Rb. Zeeland-West-Brabant, 15-05-2017, nr. 02-996011-12

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 11 april 2017, waarbij de officier van justitie, mr. Van Horen, en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt.De sluiting van het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 1 mei 2017.

Verdachte staat terecht, terzake dat:

1.

[bedrijf 1] , verder te noemen ' [bedrijf 1] ', op een of meer tijdstip(pen)

in of omstreeks de periode vanaf de maand maart 2007 tot en met de maand

december 2010 in de gemeente(n) Roosendaal en/of Steenbergen, althans in

Nederland, (telkens) tezamen en in vereniging met anderen of een ander,

althans alleen, (telkens) opzettelijk (een deel van) de

(bedrijfs-)administratie van [bedrijf 1] , zijnde (dat deel van) die

(bedrijfs-)administratie voornoemd (telkens) (een) (samenstel van)

geschrift(en) die/dat bestemd waren/was om tot bewijs van enig feit te dienen,

(telkens) valselijk heeft opgemaakt of vervalst, immers hebben/heeft [bedrijf 1]

en/of (een of meer van) haar medeverdachte(n) toen daar (telkens) opzettelijk

valselijk en/of in strijd met de waarheid -zakelijk weergegeven- in (dat deel

van) die (bedrijfs-)administratie voornoemd, opgenomen en/of verwerkt, althans

doen of laten opnemen en/of verwerken:

- 12, in elk geval een of meer inkoopfactu(u)r(en), volgens factuuropdruk

(telkens) afkomstig van [bedrijf 2] , (telkens) gericht aan [bedrijf 1]

(D-012a) en/of

- 14, in elk geval een of meer inkoopfactu(u)r(en), volgens factuuropdruk

(telkens) afkomstig van [bedrijf 3] , (telkens) gericht

aan [bedrijf 1] (D-013a) en/of

- 22, in elk geval een of meer inkoopfactu(u)r(en), volgens factuuropdruk

(telkens) afkomstig van [bedrijf 4] , (telkens) gericht aan [bedrijf 1]

(D-014a en D-132) en/of

- 5, in elk geval een of meer inkoopfactu(u)r(en), volgens factuuropdruk

(telkens) afkomstig van [bedrijf 5] , (telkens) gericht aan

[bedrijf 1] (D-015),

(telkens) terzake de inkoop door [bedrijf 1] en/of de levering aan [bedrijf 1] van de

op die factu(u)r(en) voornoemd vermelde goederen tegen de op die factu(u)r(en)

vermelde prijzen/prijs, zulks terwijl in werkelijkheid (telkens)

geen levering(en) aan [bedrijf 1] hebben/heeft plaatsgevonden door de/het op die

factu(ur(en) vermelde bedrijven/bedrdijf en/of tegen de op die factu(u)r(en)

vermelde prijzen/prijs,

zulks (telkens) met het oogmerk om die/dat (samenstel van) geschrift(en) als

echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, hebbende

hij, verdachte (telkens) opdracht gegeven tot die/dat strafbare feit(en)

en/of feitelijke leiding gegeven aan die verboden gedraging(en);

(art. 225 lid 1 jo art. 47 en 51 Wetboek van Strafrecht)

art 225 lid 1 Wetboek van Strafrecht

2.

[bedrijf 1] , verder te noemen ' [bedrijf 1] ', op een of meer tijdstip(pen)

in of omstreeks de periode van de maand maart 2008 tot en met de maand

november 2010 in de gemeente(n) Roosendaal en/of Steenbergen, althans in

Nederland, (telkens) tezamen en in vereniging met anderen of een ander,

althans alleen,

(telkens) opzettelijk (een) bij de Belastingwet voorziene aangifte(n), als

bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten (een)

(suppletie)aangifte(n) voor de omzetbelasting over het/de jaar/jaren 2007

en/of 2008 en/of 2009 (D-124, D-125, D-126 en AH-055, par. 1.2, 2.2 en 3.2)

onjuist en/of onvolledig heeft gedaan, immers hebben/heeft [bedrijf 1] en/of (een

of meer van) haar medeverdachte(n) (telkens) opzettelijk op de/het bij de

Inspecteur der belastingen of de Belastingdienst ingeleverde

(suppletie)aangiftebiljet(ten) omzetbelasting over genoemd(e) jaar/jaren

(telkens) een te laag, althans onjuist bedrag aan omzetbelasting opgegeven,

terwijl die/dat feit(en) (telkens) ertoe strekte(n) dat te weinig belasting

werd geheven, tot het plegen van welk(e) bovenomschreven strafbare feit(en)

verdachte (telkens) opdracht heeft gegeven, dan wel aan welke bovenomschreven

verboden gedraging(en) verdachte (telkens) feitelijke leiding heeft gegeven;

De in deze tenlastelegging gebruikte termen en uitdrukkingen worden, voorzover

daaraan in de Algemene wet inzake rijksbelastingen bepaalde betekenis is

gegeven, geacht in dezelfde betekenis te zijn gebezigd;

(art. 69 lid 2 Algemene wet inzake rijksbelastingen jo art. 47 en 51 Wetboek

van Strafrecht)

art 68 lid 1 ahf/ond a Algemene wet inzake rijksbelastingen

art 69 lid 2 Algemene wet inzake rijksbelastingen

art 51 lid 2 ahf/ond 2° Wetboek van Strafrecht

subsidiair, althans, indien het vorenstaande onder 2 niet tot een veroordeling

mocht of zou kunnen leiden:

[bedrijf 1] , verder te noemen ' [bedrijf 1] ', op een of meer tijdstip(pen)

in of omstreeks de periode van de maand maart 2008 tot en met 3 juni 2012 in

de gemeente(n) Roosendaal en/of Steenbergen, althans in Nederland, (telkens)

tezamen en in vereniging met anderen of een ander, althans alleen,

* (telkens) opzettelijk gebruik heeft gemaakt van (een) vals(e) of vervalst(e)

