Rb. Amsterdam, 12-02-2008, nr. 13/523033-07 (zaak A); 13/462775-07 (zaak B); 13/467511-05 (tul)

Telastelegging

Aan verdachte is telastegelegd hetgeen staat omschreven in de dagvaarding zoals deze ter terechtzitting is gewijzigd. Van de dagvaarding en de vordering wijziging telastelegging zijn kopieën als bijlagen 1 en 2 aan dit vonnis gehecht. De gewijzigde telastelegging geldt als hier ingevoegd.

Voorvragen

…

Waardering van het bewijs

Bewijsoverweging

Aan verdachte is een groot aantal feiten telastegelegd. De bewijsmiddelen voor deze feiten zijn verzameld in een omvangrijk dossier. De rechtbank acht het, gelet op de ontkenning van enige betrokkenheid door verdachte en het feit dat het verrichte onderzoek niet zonder meer in alle gevallen duidelijkheid schept omtrent deze betrokkenheid, noodzakelijk in een bewijsoverweging uiteen te zetten waarom zij in de aldaar genoemde gevallen tot een bewezenverklaring komt.

Zaak A

Verdachte is als zodanig aangemerkt naar aanleiding van het onderzoek dat is opgestart na de diefstal van bronzen beelden uit het Singer Museum te Laren in de nacht van 16 op 17 januari 2007. De rechtbank stelt de volgende feiten en omstandigheden vast die overigens als zodanig niet door verdachte zijn bestreden:

Bij de beoordeling van de aard en omvang van die betrokkenheid heeft de rechtbank het volgende redengevend geacht.

Verklaringen [medeverdachte 1]

[medeverdachte 1] heeft met betrekking tot het bovenstaande een aantal verklaringen afgelegd. De rechtbank heeft haar conclusie gebaseerd op de navolgende - zakelijk weergegeven - delen van deze verklaringen:

Twee verklaringen, afgelegd op 18 januari 2007:

Ik weet niets van diefstal van bronzen beelden bij onder andere musea. U vraagt mij waarom ik op 17 januari 2007 een aggregaat en een slijptol nodig had. Ik heb een palenstamper gemaakt en daarvoor had ik de slijper nodig. U zegt mij dat de politie te Elburg een soortgelijke zaak tegen mij heeft. Ik ben daar nooit geweest. Ik heb niets met diefstal te maken en weet ook niet waar de beelden zijn.

Verklaring, afgelegd op 19 januari 2007:

Ik kan u vertellen dat het beeld wat “Rodin” wordt genoemd begraven ligt op het terrein bij mijn woning. Het beeld ligt begraven bij een stel tegels naast de garage die bij de woning van mijn broer staat. Ik kan u vertellen dat ik niet weet waar die andere beelden zijn. Deze zijn wel in stukken gesneden. Ik heb plattegronden uitgeprint voor anderen. Ik heb voor deze mensen ook die slijptol gehuurd. Ik kan u vertellen dat ik niet zelf die slijptol heb bediend. Ik heb wel even wat tegen gehouden, dit is ook de reden geweest dat er slijpsel op mijn shirt zat. Ik weet niet precies hoe laat het was, maar ze hebben de beelden in de ochtend gebracht en in de struiken gegooid. Ze hebben mij toen opgehaald voor de sleutel van de garage. Ik heb met hen de beelden in de garage gezet. De stoppen gingen door en ik ben toen met een maat een aggregaat gaan huren. Ik heb de aggregaat thuis gebracht. De persoon die achtergebleven is, was er nog en die is gaan slijpen en ik heb dingen vastgehouden. De man die eerder wegging is teruggekomen tijdens het slijpen. Ik zag toen op tv over de beelden en zei toen dat het begraven moest worden. Die twee mannen hebben de beelden die waren stukgeslepen meegenomen.

Verklaring d.d. 26 januari 2007:

Ik heb zelf geen verstand van kunst. De naam Rodin had ik ook nog nooit gehoord. Dinsdag ochtend waren [voornaam 1] en [voornaam 2] bij mij thuis. Ik zou zijn volkswagen LT voor dinsdag en donderdag lenen. Deze had ik al vaker geleend. [voornaam 1] nam mijn auto dan mee en dan stond hij er in de ochtend altijd weer. [voornaam 2] heeft wel eens gevraagd of hij mijn pc mocht gebruiken om dingen op te zoeken. Hij heeft ook wel eens de printer gebruikt. Ze vroegen me of ik niet mijn schuur wilde verhuren voor een dag. Ze vertelden mij dat het was om dingen te slijpen en ze zouden mij er goed voor betalen. Op woensdag ochtend waren ze bij mij aan de deur. Ik geloof dat dat om 5.30 uur in de ochtend was. [voornaam 1] vroeg aan me of hij de schuur mocht gebruiken. Ik heb [voornaam 1] de sleutel gegeven. Ik ben denk ik rond 7.00 uur gaan kijken. Ik zag dat een aantal beelden stuk was geslepen. Ze waren de stukken aan het inladen. Ze vroegen of dat ene beeld kon blijven. Ik had de slijptol niet voor hen gehuurd. Ik zou die dag met [voornaam 3] een palenrammer maken. Toen ze weg waren ben ik weer naar huis gelopen. [voornaam 3] sliep in de huiskamer. Ik moest mijn vrouwtje naar de bus brengen. Ik heb haar naar Almere gebracht en en naar huis gereden en heb [voornaam 3] wakker gemaakt. We zijn samen naar Bussum gereden om een aggregaat te huren voor de palenrammer. We zijn gaan slijpen voor de palenrammer en hebben de slijper en aggregaat teruggebracht. Ik weet zeker dat [voornaam 1] en [voornaam 2] hier mee te maken hebben. [voornaam 1] ken ik nog uit de tijd van het wapen van Bussum. Ben hem later eens tegen gekomen bij de Gamma in Bussum. We hebben toen nummers uitgewisseld. Ik herinner mij Vizjer of Visser als naam. Die maat van [voornaam 1], [voornaam 2], is bijna net zo groot als ik. [voornaam 1] is iets kleiner. Ik ben nooit ’s nachts van huis geweest, ik ben altijd bij mijn vrouwtje [naam vrouw] geweest. Ik heb nooit eerder mijn schuur voor zoiets laten misbruiken. Ik heb vernomen dat jullie 18 slijpschijven hebben gevonden in mijn garage. Het grotendeel hiervan was van [voornaam 1], die had hij meegenomen.

Ter terechtzitting d.d. 28 januari en 29 januari 2008 heeft [medeverdachte 1] verklaard, zakelijk weergegeven:

[medev[voornaam 4]hte 2] heeft de route-uitdraai gemaakt die bij het Singer Museum is aangetroffen. Ik heb mijn auto vaak uitgeleend aan [medeverdachte 2]. Hij is een vriend van [voornaam 1]. Ik heb die avond mijn auto uitgeleend aan [voornaam 1]. Vanaf januari heeft [medeverdachte 2] uitdraaien gemaakt. U vraagt mij naar 16 en 17 januari 2007. Het klopt dat ik samen met een maat een aggregaat heb gehuurd. We zouden een camper slopen maar dit is door de commotie niet gebeurd. Ik ben wel eens ’s avonds weggeweest, even wat drinken met de jongens. Die bewuste avond ben ik gewoon thuis geweest. Ik ben met [voornaam 3] dronken geworden. De trui hing in de schuur. [voornaam 1] heeft deze aangehad. Het kan zijn dat ik die trui aan had toen ik de beelden vast had. Wat ik eerder heb gehuurd bij Gereedschap verhuur Bussum heb ik voor [medeverdachte 2] gehuurd. De gebruikte slijpschijven in de schuur waren van mijn vader, die bewaarde ze altijd. Ze waren niet van [voornaam 1], die nam ze altijd mee.

De peilingen met betrekking tot de telefoon kloppen niet. Het was niet mijn telefoon. Mijn telefoonnummer eindigt op [nummer]. De telefoon van [medeverdachte 2] is bij mij in beslag genomen. Deze eindigt op [nummer] of zo. Het is de telefoon van [medeverdachte 2]. De telefoon met dit nummer heb ik na 16 januari 2007 gekregen van [medev[medeverdachte 2]hte 2].

Tussenbeoordeling van de rechtbank

Voormelde delen van de door [medeverdachte 1] afgelegde verklaringen zijn naar het oordeel van de rechtbank op essentiële punten afwijkend van de vorige; immers, in de verklaringen die [medeverdachte 1] in januari 2007 heeft afgelegd, stelt [medeverdachte 1] in eerste instantie niets te weten van de diefstal van de bronzen beelden en later geeft hij toe betrokken te zijn geweest, maar dit op verzoek van [voornaam 1] en [voornaam 2] te hebben gedaan. Hoewel deze [voornaam 1] en [voornaam 2] volgens [medeverdachte 1] veelvuldig bij hem thuis op de computer uitdraaien hebben gemaakt en zijn auto hebben geleend, kan verdacht geen achternamen, noch andere identificerende kenmerken van deze personen geven. Het is naar het oordeel van de rechtbank voorts niet aannemelijk dat, indien [voornaam 1] en [voornaam 2] daadwerkelijk verantwoordelijk zouden zijn geweest voor de diefstallen, zij de route-beschrijvingen zouden laten starten bij het adres van [medeverdachte 1]. Ter terechtzitting echter verklaart [medeverdachte 1] dat [medeverdachte 2] het brein achter alle diefstallen is geweest en dat dit een goede vriend van [voornaam 1] zou zijn. [medeverdachte 2] heeft bij de rechter-commissaris verklaard geen andere [voornaam 1] te kennen dan de vader van zijn vriendin, [naam vader].

De rechtbank is nagegaan of de verklaringen van [medeverdachte 1] op enigerlei wijze worden ondersteund door feitelijkheden in het dossier; dit is - behoudens enkele gevallen waardoor nu juist betrokkenheid bij de diefstal kan worden afgeleid - niet het geval geweest.

