Hof 's-Hertogenbosch, 08-03-2012, nr. 20-002671-10

verdachte ter zake van het onder 1 en 2 ten laste gelegde veroordeelt tot een gevangenisstraf voor de duur van 12 jaren met aftrek van voorarrest en uitleveringsdetentie;

de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer] integraal toewijst met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel als bedoeld in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht.

De verdediging heeft:

primair vrijspraak van het ten laste gelegde bepleit;

subsidiair ontslag van alle rechtsvervolging bepleit;

meer subsidiair bepleit de strafoplegging te beperken tot een vrijheidsstraf gelijk aan de duur van het ondergane voorarrest;

voor het overige bepleit de benadeelde partij niet-ontvankelijk in haar vordering te verklaren.

hij op of omstreeks 26 mei 2009 te Waalwijk ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk en al dan niet met voorbedachten rade [slachtoffer] (zijn, verdachtes, echtgenote) van het leven te beroven, met dat opzet en al dan niet na kalm beraad en rustig overleg (de schoenen en/of kleding van) die [slachtoffer] met motorbenzine, althans een brandbare vloeistof, heeft overgoten/besprenkeld en/of op zeer korte afstand van die [slachtoffer] motorbenzine, althans een brandbare vloeistof, op de vloer heeft gegoten/besprenkeld en/of vervolgens die motorbenzine, althans die brandbare vloeistof heeft aangestoken waardoor die [slachtoffer] vlam vatte, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

hij op of omstreeks 26 mei 2009 te Waalwijk opzettelijk brand heeft gesticht in een woning (gelegen aan de Grotestraat 413), immers heeft verdachte toen aldaar opzettelijk motorbenzine, althans een brandbare vloeistof, gegoten/besprenkeld over (de schoenen en/of kleding van) [slachtoffer] en/of op zeer korte afstand van die [slachtoffer] motorbenzine, althans een brandbare vloeistof, op de vloer gegoten/besprenkeld en/of (vervolgens) die motorbenzine, althans die brandbare vloeistof aangestoken, in elk geval opzettelijk (open) vuur in aanraking gebracht met die motorbenzine, althans die brandbare vloeistof, ten gevolge waarvan die (schoenen en/of kleding van) [slachtoffer] en/of de vloer geheel of gedeeltelijk is/zijn verbrand, in elk geval brand is ontstaan, terwijl daarvan gemeen gevaar voor voornoemde woning en/of omliggende woningen, in elk geval gemeen gevaar voor goederen en/of levensgevaar en/of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor bewoners van belendende woningen, in elk geval levensgevaar en/of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor een ander of anderen, te duchten was.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten of omissies voorkomen, zijn deze verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Het proces-verbaal van verhoor van getuige [getuige 1] d.d. 27 mei 2009, doorgenummerde pagina’s 437 en 438, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Ik ben ambulancechauffeur en was op 26 mei 2009 aan het werk met mijn collega [getuige 2] in de [adres] te Waalwijk om hulp te verlenen bij mensen die ten gevolge van brand gewond waren geraakt.

Wij kwamen daar aan en ik zag rookontwikkeling van vooraf gezien rechts achteraan bij de carport.

Vooraan op de carport zag ik een vrouw. Zij schreeuwde het uit. Zij zag helemaal zwart. Haar huid was over haar gehele lichaam en gezicht ernstig verbrand. Ik zag achteraan op de carport een man staan. Ik zag dat de man die achterop de carport stond ook helemaal zwart geblakerd was.

Toen ik mevrouw zuurstof gaf, hoorde ik haar zeggen dat haar man het huis in de fik had gezet.

Het proces-verbaal van verhoor van getuige [getuige 2] d.d. 2 juni 2009, doorgenummerde pagina’s 440-443, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Ik ben ambulanceverpleegkundige bij de Regionale Ambulance Voorziening Midden en West Brabant. Op 26 mei 2009 had ik dienst met [getuige 1]. Wij kregen de melding: “Woningbrand met een slachtoffer dat op het dak ligt en dreigt te springen”. De brand was in de [adres] te Waalwijk.

Ik zag een zwart geblakerde mevrouw die op het dak van de carport lag te schreeuwen. De man zag ik op het dak van de woning staan.

Wij troffen een helemaal zwart geblakerde vrouw van top tot teen. Ze zei “Mijn man heeft dit gedaan”. Toen zei ze: “Mijn man heeft mij overgoten met benzine en in brand gestoken”. Ze herhaalde het nog een keer: “Mijn man heeft mij overgoten met benzine en in brand gestoken”.

Het proces-verbaal van verhoor van getuige [getuige 3] d.d. 28 mei 2009, doorgenummerde pagina’s 451-453, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Ik ben als vrijwillige brandweerman werkzaam bij de brandweer van Waalwijk. Op

26 mei 2009 kreeg ik op mijn pager de melding van een binnenbrand op de [adres]. Samen met onder meer [getuige 4] ben ik daar naar toe gereden.

Toen wij daar aankwamen en ik naar het pand keek, zag ik dat er over de rand van de carport een been bungelde. Ik zag meteen dat er een mens op dat dakje lag. Ik ben naar boven gelopen en ik zag dat het een vrouw was die daar lag. De vrouw is door ambulance-medewerkers opgevangen.

Ik zag een man op het dakterras van de carport staan. We wilden via het naastgelegen huis naar de zijkant van het pand gaan. Toen we met de ladder bij de buren in de gang stonden, werd naar ons geroepen dat wij terug moesten komen. We zijn omgedraaid en toen zag ik dat die man op het dak van de carport stond.

Beneden hebben wij hem op het trottoir gelegd. Hij was ook ernstig verbrand.

Toen hij op de grond lag zei hij onder meer:

Het proces-verbaal van verhoor van getuige [getuige 4] d.d. 28 mei 2009, doorgenummerde pagina’s 454 en 455, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Ik ben als vrijwillige brandweerman werkzaam bij de brandweer van Waalwijk. Op

26 mei 2009 kreeg ik op mijn pager de alarmmelding: “binnenbrand [adres]”. Ik reed er met de hoogwerker naar toe.

Ik zag een vrouw die op het randje van de carport lag en een man die boven op het dakterras op de reling van het terras leunde. Beide mensen waren erg zwart verbrand.

Beneden kwam de man met zijn hoofd rustend op mijn bovenbenen te liggen. Hij zei onder meer:

Het proces-verbaal van verhoor van getuige [getuige 5] d.d. 28 mei 2009, doorgenummerde pagina’s 456-458, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Ik ben als vrijwillige brandweerman werkzaam bij de brandweer van Waalwijk. Op

26 mei 2009 kreeg ik op mijn pager de alarmmelding: “binnenbrand [adres]”.

Ik ben in de tankautospuit gestapt en wij zijn met zes personen naar de brand gereden.

Toen ik bij dat adres de oprit opliep, zag ik dat er een carport was en dat daarop een persoon lag. Ik zag dat deze zwart geblakerd was. Verder zag ik een persoon op het dakterras zitten.

Een collega en ik zijn naar binnen gegaan.

We zijn de trap op gegaan. Voor mij aan de rechterkant heb ik een deur opengemaakt en ik had daar vrij zicht. Ik zag door de ruit dat die man nog steeds op het dakterras zat. Rechtdoor in de gang zat een deur op slot. Mijn collega heeft die gesloten deur ingetrapt. In die ruimte was volop rook en ik zag vuur.

Opvallend was voor mij die deur die boven op slot zat, dat was de deur die ons toegang tot de man op het dakterras gegeven zou hebben.

Het proces-verbaal van bevindingen van de politieambtenaren [verbalisant 1] en [verbalisant 6] d.d. 26 mei 2009, doorgenummerde pagina’s 313-316, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Op 26 mei 2009 kregen wij de melding van een brand in een woning aan de [adres] te Waalwijk. Ter plaatse troffen wij een vrouw, [slachtoffer], aan op de grond voor de woning. Zij werd op dat moment behandeld door de medewerkers van de ambulancedienst. Ik, verbalisant [verbalisant 1], ben naar het slachtoffer gelopen.

Ik zag dat de vrouw ernstig gewond was aan haar armen, benen en gezicht. Ik vroeg aan de vrouw wat er gebeurd was. Ik hoorde de vrouw zeggen dat haar man haar overgoten had met benzine en haar in brand had gestoken. De vrouw, vertelde mij, dat haar man ook het huis in brand had gestoken. De vrouw deelde mij mede dat haar man haar wilde vermoorden.

Ik, verbalisant [verbalisant 1], ben vervolgens naar een steegje gelopen. Ik zag een man op de grond liggen. Ik zag dat de man brandwonden had. Ik vroeg aan de man wat er gebeurd was. Ik hoorde de man zeggen dat hij van zijn vrouw hield, maar dat het niet verder kon. Ik hoorde de man zeggen dat hij haar in brand had gestoken en ook het huis in brand had gestoken. De man, deelde mij mede dat zij dood moest.

Het proces-verbaal van verhoor van aangeefster [slachtoffer] d.d.

4 augustus 2009, doorgenummerde pagina’s 258-261, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Door ons, verbalisanten, gestelde vragen zullen voorafgegaan worden door “V1:” ([verbalisant 7] en “V2:" ([verbalisant 8]). Het antwoord van de getuige zal voorafgegaan worden door “C:”.

V1: Wat wil je aan ons kwijt.

C: [verdachte] belde mij op. Hij zei: “Je moet even komen, want je moet iets tekenen.” Ik zei toen: “Ja, moet dat nou dan per se?”. Hij zei: “Ja, ja dat moet per se”. Ik ben daarnaar toe gegaan. Ik kwam binnen en zei: “Nou waar is het?”. Hij zei: “Ja, euh, kom maar het ligt op kantoor”. Ik zei: “Haal het maar hier naar de gang toe”. Hij zei: “Nee, je moet mee naar kantoor”. Nou, toen liep ik mee naar het kantoor en toen zei hij van: “Wil je dat even…dit moet je tekenen”. Toen las ik het, maar kon er eigenlijk niet goed uit opmaken wat het betekende en zo, dus ik zei: “Nou ik wil het even op mijn gemak bekijken voor ik iets teken.” Hij zei: “Nee, en je tekent nou”. Ik zei: “Ik teken niet” en “Dan ga ik”. Toen hield hij mij tegen en zei: “Ik niks dan jij ook niks”. Toen had hij een kan benzine en die stak hij aan. Van te voren deed hij nog de deur op slot. Ik zei: “Hé, doe de deur eens open”. Hij zei: “Nee, eerst tekenen”. Toen heb ik gezegd: “Nou, dan ga ik bellen”. Toen had ik de telefoon maar hij pakte die telefoon en die gooide hij naar buiten over het balkon heen. Nou toen pakte hij de benzine en stak hij het aan.

Het proces-verbaal van verhoor van aangeefster [slachtoffer] d.d.

11 augustus 2009, doorgenummerde pagina’s 264-277, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

De door ons, verbalisanten, gestelde vragen zullen voorafgegaan worden door “V1:” ([verbalisant 7] en “V2:" ([verbalisant 8]). Het antwoord van de getuige zal voorafgegaan worden door “C:”.

V1: Kunt U, even voor de algemene beeldvorming, even omschrijven dat als wij daar aankomen bij het pand, hoe het er dan uitziet?

C: Ik kwam aanrijden, dan heb ik mijn auto achteruit de oprit ingereden.

“V1: Hoe bent u toen naar binnen gegaan?

C: Met de sleutel zelf.

V1: Wij weten hoe het zit, maar iemand die niets van de situatie weet, begrijpt niet, waar je dan terecht komt en hoe je dan verder het huis in moet.

C: De deur open en dan kom je in een hal. Dan open je weer een deur en dan is daar een trap naar boven. Dat is eigenlijk de woning.

V1: Binnen kunt u de trap omhoog, dat heeft u gedaan, u bent naar boven gegaan.

C: Ja en daar stond ik bij dat tafeltje waar we het over hadden en daar stond verdachte ook. Ik dacht, nou dan blijf ik mooi hier staan. Ik zei tegen [verdachte]: “Nou pak die rekening maar, dan kan ik tekenen. Ik dacht: “Dan kan ik hier weg.” Toen zei hij: “Kom even mee naar kantoor”. Ik zei: “Nee, breng maar mee naar hier.” Hij zei: “Nee, kom maar even mee naar kantoor”. Toen ben ik meegelopen naar kantoor en toen heeft hij mij vastgepakt en gezegd: “Nou moet je tekenen”.

V1: U zegt van: “Mag ik mee naar kantoor”. Kunt u dat uitleggen. Boven aan deze trap, waar ligt het kantoor dan?

