhandeling van civiele bodemprocedures' van de hand van Eshuis, waarin deze het effect van de diverse tot nu toe gehanteerde soorten versnellingsmaatregelen analyseert.1 Drie belangrijke conclusies zijn daaruit te trekken: de doorlooptijden zijn in vergelijking met medio eind jaren negentig van de vorige eeuw onmiskenbaar korter geworden, de comparitie van partijen (zonder verdere procedurele stappen) heeft daarbij in aanzienlijke mate bijgedragen, terwijl het rendement van de invoering van strakkere termijnen daarbij beperkter is geweest.2

De spil om wie het bij dit alles steeds meer lijkt te draaien is de rechter: het gaat om zijn houding ten aanzien van termijnoverschrijdingen. De doelstelling van de Raad voor de Rechtspraak sluit daar geheel bij aan. In de 'Agenda van de Rechtspraak 2005-2008' wordt opgemerkt dat de rechter, zowel in eerste aanleg als in hoger beroep, moet toezien op de doelmatigheid van inrichting van de procedures, en daarbij de behandeling van de zaak moet afstemmen op de specifieke kenmerken daarvan 3 De regiefunctie van de rechter is om die reden in het najaar van 2007 terecht door de Nederlandse Vereniging van Procesrecht in het spotlight gesteld.4