Uit de aangifte blijkt voorts dat de beelden 80 tot 200 kilo wogen. Uit dit gegeven, in samenhang bezien met de door de Technische Recherche in hun rapport vastgestelde wijze waarop de diefstal heeft plaatsgevonden, leidt de rechtbank af dat deze diefstal in ieder geval niet alleen, dan wel niet zonder hulpmiddelen kon worden gepleegd. De rechtbank is van oordeel dat sprake is geweest van medeplegen op grond van het volgende:

Uit de verklaring van [medeverdachte 1] d.d. 26 januari 2007 blijkt dat in de nacht van 16 op 17 januari 2007 diens vriend [verdachte] (hierna te noemen: verdachte) bij hem is blijven overnachten en ook de volgende dag een groot deel van de dag bij [medeverdachte 1] heeft doorgebracht. Door de vriendin van [medeverdachte 1], [naam vriendin], wordt verklaard dat in voornoemde nacht een vriend van [medeverdachte 1] is blijven overnachten. Deze verklaringen wijzen naar het oordeel van de rechtbank in de richting van verdachte als medepleger van voornoemde diefstal. Verdachte ontkent echter alle betrokkenheid en stelt in de nacht van 16 op 17 januari 2007 bij iemand anders, te weten [naam], de nacht te hebben doorgebracht, deze heeft diens verklaring niet bevestigd.

In het dossier bevinden zich zendmastgegevens, waaruit blijkt dat de mobiele telefoons van verdacht en [medeverdachte 1] gelijktijdig de zendmast Laren A1 hebben aangestraald op de avond van 16 januari 2007. Op basis daarvan is het eveneens aannemelijk dat verdachte en [medeverdachte 1] de avond samen hebben doorgebracht.

De rechtbank heeft, het bovenstaande in aanmerking genomen, tevens de navolgende verklaringen, tapgesprekken en zendmastgegevens in haar overweging betrokken teneinde te kunnen beoordelen of kan worden vastgesteld dat verdachte degene is die de diefstal heeft gepleegd tezamen en in vereniging met [medeverdachte 1]

Verklaringen [medeverdachte 2]

In het dossier heeft de rechtbank meerdere verklaringen aangetroffen, afgelegd door [medeverdachte 2] (hierna te noemen: [medeverdachte 2]), die zien op de betrokkenheid van verdachte en [medeverdachte 1] bij een aantal feiten op de telastelegging. Gelet op het feit dat het hier een medeverdachte betreft bij een aantal feiten, acht de rechtbank het - mede gelet op hetgeen namens verdachte ter terechtzitting is aangevoerd - de betrouwbaarheid en de geloofwaardigheid van deze verklaringen te toetsen.

Daartoe stelt de rechtbank vast dat [medeverdachte 2] zich uit eigen beweging heeft gemeld bij het politiebureau op 27 januari 2007 met de mededeling dat hij openheid van zaken wilde geven over een aantal criminelen en door hen gepleegde diefstallen waarbij hij ook zelf betrokken zou zijn. In deze verklaringen heeft [medeverdachte 2] belastend verklaard over verdachte (en in mindere mate over [medeverdachte 1]) en zichzelf belast. Hoewel de rechtbank van oordeel is dat de verklaringen van [medeverdachte 2] op onderdelen niet geheel waarheidsgetrouw lijken te zijn en hij zijn eigen bijdrage aan de feiten in eerste instantie probeert te minimaliseren, worden de verklaringen op een groot aantal essentiële punten bevestigd door onderzoeksresultaten en/of verklaringen van getuigen. Tevens vertonen de verklaringen van [medeverdachte 2] een grote mate van consistentie en samenhang op voor de telastegelegde feiten relevante punten.

[medeverdachte 2] is voorts subject geweest van een gedragskundig onderzoek, van welk onderzoek de resultaten zijn vastgelegd in de Pro Justitia rapportage d.d. 3 april 2007, opgemaakt door drs. [naam psychiater], forensisch psychiater. Hieruit komt onder meer naar voren dat [medeverdachte 2] een manipulatieve persoon is en hij ten tijde van het plegen van de door hem genoemde delicten lijdend was aan een persoonlijkheidsstoornis; echter, de rechtbank heeft geen aanwijzingen dat deze persoonlijkheidsstoornis van invloed is geweest op de betrouwbaarheid van de door hem afgelegde verklaringen.

Tussenbeoordeling van de rechtbank

Het voorgaande leidt ertoe dat de rechtbank de feiten en omstandigheden als genoemd in de verklaringen van [medeverdachte 2] kan en zal gebruiken voor het bewijs voor zover deze worden ondersteund door andere bewijsmiddelen.

Het voorgaande ziet op de volgende verklaringen:

Verklaring [medeverdachte 2] d.d. 27 januari 2007 te 20.37 uur:

aan het eind van de ochtend na de diefstal bij het Singer hoorde ik via de radio dat er een grote diefstal van bronzen beelden was geweest bij het Singer te Laren. Om ongeveer 14.30 uur heb ik [voornaam 3] gebeld omdat ik graag wilde weten wat er die nacht was gebeurd. [voornaam 3] en ik spraken af bij de coffeeshop in Bussum aan de [adres] om 15.00 uur. Ik ben daar heen gereden met de Fiat Panda. Toen ik daar stond kwam op een gegeven moment de bestelbus van[naam]am] de [adres] inrijden. De bestelbus van [naam] is een blauwe Peugeot. Ik zag dat [naam] achter het stuur zat en dat [voornaam 3] naast hem zat.

