Rb. Haarlem, 04-11-2008, nr. 07/5653 en 07/5654

Verweerder heeft aan eiseres met dagtekening 18 januari 2004, beschikkingnummer 00.001, een uitnodiging tot betaling (UTB) uitgereikt van € 261.795,03 antidumpingrechten. Voorts heeft verweerder met dagtekening 24 oktober 2004, beschikkingnummer 00.002, een UTB van € 111.996,66 antidumpingrechten uitgereikt.

Verweerder heeft bij uitspraken op bezwaar van 12 juli 2007 de UTB’s gehandhaafd.

Eiseres heeft daartegen bij brieven van 14 augustus 2007, ontvangen bij de rechtbank op 20 augustus 2007, beroep ingesteld.

Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiseres heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna verweerder schriftelijk heeft gedupliceerd.

Eiseres heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 10 oktober 2008. Namens eiseres zijn daar verschenen AA en BB. Namens verweerder is verschenen CC.

Eiseres heeft in haar hoedanigheid van douane-expediteur in het eerste kwartaal van het jaar 2001 en in het vierde kwartaal van 2001 zeven aangiften gedaan voor het in het vrije verkeer brengen van pijpfittingen, waarbij als land van oorsprong Argentinië werd vermeld. De importeur van de goederen en opdrachtgever van eiseres A B.V. te Q (hierna: A B.V.).

Bij alle in het geding zijnde aangiften zijn certificaten van oorsprong Form A gevoegd, afgegeven door de Argentijnse autoriteiten bevoegd met het afgeven van certificaten van oorsprong, de Cámara de Exportadores de la Republica Argentina (CERA). Tussen partijen is niet in geschil dat alle in de aangiften en UTB’s betrokken pijpfittingen dienen te worden ingedeeld onder post 7307 1910 10 van het GDT.

Met ingang van 19 augustus 2000 is een definitief antidumpingrecht ingesteld op de invoer van hulpstukken (fittings) van smeedbaar gietijzer met schroefdraad voor buisleidingen, vallende onder GN-code ex 7307 19 10 (Taric-code 7307 19 10 10), van oorsprong uit Brazilië, Tsjechië, Japan, de Volksrepubliek China, de Republiek Korea en Thailand. Het antidumpingrecht bedraagt 34,8%.

Tot december 2000 voerde A B.V. pijpfittingen in van leverancier B Ltd. gevestigd te Brazilië (hierna: B Ldt). B Ltd. houdt alle aandelen in de in april 2000 opgerichte vennootschap C Srl (hierna: C Srl.). C Srl. heeft met een tweetal onderaannemers, D Srl (hierna: D Srl) en E S.A. (hierna: E S.A.), overeenkomsten gesloten. Tot de stukken van het geding behoren twee (niet-officiële) Engelse vertalingen van zogeheten Manufacturing Agreements tussen C Srl. en D Srl. en tussen C Srl. en E S.A.

De Manufacturing Agreement gesloten tussen C Srl. en D Srl. noemt 1 oktober 2000, als datum waarop zij overeenkomen de overeenkomst uit te voeren en de (niet-officiële) Engelse vertaling luidt, voor zover relevant, als volgt:

“WHEREAS:

? The PRINCIPAL develops the activity of trading, import and export of products of cast iron, including pipe fittings, raw materials and materials for casting.

? The MANUFACTURER is specialized in the execution by itself, through third parties or in association with third parties , of the following industrialization, set up etc. of all kinds of metallurgical products.

? Considering the specific capacities of each party, it is executed the present agreement, according with the following terms;

ARTICLE ONE: The PRINCIPAL instructs the Manufacturer to proceed with the execution of the manufacturing and/or the conclusion of the products referred in the schedule hereto (approximately 600 tons per month). The parties expressly declare that the referred tonnage is only indicative of the minimum capacity of production, as such amount will vary according with the demands of the PRINCIPAL.

ARTICLE TWO: The tasks referred on the above-mentioned article consist on common operations regarding all the pieces and are developed according to the following stages:

De Manufacturing Agreement C Srl. en E S.A. noemt 5 december 2001 als datum waarop zij overeenkomen de overeenkomst uit te voeren en de (niet-officiële) Engelse vertaling luidt, voor zover relevant, als volgt:

“WHEREAS:

The PRINCIPAL develops the commercial activity of trading, import and export of cast iron products, including pipe fittings, raw materials and materials for casting.

The MANUFACTURER is specialised in the execution by itself, through third parties or in association with third parties, of the following industrial activities: casting, manufacturing, industrialization and production procedures of cast iron.

Considering the specific capacities of each party hereto, the present agreement is executed, according with the following terms;

ARTICLE ONE: The PRINCIPAL instructs the MANUFACTURER to proceed with the execution of the manufacturing tasks and/or the conclusion of the products to be referred, up to an amount of 300 and 350 tons per month. The parties expressely declare that the referred amount is only indicative of the needs of production, as such amount may vary according to the demands of the PRINCIPAL.

ARTICLE TWO: The tasks referred to in the above-mentioned article consist on common operations regarding all pieces and is developed according to the following stages:

Tot de stukken van het geding behoort een (niet officiële) vertaling van een verslag van A.F.I.P. (Administracion Federal de Ingresos Publicos) betreffende een bij D Srl. op 14 augustus 2001 uitgevoerde controle. In dit verslag wordt, voor zover relevant, als volgt vermeld:

“(…) During the visit to the facilities of the company, it was observed the existence of goods originated in Brazil in storage, waiting to be subject to the following activities: (A) Common operations to all pieces: 1) opening the pallets of origin; 2) opening the boxes; 3) sorting the pieces to establish possible defects; 4) carrying out a heat treatment to improve the products malleability; 5) cleaning through turning and brushing; 6) grinding; and 7) correction of deformities caused by the heat treatment. Then, as indicated by Mr. DD, accompanied by technical representatives of the company to which the processing of the goods had been subcontracted, the treatment for the so-called black pieces continues with a new cleaning through turning and brushing, threading , quality control, inventory, packing in pursues, packing in boxes, and wrapping. With respect to galvanized pieces, the process requires chemical cleaning and neutralization, galvanizing/zinc coating, threading, cleaning/oil protection, drying, quality control, inventory, packaging in purses, boxes, pallets and wrapping. After this common stage for both types of pieces, the goods are finished and ready to be exported or sold locally. The different processing stages mentioned before are carried out by the company D Srl. S.R.L. The inspectors, together with representatives of the company, went to D Srl.’s facilities located in b-street 1 in S, where it could be observed activities relating to the galvanization through electrolysis and finishing of the goods. Later on, the facilities of the company located in c-street 1 in T were visited, where the mechanical processing of the pieces was observed.

Since at the time the visits took place the products subject to processing activities in both facilities were not specifically goods owned by the company, Mr. DD indicated that the activities with respect to C Srl. S.R.L. would restart the first days of September, because at that time of the year the European continent experiences a significant decrease of business activities, due to the holiday season. In light of this, in August the company had decided to storage an important amount of goods in its warehouse at U in order to meet the expected demand in accordance with the orders made by its customers. Notwithstanding this circumstance, Mr. DD indicated that there was no impediment for repeating the visits again in order to observe the same processing activities. (…)”

Tot de stukken van het geding behoort een vonnis van de Argentijnse rechtbank met dagtekening 9 oktober 2002. Het vonnis betreft de activiteiten van C Srl., waarbij eveneens de vraag aan de orde kwam of C Srl. niet-afgewerkte pijpfittingen uit Brazilië heeft ingevoerd in Argentinië en of zij de noodzakelijke bewerkingsactiviteiten in Argentinië heeft uitgevoerd. Het oordeel van de Argentijnse rechtbank in dit vonnis luidt dat de activiteiten van C Srl. er toe moeten leiden dat aan desbetreffende producten Argentijnse oorsprong kan worden ontleend.

De Europese Commissie heeft op 7 mei 2002 een verzoek tot samenwerking (een zogeheten AM-melding) gedaan met referentie AM No [nummer]. Het OLAF (Office Européen de Lutte Anti-Fraude) heeft vervolgens een EU-missie gezonden naar Argentinië. De eerste missie vond plaats in de periode gelegen tussen 23 juni en 2 juli 2004. Van deze missie is een rapport opgemaakt. Een tweede missie heeft plaatsgevonden in de periode gelegen tussen 6 december 2004 en 17 december 2004. Ook van deze missie is een rapport opgemaakt. De conclusie van OLAF in het tweede missierapport luidt als volgt:

“(…) 4. Conclusive remarks

Tussen partijen is niet in geschil dat de CERA de ter zake afgegeven certificaten van oorsprong niet heeft ingetrokken. Tot de stukken van het geding behoort een afschrift van een tot het onder 2.7 bedoelde tweede missierapport van het OLAF behorende bijlage, met als titel Annex R2 ‘Report of meeting at het Chamber of Exporters’ van 9 december 2004, betreffende een bespreking van de OLAF delegatie met een vertegenwoordiger van de CERA. Hierin is over intrekking van de certificaten van oorsprong door de CERA het volgende vermeld:

“(…) Withdrawal of the Certificates of Origin

(…)

Conclusion

The Manager of the Chamber stated on this occasion that if evidence was produced demonstrating that a false statement had been made by the applicant, the Certificates of Origin would be withdrawn. This would require a formal cancellation request and communication of the evidence by the Argentinean Customs.

In geschil is of de UTB’s terecht en voor het juiste bedrag zijn opgelegd.

Eiseres stelt zich op het standpunt dat verweerder ten onrechte de bevindingen van OLAF heeft gevolgd, en dat verweerder door na te laten een eigen onderzoek te verrichten in strijd heeft gehandeld met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, meer in het bijzonder het zorgvuldigheids- en motiveringsbeginsel. Voorts heeft eiseres gesteld dat de bevindingen van OLAF niet op de waarheid berusten, en heeft hieraangaande meerdere punten aangevoerd, die als volgt kunnen worden samengevat:

Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de UTB’s.

Verweerder heeft aangevoerd dat het onderzoek door OLAF op onpartijdige, objectieve en inzichtelijke wijze is geschied, zodat daarop kon worden afgegaan. Voorts stelt verweerder zich op het standpunt achter alle conclusies zoals verwoord in het OLAF rapport te staan. Verweerder verwijst in dit kader naar artikel 9 van Verordening (EG) nr. 1073/1999 van 25 mei 1999, waaruit blijkt dat de verslagen van OLAF toelaatbare bewijsmiddelen zijn in de administratieve of gerechtelijke procedures van de lidstaat waar het gebruik ervan nodig blijkt. Verweerder beroept zich primair op artikel 24 van het CDW, en subsidiair op artikel 25 van het CDW. Verweerder stelt dat Verordening (EG) 436/2004 geen terugwerkende kracht heeft, en dat Verordening (EG) nr. 1784/2000 geldig is.

concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

Bij Verordening (EG) nr. 1784/2000 van de Raad van 11 augustus 2000 is een definitief antidumpingrecht ingesteld op de invoer van hulpstukken (fittings) van smeedbaar gietijzer met schroefdraad voor buisleidingen, vallende onder gn-code ex 7307 19 10 (taric-code 7307 19 10 10), van oorsprong uit Brazilië, Tsjechië, Japan, de Volksrepubliek China, de Republiek Korea en Thailand.

Ingevolge artikel 24 van het CDW zijn goederen bij welker vervaardiging twee of meer landen betrokken zijn geweest, van oorsprong uit het land waar, in een daartoe ingerichte onderneming, de laatste ingrijpende en economisch verantwoorde verwerking of bewerking heeft plaatsgevonden die hetzij tot de fabricage van een nieuw product heeft geleid, hetzij een belangrijk fabricagestadium vertegenwoordigt.

Uit artikel 25 van het CDW volgt dat indien ten aanzien van bepaalde be- of verwerkingen vaststaat of op grond van vastgestelde feiten het vermoeden is gewettigd dat daarmee slechts ontduiking wordt beoogd van de bepalingen die in de Gemeenschap op goederen uit bepaalde landen van toepassing zijn, de daardoor verkregen goederen in geen geval kunnen worden geacht op grond van artikel 24 van oorsprong te zijn uit het land waar deze be- of verwerkingen hebben plaatsgevonden.

Naar vaste jurisprudentie van het Hof van Justitie, vormen de door de bevoegde douaneautoriteiten van het land van uitvoer (Argentinië) afgegeven certificaten Form A weliswaar in beginsel het bewijs dat de betrokken goederen van oorsprong zijn uit, in dit geval Argentinië, maar dat à posteriori controles mogelijk zijn teneinde de juistheid van de in deze certificaten opgegeven oorsprong na te gaan. Volgens het arrest van het Hof van Justitie (EG) in de zaak Faroe Seafood Co Ltd, in de gevoegde zaken C-153/94 en C-204/94, van 14 mei 1996, volgt uit de in die context onderzochte gemeenschapsbepalingen, dat wanneer bij een à posteriori controle, daaronder begrepen een communautaire onderzoeksmissie, niet kan worden bevestigd dat de oorsprongsregels zijn nageleefd, moet worden geconcludeerd dat het certificaat Form A en het preferentieel tarief ten onrechte zijn toegekend. Deze jurisprudentie brengt mee dat verweerder in principe mag uitgaan van de bevindingen van de onder 2.7. genoemde onderzoeksmissie van het OLAF en dat in de onder 2.1. genoemde aangiften ten onrechte de oorsprong Argentinië is aangegeven. Hieraan doet niet af de omstandigheid dat de certificaten van oorsprong door de CERA in Argentinië mede gezien de opmerkingen die het OLAF hierover heeft gemaakt, niet zijn ingetrokken.

Gezien het onder 4.3. overwogene, kan het betoog van eiseres dat verweerder niet zorgvuldig is geweest bij de beoordeling van de door haar ingediende bezwaarschriften, aangezien hij zijn mening heeft gebaseerd op het OLAF-rapport, zonder de door appellante aangedragen argumenten te onderzoeken, haar niet baten. Een besluit dient te berusten op een voldoende draagkrachtige motivering, waarbij niet in detail op ieder punt behoeft te worden ingegaan dat in bezwaar naar voren is gebracht. Indien, zoals in dit geval, zowel de samenvattingen van twee OLAF rapporten als verslagen van de door de OLAF-delegatie gevoerde besprekingen voorhanden zijn, mag verweerder deze stukken aan zijn besluit ten grondslag leggen.

Het terzijde stellen van de bevindingen van een onderzoeksmissie door het OLAF is een dusdanig ingrijpende handeling, dat dit in het algemeen slechts gerechtvaardigd zou zijn, indien de door eiseres aangevoerde grieven tegen de bevindingen van de onderzoeksmissie van het OLAF zodanig ernstig zijn, dat geen geloofwaardigheid aan de bevindingen van het OLAF (meer) kan worden toegekend. Hiervan is niet gebleken. De door eiseres opgeworpen punten die tegen de conclusie van het OLAF pleiten zijn niet van dien aard dat de bevindingen van de onderzoeksmissie van het OLAF geen stand kunnen houden. Daarnaast heeft verweerder, zij het lopende de beroepsprocedure, inhoudelijk alle door eiseres aangevoerde punten weersproken:

Gezien het voorgaande mocht verweerder afgaan op de bevindingen als weergegeven in het onder 2.7. aangehaalde gedeelte uit het OLAF rapport. Hieruit volgt, dat verweerder de conclusie van het OLAF dat niet is voldaan aan de vereisten van artikel 24 van het CDW om de oorsprong van de ingevoerde producten aan Argentinië toe te kennen mocht overnemen, zodat de oorsprong van de ingevoerde producten Brazilië is en de antidumpingrechten derhalve terecht zijn nagevorderd.

Gezien het oordeel omtrent artikel 24 van het CDW behoeft hetgeen overigens door partijen is gesteld omtrent toepassing van artikel 25 van het CDW geen bespreking meer.

In artikel 1 van Verordening (EG) nr. 436/2004 van de Raad van 8 maart 2004 houdende wijziging van Verordening (EG) nr. 1784/2000 is bepaald dat het antidumpingrecht op onderhavige producten wordt vastgesteld op 32%. Artikel 2 van de Verordening (EG) nr. 436/2004 bepaalt dat de Verordening in werking treedt op de dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie op 30 april 2004. Anders dan eiseres meent, volgt daarmee uit de wijzigingsverordening (Verordening (EG) nr. 436/2004 dat antidumpingrechten, die ten onrechte niet zijn geboekt voor 1 mei 2004, met het tot die datum geldende percentage dienen te worden berekend. Het beroep van eiseres op het arrest van het Hof van Justitie van 27 september 2007, nr. C-351/04 (Ikea Wholesale Ltd) kan evenmin slagen. Immers in de aan dat arrest ten grondslag liggende casus was sprake van betaling van andidumpingrechten op grond van een verordening die door het Hof van Justitie ongeldig was verklaard. Anders dan eiseres meent, is Verordening (EG) nr. 1784/2000 niet ongeldig verklaard. Verordening (EG) nr. 436/2004, vermeldt onder B, (4) dat de herziene bevindingen nog steeds ernstige dumping laten zien hoewel er sprake is van een iets lagere marge. Hiermee wordt de wijziging van het percentage gerechtvaardigd. Voor de stelling dat Verordening (EG) nr. 1784/2000 ongeldig is verklaard, of voor de stelling dat Verordening (EG) nr. 436/2004 op een eerder moment dan de in die verordening genoemde ingangsdatum ingaat, is geen steun te vinden in het recht.

Uit het vorenstaande volgt dat de beroepen ongegrond zijn.

De rechtbank vindt geen aan¬lei¬ding voor een kostenveroordeling.

De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 4 november 2008 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. E. Polak, voorzitter, mr. M.H.L.C. Bijvoet en mr. A.J. Roke, rechters, in tegenwoordigheid van mr. S.A. Carter, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (douanekamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen: