Hof 's-Gravenhage, 09-09-2008, nr. 105.005.455/01 (rolnummer oud: 06/1243

In deze zaak kan van de volgende feiten worden uitgegaan:

Met de grieven I en II betoogt ASB G&G dat de rechtbank het scheidsrechterlijk eindvonnis volledig had moeten vernietigen, dus ook ten aanzien van Grünland. Samengevat is zij van oordeel:

ad a Bij het scheidsrechterlijk eindvonnis zijn Grünland en Greenworld in conventie en in reconventie hoofdelijk tot betaling veroordeeld. Dit betekent dat als gevolg van de gedeeltelijke vernietiging van dat vonnis ten aanzien van Greenworld de veroordeling van Grünland ongewijzigd blijft, zij het dat na voldoening aan de veroordeling geen regres op Greenworld openstaat. Deze laatste omstandigheid staat echter aan de mogelijkheid tot gedeeltelijke vernietiging niet in de weg. Voor de beoogde vernietiging van het eindvonnis ook ten aanzien van Grünland kan geen grond vormen dat de kostenveroordeling in het vonnis ten aanzien van Greenworld onjuist zou zijn, omdat daarbij geen rekening is gehouden met de gedeeltelijke vernietiging door het hof van het eerdere scheidsrechterlijk vonnis voor zover gewezen tussen Sagro en Greenworld, waardoor Greenworld geen partij meer was in de arbitrage. ASB G&G stelt nog dat de hoogte van de te betalen bijdrage in de kosten van rechtsbijstand van Sagro ten aanzien van Grünland lager zou zijn geweest wanneer Sagro in haar vordering tegen Greenworld niet-ontvankelijk zou zijn verklaard, maar het hof gaat hieraan voorbij. Vast staat dat Grünland en Greenworld feitelijk als één partij zijn opgetreden, ook in reconventie als zodanig zijn behandeld, en werden bijgestaan door dezelfde advocaat. Niet is gesteld of gebleken dat Sagro in verband met uitsluitend Greenworld noemenswaardige extra kosten voor rechtsbijstand heeft gemaakt, zodat niet aannemelijk is dat de kostenverdeling anders zou zijn uitgevallen als Greenworld niet in het geding zou zijn betrokken.

ad b Voor deze grond voor volledige vernietiging van het scheidsrechterlijk eindvonnis is van belang hetgeen ASB G&G heeft aangevoerd met betrekking tot de motivering van de beslissing over meerwerk asfaltering en meerwerk betonwerkzaamheden. Het hof overweegt als volgt

ASB G&G stelt dat de beslissing met betrekking tot meerwerk asfaltering is gebaseerd op de overweging in het tussenvonnis onder 7.8 sub e dat aan ASB G&G de vooruitgang van de uitvoering van het meerwerk niet kan zijn ontgaan en dat ASB G&G bovendien bij het betrokken meerwerk is gebaat in die zin, dat daarbij wordt vooruitgelopen op (mogelijke) toekomstige uitbreidingswerkzaamheden die dan een veel beperktere omvang zullen hebben. Het hof begrijpt dat ASB G&G zich op het standpunt stelt dat in deze motivering enige steekhoudende verklaring voor de veroordeling tot betaling van het meerwerk ontbreekt als Greenworld wordt weggedacht.

Dit standpunt wordt verworpen. In het tussenvonnis onder 7.8, sub d onder vii is overwogen dat de getuige [betrokkene 1] volgens zijn verklaring in de maanden januari, februari, maart en april ten minste éénmaal in de 3 à 4 weken op het werk is geweest teneinde de voortgang te controleren en te bespoedigen. Vervolgens wordt onder 7.8 sub e overwogen dat ASB G&G de vooruitgang van de uitvoering van het meerwerk in de maanden februari tot en met april 1998 niet zal kunnen zijn ontgaan. Nu [betrokkene 1] mededirecteur van Grünland was kan niet worden gezegd dat in deze motivering enige steekhoudende verklaring voor de veroordeling van Grünland tot betaling van het meerwerk ontbreekt. Dat geldt ook ten aanzien van de baattrekking, nu Grünland 100% aandeelhouder was van Greenworld en als zodanig (mede) bij het meerwerk was gebaat.

ASB G&G stelt dat de veroordeling met betrekking tot meerwerk betonwerkzaamheden is gebaseerd op het scheidsrechterlijk tussenvonnis onder 7.7 sub c en het eindvonnis onder 2.3 , waarin is overwogen dat ASB G&G als professionele opdrachtgever wist of behoorde te weten dat een verzwaring van de staalconstructie zou moeten lijden tot meerwerk en het geschil is ontstaan doordat ASB G&G een verzwaring van de noklast heeft gevraagd aan Sagro. Deze overwegingen zijn volgens ASB G&G niet duidelijk wanneer Greenworld als opdrachtgever wordt weggedacht en niet blijkt of Grünland dan wel Greenworld de verzwaring van de noklast heeft gevraagd.

Uit het scheidsrechterlijk tussenvonnis onder 3.1 tot en met 3.3 en 4.1 kan het uitgangspunt worden afgeleid dat uitsluitend Grünland opdrachtgever was. De door ASB G&G bedoelde overweging over wetenschap bij de opdrachtgever kan dan uitsluitend op Grünland worden betrokken zonder dat de motivering aan het verweten gebrek zou lijden. Kern van de overweging in het eindvonnis onder 2.3 is het oordeel van arbiters (waarbij zij de door hen aangezochte deskundige volgen) dat de door Sagro aangebrachte strokenfundering een goede en effectieve maatregel is. De opmerking in deze overweging dat het geschil is ontstaan doordat ASB G&G een verzwaring van de noklast aan Sagro heeft gevraagd, draagt dit oordeel kennelijk niet.

De grieven I en II falen. Grief IV mist zelfstandige betekenis. Het vonnis zal worden bekrachtigd. De rechtbank heeft op juiste grond de proceskosten gecompenseerd nu de gedeeltelijke vernietiging van het scheidsrechterlijk eindvonnis in plaats van de gevorderde volledige vernietiging impliceert dat ieder van partijen voor een deel in het ongelijk is gesteld. Grief III, waarin voor veroordeling van Sagro in de kosten wordt gepleit, faalt dan ook. Het algemene bewijsaanbod wordt als onvoldoende gespecificeerd gepasseerd. ASB G&G zal worden verwezen in de kosten van het hoger beroep.