Rb. Rotterdam, 17-11-2020, nr. 10.137644.20

Gelet is op het onderzoek op de terechtzitting van 3 november 2020.

Aan de verdachte is ten laste gelegd hetgeen is vermeld in de dagvaarding, zoals deze op de terechtzitting overeenkomstig de vordering van de officier van justitie is gewijzigd.

De tekst van de gewijzigde tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

De officier van justitie mr. T.J. Lindhout heeft gevorderd:

Noodweer

De raadsvrouw heeft zich ter terechtzitting -op gronden als vermeld in de pleitnotities- op het standpunt gesteld dat de verdachte ten aanzien van feit 1 een beroep op noodweer dan wel noodweerexces toekomt, en dat hij daarom dient te worden ontslagen van alle rechtsvervolging.

Wat betreft de onderbouwing van het betoog verwijst de rechtbank kortheidshalve naar hetgeen hieromtrent in de door de raadsvrouw overgelegde pleitnotities is verwoord.

De rechtbank is van oordeel dat op zichzelf aannemelijk is geworden dat op enig moment sprake was van een conflictueuze situatie tussen de verdachte en de medeverdachte enerzijds en de groep van [naam slachtoffer 2] en [naam slachtoffer 1] anderzijds. Dit betekent echter niet dat er sprake was van een noodweersituatie. Vast staat dat de verdachte en de medeverdachte naar een parkeerplaats zijn gegaan in verband met een conflict waar de verdachte geen directe bemoeienis mee had. Op de parkeerplaats heeft men gewacht op de persoon of personen die met de broer van de verdachte hadden afgesproken om het uit te vechten. Toen de groep de parkeerplaats kwam oplopen en vlak bij de auto was, zijn de verdachte en de medeverdachte uitgestapt. Op aanwijzen van de verdachte, heeft de medeverdachte een vuurwapen onder de bijrijdersstoel vandaan gepakt. Zoals hiervoor reeds is vastgesteld heeft de verdachte tweemaal verklaard dat hij degene is geweest die het vuurwapen heeft meegenomen. Gelet daarop en op de aanwijzing die hij de medeverdachte gaf, gaat de rechtbank ervan uit dat verdachte op de hoogte was van de aanwezigheid van het vuurwapen in de auto.

Het waren juist de verdachte en de medeverdachte die de confrontatie met de groep lieten escaleren door direct al met een wapen uit hun auto stappen toen de groep op hen kwam aflopen en dit wapen te tonen voordat er fysiek geweld was gebruikt.

Daarnaast kunnen ten minste twee momenten worden vastgesteld waarop de verdachte met het vuurwapen heeft geschoten. Het eerste moment is als hij voor aangever [naam slachtoffer 1] op de grond richt. Het tweede moment betreft het moment waarop de verdachte gericht op de groep wegrennende personen schiet. De bewezenverklaring van de poging doodslag ziet op dit tweede moment.

Als er op enig moment tijdens de gebeurtenissen op de parkeerplaats al sprake is geweest van een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding van de verdachte en zijn medeverdachte door de groep van de slachtoffers, dan was dit naar het oordeel van de rechtbank niet meer het geval op het tweede moment, zodat het beroep op noodweer reeds hierom moet worden verworpen.

Noodweerexces

Naar het oordeel van de rechtbank is, gelet op het onderzoek ter terechtzitting, hetgeen ter onderbouwing aan het beroep op noodweerexces ten grondslag is gelegd en hetgeen hiervoor onder ‘noodweer’ is overwogen, niet aannemelijk geworden dat er op het moment dat de verdachte schoot in de richting van de wegrennende personen sprake was van een noodweersituatie zodat reeds om die reden het beroep op noodweerexces niet slaagt. Overigens is niet aannemelijk geworden dat bij de verdachte sprake is geweest van een hevige gemoedsbeweging als bedoeld in artikel 41, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht.

Kwalificatie

De bewezen feiten leveren op:

1

poging tot doodslag, meermalen gepleegd.

