Rb. Overijssel, 06-05-2019, nr. C/08/204451 / HA ZA 17-318 en C/08/207604 / HA ZA 17-421

Het verloop van de procedure in beide zaken blijkt uit:

- het tussenvonnis van 25 april 2018;

- de akte van de bewindvoerder;

- de akte van UWV.

Tenslotte is vonnis bepaald.

De rechtbank heeft partijen bij tussenvonnis in de gelegenheid gesteld zich bij akte uit te laten over het voornemen om de Hoge Raad vragen te stellen ter beantwoording bij wijze van prejudiciële beslissing, alsmede over de inhoud van die vragen.

De bewindvoerder heeft bij akte bericht dat hij de eerder door hem voorgestelde vragen, opgenomen in 4.11 van voornoemd tussenvonnis, wenst te herformuleren als volgt:

A. Zijn, indien een vennootschap onder firma een arbeidsovereenkomst met een werknemer sluit, de vennoten van die firma dan van rechtswege en in alle gevallen, ieder afzonderlijk, als werkgever in de zin van art. 66 WW en/of art. 40 Fw aan te merken?

B. In geval van een bevestigend antwoord van vraag A: heeft in dat geval, de vennootschap onder firma, naast de vennoten, ook als (afzonderlijk) werkgever in de zin van art. 66 WW en/of art. 40 Fw te gelden?

C. Maakt het bij de beantwoording van (een van) bovenstaande vragen nog uit of het UWV haar vordering in het faillissement van de vennootschap onder firma heeft aangemeld, en daarop al dan niet een (gedeeltelijke) uitkering heeft ontvangen/zal ontvangen?

De bewindvoerder heeft de overige vragen die hij heeft geformuleerd in zijn conclusie van antwoord ingetrokken en sluit voor het overige aan bij de vragen als door UWV voorgesteld en zoals weergegeven in het vonnis van 25 april 2018 onder 4.10.

De bewindvoerder geeft als toelichting dat hij met vraag A een zo algemeen mogelijke vraag tracht te formuleren, zonder daarbij sturend te willen zijn, waarbij de vraag centraal staat wie er bij een arbeidsovereenkomst als werkgever in de zin van art. 66 WW en of artikel 40 Fw hebben te gelden.

De woorden “van rechtswege” duiden op het feit dat geen nadere handeling noodzakelijk is voor het zijn van werkgever. De bewindvoerder doelt hierbij o.a. op het voorbeeld dat een vennoot van een vennootschap onder firma met een werknemer een arbeidsovereenkomst sluit terwijl de overige vennoten van niets weten. De overige vennoten zijn in dit geval dan echter van rechtswege ieder afzonderlijk werkgever geworden.

De woorden “in alle gevallen” hebben de strekking om een zo breed mogelijk scala aan hypothetische gevallen onder het bereik van de vraag te brengen. De bewindvoerder vraagt zich af of ook in het geval dat in een arbeidsovereenkomst staat dat alleen de vennootschap onder firma als contractspartij, zijnde werkgever, heeft te gelden, alle vennoten van die vennootschap onder firma afzonderlijk (desondanks) ook als werkgever hebben te gelden. Ook indien een aantal van die vennoten van niets weet.

De woorden “ieder afzonderlijk” brengen tot uitdrukking dat iedere vennoot als afzonderlijk werkgever heeft te gelden, en dat dus niet sprake is van gedeeld werkgeverschap. De bewindvoerder vraagt zich bijvoorbeeld af of in dat geval een werknemer tegen elke vennoot zijn werknemersrechten die gerelateerd zijn aan genoemde artikelen kan uitoefenen. En derhalve of de werknemer op iedere vennoot (afzonderlijk) een eigen/afzonderlijk vorderingsrecht heeft waaraan de genoemde artikelen bepaalde voorrechten toekent, zulks in de vorm van boedel- respectievelijk preferente vorderingen.

De bewindvoerder tracht met vraag B duidelijkheid te verkrijgen over hoe het werkgeversbegrip bij een vennootschap onder firma geduid moet worden. Kan de vennootschap onder firma, als zelfstandig drager van eigen rechten en verplichtingen, naast de vennoten afzonderlijk, als werkgever hebben te gelden? En zo ja, welke omstandigheden zijn daarvoor doorslaggevend?

Indien in het faillissement van de vennootschap onder firma reeds een (gedeeltelijke) uitkering aan UWV heeft plaatsgevonden rijst de vraag of UWV gerechtigd is/was tot die uitkering en/of een rechtsgrond voor die uitkering bestaat/bestond. Vraag C tracht hier duidelijkheid te scheppen.

UWV heeft in haar akte bericht dat de vragen waarvan zij meent dat prejudiciële beantwoording wenselijk is, zijn opgenomen in voormeld tussenvonnis onder 4.10. UWV heeft daaraan niets toe te voegen. Als reactie op de door de bewindvoerder in de akte geformuleerde nieuwe vragen merkt UWV op dat vraag A in wezen, zij het in andere bewoordingen, dezelfde vraag is als de vraag van UWV.

UWV merkt verder op dat indien de vennoten werkgevers zijn, dat dan is omdat een vennootschap onder firma geen rechtspersoonlijkheid heeft. Dat is het hele kernpunt van de procedure tussen UWV en de bewindvoerder. Mits maar de vennootschap onder firma bevoegdelijk wordt vertegenwoordigd, komt de overeenkomst ook wat betreft de niet zelf handelende vennoten tot stand, die dan ook mede als werkgever hebben te gelden. Het werkgeverschap is ondeelbaar.

Met vraag B wenst de bewindvoerder te vernemen of de vennootschap onder firma, als zelfstandige drager van eigen rechten en verplichtingen, naast de vennoten afzonderlijk, als werkgever heeft te gelden. Zoals UVW al in de dagvaarding respectievelijk conclusie van eis tot verificatie uiteen heeft gezet, meent UWV dat dit niet zo is. Slechts de vennoten zijn als werkgever aan te merken, maar vorderingen uit hoofde van de arbeidsovereenkomst kunnen met dezelfde kwalificatie (boedel, preferent en/of concurrent) ook op het afgescheiden vermogen van de vennootschap onder firma verhaald worden. UWV heeft voor het overig geen opmerkingen over de door de bewindvoerder nieuw voorgestelde vragen.

Het bovenstaande in ogenschouw nemende komt de rechtbank tot de volgende aan de Hoge Raad ter beantwoording bij wijze van prejudiciële beslissing te stellen vragen, waarbij in vraag (II) uitgegaan wordt van rechtstreekse aansprakelijkheid van iedere vennoot op grond van de arbeidsovereenkomst en vraag (III) uitgaat van aansprakelijkheid krachtens 18 WvK:

(I) Indien een vennootschap onder firma een arbeidsovereenkomst met een werknemer sluit, gelden dan de vennoten van die vennootschap onder firma van rechtswege en in alle gevallen, ieder afzonderlijk, als werkgever?

(II) In geval van bevestigende beantwoording van vraag (I): zijn in dat geval, indien de vennootschap onder firma failleert en de wettelijke schuldsaneringsregeling van toepassing wordt verklaard op de vennoten, en de preferente en boedelvorderingen van de zaakscrediteuren in het faillissement van de vennootschap onder firma niet volledig kunnen worden voldaan, de met de arbeidsovereenkomst samenhangende preferente respectievelijk boedelvorderingen van de werknemer en (op grond van subrogatie door overname van de desbetreffende verplichtingen) van UWV eveneens preferente respectievelijk boedelvorderingen in de wettelijke schuldsaneringsregelingen van de vennoten?

(III) In geval van ontkennende beantwoording van vraag (I): zijn in dat geval, indien de vennootschap onder firma failleert en de wettelijke schuldsaneringsregeling van toepassing wordt verklaard op de vennoten, en de preferente en boedelvorderingen van de zaakscrediteuren in het faillissement van de vennootschap onder firma niet volledig kunnen worden voldaan, de met de arbeidsovereenkomst samenhangende preferente respectievelijk boedelvorderingen van de werknemer en (op grond van subrogatie door overname van de desbetreffende verplichtingen) van UWV eveneens preferente respectievelijk boedelvorderingen in de wettelijke schuldsaneringsregelingen van de vennoten?

(IV) In geval van bevestigende beantwoording van vraag (I): heeft in dat geval, de vennootschap onder firma, naast de vennoten, ook als (afzonderlijk) werkgever in de zin van art. 66 WW en/of art. 40 Fw te gelden?

(V) Maakt het bij de beantwoording van (een van) bovenstaande vragen nog uit of UWV haar vordering in het faillissement van de vennootschap onder firma heeft aangemeld, en daarop al dan niet een (gedeeltelijke) uitkering heeft ontvangen/zal ontvangen?

In het tussenvonnis heeft de rechtbank reeds overwogen dat in beide zaken centraal staat de vraag of [X] en [Y] als werkgevers hebben te gelden en dat partijen van mening verschillen over enkele principiële vragen ten aanzien van de aard/het wezen van de vennootschap onder firma. Vragen die vooralsnog door de wetgever en in de rechtspraak en literatuur niet duidelijk, althans niet eenduidig, zijn beantwoord. Vragen die, voornamelijk zijn opgekomen naar aanleiding van de arresten: VDV Totaalbouw/Bepro; Koot Beheer/ Tideman q.q. en UWV/Curatoren Ecocern. Uit welke arresten volgens de bewindvoerder volgt dat de vennootschap onder firma als zelfstandig rechtssubject zelfstandig aan het rechtsverkeer kan deelnemen; de Hoge Raad het toedoen-criterium voor het ontstaan van boedelschulden heeft losgelaten en respectievelijk heeft bepaald dat een preferente vordering op een dochtermaatschappij niet automatisch inhoudt dat er ook sprake is van een preferente vordering op de moedermaatschappij, waarmee het standpunt ten aanzien van het één op één onder dezelfde rangorde overnemen van schulden zou zijn gewijzigd. Zoals ook in het tussenvonnis is overwogen is het antwoord op de vragen van belang voor de eis in de onderhavige zaken, maar ook voor beslechting of beëindiging van inmiddels talrijke andere uit soortgelijke feiten voortvloeiende geschillen, als voorgeschreven in artikel 392 lid 1 onder b Rv.

Voor de vastgestelde feiten en de door partijen ingenomen standpunten als voorgeschreven in artikel 392 lid 3 Rv verwijst de rechtbank ook naar de overwegingen 2.1 tot en met 2.5 en 3.3 tot en met 3.26 in het tussenvonnis van 25 april 2018.

De rechtbank zal iedere verdere beslissing aanhouden.

De rechtbank

in de zaken C/08/204451 / HA ZA 17-318 en C/08/207604 / HA ZA 17-421

stelt de Hoge Raad ter beantwoording bij wijze van prejudiciële beslissing de volgende rechtsvragen:

(I) Indien een vennootschap onder firma een arbeidsovereenkomst met een werknemer sluit, gelden dan de vennoten van die vennootschap onder firma van rechtswege en in alle gevallen, ieder afzonderlijk, als werkgever?

(II) In geval van bevestigende beantwoording van vraag (I): zijn in dat geval, indien de vennootschap onder firma failleert en de wettelijke schuldsaneringsregeling van toepassing wordt verklaard op de vennoten, en de preferente en boedelvorderingen van de zaakscrediteuren in het faillissement van de vennootschap onder firma niet volledig kunnen worden voldaan, de met de arbeidsovereenkomst samenhangende preferente respectievelijk boedelvorderingen van de werknemer en (op grond van subrogatie door overname van de desbetreffende verplichtingen) van UWV eveneens preferente respectievelijk boedelvorderingen in de wettelijke schuldsaneringsregelingen van de vennoten?

(III) In geval van ontkennende beantwoording van vraag (I): zijn in dat geval, indien de vennootschap onder firma failleert en de wettelijke schuldsaneringsregeling van toepassing wordt verklaard op de vennoten, en de preferente en boedelvorderingen van de zaakscrediteuren in het faillissement van de vennootschap onder firma niet volledig kunnen worden voldaan, de met de arbeidsovereenkomst samenhangende preferente respectievelijk boedelvorderingen van de werknemer en (op grond van subrogatie door overname van de desbetreffende verplichtingen) van UWV eveneens preferente respectievelijk boedelvorderingen in de wettelijke schuldsaneringsregelingen van de vennoten?

(IV) In geval van bevestigende beantwoording van vraag (I): heeft in dat geval, de vennootschap onder firma, naast de vennoten, ook als (afzonderlijk) werkgever in de zin van art. 66 WW en/of art. 40 Fw te gelden?

(V) Maakt het bij de beantwoording van (een van) bovenstaande vragen nog uit of UWV haar vordering in het faillissement van de vennootschap onder firma heeft aangemeld, en daarop al dan niet een (gedeeltelijke) uitkering heeft ontvangen/zal ontvangen?

draagt de griffier op onverwijld een afschrift van dit vonnis en het tussenvonnis van 25 april 2018 aan de Hoge Raad te zenden;

draagt de griffier op om afschriften van andere op de procedure betrekking hebbende stukken op diens verzoek aan de griffier van de Hoge Raad te zenden;

houdt iedere verdere beslissing aan.

Dit vonnis is gewezen te Almelo door mr. J.M. Marsman en in het openbaar uitgesproken op 20 juni 2018.

Het verloop van de procedure volgt uit:

In de zaak C/08/204451 / HA ZA 17-318

In de zaak C/08/207604 / HA ZA 17-421

- De dagvaarding van 11 september 2017;

- De conclusie van antwoord;

Vervolgens in beide zaken:

- Het tussenvonnis van 1 november 2017 in het voegingsincident, waarin de rechtbank de zaak met zaaknummer C/08/204451 / HA ZA 17-318 heeft gevoegd met de eveneens bij de rechtbank aanhangige zaak met zaaknummer C/08/207604 / HA ZA 17-421.

- Het verzoek van partijen om - indien de rechtbank partijen volgt in hun verzoek prejudiciële vragen te stellen aan de Hoge Raad, aanstonds een tussenvonnis te wijzen met daarin opgenomen de vragen die zij voorstellen de Hoge Raad voor te leggen en partijen vervolgens nog in de gelegenheid te stellen daarop te mogen reageren en af te zien van het houden van een comparitie.

De rechtbank heeft vervolgens in beide zaken vonnis bepaald.

[X] en [Y] waren samen de enige vennoten van de vennootschap onder firma Bealint Advies v.o.f. (hierna de vennootschap onder firma).

De vennootschap onder firma en beide vennoten zijn bij vonnis van deze rechtbank van 1 april 2015 in staat van faillissement verklaard. Bij vonnis van deze rechtbank van

17 november 2015 zijn de faillissementen van [X] en [Y] omgezet in wettelijke schuldsaneringsregelingen. Het faillissement van de vennootschap onder firma is op 27 juli 2016 opgeheven bij gebrek aan baten.

UWV heeft bij de bewindvoerder in de schuldsaneringsregelingen van [X] en [Y] de volgende vorderingen ingediend:

Boedelvorderingen € 20.084,95

Preferente vorderingen € 23.178,36 en € 4.265,69

Concurrente vorderingen € 11.764,42

Op 6 juli 2017 heeft de verificatievergadering in de schuldsaneringsregelingen plaatsgevonden. In het hiervan opgemaakte proces-verbaal staat, voor zover van belang:

“(…) De verificatie der schuldvorderingen:

De rechter-commissaris leest de lijst van de door de bewindvoerder voorlopig erkende schuldvorderingen voor. De schuldenaren hebben geen aanmerkingen op de neergelegde lijsten.

De bewindvoerder verklaart terug te komen op de voorlopige erkenning van de onder 7 en 8 op de lijst der voorlopig erkende concurrente schuldvorderingen omschreven vorderingen van de UWV, en wel omdat UWV zich op het standpunt stelt dat voormelde schulden geen te verifiëren vorderingen zijn, maar boedelvorderingen. Dit laatste wordt door de bewindvoerder weersproken. De bewindvoerder verzoekt deze vorderingen van de lijst te verwijderen. Geen van de aanwezigen maakt daartegen bezwaar.

De bewindvoerder verklaart voorts dat er abusievelijk geen lijst van betwiste schuldvorderingen is gedeponeerd maar dat dit wel had behoren te gebeuren ten aanzien van de onder 9 en 10 op de lijst der voorlopig erkende schuldvorderingen opgenomen vorderingen van het UWV. Het UWV staat ten aanzien van die vorderingen op het standpunt niet een concurrente maar een preferente schuldeiser te zijn, hetgeen door de bewindvoerder wordt betwist.

Ter vergadering is gebleken dat partijen over dit onderwerp niet met elkaar zijn te verenigen. De rechter-commissaris verwijst de partijen daarom, wegens voormelde betwisting, naar de terechtzitting van deze rechtbank van woensdag 23 augustus 2017. (…)”

De bewindvoerder heeft als productie 1 in beide zaken diverse arbeidsovereenkomsten overgelegd. Hierin staat in de kop genoemd:

“De ondergetekenden:

[A] V.O.F

gevestigd te [vestigingsplaats] , [adres]

ten deze rechtsgeldig vertegenwoordigd door de heer [X]

hierna te noemen werkgever”

De vorderingen

In beide zaken staat centraal de vraag of [X] en [Y] als werkgevers hebben te gelden. Het antwoord op die rechtsvraag ligt immers ten grondslag aan de vorderingen van UWV.

In de zaak 17-318 vordert UWV een verklaring voor recht dat de door UWV bij de bewindvoerder ingediende loonvordering ex artikel 66 lid 1 WW ad € 23.178,36 (preferent ex artikel 3:288 sub e BW) en de vordering ex artikel 66 lid 3 WW ad € 4.265,69 (preferent ex artikel 21 InvW) als preferente vorderingen dienen te worden erkend in de wettelijke schuldsaneringsregelingen van de vennoten van een vennootschap onder firma.

In de zaak 17-421 vordert UWV een verklaring voor recht dat de door UWV bij de bewindvoerder ingediende loonvordering ex artikel 66 lid 1 WW ad € 18.711,57 en ter zake van pensioenpremie ex artikel 66 lid 2 WW ad € 1.373,38 als boedelvorderingen ex artikel 40 FW dienen te worden aangemerkt.

Artikel 66 lid 1 WW luidt:

“De vorderingen van de werknemer en derden op de werkgever, bedoeld in artikel 64, eerste lid, gaan over op het UWV, voorzover deze vorderingen door het UWV worden voldaan”.

Artikel 66 lid 2 WW luidt:

“Het UWV verhaalt de door de werkgevers verschuldigde premies op grond van Wet financiering sociale verzekeringen over de uitkering, bedoeld in dit hoofdstuk, op de werkgever.”

Artikel 66 lid 3 WW luidt:

“De vorderingen van het UWV, bedoeld in het tweede lid, zijn bevoorrecht op alle goederen van de werkgever en gaan boven alle andere voorrechten met uitzondering van die van de artikelen 287 en 288 onder a, alsmede die van artikel 284 van Boek 3 van het Burgerlijk Wetboek.”

Artikel 40 Fw luidt:

“Lid 1. Werknemers in dienst van de gefailleerde kunnen de arbeidsovereenkomst opzeggen en hun kan wederkerig door de curator de arbeidsovereenkomst worden opgezegd, en wel met inachtneming van de wettelijke termijnen, met dien verstande echter dat in elk geval de arbeidsovereenkomst kan worden opgezegd met een termijn van zes weken.

Lid 2. Van de dag der faillietverklaring af zijn het loon en de met de arbeidsovereenkomst samenhangende premieschulden boedelschuld.”

De bewindvoerder betwist dat de vennoten in de onderhavige zaken als werkgever hebben te gelden als bedoeld in voormelde artikelen. Volgens UWV zijn de vennoten partij bij de arbeidsovereenkomst en dus werkgever, omdat - kort samengevat - een overeenkomst met de vennootschap onder firma heeft te gelden als een overeenkomst met de vennoten.

De rechtbank is van oordeel dat partijen van mening verschillen over enkele principiële vragen ten aanzien van de aard/ het wezen van de vennootschap onder firma. Vragen die vooralsnog door de wetgever en in de rechtspraak en literatuur niet duidelijk, althans niet eenduidig, zijn beantwoord.

Vragen die, zoals volgt uit de stellingen van de bewindvoerder, voornamelijk zijn opgekomen naar aanleiding van de arresten: VDV Totaalbouw/Bepro; Koot Beheer/ Tideman q.q. en UWV/Curatoren Ecocern. Uit welke arresten volgens de bewindvoerder volgt dat de vennootschap onder firma als zelfstandig rechtssubject zelfstandig aan het rechtsverkeer kan deelnemen; de Hoge Raad het toedoen-criterium voor het ontstaan van boedelschulden heeft losgelaten en respectievelijk heeft bepaald dat een preferente vordering op een dochtermaatschappij niet automatisch inhoudt dat er ook sprake is van een preferente vordering op de moedermaatschappij, waarmee het standpunt ten aanzien van het één op één onder dezelfde rangorde overnemen van schulden is gewijzigd, aldus de bewindvoerder.

UWV heeft de rechtbank verzocht om de Hoge Raad over bovenstaande kwestie prejudiciële vragen te stellen. UWV heeft de volgende vragen voorgesteld:

(i) indien een vennootschap onder firma een arbeidsovereenkomst sluit met een werknemer, gelden dan de vennoten van de vennootschap onder firma als werkgever?

(ii) in geval van bevestigende beantwoording van vraag (i): zijn in dat geval, indien de vennootschap onder firma failleert en de wettelijke schuldsaneringsregeling van toepassing wordt verklaard op de vennoten, en de preferente en boedelvorderingen van de zaakscrediteuren in het faillissement van de vennootschap onder firma niet volledig kunnen worden voldaan, de met de arbeidsovereenkomst samenhangende preferente respectievelijk boedelvorderingen van de werknemer en (op grond van subrogatie door overname van de desbetreffende verplichtingen) van UWV eveneens preferente respectievelijk boedelvorderingen in de wettelijke schuldsaneringsregelingen van de vennoten?

(iii) in geval van ontkennende beantwoording van vraag (i): zijn in dat geval, indien de vennootschap onder firma failleert en de wettelijke schuldsaneringsregeling van toepassing wordt verklaard op de vennoten, en de preferente en boedelvorderingen van de zaakscrediteuren in het faillissement van de vennootschap onder firma niet volledig kunnen worden voldaan, de met de arbeidsovereenkomst samenhangende preferente respectievelijk boedelvorderingen van de werknemer en (op grond van subrogatie door overname van de desbetreffende verplichtingen) van UWV eveneens preferente respectievelijk boedelvorderingen in de wettelijke schuldsaneringsregelingen van de vennoten?

Ter toelichting op de vragen (ii) en (iii) merkt UWV op dat vraag (ii) uitgaat van rechtstreekse aansprakelijkheid van de vennoten, en vraag (iii) op aansprakelijkheid van de vennoten krachtens art. 18 WvK.

De bewindvoerder heeft eveneens prejudiciële vragen voorgesteld:

a. Zijn, ook in de gevallen waarin vaststaat dat de arbeidsovereenkomst alleen met de vennootschap onder firma is gesloten, de firmanten van die vennootschap (desondanks) als werkgever in de zin van art. 66 WW en art. 40 Fw aan te merken? Graag motiveren waarom wel/niet.

b. Bij een bevestigend antwoord van vraag a.: heeft, ook in die gevallen, de vennootschap onder firma, naast de firmanten, als werkgever in de zin van artikel 66 WW en artikel 40 Fw te gelden? Graag motiveren waarom wel/niet.

c. bij een bevestigend antwoord van vraag a: betekent dit dat aan vorderingen die door UWV op grond van art. 66 WW en art. 40 Fw in een faillissement en/of wettelijke schuldsaneringsregeling van een firmant worden ingediend, in voorkomend geval, automatisch de door het UWV gestelde voorrechten kleven (tevens bedoeld boedelschuld), of dat het hier (slechts) een concurrente vorderingen betreffen? Graag motiveren waarom wel/ niet. Maakt het daarbij nog uit of vorderingen op een eerder moment in het faillissement van een vennootschap onder firma zijn ingediend en/of daarop een (gedeeltelijke) uitkering heeft plaatsgevonden (zulks met het oog op eventuele rechtsverwerking of afstand van recht)? Graag motiveren waarom wel/niet.

d. bij een bevestigend antwoord op vraag a: wat is in dat geval de (zelfstandige) betekenis en reikwijdte van artikel 18 WvK?

Nu het antwoord op de vragen van belang is voor de eis in de onderhavige zaken, alsook voor beslechting of beëindiging van inmiddels talrijke andere uit soortgelijke feiten voortvloeiende geschillen, zal de rechtbank de vragen van partijen voor leggen aan de Hoge Raad ter beantwoording bij wijze van prejudiciële beslissing.

Alvorens hiertoe over te gaan zal de rechtbank overeenkomstig het bepaalde in artikel 392 lid 2 Rv partijen in de gelegenheid stellen zich hierover en over de inhoud van de vragen uit te laten.

De beslissing

De rechtbank

in de zaken C/08/204451 / HA ZA 17-318 en C/08/207604 / HA ZA 17-421

I. verwijst de zaak naar de rol van 9 mei 2018 voor akte uitlating als bedoeld in overweging 4.13.

II. Houdt iedere verdere beslissing aan.

Dit vonnis is gewezen te Almelo door mr. J.M. Marsman en in het openbaar uitgesproken op 25 april 2018.1.

De rechtbank