5.2.1 Algemeen

De wetgever heeft bij de totstandkoming van de huidige regeling van de faillissementspauliana het uitgangspunt ingenomen dat verplicht verrichte rechtshandelingen niet moeten kunnen worden vernietigd.1 Tegen deze achtergrond verbaast het niet dat art. 47 Fw relatief zware subjectieve vereisten kent - het betreft immers een uitzondering op het genoemde uitgangspunt - en voor deze vereisten geen wettelijke regeling met bewijsvermoedens bestaat. Voor de Hoge Raad is het door de wetgever ingenomen uitgangspunt een belangrijke reden geweest om de subjectieve vereisten die voor de vernietiging van verplicht verrichte rechtshandelingen gelden restrictief uit te leggen. Dit alles maakt de kans op een succesvol beroep op art. 47 Fw in zijn algemeenheid kleiner dan de kans op een succesvol beroep op art. 42 Fw.2 Het onderscheid tussen onverplicht en verplicht verrichte rechtshandelingen is voor de toepassing van de faillissementspauliana om die reden van groot belang.