(suppletie)aangiftebiljet(ten) voor de omzetbelasting over het/de jaar/jaren

2007 en/of 2008 en/of 2009 (D-124, D-125, D-126 en AH-055, par. 1.2, 2.2 en

3.2) - zijnde (telkens) (een) geschrift(en) die/dat bestemd waren/was om tot

bewijs van enig feit te dienen - als ware(n) die/dat geschrift(en) (telkens)

echt en onvervalst, bestaande dat gebruikmaken (telkens) hierin dat [bedrijf 1]

en/of (een of meer van) haar medeverdachte(n) die/dat

(suppletie)aangiftebiljet(ten) voornoemd (telkens) heeft ingezonden, althans

ingediend bij de (bevoegde inspecteur van) de Belastingdienst en/of

* (telkens) opzettelijk (een) (afschrift(en) van) voornoemd(e) vals(e) of

vervalst(e) (suppletie)aangiftebiljet(ten) voorhanden heeft gehad, terwijl de

B.V. en/of haar medeverdachte(n) (telkens) wist(en) of redelijkerwijs

moest(en) vermoeden dat die/dat geschrift(en) (telkens) bestemd waren/was voor

gebruik, als ware(n) die/dat geschrift(en) (telkens) echt en onvervalst,

bestaande die valsheid of vervalsing (telkens) hierin dat op die/dat

(suppletie)aangiftebiljet(ten) voor de omzetbelasting en/of op die/dat

afschrift(en) van die/dat (suppletie)aangiftebiljet(en) voor de omzetbelasting

over genoemd(e) jaar/jaren (telkens) een te laag, althans onjuist bedrag aan

belasting werd vermeld,

tot het plegen van welk(e) bovenomschreven strafbare feit(en) verdachte

(telkens) opdracht heeft gegeven, dan wel aan welke bovenomschreven verboden

gedraging(en) verdachte (telkens) feitelijke leiding heeft gegeven;

(art. 225 lid 2 jo art. 47 en 51 Wetboek van Strafrecht)

art 225 lid 2 Wetboek van Strafrecht

3.

[bedrijf 1] , verder te noemen ' [bedrijf 1] ', op een of meer tijdstip(pen)

in of omstreeks de periode vanaf de maand juni 2007 tot en met de maand juli

2010 in de gemeente(n) Roosendaal en/of Steenbergen en/of Apeldoorn, althans

in Nederland, (telkens) tezamen en in vereniging met anderen of een ander,

althans alleen, (telkens) opzettelijk (een) bij de Belastingwet voorziene

aangifte(n), als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten

(onder meer) (een) aangifte(n) voor de omzetbelasting over het/de

aangiftetijdvak(ken) 2e kwartaal 2007 (D-018) en/of 4e kwartaal 2007 (D-020)

en/of mei 2008 (D-023) en/of oktober 2008 (D-028) en/of maart 2009 (D-033)

en/of 3e kwartaal 2009 (D-037) en/of 2e kwartaal 2010 (D-040), onjuist en/of

onvolledig heeft gedaan, immers hebben/heeft [bedrijf 1] en/of (een of meer van)

haar medeverdachte(n) (telkens) opzettelijk op de/het bij de Inspecteur der

belastingen of de Belastingdienst ingeleverde aangifte(n) omzetbelasting over

genoemd(e) aangiftetijdvak(ken) (telkens) een te laag, althans een onjuist,

bedrag aan omzetbelasting opgegeven, terwijl dat feit (telkens) ertoe strekte

dat te weinig belasting werd geheven, tot het plegen van welk(e)

bovenomschreven strafbare feit(en) verdachte (telkens) opdracht heeft gegeven,

dan wel aan welke bovenomschreven verboden gedraging(en) verdachte (telkens)

leiding heeft gegeven;

De in deze tenlastelegging gebruikte termen en uitdrukkingen worden, voorzover

daaraan in de Algemene wet inzake rijksbelastingen bepaalde betekenis is

gegeven, geacht in dezelfde betekenis te zijn gebezigd;

(art. 69 Algemene wet inzake rijksbelastingen jo art. 47 en 51 Wetboek van

Strafrecht)

art 68 lid 1 ahf/ond a Algemene wet inzake rijksbelastingen

art 69 lid 2 Algemene wet inzake rijksbelastingen

art 51 lid 2 ahf/ond 2° Wetboek van Strafrecht

4.

[bedrijf 1] , verder te noemen ' [bedrijf 1] ', op een of meer tijdstip(pen)

in of omstreeks de periode van 19 januari 2008 tot en met 12 maart 2012 in de

gemeente Roosendaal en/of (elders) in Nederland, (telkens) tezamen en in

vereniging met (een) ander(en), althans alleen, (telkens) opzettelijk een

accijnsgoed, te weten (telkens) een of meer hoeveelheden/hoeveelheid diesel

brandstof tot een totaal van ongeveer 635.457,70 liter, in elk geval een of

meer hoeveelheiden/hoeveelheid diesel brandstof (D-145), voorhanden heeft

gehad, die/dat (telkens) niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet op de

accijns in de heffing waren/was betrokken,

hebbende hij, verdachte,(telkens) opdracht gegeven tot die/dat strafbare

feit(en) en/of (telkens) feitelijke leiding gegeven aan die verboden

gedraging(en);

De in deze telastelegging gebruikte termen en uitdrukkingen worden, voorzover

daaraan in de Wet op de accijns betekenis is gegeven, geacht in dezelfde

betekenis te zijn gebezigd;

art 5 lid 1 onder b Wet op de accijns

art 97 Wet op de accijns

art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht

De dagvaarding is geldig.

De rechtbank is bevoegd.

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.

Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.

De bewijsmiddelen

Indien hoger beroep wordt ingesteld zullen de bewijsmiddelen worden uitgewerkt en opgenomen in een bijlage die aan het vonnis wordt gehecht.

De bewijsoverwegingen

Feit 1

Op grond van de bewijsmiddelen – in het bijzonder uit de bevindingen van de Belastingdienst ten aanzien van de onder feit 1 vermelde inkoopfacturen bij een boekenonderzoek bij [bedrijf 1] (hierna: [bedrijf 1] ), de verklaringen die zijn afgelegd door personen die werkzaam zijn/waren bij de bedrijven die op deze inkoopfacturen als leverancier zijn vermeld en de verklaring van verdachte [Medeverdachte 1] (hierna ook te noemen [Medeverdachte 1] ) over deze facturen – is de rechtbank van oordeel dat de onder feit 1 genoemde inkoopfacturen vals zijn in die zin dat de leveringen die op deze inkoopfacturen zijn vermeld niet hebben plaatsgevonden. Deze inkoopfacturen zijn aangetroffen in de bedrijfsadministratie van [bedrijf 1] , waardoor (een deel van) de bedrijfsadministratie van [bedrijf 1] valselijk is opgemaakt.