De rechtbank is van oordeel dat dit deel van de verklaring steun vindt in de processen-verbaal van observatie met betrekking tot de subjecten [verdachte] en [medeverdachte 1].

Uit het voorgaande blijkt op welke wijze de rechtbank de bewijsmiddelen waardeert ten aanzien van het in zaak A onder 1 telastegelegde feit. De telastelegging vermeldt een groot aantal soortgelijke feiten. De rechtbank acht bovenstaande bewijswaardering eveneens van belang bij de beoordeling van die feiten, gelet op de wijze waarop deze feiten zijn gepleegd, de verklaringen van getuigen die in een aantal gevallen de verklaring van [medeverdachte 2] bevestigen, dan wel ondersteunen en onder meer het aantreffen van een deel van een bij een van deze diefstallen weggenomen beelden in de tuin van [medeverdachte 1].

De rechtbank acht niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen onder 4 sub c, sub k, sub n, sub o en sub r en onder 4 na “en/of (zaakdossier 4)” tot “en/of (zaakdossier 15)”, alsmede hetgeen in zaak B is telastegelegd, zodat verdachte daarvan dient te worden vrijgesproken. De rechtbank overweegt het navolgende.

Ten aanzien van het onder 4 sub c telastegelegde:

In het dossier bevindt zich onvoldoende wettig bewijs om te kunnen vaststellen dat verdachte dit feit heeft gepleegd. Immers, de opgenomen CIE-informatie wijst uitsluitend in de richting van [medeverdachte 1] omdat een blauw voertuig met het kenteken [nummer] op naam van [medeverdachte 1] in de omgeving van Chateau Sint Gerlach is waargenomen. De auto zou echter gesignaleerd zijn op 21 december 2007, welke datum buiten de telastegelegde periode ligt. De verklaring van [medeverdachte 2] ten aanzien van de betrokkenheid van verdachte en [medeverdachte 1] acht de rechtbank in dit concrete geval te weinig specifiek en overigens niet ondersteund door overig bewijs, zoals de in de bewijsoverweging genoemde uitdraaien van routes en/of informatie betreffende de beelden of zendmastgegevens.

Ten aanzien van het onder 4 sub k telastegelegde:

In het dossier bevindt zich onvoldoende wettig bewijs dat verdachte dit feit heeft gepleegd. De aangifte vermeldt de diefstal van een groot aantal goederen, waaronder een beertender. [medeverdachte 2] heeft verklaard dat hij van verdachte had gehoord dat de diefstal door verdachte en [medeverdachte 1] zou zijn gepleegd en dat de beertender nu bij [medeverdachte 1] thuis zou staan. Deze verklaring is, nu het technisch onderzoek geen resultaat heeft opgeleverd, de enige link naar verdachte. Nu de vriendin van [medeverdachte 1] voorts aannemelijk heeft gemaakt dat de beertender die bij [medeverdachte 1] thuis is aangetroffen door haar is aangekocht en overigens daarvan niet het tegendeel blijkt, komt de rechtbank niet tot een bewezenverklaring.

Ten aanzien van het onder 4 sub n telastegelegde:

Aan verdachte is de diefstal van de motorboot telastegelegd. Hiertoe is aangevoerd de verklaring van [medeverdachte 2] die heeft verklaard te hebben gehoord dat verdachte en [medeverdachte 1] een boot hebben weggenomen. Uit de aangifte en uit het onderzoek is verder geen betrokkenheid gebleken van verdachte bij de diefstal van deze boot; de verklaring van [medeverdachte 1] dat hij - overigens op een andere datum dan de datum waarop de boot is gestolen - , een boot uit het water heeft gehaald en een trailer heeft gehuurd waarbij verdachte hem zou hebben geholpen, is naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende om tot een bewezenverklaring te komen.

Ten aanzien van het onder 4 sub o telastegelegde:

Voor een bewezenverklaring van dit feit heeft de officier van justitie de verklaring van [medeverdachte 2] aangedragen, alsmede de zendmastgegegevens van de telefoon van verdachte en [medeverdachte 1] in de telastegelegde periode als directe link naar het gepleegde feit. De rechtbank heeft in de onder 3.1 weergegeven bewijsoverweging gesteld dat de verklaring van [medeverdachte 2] zal worden gebruikt voor zover ondersteund door enig ander bewijsmiddel. Nu de rechtbank ook zoals uit de navolgende onder 3.3 opgenomen overweging met betrekking tot de zendmastgegevens een dergelijk voorbehoud heeft gemaakt, komt de rechtbank in dit concrete geval niet tot een bewezenverklaring omdat de overtuiging in dit geval ontbreekt.