C: Als je de trap op komt dan staat daar het tafeltje. Dan ga ik naar de keuken en dan een wat langere gang en dan achteraan.

V2: Zou u het aan kunnen geven met links en rechts als u boven aan de trap komt.

C: Als je boven aan de trap staat, dan ga je links naar het kantoor.

V1: Hoe kom ik in het kantoor, als je linksaf loopt?

C: Ja. Dan loop je de gang door en dan is aan de linkerkant het washok, aan de rechterkant twee slaapkamers, die loop je voorbij en dan kom je zo in het kantoor.

V1: Maar in ieder geval zegt u: “Ik wilde niet tekenen, ik wilde het nog even rustig bekijken”.

C: Ja.

V1: U heeft dat tegen hem gezegd. Hoe reageert hij daar dan op.

C: Boos. Het moest. Hij zei: Ja, je moet tekenen. Ik zei: “Ik moet niks”. Toen trok hij mij mee overeind en toen…met die benzine.

V1: Probeert u het zich goed te herinneren, stapje voor stapje.

C: Toen trok hij mij eigenlijk zo mee, van het bureau af. Toen stonden wij eigenlijk een beetje tussen het bureau, waar ik gezeten had, en de deur. Toen pakte hij die kan en toen gooide hij op de grond en toen stak hij het aan.

V1: U zegt: “Hij strooit benzine op de grond.”

C: Ja, het is een houten vloer.

V1: Waar strooit hij het op de grond?

C: Voor mijn voeten.

V1: Vervolgens, zegt u, steekt hij dat aan. Wat gebeurt er dan?

C: We vliegen alle twee in brand.

V1: U zei dat de deur naar de gang, dat die op slot was. Wanneer is die op slot gegaan?

C: Die heeft hij op slot gedaan meteen de eerste keer toen ik mee naar kantoor kwam.

V1: Toen heeft hij achter u de deur naar de gang dicht gedaan en op slot?

C: Ja.

V1: Hoe gaat die deur op slot?

C: Gewoon met de sleutel.

V1: Is die deur altijd op slot?

C: Nee nooit. Er zit ook nooit een sleutel op.”

Het proces-verbaal van verhoor van verdachte d.d. 2 december 2009, doorgenummerde pagina’s 167-208, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Met de letters Vd wordt in deze verslaglegging bedoeld, de verdachte.

Met de letter V2 wordt in deze verslaglegging bedoeld, verhoorster [verbalisant 9].

Vd: Op 6 februari 2010 zouden [slachtoffer] en ik 45 jaar getrouwd zijn.

Vd: Dat ik heel veel spijt heb. Want ik moet het gedaan hebben. Want [slachtoffer] heeft het niet gedaan.

V2: Maar ik ben er niet bij geweest.

Vd: Nee.. Ik geloof mijn vrouw.

V2: Wat gelooft u van haar verklaring?

Vd: Dat ik het huis in brand heb gestoken en dat zij daar ook bij in de brand is geraakt.

Het (stam)proces-verbaal opgemaakt door de politieambtenaar [verbalisant 10] d.d.

27 mei 2009, doorgenummerde pagina’s 8-35, voor zover – zakelijk weergegeven - inhoudende:

Bij het overdragen van [slachtoffer] van ambulance naar helikopter werden de sandalen van [slachtoffer] uit de helikopter gegooid, waarbij de piloot riep dat het de sandalen van [slachtoffer] waren. De sandalen zijn overgedragen aan medewerkers van de Unit Forensisch Technisch Onderzoek.

In het Sint Elisabeth ziekenhuis te Tilburg werden door de aanwezige politieagenten de sandalen van de verdachte voor onderzoek in beslag genomen. De in beslag genomen kleding werd voor onderzoek overgedragen aan medewerkers van de Unit Forensisch Technisch Onderzoek.

Het proces-verbaal van kennisgeving van inbeslagneming opgemaakt door de politieambtenaren [verbalisant 11] en [verbalisant 12] d.d. 26 mei 2009, voor zover – zakelijk weergegeven - inhoudende:

Op 26 mei 2009 is één paar sandalen afkomstig van verdachte in beslag genomen in het Sint Elisabeth ziekenhuis te Tilburg.

Het proces-verbaal van kennisgeving van inbeslagneming opgemaakt door de politieambtenaren [verbalisant 11] en [verbalisant 12] d.d. 26 mei 2009, voor zover – zakelijk weergegeven - inhoudende:

Op 26 mei 2009 is één paar sandalen van [slachtoffer] in beslag genomen.

Het proces-verbaal van sporenonderzoek opgemaakt door de politieambtenaren [verbalisant 2], [verbalisant 3], [verbalisant 4] en [verbalisant 13] d.d.

28 november 2009, doorgenummerde pagina’s 97-105, voor zover – zakelijk weergegeven - inhoudende:

Beschrijving situatie:

Het pand [adres] betreft het rechterdeel van een twee-onder-een-kap woning. Het pand is voorzien van een platdak en het bestaat uit twee bouwlagen.

De woonkamer van het pand besloeg de gehele voorzijde van het pand. Vanuit de woonkamer liep, in het midden van het pand, een gang naar de achterzijde. Deze gang deelde de etage in een linker- en een rechterdeel.

Achter de woonkamer lagen links van de gang (onder meer):

De hal, waar aan de voorzijde de trap vanaf de begane grond de eerste etage werd bereikt.

Een kantoor (N), met links daarvan een archiefruimte.

Op 27 mei 2009 werd door ons, verbalisanten [verbalisant 2] en [verbalisant 4] een onderzoek ingesteld naar de oorzaak van de brand.

Na bestudering van het brandbeeld werd door ons vastgesteld dat de brand moet zijn ontstaan aan de achterzijde van het pand en wel in kantoor N. Door ons werd deze plaats onderzocht. Tussen de brandresten werd door ons een geopende jerrycan aangetroffen. In de kluis werd onder meer een plastic insteekmap met een brief gevonden.

Schoenen slachtoffer [slachtoffer]

Op 27 mei 2009, ontving ik, verbalisant [verbalisant 3], uit handen van een medewerker van het tactisch onderzoeksteam een paar sandalen en een stel autosleutels. Door mij werd een sandaal en het stel autosleutels, conform het gestelde in FT-norm 100.03, in een glazen brandpot gedaan en veiliggesteld onder SIN AAAU1825NL, zegel AA35276.

Kleding verdachte [verdachte] (het hof begrijpt: verdachte [verdachte])

Op 27 mei 2009, ontving ik, verbalisant [verbalisant 2], uit handen van een medewerker van het tactisch onderzoeksteam de kleding van verdachte [verdachte]. De sandalen werden veiliggesteld onder SIN AABL3928NL, zegel AA35279.

Het deskundigenrapport van het Nederlands Forensisch Instituut te Den Haag, op ambtseed opgemaakt door [deskundige] d.d.13 augustus 2009, doorgenummerde pagina’s 389 en 390, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

SIN Zegelnummer Conclusie

AAAU1825NL AA35276 Er is motorbenzine aangetoond

(sandaal en sleutels)

AABL3928NL AA35297 Er is motorbenzine aangetoond

Het proces-verbaal van bevindingen opgemaakt door de politieambtenaar [verbalisant 14] d.d. 27 mei 2009, doorgenummerde pagina’s 36 en 37, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Door de collega’s [verbalisant 2] en [verbalisant 4], van de unit Forensisch Technisch Onderzoek werd op de eerste verdieping van het perceel [adres] te Waalwijk een kluis aangetroffen. De inhoud werd aan mij overgedragen. De inhoud van de kluis betrof (onder meer) een brief gedateerd 25 mei 2009 in een plastic insteekhoes.

Een geschrift, zijnde een kopie van voornoemde brief van 25 mei 2009, doorgenummerde pagina 38, voor zover – zakelijk weergegeven – inhoudende:

Waalwijk 25 mei 2009

Waarde zoon en naamgenoot [zoon verdachte]

[…]

Je kunt nu alles erven, als er nog iets over is, succes ermee. Het gaat goed met je verdere leven. Voor mij heeft dit leven geen zin meer. Geen vrouw meer, mijn liefde voor haar kapot gemaakt, geen kinderen meer, geen kleinkinderen meer en sinds zaterdagavond ook geen familie meer van [slachtoffer][…]

Je vader

Het proces-verbaal van bevindingen opgemaakt door de politieambtenaar

[verbalisant 16] d.d. 28 mei 2009, doorgenummerde pagina’s 323 en 324, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Op 26 mei 2010 werd ik, [verbalisant 16], op het terrein achter het pand dat toen in brand stond aan de [adres] te Waalwijk, aangesproken door een brandweerman, genaamd [naam]. Hij vertelde mij dat hij een mobiele telefoon had aangetroffen in de bosjes achter het pand. [naam] toonde mij een zilver/zwart gekleurde mobiele telefoon van het merk Nokia, type 6300. Ik, [verbalisant 16] heb de genoemde telefoon in ontvangst genomen.

18

Het proces-verbaal van bevindingen opgemaakt door de politieambtenaar

[verbalisant 15] d.d. 29 juli 2009, doorgenummerde pagina 325 voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Op 26 mei 2010 werd door een brandweerman, genaamd [naam], tijdens de bluswerkzaamheden een mobiele telefoon aangetroffen. Uit een ingesteld digitaal onderzoek is aan de aangetroffen mobiele telefoon werd vastgesteld dat deze telefoon afkomstig moest zijn van het slachtoffer [slachtoffer].

19.

Het proces-verbaal van verhoor van getuige [getuige 6] d.d.

5 oktober 2009, doorgenummerde pagina’s 403 en 404, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Ik ben als brandweercommandant werkzaam bij de brandweer Waalwijk. Op 26 mei 2009 was ik aanwezig bij een uitslaande brand aan de [adres] te Waalwijk.

Toen ik ter plaatse kwam, zag ik dat er brand was aan de achterzijde. Ik zag dat de brand toen ook al was uitgebroken op het dak van het belendend perceel nummer 411.

De brand was uitgebroken in de woning [adres]. Hiertegen was tevens een andere woning gesitueerd. Een doorslag van de brand via de muren was gezien het karakter van de brand reëel. In dit geval was sprake van overslag via het dak waardoor het dak en afvoer van perceel 411 aan het branden was.

20.

Het proces-verbaal van bevindingen opgemaakt door de politieambtenaar [verbalisant 15] d.d. 5 oktober 2009, doorgenummerde pagina’s 402, voor zover - zakelijk weergegeven - inhoudende:

Op 5 oktober 2009 sprak ik, verbalisant, met

[getuige 7], wonende te Waalwijk, [adres].

Tijdens dit gesprek gaf genoemde [getuige 7] aan dat ten gevolge van de brand in het pand [adres] zijn woning schade had opgelopen. De brand was via het dak aan de achterzijde van de buren overgeslagen naar zijn woning en achter in het pand had een gedeelte van het dak brandschade.

(Bewijs)Overwegingen

hij op 26 mei 2009 te Waalwijk ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk en met voorbedachten rade [slachtoffer] (zijn, verdachtes, echtgenote) van het leven te beroven, met dat opzet en na kalm beraad en rustig overleg op zeer korte afstand van die [slachtoffer] motorbenzine op de vloer heeft gegoten en vervolgens die motorbenzine heeft aangestoken waardoor die [slachtoffer] vlam vatte, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

hij op 26 mei 2009 te Waalwijk opzettelijk brand heeft gesticht in een woning gelegen aan de [adres], immers heeft verdachte toen aldaar opzettelijk motorbenzine op de vloer gegoten en vervolgens die motorbenzine aangestoken ten gevolge waarvan de vloer is verbrand, terwijl daarvan gemeen gevaar voor voornoemde woning en een omliggende woning te duchten was.

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard, zodat deze daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Het onder 1 bewezen verklaarde levert op:

poging tot moord.

Het onder 2 bewezen verklaarde levert op:

opzettelijk brand stichten, terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten is.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

Strafbaarheid van de verdachte

De verdediging heeft gesteld dat verdachte dient te worden ontslagen van alle rechtsvervolging op grond van psychische overmacht Daartoe is aangevoerd dat verdachte heeft geleden onder zogenoemde ‘life-events’, te weten grote financiële verliezen die hij in de periode voorafgaand aan de ten laste gelegde feiten heeft geleden, het slepende (juridische) conflict met [bedrijf 1], de naderende scheiding van zijn echtgenote en de conflicten met zijn zoon en dochter. Deze omstandigheden - in combinatie bezien met zijn persoonlijkheidsstoornis(sen) - hebben geleid tot een zodanige druk en machteloosheid dat de wilsvrijheid van verdachte werd aangetast en van hem redelijkerwijs niet te vergen viel dat hij weerstand bood aan de druk van deze omstandigheden.

Het hof is van oordeel dat een beroep op psychische overmacht pas kan slagen indien sprake is van buiten komende drang waaraan de verdachte redelijkerwijze geen weerstand kon en ook niet behoefde te bieden.

Het hof acht met de verdediging aannemelijk dat de hierboven genoemde, elkaar opvolgende en deels aanvullende, gebeurtenissen in zijn leven een zekere psychische druk op verdachte hebben gelegd. Maar naar het oordeel van het hof kunnen deze omstandigheden - afzonderlijk dan wel in samenhang met elkaar en in samenhang met de bij verdachte vastgestelde persoonlijkheidsstoornis - echter niet worden aangemerkt als een

van buiten komende drang als bedoeld in artikel 40 van het Wetboek van Strafrecht.

Feiten en/of omstandigheden die tot een ander oordeel moeten leiden zijn niet gesteld en het hof ook anderszins niet gebleken.

Het hof verwerpt het verweer.

Er zijn ook voor het overige geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden, die de strafbaarheid van de verdachte uitsluiten. De verdachte is daarom strafbaar voor het hiervoor bewezen verklaarde.

Over de persoon van verdachte hebben meerdere gedragsdeskundigen gerapporteerd en er zijn zowel in eerste aanleg als in hoger beroep gedragsdeskundigen ter terechtzitting gehoord. Op grond van de onderzoeksbevindingen van met name C.T.H.M. Salet en A.C. Bruijns, respectievelijk GZ-psycholoog en psychiater, beiden verbonden aan het Pieter Baan Centrum en prof. dr. C. de Ruiter, klinisch psycholoog BIG en forensisch psycholoog, volgt het hof de deskundigen dat op het moment dat hij de bewezen verklaarde feiten beging, verdachte in ieder geval lijdende was aan een persoonlijkheidsstoornis met narcistische kenmerken. Daarbij is het hof van oordeel dat op grond van die stoornis en de overige onderzoeksbevindingen van genoemde deskundigen de bewezen verklaarde feiten verdachte niet volledig, maar in verminderde mate kunnen worden toegerekend.

Het hof hecht er in dit verband aan op te merken dat het de opgeworpen vraag of verdachte naast bovengenoemde kenmerken ook lijdende is aan het syndroom van Asperger buiten beoordeling laat, gelet op de discussie die ter terechtzitting in hoger beroep tussen de aldaar gehoorde deskundigen is gevoerd. Het hof is van oordeel dat de aan- of afwezigheid van dat syndroom bij verdachte in dit geval geen gevolgen heeft voor de mate van toerekenbaarheid.

Op te leggen straf

Bij de vraag welke straf dient te worden opgelegd, heeft het hof gelet op alle van belang zijnde aspecten: de ernst van de feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan, de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte en ook de gevolgen die het begaan van dergelijke feiten voor het slachtoffer in het bijzonder en de samenleving in het algemeen hebben.

Verdachte heeft op 26 mei 2009 geprobeerd om zijn toenmalige echtgenote [slachtoffer] te vermoorden. Hij heeft dat gedaan door haar en de ruimte waarin zij zich op dat moment met hem bevond in brand te steken.

[slachtoffer] heeft deze aanslag op haar leven overleefd, maar heeft ernstige brandwonden in haar gelaat en vrijwel over haar gehele lichaam opgelopen. Zij is voor haar leven getekend en moet tot op de dag van vandaag geopereerd worden aan en behandeld worden voor haar brandwonden. Ze zal - letterlijk - haar hele leven geconfronteerd worden met de onomkeerbare gevolgen van de handelwijze van verdachte. Naast dit fysieke leed heeft verdachte ook veel psychisch leed bij [slachtoffer] teweeg gebracht, zoals door haar nader is verwoord met onder meer de door haar ter terechtzitting in hoger beroep uitgesproken slachtofferverklaring. Verdachte heeft [slachtoffer] in een situatie gebracht die uitermate beangstigend moet zijn geweest en waaraan zij nog regelmatig herbelevingen heeft. Ook voor de directe omgeving van het slachtoffer, waaronder met name haar kinderen, heeft deze daad grote gevolgen.