2

medeplegen van handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie, en het feit begaan met betrekking tot een vuurwapen van categorie II of III,enmedeplegen van handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

De feiten zijn dus strafbaar.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit.

De verdachte is dus strafbaar.

Als benadeelde partij heeft zich in het geding gevoegd: [naam slachtoffer 2] , bijgestaan door

mr. I. Raterman, advocaat te Amsterdam ter zake van het onder 1 ten laste gelegde feit. De benadeelde partij vordert een vergoeding van € 12.817,62 aan materiële schade en een vergoeding van € 3.000,00 aan immateriële schade. Tevens wordt verzocht om wettelijke rente vanaf de dag van het intreden van de schade, alsmede oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering kan worden toegewezen, behoudens € 9,65 aan materiële schade omdat dit kosten van voor het ten laste gelegde feit zijn.

Standpunt verdediging

De raadsvrouw heeft de hoogte van het verzochte bedrag aan gederfd inkomen betwist. Niet is aangetoond dat het verlies van inkomen in deze mate in verband staat met het letsel nu dit niet kan worden afgeleid uit de medische stukken van de benadeelde partij.

Voorts is de hoogte van de immateriële schade betwist, nu deze onvoldoende onderbouwd is.

Beoordeling

Materiële schade

Nu is komen vast te staan dat aan de benadeelde partij door het onder 1 bewezen verklaarde strafbare feit rechtstreeks (materiële) schade is toegebracht en de vordering genoegzaam is onderbouwd, zal deze, ondanks de betwisting door de verdachte, worden toegewezen tot een bedrag van € 5.457,89 (te weten eigen risico zorgverzekering € 287,89 plus kleding € 250,- plus gederfd inkomen in de eerste weken na het feit € 4.920,-).

Het deel van de vordering van de benadeelde partij dat betrekking heeft op een bedrag aan eigen risico van € 9,65 staat naar het oordeel van de rechtbank in onvoldoende verband met het bewezenverklaarde handelen van de verdachte en de door de benadeelde partij gevorderde schade. De benadeelde partij zal in zoverre niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering.

De beoordeling van het deel van de vordering van de benadeelde partij dat betrekking heeft op een bedrag van € 7.350,08 aan gederfd inkomen in de weken dat de benadeelde partij weer deels aan het werk was, levert een onevenredige belasting van het strafgeding op. De benadeelde partij zal in zoverre niet-ontvankelijk worden verklaard. Dit deel van de vordering kan slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.

Immateriële schade

Vast is komen te staan dat aan de benadeelde partij door het onder 1 bewezen verklaarde strafbare feit rechtstreeks immateriële schade is toegebracht.

Die schade zal op dit moment op basis van de thans gebleken feiten en omstandigheden naar maatstaven van billijkheid worden vastgesteld op € 1.500,00. De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard, aangezien de bewijsstukken ter onderbouwing van de vordering thans ontoereikend zijn. Nader onderzoek naar de gegrondheid van de vordering en de omvang daarvan zou een uitgebreide nadere behandeling vereisen. De rechtbank is van oordeel dat de nadere behandeling van dit deel van de vordering een onevenredige belasting van het strafproces zou vormen. Dit deel van de vordering kan daarom slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.

Nu de verdachte het strafbare feit ter zake waarvan schadevergoeding zal worden toegekend samen met een mededader heeft gepleegd, zijn zij daarvoor ieder hoofdelijk aansprakelijk. Dit betekent dat indien en voor zover de mededader de benadeelde partij betaalt, de verdachte jegens de benadeelde partij van deze betalingsverplichting is bevrijd.

De benadeelde partij heeft gevorderd het te vergoeden bedrag te vermeerderen met wettelijke rente. De rechtbank bepaalt dat het te vergoeden schadebedrag vermeerderd wordt met wettelijke rente vanaf 21 mei 2020.

Nu de vordering van de benadeelde partij (in overwegende mate) zal worden toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil.

Conclusie

De verdachte moet de benadeelde partij een schadevergoeding betalen van € 6.957,89, vermeerderd met de wettelijke rente.

Tevens wordt oplegging van de hierna te noemen maatregel als bedoeld in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht passend en geboden geacht.

Gelet is op de artikel 36f, 45, 47, 57 en 287 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 26 en 55 van de Wet wapens en munitie.

De in dit vonnis genoemde bijlagen maken deel uit van dit vonnis.

De rechtbank:

verklaart bewezen dat de verdachte de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten, zoals hiervoor omschreven, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders ten laste is gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;

stelt vast dat het bewezen verklaarde oplevert de hiervoor vermelde strafbare feiten;

verklaart de verdachte strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 48 (achtenveertig) maanden;

beveelt dat de tijd die door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voor zover deze tijd niet reeds op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht;

veroordeelt de verdachte hoofdelijk met diens mededader, wat betekent dat indien en voor zover de een betaalt de ander van zijn betalingsverplichting zal zijn bevrijd, om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de benadeelde partij [naam slachtoffer 2] , te betalen een bedrag van € 6.957,89 (zegge: zesduizendnegenhonderdzevenenvijftig euro en negenentachtig cent), bestaande uit € 5.457,89 aan materiële schade en € 1.500,00 aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente hierover vanaf 21 mei 2020 tot aan de dag der algehele voldoening;

verklaart de benadeelde partij niet-ontvankelijk in het resterende deel van de vordering; bepaalt dat dit deel van de vordering slechts kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter;

veroordeelt de verdachte in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden aan de zijde van de benadeelde partij begroot op nihil;

legt aan de verdachte de maatregel tot schadevergoeding op, inhoudende de verplichting aan de staat ten behoeve van de benadeelde partij te betalen € 6.957,89 (hoofdsom, zegge: zesduizendnegenhonderdzevenenvijftig euro en negenentachtig cent), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 21 mei 2020 tot aan de dag van de algehele voldoening, bij gebreke van betaling en verhaal van de hoofdsom te vervangen door 69 dagen gijzeling. De toepassing van de gijzeling heft de betalingsverplichting niet op;

verstaat dat betaling aan de benadeelde partij, waaronder begrepen betaling door zijn mededader, tevens geldt als betaling aan de staat ten behoeve van de benadeelde partij en omgekeerd.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. N. Doorduijn, voorzitter,

en mrs. G.A. Bouter-Rijksen en W.L. van der Bijl-de Jong, rechters,

in tegenwoordigheid van R. van Andel, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank op de datum die in de kop van dit vonnis is vermeld.

De jongste rechter is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

Bijlage I

Tekst gewijzigde tenlastelegging

Aan de verdachte wordt ten laste gelegd dat

1

hij

op of omstreeks 21 mei 2020 te Barendrecht

tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen,

ter uitvoering van het door verdachte en/of zijn mededader

voorgenomen misdrijf om [naam slachtoffer 2] en/of [naam slachtoffer 1]

opzettelijk en met voorbedachten rade, in elk geval opzettelijk,

van het leven te beroven, althans zwaar lichamelijk letsel toe te brengen,

met een vuurwapen meermalen, althans eenmaal een of meer kogels heeft

afgeschoten/afgevuurd naar/in de richting van die [naam slachtoffer 2] en/of

[naam slachtoffer 1] , waarbij die [naam slachtoffer 2] in zijn been is geschoten/geraakt

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

2

hij

op of omstreeks 21 mei 2020 te Barendrecht

tezamen en in vereniging met een ander, althans alleen

een vuurwapen van categorie II of III van de Wet wapens en munitie,

te weten een vuurwapen in de vorm revolver en/of pistool

en/of

(voor dit vuurwapen geschikte) munitie

in de zin van artikel 1 onder 4 van de Wet wapens en munitie,

te weten een of meer kogelpatronen

voorhanden heeft gehad;