Ten aanzien van het onder 4 sub r telastegelegde:

De rechtbank acht onvoldoende wettig bewijs voorhanden om tot een bewezenverklaring te komen met betrekking tot dit feit. Uitsluitend [medeverdachte 2] heeft verklaard dat verdachte en [medeverdachte 1] kentekenplaten zouden hebben gestolen, maar niet waar dit zou zijn geweest en op welk tijdstip. De als bewijsmiddel aangevoerde zendmastgegevens van verdachte en van [medeverdachte 1] scheppen geen duidelijkheid op deze punten.

Ten aanzien van het onder 4 na “en/of (zaakdossier 4) tot “en/of (zaakdossier 15) telastegelegde:

De Rabobank heeft aangifte gedaan van een poging diefstal van bronzen beelden. Het enige aanknopingspunt in dit dossier voor de betrokkenheid van verdachte bij dit feit is de verklaring van [medeverdachte 2] die stelt dat verdachte hem deze informatie heeft verschaft. Het technisch onderzoek naar de zwarte verf heeft geen resultaat opgeleverd. De rechtbank acht, mede gelet op de onder 3.1 opgenomen bewijsoverweging, in dit geval onvoldoende wettig bewijs voorhanden voor een bewezenverklaring.

Ten aanzien van het in zaak B onder 1, 2 en 3 telastegelegde:

Ter zake van voornoemde feiten komt de rechtbank niet tot een bewezenverklaring. Immers, naast de aangifte is alleen de uitslag van de match van het aangetroffen DNA-materiaal met het DNA-profiel van verdachte voorhanden, welk materiaal is aangetroffen op respectievelijk een leeg bierblikje en een half volle wijnfles. Hoewel het aantreffen van DNA-materiaal van een verdachte op een plaats delict normaalgesproken een sterke aanwijzing is richting betrokkenheid van de verdachte, kan niet worden uitgesloten dat de goederen waarop het DNA-materiaal is aangetroffen op een ander moment op de plaats delict terecht zijn gekomen dan op het moment dat het feit is gepleegd.

Bespreking verweren

Gelet op hetgeen in haar bewijsoverweging ten aanzien van de feiten is overwogen en gelet op de vrijspraak van een aantal feiten, kan de rechtbank bespreking van een deel van de gevoerde verweren achterwege laten.

Zaak A, Feit 2

De raadsman heeft aangevoerd dat, gezien een rapport van de heer [werknemer KPN Security], werkzaam bij KPN Security d.d. 3 november 2003, niet zonder meer kan worden aangenomen dat op het moment dat de telefoon van verdachte “aanstraalt” op een bepaalde zendmast, verdachte zich op dat moment ook daadwerkelijk in de buurt bevindt van die zendmast. Uit het rapport blijkt immers dat het niet per definitie zo is dat in alle gevallen bij het voeren van een gesprek het dichtstbijzijnde basisstation wordt aangekozen. De raadsman is van mening dat de gegevens betreffende de paallocaties via welke gesprekken zijn gevoerd met het telefoonnummer van verdachte niet redengevend kunnen zijn voor een bewezenverklaring omdat niet met enige mate van zekerheid is te bepalen waar de mobiele gebruiker zich tijdens een GSM-verbinding feitelijk bevond. Op grond van die onzekerheid en daarmee de onbetrouwbaarheid van de daaruit verkregen gegevens dienen deze te worden uitgesloten van het bewijs. Hierdoor is onvoldoende (steun)bewijs aanwezig naast de verklaring van [medeverdachte 2] en dient verdachte te worden vrijgesproken van het telastegelegde feit.

De rechtbank overweegt als volgt.

Niet alleen in zaak A, feit 2 is gebruik gemaakt van de zendmastgegevens van de telefoon van verdachte; deze gegevens worden ook als bewijsmiddel gepresenteerd bij andere vermogensdelicten .

Het door de raadsman aangehaalde rapport betreft een rapport dat door de heer [werknemer KPN Security] als deskundige in een andere strafzaak is opgesteld. De rechtbank heeft geconstateerd dat tijdens een eerdere pro-forma zitting door de raadsman van medeverdachte [verdachte] is verzocht de heer [werknemer KPN Security] te horen als getuige-deskundige. De rechtbank heeft toen geoordeeld dat het verzoek diende te worden beoordeeld door de rechter-commissaris, nu tijdens die zitting door de raadsman onvoldoende was aangetoond waarom deze getuige-deskundige diende te worden gehoord. De rechtbank heeft in het dossier verder geen informatie meer aangetroffen met betrekking tot het verzoek en kennelijk bestond bij de verdediging geen behoefte meer deze getuige-deskundige te horen. Ook tijdens latere (pro-forma)-zittingen is een dergelijk verzoek niet meer gedaan. Bovenstaande feiten en omstandigheden leiden ertoe dat de rechtbank het door de raadsman ingediende rapport zal beoordelen op haar bruikbaarheid in deze zaak.

Het rapport ziet niet op specifieke kenmerken van een bepaalde strafzaak. Het rapport geeft in algemene bewoordingen weer hoe een KPN-GSM-netwerk werkzaam is in zowel een ideale situatie als in een reële situatie. De heer [werknemer KPN Security] stelt dat de ideale situatie niet altijd overeenkomt met de werkelijke situatie en dat daarom de verkregen basisstationlocaties niet altijd als absolute gegevens kunnen worden geïnterpreteerd. De redenen waarom het GSM-netwerk zich niet altijd conform de netwerkplanning gedraagt en de uitzonderingen op de regel dat het GSM-netwerk normaalgesproken het dichtstbijzijnde basisstation kiest, weergegeven in het rapport, zijn echter naar het oordeel van de rechtbank in de onderhavige zaak noch gesteld, noch gebleken.

De rechtbank heeft niet kunnen vaststellen of op de momenten dat de zendmastgegevens zijn gerelateerd sprake is geweest van storingen, weersomstandigheden of grootschalige evenementen waardoor andere basisstations zouden worden aangekozen dan de dichtstbijzijnde. In ieder geval zijn de telastegelegde feiten vrijwel allemaal gepleegd in de avonduren en gedurende de nacht, momenten waarop over het algemeen minder gebruik wordt gemaakt van (mobiele) telefonie.

Verder overweegt de rechtbank dat mogelijk in een aantal gevallen de zendmastgegevens niet doorslaggevend kunnen zijn omdat de basisstations zich vrij dicht bij elkaar bevinden, bijvoorbeeld ten aanzien van de woning van verdachte en [medeverdachte 1].

Echter, van belang zijn in dit geval de zendmastgegevens buiten dit gebied, zoals het feit dat de telefoons van zowel verdachte als van [medeverdachte 1] zijn aangestraald op een zendmast in de omgeving van Elburg op het moment dat daar een diefstal is gepleegd en het feit dat dit eveneens het geval is geweest in Uithoorn. De rechtbank is van oordeel dat weliswaar niet nauwkeurig de plaats kan worden bepaald waar verdachte zich op dat moment precies bevond, maar dat dit bij benadering en met voldoende nauwkeurigheid en zekerheid kan worden vastgesteld, te weten in de omgeving van Elburg, dan wel Uithoorn.

Het vorengaande in aanmerking genomen komt de rechtbank tot het oordeel dat de zendmastgegevens in ieder geval wel kunnen worden gebruikt als bewijs voor het feit dat verdachte en [medeverdachte 1] zich omstreeks het moment van bepaalde telastegelegde feiten beiden nabij de plaats delict en een andere lezing voor dit feit hoogst onwaarschijnlijk is.

De rechtbank verwerpt het verweer van de raadsman.

Zaak A, feit 3

De raadsman heeft aangevoerd dat, hoewel verdachte heeft toegegeven met [medeverdachte 2] diverse winkels in Ede te hebben bezocht, niets te hebben gekregen van de door [medeverdachte 2] aangeschafte goederen. Nu alleen de vage verklaring van [medeverdachte 2] voor bewijs kan worden gebezigd, verzoekt de raadsman verdachte van dit feit vrij te spreken.

De rechtbank overweegt het volgende.

De verklaring van [medeverdachte 2] is aanleiding geweest voor nader onderzoek in Ede, waarbij door een aantal ondernemers is bevestigd dat een drietal personen goederen heeft aangeschaft met een creditcard, dan wel heeft getracht dit te doen. Uit camerabeelden blijkt dat verdachte hierbij aanwezig was en verdachte bevestigt ook dat hij op de in de telastelegging genoemde datum met [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] in Ede is geweest. Ook op andere onderdelen wordt de verklaring van [medeverdachte 2] echter bevestigd; immers een tweetal getuigen heeft verklaard drie mannen te hebben zien wegrennen na een mislukte poging de creditcard te gebruiken. Voorts zou verdachte zich hebben voorgedaan als de broer van [medeverdachte 2]. Dit strookt niet met de verklaring van verdachte ter terechtzitting dat hij niet is weggerend en alleen is meegegaan om te shoppen, in de veronderstelling dat de creditcard van familie van [medeverdachte 2] was. Aannemelijker is dat, conform de verklaring van [medeverdachte 2], verdachte zich heeft voorgedaan als broer van verdachte om de valse hoedanigheid die [medeverdachte 2] had aangenomen, kracht bij te zetten. De rechtbank verwerpt het verweer van de raadsman.

Zaak A, onder g en h

De raadsman heeft gesteld dat, nu slechts de verklaring van [medeverdachte 2] in de richting van verdachte wijst, vrijspraak dient te volgen. Het sms-bericht zou te weinig specifiek zijn om te kunnen dienen als steunbewijs.

De rechtbank overweegt het volgende.

In het dossier bevindt zich een aangifte van diefstal van sleutels uit een makelaarskantoor te Bussum. De verklaring van [medeverdachte 2], waarin hij overigens ook zichzelf belast, sluit hierop aan. Voorts is onderzoek verricht naar de telefoon van [medeverdachte 2] waaruit blijkt dat hij het door hem genoemde sms-je heeft ontvangen. [naam vriendin] heeft de verklaring van [medeverdachte 2] bevestigd, in ieder geval op bepaalde essentiële punten. Bij [medeverdachte 1] zijn, op aanwijzing van [medeverdachte 2], de sleutels aangetroffen. Voorgaande bewijsmiddelen in onderling verband en samenhang bezien leveren naar het oordeel van de rechtbank voldoende bewijs op dat verdachte de feiten heeft gepleegd. De rechtbank verwerpt het verweer van de raadsman.

Zaak B, onder 4

De raadsman heeft aangevoerd dat, gelet op het feit dat het DNA-materiaal van verdachte is aangetroffen op een verplaatsbaar goed, dit niet uitsluit dat het DNA-materiaal op een ander moment op de plaats delict is aangetroffen dan op het moment dat het feit werd gepleegd. De raadsman verzoekt vrijspraak.

De rechtbank overweegt het volgende.

In het dossier bevinden zich onder meer een aangifte, een proces-verbaal van bevindingen van de Technische Recherche en de uitslag van het onderzoek door het NFI naar het op de koelkastdeur van de boot aangetroffen bloedspoor. Gelet op het feit dat het hier geen verplaatsbaar voorwerp betreft, te weten een koelkastdeur, aangever heeft verklaard dat dit bloed voorafgaand aan het gepleegde feit niet aanwezig was en verdachte geen verklaring heeft afgelegd over het aantreffen van zijn DNA-materiaal in de boot vlak na de gepleegde diefstal, is de rechtbank van oordeel dat verdachte degene is geweest die de diefstal heeft gepleegd. De rechtbank verwerpt het verweer van de raadsman.

Zaak B, onder 5

De raadsman heeft aangevoerd dat naar aanleiding van de aangifte van [medeverdachte 2] met betrekking tot de bedreiging aan zijn adres door verdachte, onderzoek is gedaan door de politie waaruit is gebleken dat op het moment van de bedreiging geen telefoontjes zijn gepleegd naar het telefoonnummer van [medeverdachte 2]. De raadsman verzoekt om vrijspraak nu het bewijs niet overtuigend genoeg zou zijn. Subsidiair verzoekt hij om nader onderzoek naar historische telefoongegevens d.d. 24 april 2007 rond 15.46 uur vanuit PI Almere.

De rechtbank overweegt het volgende.

Het dossier bevat een aangifte van [medeverdachte 2] waarin hij verklaart op 24 april 2007 te zijn gebeld door verdachte die de voice-mail van [medeverdachte 2] heeft ingesproken met de in de telastelegging opgenomen tekst. [medeverdachte 2] heeft verklaard de stem van verdachte te hebben herkend. Vervolgens heeft een verbalisant het bericht beluisterd en geconstateerd dat hij de stem van verdachte herkende; dit is vastgelegd in een proces-verbaal van bevindingen. De rechtbank ziet geen aanleiding te twijfelen aan de inhoud van dit proces-verbaal van bevindingen dat de aangifte bevestigt. Het door de raadsman aangevoerde onderzoek naar historische telefoongegevens is verricht naar aanleiding van de op 8 mei 2007 door verdachte gedane aangifte van bedreiging door verdachte, waaruit derhalve geen conclusie met betrekking tot 24 april 2007 kan worden getrokken.

De rechtbank is van oordeel dat, gezien bovenstaande constatering met betrekking tot de aangifte van 24 april 2007, de politie heeft kunnen afzien van nader onderzoek nu de aangifte voldoende werd bevestigd door de verbalisant. De rechtbank ziet ook nu geen aanleiding tot nader onderzoek en verwerpt het verweer van de raadsman.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

ten aanzien van het onder 1 telastegelegde feit:

in de periode van 16 januari 2007 tot en met 17 januari 2007 te Laren, tezamen en in vereniging met en ander, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit de beeldentuin van het Singer museum heeft weggenomen 7 bronzen beelden met een geschatte waarde van circa 1.300.000,-- euro, toebehorende aan het Singer museum, waarbij verdachte en zijn mededader zich de toegang tot de plaats van het misdrijf hebben verschaft en/of de weg te nemen goederen onder hun bereik hebben gebracht door een hek dat toegang verschaft tot de beeldentuin te forceren en/of voornoemde beelden van de sokkel waaraan de beelden vast zaten af te breken;

ten aanzien van het onder 2 telastegelegde feit:

in de periode van 11 januari 2007 tot en met 12 januari 2007 te Huizen, tezamen en in vereniging met en ander, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen bronzen beelden, toebehorende aan de gemeente Huizen, waarbij verdachte en zijn mededader de weg te nemen goederen onder hun bereik hebben gebracht door voornoemde beelden van de sokkel waaraan de beelden vast zaten af te breken;

ten aanzien van het onder 3 telastegelegde feit:

op 8 januari 2007 te Ede, tezamen en in vereniging met een ander, telkens met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen, telkens door het aannemen van een valse naam en/of hoedanigheid, de Score en/of Aktie Sport en/of Douglas heeft bewogen tot de afgifte van een t-shirt en/of flesjes parfum waarde circa 500 euro en/of kledingstukken en/of schoenen, hebbende verdachte en/of zijn mededader toen aldaar telkens met vorenomschreven oogmerk - zakelijk weergegeven - valselijk en in strijd met de waarheid zich voorgedaan als zijnde de rechtmatige eigenaar van de creditcards waarmee bovengenoemde goederen zijn afgerekend, waardoor voornoemde Score en/of Aktie Sport en/of Douglas telkens werd bewogen tot bovenomschreven afgifte;

ten aanzien van het onder 4 telastegelegde feit:

in de periode van 11 november 2006 tot en met 27 januari 2007 op verschillende locaties in Nederland telkens tezamen en in vereniging met een ander of anderen met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit beeldentuinen en/of kastelen en uit woningen en bedrijfspanden heeft weggenomen:

Het bewijs

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

De strafbaarheid van de feiten

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

De strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

Motivering van de straffen en maatregelen

De officier van justitie heeft bij requisitoir gevorderd dat verdachte ter zake van de door hem in zaak A onder 1, 2, 3, 4, 5 en in zaak B onder 1, 2, 3, 4 en 5 bewezengeachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 6 jaren, met aftrek van voorarrest. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd de navolgende voorwerpen verbeurd te verklaren:

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen en maatregel zijn gegrond op de artikelen 33, 33a, 36f, 45, 47, 57, 285, 311, 326 en 350 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

STK schoeisel, kl. wit/blauw

Nike Airmax maat 44

Benadeelde partij Kunststichting Hazart

Wijst de vordering van de benadeelde partij Kunststichting Hazart, gevestigd op het adres Bosstraat 2 te Soest, toe tot een bedrag van € 4.375,- (vierduizenddriehonderd en vijfenzeventig euro).

Veroordeelt verdachte aan Kunststichting Hazart voornoemd, het toegewezen bedrag te betalen, behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Legt aan verdachte de verplichting op, aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer Kunststichting Hazart, te betalen de som van € 4.375,-(vierduizenddriehonderd en vijfenzeventig euro), behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 51 dagen, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte heeft voldaan aan een van voornoemde betalingsverplichtingen, daarmee de andere is vervallen.

Benadeelde partij [naam]

Wijst de vordering van de benadeelde partij [naam], wonende op het adres [adres], toe tot een bedrag van € 3.767,50 (drieduizendzevenhonderd en zevenenzestig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf de dag van het ontstaan van de schade tot en met de dag van algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte aan [naam] voornoemd, het toegewezen bedrag te betalen, behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Legt aan verdachte de verplichting op, aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [naam], te betalen de som van € 3.767,50,- (drieduizendzevenhonderd en zevenenzestig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf de dag van het ontstaan van de schade tot en met de dag van algehele voldoening, behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 48 dagen, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte heeft voldaan aan een van voornoemde betalingsverplichtingen, daarmee de andere is vervallen.

Benadeelde partij [naam 2]

Wijst de vordering van de benadeelde partij [naam 2], wonende op het adres [adres], toe tot een bedrag van € 14.900,- (veertienduizendennegenhonderd euro).

Veroordeelt verdachte aan [naam 2] voornoemd, het toegewezen bedrag te betalen, behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk is in zijn vordering.

Legt aan verdachte de verplichting op, aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [naam 2], te betalen de som van € 14.900,- (veertienduizendennegenhonderd euro), behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 104 dagen, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte heeft voldaan aan een van voornoemde betalingsverplichtingen, daarmee de andere is vervallen.

Benadeelde partij [naam]

Wijst de vordering van de benadeelde partij [naam], wonende op het adres [adres], toe tot een bedrag van € 30.000,- (dertigduizend euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade tot en met de dag van algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte aan [naam] voornoemd, het toegewezen bedrag te betalen, behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Legt aan verdachte de verplichting op, aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [naam], te betalen de som van € 30.000,- (dertigduizend euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade tot en met de algehele voldoening, behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 180 dagen, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte heeft voldaan aan een van voornoemde betalingsverplichtingen, daarmee de andere is vervallen.

Benadeelde partij [naam]

Wijst de vordering van de benadeelde partij [naam], wonende op het adres [adres], toe tot een bedrag van € 24.450,- (vierentwintigduizend vierhonderdenvijftig euro).

Veroordeelt verdachte aan [naam] voornoemd, het toegewezen bedrag te betalen, behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Legt aan verdachte de verplichting op, aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [naam], te betalen de som van € 24.450,- (vierentwintigduizend vierhonderdenvijftig euro), behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een ander is betaald, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 142 dagen, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte heeft voldaan aan een van voornoemde betalingsverplichtingen, daarmee de andere is vervallen.

Verklaart de benadeelde partijen Singer Museum te Laren en De Elborg B.V. niet-ontvankelijk in hun vordering.

Gelast de tenuitvoerlegging van de straf, voor zover deze voorwaardelijk is opgelegd bij voornoemd vonnis d.d. 5 september 2006, zijnde een gevangenisstraf voor de duur van 4 maanden.

Dit vonnis is gewezen door

mr. M. van Mourik, voorzitter,

mrs. C. Klomp en B. van Berge Henegouwen, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. M.B. Weber, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 12 februari 2008.