Daarnaast heeft te gelden dat, meer in het algemeen, de bewezen verklaarde feiten de rechtsorde schokken en bijdragen aan het ontstaan en in stand houden van in de samenleving levende gevoelens van onveiligheid.

De rechtbank heeft verdachte voor deze feiten veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 10 jaar. De advocaat-generaal heeft een gevangenisstraf van 12 jaar gevorderd en de verdediging heeft verzocht de straf te beperken tot de duur van het voorarrest.

Gelet op de ernst van de feiten (poging tot moord en brandstichting) en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan, is het hof van oordeel dat een gevangenisstraf van 15 jaar in beginsel als passend zou kunnen worden beschouwd.

Het hof komt echter tot een mildere strafoplegging. Daartoe heeft het hof in de eerste plaats rekening gehouden met de hierboven al weergegeven vaststelling door het hof dat de feiten verdachte verminderd zijn toe te rekenen. In de tweede plaats heeft het hof rekening gehouden met de leeftijd van verdachte en het gegeven dat ook hij brandwonden heeft opgelopen en op die manier ook de rest van zijn leven aan zijn eigen handelen zal worden herinnerd. In de derde plaats heeft het hof rekening gehouden met het feit dat aannemelijk is dat de breuk tussen verdachte en zijn gezin inmiddels definitief is. Tenslotte heeft het hof rekening gehouden met het gegeven dat er in de hoger beroepsfase sprake is van, zoals de verdediging heeft aangevoerd, een schending van de redelijke termijn. Verdachte heeft immers bij akte van 13 juli 2010 hoger beroep ingesteld en het eindarrest in hoger beroep wordt gewezen op 8 maart 2012. Met de verdediging stelt het hof vast dat, uitgaande van de door de Hoge Raad vastgestelde berechtingstermijn van zestien maanden, de termijn is overschreden met bijna vier maanden, welke overschrijding in de ogen van het hof niet wordt gerechtvaardigd door de bijzondere ingewikkeldheid van de zaak of de procesopstelling van verdachte.

Alles overziende - daarbij er van uitgaande dat op grond van de hierboven weergegeven termijnoverschrijding een korting wordt toegepast van 7 maanden (4% van 15 jaar) - is het hof van oordeel dat veroordeling tot de door de advocaat-generaal gevorderde gevangenisstraf van 12 jaar passend en geboden is. Dit impliceert dat het hof tevens van oordeel is dat niet met de door de verdediging voorgestane strafoplegging kan worden volstaan, zodat het verzoek om de straf te beperken tot de duur van het voorarrest wordt afgewezen.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer]

De benadeelde partij [slachtoffer] heeft in eerste aanleg een vordering ingesteld, strekkende tot schadevergoeding tot een bedrag van € 20.000,00, vanwege immateriële schade. Deze vordering is bij vonnis waarvan beroep niet-ontvankelijk verklaard, omdat deze naar het oordeel van de rechtbank niet van eenvoudige aard was. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van haar oorspronkelijke vordering.

Het hof is van oordeel dat de benadeelde partij [slachtoffer] als gevolg van verdachtes onder 1 bewezen verklaarde handelen rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Gelet op de aard en de impact van het bewezenverklaarde, waarvoor verdachte wordt veroordeeld, acht het hof het redelijk en billijk om deze schade te begroten op het door [slachtoffer] gevorderde bedrag, te verhogen met de wettelijke rente. De vordering zal dan ook worden toegewezen.

Omdat verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het strafbare feit is toegebracht, ziet het hof aanleiding te dezer zake de maatregel van artikel 36f Wetboek van Strafrecht op te leggen als na te melden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De beslissing is gegrond op de artikelen 24c, 36f, 45, 57, 157 en 289 van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

(honderdvijfendertig) dagen hechtenis, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet opheft.

Bepaalt dat voormelde betalingsverplichting ter zake van de immateriële schade vermeerderd wordt met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2009 tot aan de dag der algehele voldoening.

Bepaalt dat, indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat in zoverre komt te vervallen.

Aldus gewezen door

mr. J.J. van der Kaaden, voorzitter,

mr. J.W. de Ruijter en mr. A.M.G. Smit, raadsheren,

in tegenwoordigheid van mr. R.P. van der Pijl, griffier,

en op 8 maart 2012 ter openbare terechtzitting uitgesproken.