8.1 Inleiding

De wetgever heeft - terecht - ervoor gekozen de verplichting tot vergoeding van immateriële schade te beschouwen als een wettelijke verplichting tot schadevergoeding in de zin van afdeling 6.1.10.1 Dat uitgangspunt brengt mee dat de in die afdeling gegeven regels in beginsel evenzeer gelden voor de verplichting tot vergoeding van vermogensschade als voor de verpachting tot vergoeding van immateriële schade.2 Nadat in het vorige hoofdstuk meer bijzonder aan het smartengeld gerelateerde aspecten van de schadebegroting aan de orde zijn geweest, zullen in dit hoofdstuk meer algemene schadevergoe-dingsrechtelijke leerstukken, zoals causaal verband, vc>ordeelstoerekening, eigen schuld, medeaansprakelijkheid, vergoeding anders dan in geld, begroting op winst, schade van derden en matiging worden bezien.3 Daarbij zal nadruk liggen op de vraag of, wanneer het gaat om de verplichting tot vergoeding van immateriële schade, uitzonderingen dienen te worden gemaakt op hetgeen geldt met betrekking tot de vermogensschade en op mogelijke twistpunten dienaangaande. De bespreking vindt plaats in de volgorde waarin de leerstukken in de desbetreffende wetsartikelen zijn verwoord.

De bepaling van artikel 6:106 lid 2 zal in het volgende hoofdstuk worden besproken. Hetzelfde geldt voor meer 'technische' aspecten als de wettelijke rente en de verjaring, en voor fiscale aspecten.