HR, 14-04-2015, nr. 13/05402

1. Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden heeft bij arrest van 27 augustus 2013 de verdachte wegens 1 primair “poging tot zware mishandeling”, 2. “bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht” en 3. “diefstal door twee of meer verenigde personen”, veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes maanden, met aftrek als bedoeld in art. 27 Sr. Voorts heeft het Hof de vordering van de benadeelde partij deels toegewezen en verdachte dienaangaande een schadevergoedingsmaatregel opgelegd, zoals in het arrest nader is bepaald.

2. Namens verdachte heeft mr. R. Schreudering, advocaat te Utrecht, beroep in cassatie ingesteld en heeft hij samen met mr. C.N.M.G. Starmans, advocaat te Utrecht, bij schriftuur vier middelen van cassatie voorgesteld.

3. Het derde middel klaagt dat het Hof het verzoek tot het horen van de getuige [betrokkene 2] heeft afgewezen op gronden die deze afwijzing niet kunnen dragen.

4. Uit een zich bij de stukken van het geding bevindende brief van 28 november 2012 heeft mr. C.N.G.M. Starmans, advocaat te Utrecht, een mededeling gedaan aan het Hof omtrent zijn onderzoekswensen ter zake van de onderhavige zaak. De inhoud van deze brief luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

“Terzake van feit 2:

6. [betrokkene 2], wonende te [woonplaats];

Ter zake van dit feit verbaast het dat de rechtbank de ‘niet expliciete ontkenning van cliënt gebruikt om tot een bewezenverklaring te geraken.”

5. Op de eerste terechtzitting in hoger beroep van 8 april 2013 heeft de raadsman van verzoeker zijn verzoek tot het horen van [betrokkene 2] als getuige - blijkens de aan dit proces-verbaal gehechte pleitnotities - als volgt herhaald:

“Ter zake van dit feit verbaast het dat de rechtbank de ‘niet expliciete ontkenning’ van cliënt gebruikt om tot een bewezenverklaring te geraken; cliënt betwist de juistheid van de door zijn moeder afgelegde verklaring. Betreft de enige verklaring terzake, zodat sprake is van een evident(er) verdedigingsbelang. Zijn kan tevens verklaren over de persoonlijke omstandigheden van cliënt (en aangaande de relatie tot zijn moeder) die relevant kunnen zijn voor de beantwoording van de 4e vraag van art. 350: strafmaat.”

6. Uit het proces-verbaal van de terechtzitting van 8 april 2013 volgt dat de Advocaat-Generaal zich niet heeft verzet tegen dit verzoek. Het proces-verbaal houdt te dien aanzien in:

“Er ligt een appelschriftuur dus de verzoeken dienen aan het verdedigingsbelang te worden getoetst.(…)Voor het ondervragen van de moeder van verdachte, [betrokkene 2], is het verdedigingsbelang ook aan de orde. De verdediging heeft het recht haar te ondervragen. Daar kunnen we niet onderuit.”

7. Het Hof heeft dit verzoek afgewezen en heeft daartoe blijkens het proces-verbaal van de terechtzitting van 8 april 2013 het volgende overwogen:

“De overige door de raadsman gedane verzoeken worden afgewezen. Door de getuigen [betrokkene 5], [betrokkene 4], [betrokkene 6] en [betrokkene 2] niet te horen, zijn de belangen van de verdediging niet geschaad. (…) Het verzoek tot het horen van [betrokkene 2] als getuige wordt afgewezen omdat de door haar afgelegde verklaring duidelijk is. Bij dit feit zal het gaan om een weging van het in het dossier aanwezige bewijsmateriaal. Verdachte zal op een nadere terechtzitting zelf zijn huidige situatie kunnen toelichten.”

8. Het bij appelschriftuur1.van 28 november 2012 gedane en op de terechtzitting in hoger beroep van 8 april 2013 gehandhaafde verzoek van de verdediging om de getuige [betrokkene 2] op te roepen, is een verzoek als bedoeld in art. 287, derde lid onder a, Sv in verbinding met art. 415 Sv. In aanmerking genomen dat de getuige namens de verdachte bij appelschriftuur is opgegeven en de getuige niet op de terechtzitting in eerste aanleg dan wel door de Rechter-Commissaris is gehoord, is de maatstaf voor de beoordeling van een zodanig verzoek ingevolge art. 288, eerste lid onder c, Sv in verbinding met art. 418, eerste lid, Sv - voor zover hier van belang - of redelijkerwijs valt aan te nemen dat de verdachte door het afzien van de oproeping van de getuige niet in zijn verdediging wordt geschaad.2.

9. Het Hof heeft blijkens het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep van 8 april 2013 op het verzoek beslist en heeft daarbij het juiste criterium toegepast. Daarover klaagt het middel dan ook terecht niet. De vraag is of de afwijzing van het verzoek afdoende is gemotiveerd.

10. Door te oordelen dat de door [betrokkene 2] afgelegde verklaring duidelijk is alsmede dat het bij dit feit zal gaan om een weging van het in het dossier aanwezige bewijsmateriaal is het Hof ontoelaatbaar vooruitgelopen op de inhoud van de door de getuige af te leggen verklaring. Die motivering kan de afwijzing van het verzoek dus niet dragen.3.

11. Het middel slaagt.

12. Het vierde middel klaagt dat het Hof het verzoek tot het horen van de getuige [betrokkene 3] bij tussenbeslissing op 4 juni 2013 en bij eindbeslissing op 27 augustus 2013 heeft afgewezen op gronden die deze afwijzing niet kunnen dragen.

13. In de appelschriftuur, zoals hiervoor onder 4 weergegeven, is ten aanzien van het verzoek tot het horen van de getuige [betrokkene 3] het volgende opgenomen:

“(…) In de zaak met bovengenoemd parketnummer stelde ik op 26 november 2012 hoger beroep in tegen het vonnis van 23 november 2012; hierbij doe ik u de onderzoekswensen aangaande het hoger beroep ex art. 410 Sv toekomen.

Dezerzijds wordt gemeend dat de rechtbank cliënt ten onrechte voor het hem onder 1 en 2 tenlastegelegde feiten is veroordeeld.

Verzoek om terzake als getuige te horen:

Terzake van feit 1:

1. [betrokkene 3], wonende te [woonplaats];

(...)

Het verbaast dat de rechtbank juist hetgeen bewezen heeft verklaard, terzake waarvan volgens het OM geen wettig en overtuigend bewijs voor handen en vice versa. Voorts moet mijns inziens worden geconstateerd dat de rechtbank de verklaring van getuige [betrokkene 3] heeft gedenatureerd, althans daarin ten onrechte de wetenschap (c.q.) ondersteuning terzake van de betreffende mishandeling heeft gelezen; immers deze getuige heeft verklaard over ‘veel ruzie’, maar daar uitdrukkelijk bij aangegeven nimmer te hebben gezien dat cliënt aangeefster sloeg (blz. 26). Wel verklaart zij over het slaan van aangeefster en dat dat “mogelijk over en weer was”.”

14. Op de eerste terechtzitting in hoger beroep van 8 april 2013 heeft de raadsman van verzoeker zijn verzoek tot het horen van [betrokkene 3] als getuige - blijkens de aan dit proces-verbaal gehechte pleitnotities - als volgt herhaald:

“Terzake van feit 1:

1. [betrokkene 3], wonende te [woonplaats]; deze getuige zal nader kunnen aangeven wat tussen cliënt en aangeefster is voorgevallen en in hoeverre van enig geweld over en weer sprake is geweest; meer in het bijzonder: door cliënt, hetgeen cliënt betwist (pv blz. 26). Zij wordt door aangeefster (zie ook pv van bevindingen blz. 24) aangemerkte als iemand die bij dit feit (passieve) betrokkenheid zou hebben. Temeer nu sprake is van een telefonisch verhoor, waarbij de vraag rijst of correcte weergave van het besprokene heeft plaats gevonden, nu die gegevens niet voorzien zijn van een – met de inhoud instemmende – handtekening van de getuige.”

15. Het proces-verbaal van de terechtzitting van 8 april 2013 houdt ten aanzien van voornoemd verzoek het navolgende in:

“De advocaat-generaal deelt hierop – zakelijk weergegeven – mede:(…)Er ligt een appelschriftuur dus de verzoeken dienen aan het verdedigingsbelang te worden getoetst. [betrokkene 3] wilde niet getuigen. Haar verklaring is voor het bewijs gebezigd en het horen van haar kan niet worden geweigerd.

(…)Na hervatting van het onderzoek deelt de voorzitter mede dat het horen van de getuigen [betrokkene 3] en [betrokkene 1] zal worden toegewezen. Deze getuigen zullen worden gehoord door een gedelegeerd raadsheer-commissaris.”

16. In het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep van 4 juni 2013 is, voor zover hier van belang, het navolgende opgenomen:

“De voorzitter deelt vervolgens mee:

Op de zitting van 8 april 2013 heeft het hof beslist dat de door de raadsman verzochte getuigen [betrokkene 1] en [betrokkene 3] gehoord zouden worden door de raadsheer-commissaris bij dit hof.Beide getuigen hebben vervolgens aangegeven dat zij fysiek niet in staat waren naar het hof te komen.Vervolgens is contact gezocht met beide getuigen ten einde van hen een medische verklaring te verkrijgen.Uit de toegezonden medische verklaring van 17 mei 2013 betreffende de getuige [betrokkene 3] kan worden afgeleid dat de getuige om gezondheidsredenen niet in staat is om op eigen gelegenheid naar het hof te komen om een verklaring af te leggen.Omdat de raadsman heeft aangegeven niet de kosten van haar vervoer van Amersfoort naar Arnhem te willen betalen en de omstandigheid dat de getuige in eerdere verklaring ontlastend voor verdachte heeft verklaard, is op voorhand vooralsnog besloten af te zien haar te horen.

(…)

De raadsman verklaart vervolgens:

Ik persisteer bij mijn verzoek beide getuigen te horen.

Ik heb met de vorige voorzitter van de behandeling op 8 april 2013 na de zitting nog e-mailcontact gehad maar ik heb daar geen reactie op gehad.Ik heb op 30 mei jl. bericht gehad van een medewerker van het hof betreffende de medische verklaring van de longarts van de getuige [betrokkene 3]. Ik heb echter die medische verklaring niet ontvangen en dat geldt ook voor de brief van de huisarts van de getuige [betrokkene 1].Ik begrijp niet dat ik die stukken niet heb ontvangen, terwijl er toch steeds over en weer is gecommuniceerd.

De voorzitter onderbreekt de raadsman en zegt hem toe dat hij afschriften van genoemde stukken zal krijgen.

De raadsman verklaart voorts:

De getuige [betrokkene 3] is in de 80 en het is prettig dat van haar een medische verklaring aanwezig is. Zij is in staat te worden gehoord. Er is eerder gesproken over de wijze waarop dat zou kunnen plaatsvinden. De raadsheer-commissaris zou de getuige kunnen horen in het voormalige kantongerecht te Amersfoort, of zij zou kunnen worden gehoord door de rechter-commissaris te Utrecht of door de politie in mijn aanwezigheid.(…)

De verklaring van [betrokkene 3] is ontlastend voor cliënt en tegenstrijdig met die van [betrokkene 1]. Ik wil hen beiden daarover bevragen.

(…)

De advocaat-generaal voert aan:

(…)

Gelet op de leeftijd van de getuige [betrokkene 3] zou zij niet gehoord kunnen worden.

Ik stel voor de zaak aan te houden om nogmaals te trachten de getuige [betrokkene 1] te horen.

(…)

Nadat de voorzitter het onderzoek heeft hervat, verklaart de raadsman:

Ik heb nog twee opmerkingen over de zojuist aan mij verstrekte afschriften van medische gegevens van de getuigen en ingekomen stukken. De getuige [betrokkene 3] is in staat een verklaring af te leggen.

Over de bevelen medebrenging betreffende deze getuige merk ik op dat zij onder meer is opgeroepen op het adres van de Sociale Dienst in Amersfoort, terwijl er ook een ander adres van haar bekend is, namelijk de [c-straat 1] te Amersfoort. Op dat adres is de politie vandaag niet geweest.

Voorafgaande aan een verhoor van een getuige geef in ik in de regel geen vragen op. Ik wil een beetje de regie houden over de wijze waarop een dergelijk verhoor verloopt. Maar als het hof zegt dat ik vooraf vragen dien op te geven sluit ik niet uit dat ik daar gevolg aan geef.

