Rb. Midden-Nederland, 03-04-2018, nr. 16/700016-16 (P)

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen. De inhoudelijke behandeling ter terechtzitting heeft plaatsgevonden op 23, 24 en 30 januari 2018. Ter zitting van 20 maart 2018 is het onderzoek gesloten. Eerder is de zaak ter zitting behandeld op 24 maart 2016, 7 april 2016, 15 september 2016, 16 februari 2017 en 7 september 2017.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering en de standpunten van de officieren van justitie mrs. J.M. Bonnes en A.C. Schaafsma (hierna: de officier van justitie) en van hetgeen verdachte en mr. M.R.F. van Raab van Canstein, advocaat te Amsterdam, naar voren hebben gebracht.

De tenlastelegging is als bijlage aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat verdachte:

Feit 1: op 3 februari 2016 te Dordrecht en/of in Duitsland en/of in Oostenrijk en/of in Australië en/of in Italië opzettelijk buiten het grondgebied van Nederland heeft gebracht en/of heeft verkocht, afgeleverd, verstrekt en/of vervoerd 735,25 gram amfetamine, 4.363,64 gram MDMA, 154,39 gram heroïne, 434 zegels LSD, 17,75 gram cocaïne, 286,94 gram metamfetamine en 1187 pillen MDMA, in elk geval dat hij deze verdovende middelen aanwezig heeft gehad;

Feit 2: op 3 februari 2016 te Dordrecht en/of in Duitsland en/of in Oostenrijk en/of in Australië en/of in Italië ter voorbereiding van het opzettelijk telen, bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren en/of buiten het grondgebied van Nederland brengen van verdovende middelen daartoe bestemde voorwerpen voorhanden heeft gehad waarvan verdachte wist of ernstige reden had te vermoeden dat die voorwerpen bestemd waren tot het plegen van dat feit;

Feit 3: in de periode van 1 januari 2015 tot en met 3 februari 2016 te Dordrecht en/of Rotterdam en/of in Nederland en/of in Europa al dan niet samen met anderen 517,1897 bitcoins ter waarde van ongeveer € 111.126,- heeft witgewassen en van dat witwassen een gewoonte heeft gemaakt.

De dagvaarding is geldig, de rechtbank is bevoegd tot kennisneming van het ten laste gelegde, de officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging van verdachte en er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

Onder de naam Nocis is door de politie Midden-Nederland, Team Financieel-economische Criminaliteit, een onderzoek gedaan naar een aantal handelaren in bitcoins, te weten [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] . Daarbij is de verdenking gerezen dat verdachte van misdrijf afkomstige bitcoins aan (een van) deze handelaren heeft geleverd (feit 3). Vervolgens is de verdenking ten aanzien van de feiten 1 en 2 ontstaan.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte:

Feit 1:

op 3 februari 2016 te Dordrecht opzettelijk aanwezig heeft gehad, een hoeveelheid van een materiaal bevattende amfetamine en een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA en een hoeveelheid van een materiaal bevattende heroïne en een hoeveelheid van een materiaal bevattende LSD en een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne en een hoeveelheid van een materiaal bevattende metamfetamine, zijnde deze middelen telkens een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I;

Feit 2:

op 3 februari 2016 te Dordrecht om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het opzettelijk verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren en buiten het grondgebied van Nederland brengen van een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, voor te bereiden voorwerpen, te weten weegschalen en koffers en een tas met daarin in sealbags en/of plastic zakken verpakte drugs, en een plastic doos met daarin verpakte drugs en vacuümzakjes en geadresseerde en voorbedrukte adresstickers en twee boekjes met internationale postzegels en enveloppen en een boekje met zogenoemde track&tracestickers en pindakaaspotten met daarin verpakte drugs en een zogenoemde "melting point tester", voorhanden heeft gehad, waarvan verdachte wist dat zij bestemd waren tot het plegen van die feiten;

Feit 3:

op meerdere tijdstippen gelegen in de periode van 26 mei 2015 tot en met 28 september 2015 in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander, voorwerpen, te weten totaal 517,1897 bitcoins, die een omgerekende dagwaarde vertegenwoordigen van ongeveer 111.126,- euro, heeft verworven, voorhanden gehad, overgedragen en omgezet, terwijl verdachte en verdachtes mededader telkens wisten dat die voorwerpen - onmiddellijk of middellijk - afkomstig waren uit enig misdrijf, en verdachte en verdachtes mededader van het plegen van dit feit een gewoonte hebben gemaakt.

Voor zover in het bewezen verklaarde deel van de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Verdachte is daardoor niet in de verdediging geschaad.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. Verdachte wordt hiervan vrijgesproken.

Eendaadse of meerdaadse samenloop

De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of sprake is van eendaadse samenloop tussen feit 1, het aanwezig hebben van verdovende middelen, en de onder feit 2 bewezenverklaarde voorbereidingshandelingen. Van eendaadse samenloop als bedoeld in artikel 55 lid 1 Sr is sprake, wanneer hetzelfde feit door de omstandigheden waaronder het wordt gepleegd of waarvan het vergezeld gaat tevens een ander strafbaar feit oplevert. Dit is bijvoorbeeld het geval bij het tegelijkertijd vervoeren en aanwezig hebben van heroïne (Hoge Raad 1 juli 1981, NJ 1981, 616). Daarnaast is van belang of sprake is van een vergelijkbare strekking van de toepasselijke strafbepalingen alsmede een zich min of meer op dezelfde tijd en plaats afspelend feitencomplex (Hoge Raad 20 juni 2017, ECLI:NL:HR:2017:114).

De rechtbank stelt vast dat het doel van artikel 2 Ow is het beschermen van de volksgezondheid, terwijl artikel 10a Ow zich primair richt op de bestrijding van de (internationale) handel in drugs met een onaanvaardbaar risico en op degenen die daarbij betrokken zijn. Tevens beoogt voornoemd artikel het mogelijk te maken om in een vroeg stadium van de organisatie van de handel in te grijpen. Gelet daarop is van een vergelijkbare strekking van de toepasselijke strafbepalingen geen sprake.

Bovendien kan onder de omstandigheden waaronder het feit werd gepleegd of waarvan het vergezeld ging niet worden gesproken van hetzelfde feit dat tevens een ander strafbaar feit oplevert. Het aanwezig hebben van de verdovende middelen an sich is niet voldoende voor een bewezenverklaring van (voorbereidingshandelingen tot) opzettelijk verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren en buiten het grondgebied van Nederland brengen van verdovende middelen. Hiervoor is meer vereist, zoals het onder feit 2 tenlastegelegde voorhanden hebben van de overige voorwerpen, onder meer weegschalen, verpakkingsmateriaal en internationale postzegels.

Op grond van het voorgaande is naar het oordeel van de rechtbank met betrekking tot het onder de feiten 1 en 2 bewezenverklaarde sprake van meerdaadse samenloop. Het verweer van de raadsvrouw wordt dus verworpen.

Strafbaarheid van de feiten en kwalificatie

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert volgens de wet de volgende strafbare feiten op:

Feit 1:

Opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder C van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd.

Feit 2:

Om een feit, bedoeld in het vierde en vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, voor te bereiden of te bevorderen, voorwerpen voorhanden hebben, waarvan hij weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat zij bestemd zijn tot het plegen van dat feit.

Feit 3:

Medeplegen van gewoontewitwassen.

Er is geen omstandigheid gebleken of aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte ter zake van het door de officier van justitie bewezen geachte te veroordelen tot een gevangenisstraf van 3 jaren, met aftrek van het voorarrest. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd het bevel waarbij de voorlopige hechtenis van verdachte is geschorst, op te heffen, nu sprake is van herhalingsgevaar en vluchtgevaar.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft het volgende aangevoerd.

Ten aanzien van de feiten 1 en 2 heeft de raadsvrouw gewezen op de oriëntatiepunten van het Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht van de gerechtshoven en de rechtbanken (LOVS) voor de in- en uitvoer van verdovende middelen. Voor wat betreft de feiten 1 en 2 is sprake van eendaadse samenloop, op grond waarvan de raadsvrouw verzoekt om het aanwezig hebben van de verdovende middelen niet als strafverzwarend aan te merken.

De raadsvrouw heeft erop gewezen dat voor witwassen geen oriëntatiepunten door het LOVS zijn vastgesteld. Nu het witwassen niet in een frauduleuze context heeft plaatsgevonden en er geen sprake is van een benadelingsbedrag, ligt het in de lijn der verwachting dat voor witwassen een aanzienlijk lagere straf wordt opgelegd. Ook heeft de raadsvrouw gewezen op een uitspraak van de rechtbank Rotterdam van november 2017 (ECLI:NL:RBROT:2017:8989), waarbij een gevangenisstraf van drie maanden is opgelegd voor het witwassen van een soortgelijk bedrag. Tot slot dient rekening te worden gehouden met de omstandigheid dat verdachte niet eerder voor soortgelijke feiten is veroordeeld, inmiddels een vaste baan heeft en een stabiel leven heeft opgebouwd. Verdachte heeft in een vroeg stadium zijn verantwoordelijkheid genomen voor zijn handelen.

De raadsvrouw heeft verzocht de vordering van de officier van justitie tot opheffing van het bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis af te wijzen. Er is geen sprake van vluchtgevaar, nu verdachte een stabiel leven heeft opgebouwd. Bovendien is het uitgangspunt dat een verdachte het onherroepelijk worden van de uitspraak in vrijheid mag afwachten.

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals ter terechtzitting is gebleken. De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Wat betreft de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan, overweegt de rechtbank als volgt.

Verdachte heeft in zijn woning 5.786,78 gram aan diverse soorten harddrugs aanwezig gehad. Daarnaast heeft hij voorbereidingshandelingen verricht om deze verdovende middelen naar verschillende landen te versturen en ook binnen Nederland te verkopen en verstrekken. Door op deze wijze te handelen heeft verdachte bijgedragen aan de instandhouding van de (internationale) handel in harddrugs. Het is algemeen bekend dat het gebruik van harddrugs een onaanvaardbaar gevaar oplevert voor de volksgezondheid. De rechtbank rekent dit verdachte aan.

Om te bevorderen dat landelijk door gerechten in gelijke gevallen gelijke straffen worden opgelegd heeft het LOVS oriëntatiepunten voor straftoemeting opgesteld. Bij het aanwezig hebben van harddrugs van een hoeveelheid van 5 tot 6 kilogram wordt als oriëntatiepunt 18 tot 24 maanden gevangenisstraf gehanteerd. De rechtbank zal dit oriëntatiepunt bij de bepaling van de straf als uitgangspunt nemen. In strafverzwarende zin zal de rechtbank rekening houden met de voorbereidingshandelingen van verdachte die mede waren gericht op de uitvoer van verdovende middelen.

Daarnaast heeft verdachte gedurende vier maanden een gewoonte gemaakt van witwassen. Hij heeft 25 trades uitgevoerd waarbij hij telkens bitcoins heeft ingewisseld voor geldbedragen die uiteindelijk optellen tot een totaalbedrag van € 111.126,-. Door het witwassen van crimineel vermogen wordt de onderliggende criminaliteit gefaciliteerd. Verder brengen de door verdachte gepleegde feiten schade toe aan het vertrouwen dat moet kunnen worden gesteld in de integriteit van het financiële handelsverkeer. De rechtbank rekent dit alles verdachte zwaar aan.

De LOVS oriëntatiepunten gaan voor fraude bij een benadelingsbedrag van € 70.000,- tot

€ 125.000,- uit van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 5 maanden tot 9 maanden. Zoals blijkt uit de toelichting op deze oriëntatiepunten wordt onder fraudedelicten tevens geschaard witwassen, mits de gedragingen in een frauduleuze context hebben plaatsgevonden. Hoewel bij witwassen niet (direct) kan worden gesproken van een benadelingsbedrag zoals bij fraudedelicten, ziet de rechtbank toch aanleiding om aan te knopen bij het oriëntatiepunt fraude. De rechtbank volgt bij de straftoemeting anders dan de officier van justitie niet de ‘Richtlijn voor strafvordering witwassen’ van het Openbaar Ministerie, aangezien de daarin opgenomen straffen te zeer afwijken van de door de rechtbanken en hoven opgelegde straffen.

De rechtbank houdt rekening met onder meer de navolgende straffen. Aan één van de andere afnemers van de Nocis-verdachten is voor het witwassen van onder meer bitcoins ter waarde van € 5.075.169,- een gevangenisstraf van 2 jaren opgelegd.42.In het onderzoek Air Holland werden aan de hoofdverdachten voor het gedurende een periode van ruim een jaar in georganiseerd verband (gewoonte)witwassen van tientallen miljoenen guldens gevangenisstraffen van 28 tot 36 maanden opgelegd.43.Tot slot heeft de rechtbank acht geslagen op de straffen die aan twee verdachten in het IJsberg onderzoek werden opgelegd. In deze zaken werd voor het witwassen van 367 bitcoins en grote geldbedragen respectievelijk het witwassen van ruim 1.000 bitcoins en grote geldbedragen gevangenisstraffen van respectievelijk 3 en 6 maanden opgelegd.44.

De rechtbank heeft ook acht geslagen op het strafblad van verdachte, waaruit blijkt dat hij niet eerder voor een soortgelijk delict is veroordeeld. Tot slot heeft de rechtbank acht geslagen op het reclasseringsrapport van 31 augustus 2016 waarin de reclassering zich onthoudt van het geven van een advies.

Het bovenstaande in aanmerking nemend, kan voor de door verdachte gepleegde strafbare feiten niet worden volstaan met een straf die geen vrijheidsbeneming met zich brengt. Gelet echter op de oriëntatiepunten van het LOVS en op de straffen die in vergelijkbare zaken zijn opgelegd, zal de rechtbank bij de straftoemeting aanzienlijk afwijken van de strafeis van de officier van justitie.

Alles afwegende acht de rechtbank een gevangenisstraf van 30 maanden, met aftrek van voorarrest, passend en geboden.

Redelijke termijn

Tot slot ziet de rechtbank zich ambtshalve voor de vraag gesteld of in de onderhavige zaak de redelijke termijn is overschreden. De rechtbank stelt voorop dat in artikel 6, eerste lid, Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens het recht van iedere verdachte is gewaarborgd om binnen een redelijke termijn te worden berecht. Die termijn vangt aan op het moment dat vanwege de Nederlandse Staat jegens de betrokkene een handeling is verricht waaraan deze in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door het openbaar ministerie een strafvervolging zal worden ingesteld. Als uitgangspunt heeft in deze zaak te gelden dat de behandeling ter terechtzitting dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaar nadat de redelijke termijn is aangevangen, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden, zoals de ingewikkeldheid van een zaak - waartoe ook de omvang van het verrichte onderzoek en de gelijktijdige berechting van zaken tegen medeverdachten wordt gerekend, de invloed van de verdachte en/of zijn raadsvrouw op het procesverloop en de wijze waarop de zaak door de bevoegde autoriteiten is behandeld.

De rechtbank overweegt met betrekking tot de aanvang van de redelijke termijn en het procesverloop in deze zaak het volgende. De rechtbank beschouwt het moment van de doorzoeking in de woning en de inpandige garage van verdachte op 3 februari 2015, als het moment waarop de redelijke termijn een aanvang heeft genomen. De uitspraak vindt plaats op 3 april 2018. De vervolging van de verdachten heeft daarmee twee jaar en twee maanden in beslag genomen. Gelet op de ingewikkeldheid van de zaak, de omvang van het door de politie verrichte onderzoek waarbij meerdere onderzoekswensen in het buitenland zijn uitgezet, het feit dat de justitiële autoriteiten de strafzaak voortvarend hebben opgepakt, het mede op verzoek van de verdediging horen van diverse getuigen en het belang van de gelijktijdige berechting van de verschillende terechtstaande verdachten, oordeelt de rechtbank dat de redelijke termijn niet is overschreden, zodat de duur van de onderhavige procedure niet leidt tot strafvermindering.

Opheffing bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis

Ten aanzien van de vordering van de officier van justitie tot opheffing van het bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis van verdachte overweegt de rechtbank het volgende.

Een bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis kan op grond van artikel 82 lid 1 van het Wetboek van Strafvordering te allen tijde worden opgeheven, zelfs als de verdachte zich aan de hem gestelde voorwaarden houdt, aangezien het gaat om een aan de rechter toekomende discretionaire bevoegdheid. Deze discretionaire bevoegdheid brengt echter ook met zich dat de rechter evenmin verplicht is de schorsing op te heffen. De rechtbank dient bij het nemen van die beslissing de belangen van de samenleving, het slachtoffer en de verdachte tegen elkaar af te wegen en na te gaan of een bevel tot opheffing van de schorsing van de voorlopige hechtenis wenselijk is. Daarbij gaat het om de specifieke omstandigheden van het geval, die afzonderlijk en in onderling verband bezien de grondslag vormen een verdachte in voorlopige hechtenis te stellen.

Verdachte is op 3 februari 2016 in verzekering gesteld. Het bevel tot voorlopige hechtenis is op 24 maart 2016 door de rechtbank onder voorwaarden geschorst. Uit het afloopbericht schorsingstoezicht van de Reclassering Nederland van 16 januari 2018 blijkt dat verdachte zich aan de afspraken met de toezichthouder heeft gehouden. Gelet daarop en gezien de inmiddels lange duur van de procedure ziet de rechtbank niet in welk doel op dit moment is gebaat bij een bevel tot opheffing van de schorsing van de voorlopige hechtenis. De enkele veroordeling in deze zaak volstaat daarvoor in het onderhavige geval niet. Bovendien is -anders dan de officier van justitie heeft gesteld - niet gebleken van enig vluchtgevaar.

Op grond van het voorgaande wordt de vordering tot opheffing van het bevel waarbij de voorlopige hechtenis is geschorst, afgewezen.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd de verdovende middelen en drugsgerelateerde voorwerpen te onttrekken aan het verkeer. De horloges kunnen aan verdachte worden geretourneerd. De overige op de beslaglijst vermelde goederen dienen te worden verbeurd verklaard.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft verzocht de onder verdachte inbeslaggenomen gegevensdragers - met uitzondering van de mobiele telefoon met beslagnummer N554 en de laptop met beslagnummer N528 - te retourneren, nu deze voorwerpen op geen enkele wijze kunnen worden gerelateerd aan de strafbare feiten.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank stelt vast dat de op de beslaglijst aangeduide voorwerpen waarop strafrechtelijk beslag ligt onder verdachte in beslag zijn genomen.

De rechtbank zal de inbeslaggenomen drugsgerelateerde voorwerpen, waaronder diverse (sealbags met daarin) verdovende middelen, koffers en tassen waarin verdovende middelen zijn aangetroffen, weegschalen, enveloppen, pindakaaspotten, internationale postzegels en notities onttrekken aan het verkeer. Deze voorwerpen zijn van zodanige aard dat het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met de wet of met het algemeen belang. Met betrekking tot deze voorwerpen zijn de onder 1 en 2 bewezen verklaarde feiten begaan.

De rechtbank zal de inbeslaggenomen Samsung telefoon verbeurd verklaren. Op deze gegevensdrager zijn bitcoingerelateerde apps aangetroffen. Met behulp van dit voorwerp is het onder 3 bewezen verklaarde feit begaan. De HP laptop zal eveneens verbeurd worden verklaard. Met behulp van dit voorwerp is het onder 1 en 2 bewezen verklaarde feit begaan, nu op deze laptop adreslabels zijn aangetroffen.

De overige op de beslaglijst vermelde voorwerpen, te weten diverse inbeslaggenomen gegevensdragers, worden aan verdachte geretourneerd. Naar het oordeel van de rechtbank is niet gebleken dat deze voorwerpen uit de baten van feit 1, 2 of 3 zijn verkregen dan wel dat met behulp van deze voorwerp de bewezen verklaarde feiten zijn begaan.

De beslissing berust op de artikelen 33, 33a, 36b, 36c, 57, 63 en 420ter Sr en de artikelen 2, 10, 10a en 13a van de Ow, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

De rechtbank:

Bewezenverklaring

- verklaart het onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde bewezen zoals hiervoor in rubriek 5 is vermeld;

- verklaart het meer of anders ten laste gelegde niet bewezen en spreekt verdachte daarvan vrij;

Strafbaarheid

- verklaart het onder 1, 2 en 3 bewezen verklaarde strafbaar en kwalificeert dit zoals hiervoor in rubriek 6 is vermeld;

- verklaart verdachte strafbaar;

Oplegging straf

- veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van 30 (dertig) maanden;

- bepaalt dat de tijd, door verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van de gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

- wijst af de vordering tot opheffing van het bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis;

Beslag

- verklaart de volgende voorwerpen onttrokken aan het verkeer:

- verklaart de volgende /voorwerpen verbeurd:

- gelast de teruggave aan verdachte van de volgende voorwerpen:

Dit vonnis is gewezen door mr. drs. S.M. van Lieshout, voorzitter, mrs. G.A. Bos en E. van den Brink, rechters, in tegenwoordigheid van mrs. J.M.T. Bouwman-Everhardus en M. Rigter, griffiers, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van 3 april 2018.

Bijlage: de tenlastelegging

Aan verdachte wordt ten laste gelegd dat:

1.

hij op of omstreeks 03 februari 2016 te Dordrecht, althans in Nederland en/of in Duitsland en/of in Oostenrijk en/of in Australië en/of Italië, opzettelijk buiten het grondgebied van Nederland heeft gebracht, als bedoeld in artikel 1 lid 5 van de Opiumwet

en/of opzettelijk heeft geteeld en/of bereid en/of verwerkt en/of verkocht en/of afgeleverd en/of vertrekt en/of vervoerd, in elk geval opzettelijk aanwezig heeft gehad, en/of opzettelijk heeft vervaardigd,

ongeveer(totaal) 735,25 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende amfetamine,

en/of

ongeveer(totaal) 4363,64 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA,

en/of

ongeveer(totaal) 154,39 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende heroïne,

en/of (ongeveer ) 434 zegels, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende LSD,

en/of

ongeveer(totaal) 17,75 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne,

en/of

ongeveer(totaal) 286,94 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende metamfetamine,

en/of ongeveer (totaal en ongewogen) 1187 pillen, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA,

zijnde (telkens) een middel/middelen vermeld op de bij die wet behorende lijst I;

(art 2 ahf letter A, B en C Opiumwet

art 2 ahf/ond A Opiumwet

art 10 lid 5 Opiumwet)

2.

hij op of omstreeks 03 februari 2016 te Dordrecht,althans in Nederland en/of in Duitsland en/of in Oostenrijk en/of in Australië en/of Italië,

om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het opzettelijk telen, bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren en/of buiten het grondgebied van Nederland brengen van een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, voor te bereiden en/of te bevorderen,

(een) voorwerp(en), te weten

een of meerdere weegscha(al)(en),

en/of

een of meerdere koffer(s) en/of tas(sen) met daarin in sealbags en/of plastic zak(ken) verpakte drugs,

en/of

een plastic doos met daarin verpakte drugs,

en/of

(een) vacuummachine(s) en/of vacuümzakje(s),

en/of

een of meerdere geadresseerde en/of voorbedrukte adressticker(s)

en/of twee, althans een boekje(s) met internationale postzegels

en/of (een) envelop(pen),

en/of

een boekje met zogenoemde track&tracestickers,

en/of

een of meerdere pindakaaspot(ten) (met daarin verpakte drugs),

en/of

een zogenoemde "melting point tester",

voorhanden heeft gehad, waarvan verdachte wist of ernstige redenen had te vermoeden dat dat/die zij bestemd was/waren tot het plegen van dat/die feit(en);

(art 10a lid 1 ahf/sub 3 alinea Opiumwet

art 10 lid 4 Opiumwet

art 10 lid 5 Opiumwet)

3.

hij op een of meerdere tijdstip(pen) gelegen in of omstreeks de periode van 1 januari 2015 tot en met 03 februari 2016, te Dordrecht en/of te Rotterdam en/of (elders) in Nederland, en/of (elders) in Europa,

tezamen en in vereniging met een anderen of anderen, althans alleen,

voorwerpen, te weten (totaal)517,1897, althans één of meerdere, bitcoin(s) (die een omgerekende dagwaarde vertegenwoordigen van ongeveer 111.126,- euro)

heeft/hebben verworven, voorhanden gehad, overgedragen en/of omgezet,

terwijl verdachte en/of verdachtes mededader(s) (telkens) wist(en) dat

die/dat voorwerp(en) geheel of gedeeltelijk - onmiddellijk of middellijk -

afkomstig waren/was uit enig misdrijf,

en verdachte en/of verdachtes mededader(s) van het plegen van dit feit een

gewoonte heeft/hebben gemaakt.

(art 420bis lid 1 ahf/ond b Wetboek van Strafrecht

art 420ter lid 1 Wetboek van Strafrecht)