Feit 2

Op grond van de bewijsmiddelen - in het bijzonder uit de verklaring van verdachte [medeverdachte 2] - is de rechtbank van oordeel dat de onder feit 1 vermelde valse inkoopfacturen (m.u.v. de inkoopfacturen van [bedrijf 4] met een factuurdatum in 2010) zijn verwerkt in de bij de Belastingdienst ingediende suppletieaangiften voor de omzetbelasting van [bedrijf 1] over de jaren 2007, 2008 en 2009. Mede gelet op hetgeen onder 1 bewezen is verklaard, zijn daarmee deze suppletieaangiften opzettelijk onjuist gedaan.

Nu door het verwerken van de valse inkoopfacturen in de suppletieaangiften omzetbelasting onterecht omzetbelasting is teruggevraagd - en ook door de Belastingdienst is uitbetaald - is voldaan aan het vereiste dat het indienen van deze suppletieaangiften ertoe strekte dat te weinig belasting werd geheven.

Feit 3

Op grond van de bewijsmiddelen - in het bijzonder de bevindingen van de Belastingdienst / FIOD en de verklaring van medeverdachte [medeverdachte 2] – is de rechtbank van oordeel dat de onder feit 3 vermelde maand- en kwartaalaangiften voor de omzetbelasting van [bedrijf 1] opzettelijk onjuist en/of onvolledig zijn gedaan.

[medeverdachte 2] heeft immers verklaard dat hij de kosten van [bedrijf 1] , waaronder de brandstofkosten, bij gebreke van inkoopfacturen heeft geschat. Hij heeft daarnaast verklaard dat de bedrijfsresultaten van [bedrijf 1] niet goed waren en dat hij daarom de voorbelasting en verschuldigde omzetbelasting aan elkaar gelijk heeft gesteld. Door aldus te handelen heeft medeverdachte [medeverdachte 2] naar het oordeel van de rechtbank bewust de aanmerkelijke kans aanvaard dat naar aanleiding van deze aangiften een te laag bedrag aan omzetbelasting werd geheven, waarmee voldaan is aan het vereiste dat het indienen van deze suppletie-aangiften ertoe strekte dat te weinig belasting werd geheven. De vraag of er sprake is van strafbare gedragingen van [bedrijf 1] en zo ja, of verdachte aan deze verboden gedragingen feitelijk leiding heeft gegeven, wordt hierna besproken.

Feit 4

Op grond van artikel 80 van de Wet op de accijns in samenhang met artikel 34 van het Uitvoeringsbesluit accijns en artikel 54 van de Uitvoeringsregeling accijns moet aan de hand van bescheiden de herkomst van accijnsgoederen kunnen worden aangetoond, indien deze goederen niet onder een accijnsschorsingsregeling worden vervoerd dan wel voorhanden zijn. Indien degene die de accijnsgoederen voorhanden heeft, de herkomst niet aan de hand van bescheiden kan aantonen, rust op hem de bewijslast; hij zal dan moeten aantonen dat de accijnsgoederen overeenkomstig de bepalingen van de wet in de heffing zijn betrokken (zie Hoge Raad 24 augustus 1999, nr. 34 164, BNB 1999/383). Van voorhanden hebben is op grond van de jurisprudentie sprake indien de betrokkene in kwestie geacht kan worden de feitelijke beschikkingsmacht over de bewuste goederen te hebben en tevens weet of redelijkerwijze moet weten dat de goederen niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet op de accijns in de heffing zijn betrokken.

Op grond van de bewijsmiddelen is de rechtbank van oordeel dat in de administratie van [bedrijf 1] geen bescheiden aanwezig zijn waarmee de herkomst van de door [bedrijf 1] gebruikte dieselbrandstof door [bedrijf 1] kan worden aangetoond. De aangetroffen inkoopfacturen betrekking hebbend op leveranties van diesel zijn, zoals onder feit 1 reeds is overwogen, naar het oordeel van de rechtbank vals en tonen die herkomst dus niet aan. De bij [bedrijf 1] aangetroffen kladaantekeningen en overzichten opgesteld door [Medeverdachte 1] , waarvan de gegevens door de FIOD zijn verzameld in document D-145 en dat een totaal van niet verantwoorde liters laat zien van 635.457,70, tonen de herkomst evenmin aan. De herkomst van de daarop vermelde hoeveelheden kon alleen door het horen van getuigen en onderzoek van de administratie worden gereconstrueerd.

Op grond van vorenstaande en op grond van de bewijsmiddelen acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat [bedrijf 1] 635.457,70 liter diesel brandstof, zijnde een accijnsgoed, voorhanden heeft gehad, die niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet op de accijns in de heffing is betrokken.

Het door de verdediging gevoerde verweer dat het erop lijkt dat wél voor een groot deel accijns op de diesel is geheven, wordt hierna bij het feitelijke leiding geven behandeld.

m.b.t. het feitelijke leiding geven door verdachte bij alle feiten

Door de verdediging is aangevoerd dat verdachte niet als feitelijke leidinggever kan worden beschouwd van de strafbare gedraging van de rechtspersoon onder 1, te weten valsheid in geschrift met betrekking tot het opnemen van valse inkoopfacturen in de bedrijfsadministratie van [bedrijf 1] . Verdachte zou geen wetenschap of bewustzijn hebben van het bestaan van de vermeende verboden gedragingen. Hij was slechts “op papier” directeur van [bedrijf 1] en bemoeide zich niet met de administratie en de financiële taken.

Evenmin kan verdachte, volgens de verdediging, aangemerkt worden als feitelijke

leidinggever van het doen van onjuiste belastingaangiften (feiten 2 en 3) en het voorhanden hebben van onveraccijnsde diesel (feit 4). Niet is voldaan aan de vereisten van wetenschap of bewustzijn, macht of beschikkingsbevoegdheid en aanvaarding, waardoor verdachte niet kan worden aangemerkt als feitelijke leidinggever.

De rechtbank overweegt als volgt.

Bij de beantwoording van de vraag of een verdachte strafrechtelijk aansprakelijk kan worden gesteld ter zake van het feitelijke leidinggeven aan een door een rechtspersoon verrichte verboden gedraging, dient eerst te worden vastgesteld of die rechtspersoon een strafbaar feit heeft begaan. Ingeval die vraag bevestigend wordt beantwoord, komt de vraag aan de orde of kan worden bewezen dat de verdachte aan die gedraging feitelijke leiding heeft gegeven.

Volgens heersende jurisprudentie van de Hoge Raad (zie overzichtsarrest Hoge Raad

26 april 2016, ECLI:NL:HR:2016:733) kan een rechtspersoon aangemerkt worden als dader van een strafbaar feit indien de desbetreffende gedraging redelijkerwijs aan die rechtspersoon kan worden toegerekend. De vraag wanneer een (verboden) gedraging in redelijkheid kan worden toegerekend is afhankelijk van de concrete omstandigheden van het geval, waartoe mede behoort de aard van de (verboden) gedraging. Belangrijk oriëntatiepunt bij de toerekening is de vraag of de gedraging heeft plaatsgevonden dan wel is verricht in de sfeer van de rechtspersoon. Een dergelijke gedraging kan in beginsel worden toegerekend aan de rechtspersoon.

Van een gedraging in de sfeer van de rechtspersoon kan sprake zijn indien zich een of meer van de volgende omstandigheden voordoen:

a. het gaat om handelen of nalaten van iemand die hetzij uit hoofde van een dienstbetrekking, hetzij uit andere hoofde werkzaam is ten behoeve van de rechtspersoon,

b. de gedraging past in de normale bedrijfsvoering of taakuitoefening van de rechtspersoon,

c. de gedraging is de rechtspersoon dienstig geweest in het door hem uitgeoefende bedrijf, en

d. de rechtspersoon vermocht erover te beschikken of de gedraging al dan niet zou plaatsvinden en zodanig of vergelijkbaar gedrag werd blijkens de feitelijke gang van zaken door de rechtspersoon aanvaard of placht te worden aanvaard, waarbij onder bedoeld aanvaarden mede begrepen is het niet betrachten van de zorg die in redelijkheid van de rechtspersoon kon worden gevergd met het oog op de voorkoming van de gedraging.

Ingeval de delictsomschrijving van het strafbare feit waarvan de rechtspersoon wordt verdacht, opzet vereist, kan dat opzet op verschillende manieren worden vastgesteld. Onder omstandigheden kan het opzet van een natuurlijk persoon aan een rechtspersoon worden toegerekend. Maar voor opzet van een rechtspersoon is niet vereist dat komt vast te staan dat de namens of ten behoeve van die rechtspersoon optredende natuurlijke personen met dat opzet hebben gehandeld. Het opzet van een rechtspersoon kan onder omstandigheden bijvoorbeeld ook worden afgeleid uit het beleid van de rechtspersoon of de feitelijke gang van zaken binnen de rechtspersoon.

Pas nadat is vastgesteld dat een rechtspersoon een bepaald strafbaar feit heeft begaan, komt aan de orde of iemand als feitelijke leidinggever daarvoor strafrechtelijk aansprakelijk is. Bij de beoordeling daarvan moet worden vooropgesteld dat uit de taalkundige betekenis van het begrip feitelijke leiding geven enerzijds voortvloeit dat de enkele omstandigheid dat de verdachte bijvoorbeeld bestuurder van een rechtspersoon is, niet voldoende is om hem aan te merken als feitelijke leidinggever aan een door die rechtspersoon begaan strafbaar feit. Maar anderzijds is een dergelijke juridische positie geen vereiste, terwijl ook iemand die geen dienstverband heeft met de rechtspersoon feitelijke leiding gever kan zijn aan een door de rechtspersoon begaan strafbaar feit.

Feitelijke leiding geven zal vaak bestaan uit actief en effectief gedrag dat onmiskenbaar binnen de gewone betekenis van het begrip valt. Van feitelijke leiding geven kan voorts sprake zijn indien de verboden gedraging het onvermijdelijke gevolg is van het algemene, door de verdachte (bijvoorbeeld als bestuurder) gevoerde beleid. Ook kan worden gedacht aan het leveren van een zodanige bijdrage aan een complex van gedragingen dat heeft geleid tot de verboden gedraging en het daarbij nemen van een zodanig initiatief dat de verdachte geacht moet worden aan die verboden gedraging feitelijke leiding te hebben gegeven. Niet is vereist dat een ander de fysieke uitvoeringshandelingen heeft verricht.

Onder omstandigheden kan ook een meer passieve rol tot het oordeel leiden dat een verboden gedraging daardoor zodanig is bevorderd dat van feitelijke leiding geven kan worden gesproken. Dat kan in het bijzonder het geval zijn bij de verdachte die bevoegd en redelijkerwijs gehouden is maatregelen te treffen ter voorkoming of beëindiging van verboden gedragingen en die zulke maatregelen achterwege laat.

In feitelijke leiding geven ligt een zelfstandig opzetvereiste op de verboden gedraging besloten. Voor dit opzet van de leidinggever geldt als ondergrens dat hij bewust de aanmerkelijke kans aanvaardt dat de verboden gedraging zich zal voordoen. Van het bewijs van dergelijke aanvaarding kan – in het bijzonder bij meer structureel begane strafbare feiten – ook sprake zijn indien hetgeen de leidinggever bekend was omtrent het begaan van strafbare feiten door de rechtspersoon rechtstreeks verband hield met de in de tenlastelegging omschreven verboden gedraging. Een ander voorbeeld van een geval waarin onder omstandigheden voldaan kan zijn aan het voor de feitelijke leidinggever geldende opzetvereiste biedt een leidinggever die de werkzaamheden van een onderneming zo organiseert dat hij ermee rekening houdt dat de aan de betrokken werknemers gegeven opdrachten niet kunnen worden uitgevoerd zonder dat dit gepaard gaat met het begaan van strafbare feiten.

De rechtbank stelt op grond van de bewijsmiddelen vast dat de hierboven genoemde gedragingen (te weten het verwerken van valse facturen in de bedrijfsadministratie en in de suppletieaangiften voor de omzetbelasting, het onjuist doen van de maand- en kwartaalaangiften voor de omzetbelasting en het voorhanden hebben van onveraccijnsde diesel) zijn verricht in de sfeer van de rechtspersoon [bedrijf 1] , gelet op de hierboven genoemde criteria, en dat deze gedragingen opzettelijk door [bedrijf 1] zijn begaan, waarmee bewezen wordt geacht dat deze rechtspersoon de ten laste gelegde feiten heeft begaan. Tegen deze conclusie is door de verdediging ook geen verweer gevoerd.

Daarbij overweegt de rechtbank dat [medeverdachte 2] als boekhouder werkzaam was voor [bedrijf 1] , verdachte bestuurder en enig aandeelhouder was van [bedrijf 1] en [Medeverdachte 1] feitelijk werkzaamheden verrichtte voor (vooral) de administratie van [bedrijf 1]

De rechtbank stelt voorts het volgende vast met betrekking tot de rol die verdachte (en eventueel medeverdachten) ten aanzien van de hierboven bewezen verklaarde gedragingen heeft(/hebben) gespeeld.

Verdachte is sinds 9 november 2006 directeur van [bedrijf 1] . Deze rechtspersoon verricht transportwerkzaamheden voor haar klanten.

Verdachte heeft verklaard zich ondanks zijn directeursfunctie niet bezig te hebben gehouden met de administratie en de financiële zaken binnen [bedrijf 1] . Er was echter, gelet op de bewijsmiddelen, waaronder de verklaring van verdachte [medeverdachte 2] , voor verdachte alle aanleiding om alert te zijn op de juistheid van de administratie en de daarmee samenhangende aangiften omzetbelasting. De bewezen verklaarde verboden gedragingen onder de feiten 1 tot en met 4 zijn daarmee het onvermijdelijke gevolg van het algemene, door de verdachte als bestuurder gevoerde beleid. Ook kan in zijn algemeenheid worden gesteld dat, blijkens de bewijsmiddelen verdachte een zodanige bijdrage aan een complex van gedragingen dat heeft geleid tot de verboden gedragingen heeft geleverd en daarbij zodanige initiatieven heeft genomen dat de verdachte geacht moet worden aan die verboden gedragingen feitelijk leiding te hebben gegeven.

feitelijke leidinggeven m.b.t. feit 4

Ten aanzien van feit 4 overweegt de rechtbank nog dat door verdachte zelf is erkend dat er door hem zogenaamde IBC-containers gevuld met diesel van het terrein van [bedrijf 6] in Essen (België) zijn vervoerd naar het bedrijfsterrein van [bedrijf 1] . Volgens verdachte heeft [naam 1] van deze Belgische onderneming hem bij het afhalen van diesel voorgesteld om het onderling te regelen, maar dat hij, verdachte, dat niet wilde. De rechtbank gaat ervan uit dat verdachte met “onderling regelen” bedoelt dat de diesel zonder facturen zou worden geleverd. De rechtbank acht de verklaring van verdachte dat hij niet wilde dat het onderling geregeld werd niet aannemelijk, gelet op de verklaring van [naam 1] dat de door verdachte, zijn (ex-)echtgenote [Medeverdachte 1] of chauffeurs getankte diesel contant werd betaald en dat daar geen documenten van op werden gesteld omdat verdachte had gezegd geen papieren te willen, en de verklaring van chauffeurs van [bedrijf 1] dat zij bij [bedrijf 6] in Essen tankten zonder dat zij een (tank)bon kregen. Zelfs wanneer verdachte dat wel zou hebben gezegd, had het als directeur onder die omstandigheden op zijn weg gelegen om achteraf te controleren of er facturen van [bedrijf 6] in de administratie terecht waren gekomen. Dat heeft verdachte echter nagelaten.

Voorts betrekt de rechtbank in haar overwegingen dat [Medeverdachte 1] heeft verklaard dat zij op verzoek van verdachte overzichten heeft gemaakt van getankte liters diesel en dat zij nooit inkoopfacturen of betalingsbewijzen van deze diesel heeft gezien. Zij deed samen met verdachte contante opnames voor o.a. het betalen van brandstof.

Op grond van de afwezigheid in de administratie van [bedrijf 1] van bescheiden waarmee de herkomst kon worden aangetoond, wisten verdachte en [Medeverdachte 1] naar het oordeel van de rechtbank dat de herkomst niet kon worden aangetoond. Verdachte en [Medeverdachte 1] waren immers betrokken bij ofwel de aankoop van de diesel zonder bonnen of facturen dan wel bij de opmaak van de administratie, waarin bescheiden die de herkomst konden aantonen, verwerkt hadden moeten worden. In zoverre zijn verdachte en [Medeverdachte 1] naar het oordeel van de rechtbank feitelijke leidinggevers van het opzettelijk voorhanden hebben van diesel die niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet op de accijns in de heffing was betrokken.

Gelet op dit oordeel wordt het door de verdediging gevoerde verweer dat het erop lijkt dat wél voor een groot deel accijns op de diesel is geheven, gepasseerd. Dat verdachte [Medeverdachte 1] veel bonnetjes zou hebben weggegooid, is niet aannemelijk geworden gelet op de voorhanden zijnde verklaringen in het dossier, waaronder de verklaring van [Medeverdachte 1] zelf dat diesel contant zonder factuur werd ingekocht. Deze laatste verklaring wordt door de rechtbank betrouwbaar geacht, nu [Medeverdachte 1] ook zichzelf in die verklaring belast en deze verklaring gesteund wordt door verklaringen van anderen inhoudende dat diesel contant zonder factuur werd getankt. Verdachte heeft ook anderszins niet aannemelijk kunnen maken dat er wel accijns op de diesel die op het overzicht in D-145 is vermeld, is geheven.

feitelijke leidinggeven m.b.t. feiten 1 tot en met 3

Ten aanzien van de feiten 1 tot en met 3 overweegt de rechtbank het volgende.