De voorzitter schorst het onderzoek voor enige tijd.

Na beraad deelt de voorzitter als beslissing van het hof mee:

Het hof ziet van het horen van de niet verschenen getuige [betrokkene 3] af nu het onaannemelijk is dat de getuige binnen een aanvaardbare termijn ter zitting of bij de raadsheer-commissaris in Arnhem zal verschijnen. Het hof leidt dit af uit de medische verklaring van 17 mei 2013. De getuige heeft bovendien ontlastend voor verdachte verklaard. Het horen van de getuige in haar eigen woonomgeving acht het hof te belastend voor haar privacy.

Het hof acht op grond van de medische gegevens de getuige wel in staat om een verklaring af te leggen maar acht haar niet in staat om zelfstandig naar het hof te reizen. In dat geval zou de raadsman de kosten van haar vervoer naar Arnhem voor zijn rekening moeten nemen, hetgeen door hem is geweigerd.

(…)

De raadsman verklaart vervolgens:

De voorzitter houdt mij voor naar aanleiding van wat ik heb gezegd over de vervoerskosten die de getuige [betrokkene 3] zelf zou moeten betalen, dat de getuige een getuige à decharge is en dat ik dan voor de vervoerskosten zou moeten opdraaien.

Er bestaat ook de mogelijkheid dat het hof de getuige ambtshalve oproept.

Mijn verzoek haar te horen is eerder door het hof toegewezen en nu wordt dat alsnog afgewezen. Ik ben in ieder geval niet van plan haar vervoerskosten te betalen.

Ik kan wellicht het hof om een voorschot van de kosten verzoeken.

De voorzitter geeft de raadsman aan om welke redenen het verzoek de getuige te horen is afgewezen.

De raadsman verklaart daarop:

De getuige kan in haar woonplaats Amersfoort worden gehoord. Ik ben wel bereid de kosten die zij dan zou maken om van haar woning naar het voormalige kantongerecht dan wel het politiebureau te komen.

Na een korte schorsing hervat de voorzitter het onderzoek en deelt zij mee dat het hof blijft bij zijn eerder gegeven beslissing nu de zittingslocatie van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden in deze zaak Arnhem is.”

17. Op de terechtzitting in hoger beroep van 13 augustus 2013 heeft de raadsman het woord tot verdediging gevoerd overeenkomstig zijn pleitnota. Deze houdt, voor zover hier van belang, in:

“Bij appelschriftuur van 28 november 2012 werden tijdig de onderzoekswensen opgegeven; deze wensen klemmen temeer nu in eerste aanleg geen behandeling heeft plaats gevonden in aanwezigheid van cliënt. De onderzoekswensen betreffen – op grond van de stelling dat de rechtbank cliënt ten onrechte voor het hem onder 1 en 2 tenlastegelegde feiten heeft veroordeeld – om een aantal personen terzake als getuigen te horen; bij die verzoeken wordt voorwaardelijk gepersisteerd: indien en voor zover de aangifte en/of verklaring van [betrokkene 1] (feit 1) en/of verklaring/aangifte van [betrokkene 2] (feit 2) als bewijsmiddel wordt c.q. kan worden gebruikt. Daarbij is ook reeds gepersisteerd ter zitting van 4 juni 2013, docht dat is niet vermeld in het pv van die zitting. In pv van die zitting:

- Getuige [betrokkene 3] is niet ‘in de 80’, maar (bijna) 68 (medische gegevens).

(…)

Terzake van feit 1:

1. [betrokkene 3], wonende te Amersfoort aan de [a-straat 1]; deze getuige zal nader kunnen aangeven wat tussen cliënt en aangeefster is voorgevallen en in hoeverre van enig geweld over en weer sprake is geweest; meer in het bijzonder: door cliënt, hetgeen cliënt betwist (pv blz. 26). Zij wordt door aangeefster (zie ook pv van bevindingen blz. 24) aangemerkte als iemand die bij dit feit (passieve) betrokkenheid zou hebben. Temeer nu sprake is van een telefonisch verhoor, waarbij de vraag rijst of correcte weergave van het besprokene heeft plaats gevonden, nu die gegevens niet voorzien zijn van een – met de inhoud instemmende – handtekening van de getuige. Op 8 april 2013 heeft het Hof de zaak verwezen om mede deze getuige te horen, op 4 juni werd gemeend dat van deze getuige kon worden afgezien. Dat verbaast, gezien de daaraan ten grondslag gelegde argumentatie:a. Het is onaannemelijk dat zij binnen aanvaardbare termijn ter zitting of bij de RHC te Arnhem zal verschijnen, hetgeen werd afgeleid uit de medische verklaring: echter op grond van die verklaring is dat niet af te leiden; ze is juist wel (op korte termijn) beschikbaar, echter niet voor een reis naar Arnhem: dan zou zij aldus gehoord moeten worden te A’foort in haar woning werd te belastend voor haar privacy bevonden (op grond waarvan?), echter elders te A’foort bestaan tevens mogelijkheden, zoals bijvoorbeeld op het politiebureau aldaar.

b. Deze getuige heeft ontlastend verklaard ten aanzien van cliënt: maar blijkbaar niet ontlastend – en daarmee zonder meer strijdig met de aangifte – genoeg… Aangezien sprake is van evidente strijd tussen de aangifte en de verklaring van deze getuige is er belang bij om deze getuige over die aspecten nader te bevragen; goed gegaan tot 1 januari; gesprek over geld dat gestolen zou zijn, mishandeling op 1 januari 2012.

(…)

[betrokkene 3] : bestrijdt de verklaring/aangifte van aangeefster: ze was vrij om te gaan en staan waar ze wilde; niets afgesloten; “[betrokkene 1] volgens haar [verdachte] wel eens heeft geslagen, en dat dit mogelijk over en weer was: hoe bedoeld? Is da t antwoord op de vraag ‘of kon zij uitsluiten dat [verdachte] [betrokkene 1] ook weleens sloeg? ‘Overeenkomstig verklaring van cliënt: ze was trap afgevallen, tv kapot, letlsel, ze dacht van val; [betrokkene 1] viel wel vaker”

18. Het Hof heeft in zijn arrest het in het middel bedoelde getuigenverzoek als volgt afgewezen:

“De raadsman heeft ter zitting voorwaardelijk gepersisteerd bij de eerder verzochte, en reeds afgewezen getuigen [betrokkene 3], [betrokkene 5], [betrokkene 4] en [betrokkene 6], indien in de onder 1 en 2 tenlastegelegde feiten de aangiften en verklaringen van [betrokkene 1] en [betrokkene 2] als bewijsmiddel worden gebruikt.

Het hof zal de verzoeken tot het horen van genoemde getuigen afwijzen, nu het hof met hetgeen de raadsman daartoe heeft aangevoerd, als onvoldoende onderbouwd, het horen van die getuigen niet noodzakelijk acht.”

19. Voorop staat dat het Hof naar aanleiding van het ter zitting herhaalde verzoek om de getuige [betrokkene 3] te horen op 8 april 2013 heeft beslist dat het verzoek zal worden toegewezen. Kennelijk is het Hof met de Advocaat-Generaal van oordeel dat er sprake is van een verdedigingsbelang.4.Beslist wordt de getuige te doen horen door de gedelegeerd raadsheer-commissaris. Ter zitting in hoger beroep van 4 juni 2013 blijkt dat de getuige niet door de raadsheer-commissaris is gehoord.

20. Het in hoger beroep toepasselijke eerste lid van artikel 288 Sv luidt als volgt:

“De rechtbank kan van de oproeping van niet verschenen getuigen als bedoeld in artikel 287, derde lid, bij met redenen omklede beslissing afzien, indien zij van oordeel is dat:

a. het onaannemelijk is dat de getuige binnen een aanvaardbare termijn ter terechtzitting zal verschijnen;

b. het gegronde vermoeden bestaat dat de gezondheid of het welzijn van de getuige of deskundige door het afleggen van een verklaring ter terechtzitting in gevaar wordt gebracht, en het voorkomen van dit gevaar zwaarder weegt dan het belang om de getuige of deskundige ter terechtzitting te kunnen ondervragen;

c. redelijkerwijs valt aan te nemen dat daardoor het openbaar ministerie niet in zijn vervolging of de verdachte in zijn verdediging wordt geschaad.”

21. Het Hof heeft op basis van de medische verklaring van 17 mei 2013 geoordeeld dat het onaannemelijk is dat de getuige binnen een aanvaardbare termijn ter zitting of bij de raadsheer-commissaris in Arnhem zal verschijnen. Artikel 288, eerste lid, onder a Sv is naar de letter beperkt tot de verschijning ter terechtzitting. In het kader van het horen van een getuige heeft een rechter-commissaris of een raadsheer-commissaris meer mogelijkheden dan de zittingsrechter. Op grond waarvan het Hof meent dat de onmogelijkheid van verschijning in Arnhem om daar door een raadsheer-commissaris te worden gehoord een bepalend criterium is, is mij niet duidelijk. Is de werkelijke reden hier dat het horen elders dan in Arnhem lastig is? Er zijn soms goede redenen om het horen buiten een arrondissement of ressort te doen plaatsvinden. Overigens werd hier nu juist verzocht om een verhoor binnen het arrondissement waar het feit is gepleegd en de getuige woont. Voor zover de afwijzing dus betrekking heeft op het horen door de raadsheer-commissaris te Arnhem is die afwijzing niet zonder meer begrijpelijk. In het bijzonder ook niet omdat het Hof oordeelt dat de getuige wel in staat is om een verklaring af te leggen, maar niet om naar het Hof te reizen.5.

22. Met het Hof komt het mij voor dat de medische verklaring van 17 mei 2013 geen grond bevat om te oordelen dat de getuige niet in staat is te verklaren. Evenmin bevat de medische verklaring enig duidelijk aanknopingspunt voor de conclusie dat de getuige niet in staat is te reizen. Er wordt vermeld: “Patiënte heeft een COPD GOLD I met veel klachten van hoesten en kortademigheid. Met een onderhoudsmedicatie (…) gaat het redelijk. (…) We zien een patiënte die in rust niet kortademig is, maar bij inspanning wel met een piepend verlengd exspirium over alle longvelden.” Als conclusie vermeldt de medische verklaring: “Patiënte met een COPD GOLD I, met daarbij ook een cocaïne/heroïne verslaving. Zij is snel kortademig bij inspanning op basis van haar alveolaire volumeverlies. Over de exacte loopafstand ben ik niet geïnformeerd bij patiënte. Medicatie als boven.“ COPD GOLD (een verzamelnaam voor chronische bronchitis of longemfyseem) kent vier fasen waarvan fase I waarin de getuige zich kennelijk bevindt de minst ernstige is.6.Het komt mij voor dat nu het Hof zijn oordeel dat onaannemelijk is dat de getuige binnen een aanvaardbare termijn zal verschijnen stut op de medische verklaring dit niet, althans onvoldoende begrijpelijk is.

23. De gezondheid van de getuige kan in het kader van de weigeringsgrond van art. 288, eerste lid, onder b Sv eveneens een rol spelen. Nu echter niet blijkt dat het Hof heeft afgewogen of het belang van de gezondheid van de getuige zwaarder is dan het belang van de verdediging om de getuige te kunnen ondervragen biedt dit hier geen soelaas.

24. Nu de klacht over de afwijzing van het verzoek ter zitting van 4 juni 2013 reeds doel treft, laat ik de bespreking van de klacht over de afwijzing van het verzoek bij arrest buiten beschouwing.

25. Het middel slaagt.

26. In aanmerking genomen dat het derde en vierde middel mijns inziens slagen, hetgeen zal dienen te leiden tot vernietiging van de bestreden uitspraak, behoeven het eerste en het tweede voorgestelde middel geen bespreking. Indien uw Raad hier anders over denkt ben ik uiteraard bereid aanvullend te concluderen.

27. Het derde en vierde middel zijn terecht voorgesteld.

28. Ambtshalve heb ik geen gronden aangetroffen die tot vernietiging van het bestreden arrest behoren te leiden.

29. Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak, maar uitsluitend wat betreft de beslissingen ter zake van de onder 1 en 2 tenlastegelegde feiten en de strafoplegging, tot terugwijzing van de zaak naar het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, zittingsplaats Arnhem, teneinde in zoverre op het bestaande beroep opnieuw te worden berecht en afgedaan, en tot verwerping van het beroep voor het overige.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG