2.5.4 Het Ontwerp Heemskerk

Na de behandeling van het ontwerp Nelissen hebben de werkzaamheden aan de herziening van het WvK geruime tijd stil gelegen. Pas in 1919 stuurde de commissie van voorbereiding een verslag aan de toenmalige Minister van Justitie Heemskerk.1 Alvorens het verslag te behandelen wilde Minister Heemskerk zich eerst beraden op de aan het ontwerp Nelissen ten grondslag liggende uitgangspunten. Om praktische redenen, dan hoefde er niet een volledig nieuw ontwerp te worden opgesteld, werd het Ontwerp Nelissen als uitgangspunt genomen voor het vervolg van de voorbereiding van de herziening van het WvK. Uit het verslag van de commissie bleek voorts dat de door de Staatscommissie 1879 geformuleerde uitgangspunten, ik noemde die al in § 5.2 van dit hoofdstuk, voor het Ontwerp Heemskerk mede tot uitgangspunt genomen zijn.2 Het voortborduren op het ontwerp Nelissen zou betekenen dat de daaraan ten grondslag liggende uitgangspunten zouden worden meegenomen in de verdere ontwikkeling van de herziening van het WvK. Uiteindelijk, uit de volgende paragrafen zal dat blijken, drukte Minister Heemskerk een eigen stempel op de voortgezette behandeling van de voorgenomen herziening van het WvK en daarmee op het WvK zoals dat uiteindelijk in 1929 zou worden ingevoerd. Vooral de uitwerking die door Minister Nelissen gegeven was aan de bescherming van de minderheid van de aandeelhouders ten opzichte van de meerderheid, werd in de voorstellen van Minister Heemskerk afgezwakt.