Dat binnen [bedrijf 1] gebruik is gemaakt van valse facturen en dat verdachte daarvan wist, blijkt uit de verklaringen van [naam 2] bij de rechter-commissaris, de verklaring van [medeverdachte 2] dat verdachte pas aan het eind van het jaar met - naar later gebleken valse - inkoopfacturen kwam aanzetten en daarbij zei dat die facturen zonder vragen te stellen in de administratie ingeboekt moesten worden en de verklaring van [Medeverdachte 1] dat zij die facturen van verdachte had gekregen en dat zij wist dat verdachte met iets bezig was dat niet klopte met betrekking tot die facturen. Zij heeft ook verklaard dat zij wist dat die facturen vals waren en dat verdachte deze is gaan zoeken om de administratie “schoon” te houden. Volgens [Medeverdachte 1] was zij erbij toen verdachte met [medeverdachte 2] sprak over facturen. De - valse - facturen die onder feit 1 staan beschreven heeft zij in het bakje van [medeverdachte 2] gelegd en [medeverdachte 2] heeft de papieren die zij voor hem klaar legde in de aangiften verwerkt, aldus [Medeverdachte 1] . Die facturen hadden te maken met de lijsten van aankopen van brandstof zonder BTW, zoals deze op document D-145 zijn vermeld. Volgens [Medeverdachte 1] heeft verdachte die lijsten gebruikt om voor de hoeveelheden die op de lijst stonden voor facturen te zorgen.

Verdachte heeft weliswaar verklaard dat [medeverdachte 2] en [Medeverdachte 1] liegen op dit punt, maar de rechtbank acht deze verklaringen betrouwbaar, omdat [medeverdachte 2] en [Medeverdachte 1] niet alleen zichzelf met die verklaringen belasten, maar ook omdat die verklaringen steun vinden in andere bewijsmiddelen.

[medeverdachte 2] heeft voorts verklaard dat hij de door hem gemaakte aangiften omzetbelasting inhoudelijk heeft besproken met verdachte of [Medeverdachte 1] . [Medeverdachte 1] heeft dit bevestigd en heeft verklaard dat de aangiften over de jaren 2007 tot en met 2009 met haar en verdachte zijn besproken. [medeverdachte 2] heeft ook nog expliciet met betrekking tot de suppletieaangiften verklaard dat deze met verdachte en [Medeverdachte 1] zijn besproken en dat er toen een discussie ontstond over de grote teruggaaf die op basis van de suppletie zou komen.

Met betrekking tot document D-136 heeft [Medeverdachte 1] verklaard dat [medeverdachte 2] dit document met verdachte besproken heeft. De rechtbank stelt vast dat de handgeschreven tekst van [medeverdachte 2] is en dat die tekst (met name het totale factuurbedrag) nagenoeg overeenkomt met het totaalbedrag van de 5 valse inkoopfacturen van [bedrijf 5] ., hetgeen er naar het oordeel van de rechtbank op duidt dat de valse inkoopfacturen zijn opgemaakt aan de hand van de door [medeverdachte 2] handgeschreven tekst.

Daarnaast heeft getuige [getuige 1] verklaard dat verdachte en [Medeverdachte 1] de verantwoordelijke personen waren binnen [bedrijf 1] en dat verdachte overal over besliste. Volgens getuige [getuige 2] was het laatste beslissende woord bij verdachte.

Gelet op de bewijsmiddelen en hetgeen hierboven daarover nog is overwogen omtrent de criteria geldend voor het feitelijke leiding geven, is de rechtbank van oordeel dat verdachte, gelet op het door hem gevoerde beleid en zijn feitelijke gedragingen, als feitelijke leiding gevende van de onder 1 tot met 3 vermelde verboden gedragingen dient te worden aangemerkt. Uit de aangehaalde verklaringen, in samenhang gezien, ontstaat het beeld dat verdachte zich met alles binnen het bedrijf bemoeide, ook met de administratie en de belastingaangiften, dat hij initiatieven ontplooide en dat hij uiteindelijk het laatste woord had. Hierbij merkt de rechtbank op dat volgens de juridische criteria (ook) de medeverdachten [medeverdachte 2] en [Medeverdachte 1] als (mede)pleger respectievelijk feitelijk leiding gevende van die gedragingen dienen te worden beschouwd.

De rechtbank is van oordeel dat verdachte ook ten tijde van de periode dat hij in 2008 en 2009 in detentie zat als feitelijke leiding gevende kan worden beschouwd, nu uit de bewijsmiddelen niet alleen blijkt dat verdachte de verboden gedragingen zoals het opnemen van valse facturen in de bedrijfsadministratie van [bedrijf 1] in 2007 in gang heeft gezet en dat hij daarmee ook na zijn detentie in 2009 is doorgegaan, maar ook, namelijk uit de verklaring van [Medeverdachte 1] , dat verdachte mensen heeft geregeld die de in de tenlastelegging genoemde facturen heeft laten maken, waaruit ook de voortdurende betrokkenheid van verdachte kan worden afgeleid bij het opmaken van de valse facturen ten tijde van zijn detentie.

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat

1.

[bedrijf 1] , verder te noemen ' [bedrijf 1] ', op een of meer tijdstip(pen)

in of omstreeks de periode vanaf de maand maart 2007 tot en met de maand

december 2010 in de gemeente(n) Roosendaal en/of Steenbergen, althans in

Nederland, (telkens) tezamen en in vereniging met anderen of een ander,

althans alleen, (telkens) opzettelijk (een deel van) de

(bedrijfs-)administratie van [bedrijf 1] , zijnde (dat deel van) die

(bedrijfs-)administratie voornoemd (telkens) (een) (samenstel van)

geschrift(en) die/dat bestemd waren/was om tot bewijs van enig feit te dienen,

(telkens) valselijk heeft opgemaakt of vervalst, immers hebben/heeft [bedrijf 1]

en/of (een of meer van) haar medeverdachte(n) toen daar (telkens) opzettelijk

valselijk en/of in strijd met de waarheid -zakelijk weergegeven- in (dat deel

van) die (bedrijfs-)administratie voornoemd, opgenomen en/of verwerkt, althans

doen of laten opnemen en/of verwerken:

- 12, in elk geval een of meer inkoopfactu(u)r(en), volgens factuuropdruk

(telkens) afkomstig van [bedrijf 2] , (telkens) gericht aan [bedrijf 1]

(D-012a) en/of

- 14, in elk geval een of meer inkoopfactu(u)r(en), volgens factuuropdruk

(telkens) afkomstig van [bedrijf 3] , (telkens) gericht

aan [bedrijf 1] (D-013a) en/of

- 22, in elk geval een of meer inkoopfactu(u)r(en), volgens factuuropdruk

(telkens) afkomstig van [bedrijf 4] , (telkens) gericht aan [bedrijf 1]

(D-014a en D-132) en/of

- 5, in elk geval een of meer inkoopfactu(u)r(en), volgens factuuropdruk

(telkens) afkomstig van [bedrijf 5] , (telkens) gericht aan

[bedrijf 1] (D-015),

(telkens) terzake de inkoop door [bedrijf 1] en/of de levering aan [bedrijf 1] van de

op die factu(u)r(en) voornoemd vermelde goederen tegen de op die factu(u)r(en)

vermelde prijzen/prijs, zulks terwijl in werkelijkheid (telkens)

geen levering(en) aan [bedrijf 1] hebben/heeft plaatsgevonden door de/het op die

factu(ur(en) vermelde bedrijven/bedrdijf en/of tegen de op die factu(u)r(en)

vermelde prijzen/prijs,

zulks (telkens) met het oogmerk om die/dat (samenstel van) geschrift(en) als

echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, hebbende

hij, verdachte (telkens) opdracht gegeven tot die/dat strafbare feit(en)

en/of feitelijke leiding gegeven aan die verboden gedraging(en);

2. primair:

[bedrijf 1] , verder te noemen ' [bedrijf 1] ', op een of meer tijdstip(pen)

in of omstreeks de periode van de maand maart 2008 tot en met de maand

november 2010 in de gemeente(n) Roosendaal en/of Steenbergen, althans in

Nederland, (telkens) tezamen en in vereniging met anderen of een ander,

althans alleen,

(telkens) opzettelijk (een) bij de Belastingwet voorziene aangifte(n), als

bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten (een)

(suppletie)aangifte(n) voor de omzetbelasting over het/de jaar/jaren 2007

en/of 2008 en/of 2009 (D-124, D-125, D-126 en AH-055, par. 1.2, 2.2 en 3.2)

onjuist en/of onvolledig heeft gedaan, immers hebben/heeft [bedrijf 1] en/of (een

of meer van) haar medeverdachte(n) (telkens) opzettelijk op de/het bij de

Inspecteur der belastingen of de Belastingdienst ingeleverde

(suppletie)aangiftebiljet(ten) omzetbelasting over genoemd(e) jaar/jaren

(telkens) een te laag, althans onjuist bedrag aan omzetbelasting opgegeven,

terwijl die/dat feit(en) (telkens) ertoe strekte(n) dat te weinig belasting

werd geheven, tot het plegen van welk(e) bovenomschreven strafbare feit(en)

verdachte (telkens) opdracht heeft gegeven, dan wel aan welke bovenomschreven

verboden gedraging(en) verdachte (telkens) feitelijke leiding heeft gegeven;

3.

[bedrijf 1] , verder te noemen ' [bedrijf 1] ', op een of meer tijdstip(pen)

in of omstreeks de periode vanaf de maand juni 2007 tot en met de maand juli

2010 in de gemeente(n) Roosendaal en/of Steenbergen en/of Apeldoorn, althans

in Nederland, (telkens) tezamen en in vereniging met anderen of een ander,

althans alleen, (telkens) opzettelijk (een) bij de Belastingwet voorziene

aangifte(n), als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten

(onder meer) (een) aangifte(n) voor de omzetbelasting over het/de

aangiftetijdvak(ken) 2e kwartaal 2007 (D-018) en/of 4e kwartaal 2007 (D-020)

en/of mei 2008 (D-023) en/of oktober 2008 (D-028) en/of maart 2009 (D-033)

en/of 3e kwartaal 2009 (D-037) en/of 2e kwartaal 2010 (D-040), onjuist en/of

onvolledig heeft gedaan, immers hebben/heeft [bedrijf 1] en/of (een of meer van)

haar medeverdachte(n) (telkens) opzettelijk op de/het bij de Inspecteur der

belastingen of de Belastingdienst ingeleverde aangifte(n) omzetbelasting over

genoemd(e) aangiftetijdvak(ken) (telkens) een te laag, althans een onjuist,

bedrag aan omzetbelasting opgegeven, terwijl dat feit (telkens) ertoe strekte

dat te weinig belasting werd geheven, tot het plegen van welk(e)

bovenomschreven strafbare feit(en) verdachte (telkens) opdracht heeft gegeven,

dan wel aan welke bovenomschreven verboden gedraging(en) verdachte (telkens)

leiding heeft gegeven;

4.

[bedrijf 1] , verder te noemen ' [bedrijf 1] ', op een of meer tijdstip(pen)

in of omstreeks de periode van 19 januari 2008 tot en met 12 maart 2012 in de

gemeente Roosendaal en/of (elders) in Nederland, (telkens) tezamen en in

vereniging met (een) ander(en), althans alleen, (telkens) opzettelijk een

accijnsgoed, te weten (telkens) een of meer hoeveelheden/hoeveelheid diesel

brandstof tot een totaal van ongeveer 635.457,70 liter, in elk geval een of

meer hoeveelheiden/hoeveelheid diesel brandstof (D-145), voorhanden heeft

gehad, die/dat (telkens) niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet op de

accijns in de heffing waren/was betrokken,

hebbende hij, verdachte,(telkens) opdracht gegeven tot die/dat strafbare

feit(en) en/of (telkens) feitelijke leiding gegeven aan die verboden

gedraging(en).

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten. Dit levert de in de beslissing genoemde strafbare feiten op.

Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie vordert, rekening houdend met een overschrijding van de redelijke termijn, aan verdachte op te leggen een gevangenisstraf voor de duur van 20 maanden.

Het standpunt van de verdediging

Bij een bewezenverklaring heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat verdachte in elk geval niet langer in detentie dient te zitten dan de tijd die hij in voorarrest heeft doorgebracht, gelet op de erbarmelijke omstandigheden waaronder hij tijdens zijn detentie in Georgië heeft moeten verblijven, waardoor hij, mede gelet op de oriëntatiepunten, zijn straf al heeft ondergaan. Daar dient ook nog de overschrijding van de redelijke termijn bij betrokken te worden hetgeen tot een matiging van de straf dient te leiden.

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft zich gedurende een periode van ruim 4 jaar als feitelijke leiding gevende van het bedrijf [bedrijf 1] stelselmatig schuldig gemaakt aan het valselijk opmaken van de bedrijfsadministratie door daarin valse inkoopfacturen met betrekking tot de aankoop van diesel op te nemen. De werkelijk door [bedrijf 1] ingekochte diesel is contant en zonder factuur geleverd zonder daarover accijns en BTW te betalen.

Vervolgens zijn mede op basis van deze valse administratie opzettelijk onjuiste (suppletie)aangiften gedaan.

Het bewezenverklaarde onder feit 4 heeft als resultaat gehad dat voor zeer grote bedragen aan accijns is ontdoken, alsmede dat bonafide bedrijven, die wel aan de accijnsrechtelijke verplichtingen voldoen, oneerlijke concurrentie is aangedaan.

Uit de berekeningen die door de Belastingdienst zijn gemaakt komt een totaal belastingnadeel (inclusief accijns) naar voren van ongeveer 700.000 euro.

Verdachte heeft door zijn handelen welbewust de Nederlandse Staat en daarmee de maatschappij benadeeld. Bij belastingheffing zijn immers gewichtige gemeenschaps-belangen betrokken nu daarmee wordt beoogd de Staat de geldmiddelen te verschaffen die voor zijn instandhouding en voor de vervulling van zijn taak nodig zijn. Verdachte heeft deze gemeenschapsbelangen geschonden en zich ten koste van de Staat der Nederlanden ongerechtvaardigd verrijkt. Bovendien is het voor het systeem van belastingheffing van essentieel belang dat de Belastingdienst vertrouwen kan stellen in de juistheid van bepaalde geschriften. Verdachte heeft dat vertrouwen beschaamd.

Ten slotte betrekt de rechtbank bij het opleggen van de straf dat verdachte er ter terechtzitting op geen enkele manier blijk van heeft gegeven het kwalijke van zijn handelen in te zien. Verdachte neemt geen enkele verantwoordelijkheid voor de door de rechtbank bewezenverklaarde strafbare feiten.

Bij de bepaling van de aan verdachte op te leggen straf heeft de rechtbank voorts acht

geslagen op de rechterlijke oriëntatiepunten van het LOVS ten aanzien van fraude, die voor een zaak als onderhavige waarbij sprake is van een benadelingsbedrag van € 700.000,=, als uitgangspunt een gevangenisstraf aangeven van 18 tot 24 maanden.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen en in aanmerking genomen de aanzienlijke duur van de fraude en de initiërende rol die verdachte hierbij heeft gespeeld, acht de rechtbank in beginsel een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 24 maanden passend en geboden.

In het kader van de strafoplegging heeft de rechtbank onderzocht of de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het Europees Verdrag ter bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM) is overschreden. De rechtbank stelt voorop dat elke verdachte recht heeft op een openbare behandeling van zijn zaak binnen een redelijke termijn. Dit recht strekt ertoe te voorkomen dat een verdachte langer dan redelijk is onder de dreiging van een strafvervolging zou moeten leven. Volgens vaste jurisprudentie begint de redelijke termijn te lopen op het moment dat vanwege de Nederlandse Staat jegens verdachte een handeling is verricht, waaraan verdachte in redelijkheid de verwachting heeft kunnen ontlenen dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door het openbaar ministerie strafvervolging zal worden ingesteld. Daarbij wordt als uitgangspunt van de redelijke termijn in eerste aanleg een termijn van twee jaar gehanteerd.

Ten aanzien van de ten laste gelegde feiten kan als begin van de redelijke termijn naar het oordeel van de rechtbank in deze zaak de dag waarop verdachte in het kader van een internationale signalering in verband met deze zaak in Georgië is aangehouden, genomen worden, te weten 8 april 2013. Tot aan de dag van de uitspraak geldt derhalve een termijn van ruim vier jaar. Er is dus sprake van een overschrijding van de redelijke termijn met ruim twee jaar. Op grond hiervan zal strafvermindering worden toegepast.

Wegens de overschrijding van de redelijke termijn en de extra zware omstandigheden tijdens de detentie in Georgië, zal de rechtbank 6 maanden gevangenisstraf op de in beginsel passende straf van 24 maanden gevangenisstraf in mindering brengen, waardoor de uiteindelijke straf een gevangenisstraf van 18 maanden is.

De beslissing berust op de artikelen 10, 27, 47, 51, 57, 63, 91 en 225 van het Wetboek van Strafrecht, de artikelen 5 en 97 van de Wet op de accijns en de artikelen 69 en 72 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

De rechtbank:

Bewezenverklaring

- verklaart het ten laste gelegde bewezen, zodanig als hierboven onder 4.3 is omschreven;

- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

- verklaart dat het bewezen verklaarde de volgende strafbare feiten oplevert:

feit 1: medeplegen van valsheid in geschrift, begaan door een rechtspersoon,

terwijl hij feitelijke leiding heeft gegeven aan de verboden gedraging;

feit 2 primair:

medeplegen van opzettelijk een bij de belastingwet voorziene aangifte

onjuist doen, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven, begaan door een rechtspersoon, terwijl hij feitelijke leiding heeft gegeven aan de verboden gedraging, meermalen gepleegd;

feit 3: medeplegen van opzettelijk een bij de belastingwet voorziene aangifte onjuist en/of onvolledig doen, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven, begaan door een rechtspersoon, terwijl hij feitelijke leiding heeft gegeven aan de verboden gedraging, meermalen gepleegd;

feit 4: opzettelijk een in artikel 5 van de Wet op de accijns opgenomen verbod overtreden, begaan door een rechtspersoon, terwijl hij feitelijke leiding heeft gegeven aan de verboden gedraging, meermalen gepleegd;

- verklaart verdachte strafbaar;

Strafoplegging

- veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van 18 maanden;

- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf.

Dit vonnis is gewezen door mr. Kooijman, voorzitter, mr. Veldhuizen en mr. Schotanus, rechters, in tegenwoordigheid van De Roos, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 15 mei 2017.