NJB 2022/1769:Frauduleus kenteken, art. 41 lid 1, aanhef en onder d en onder f, WVW 1994: de delictsomschrijvingen onder d en onder f zijn geen elkaar uitsluitende delictsomschrijvingen. Onjuist is aldus de opvatting dat alleen tot een bewezenverklaring voor artikel 41 lid 1, aanhef en onder d, WVW 1994 kan worden gekomen als het gaat om een motorrijtuig dat in Nederland en niet in het buitenland is geregistreerd. Feit van algemene bekendheid, art. 339 lid 2 Sv: ingevolge deze bepaling behoeven feiten of omstandigheden van algemene bekendheid geen bewijs. Bij dergelijke feiten of omstandigheden gaat het immers in de regel om gegevens die geen specialistische kennis veronderstellen en waarvan de juistheid redelijkerwijs niet voor betwisting vatbaar is. Geen rechtsregel dwingt de rechter ertoe een algemeen bekend gegeven bij het onderzoek op de terechtzitting ter sprake te brengen. Indien echter niet zonder meer duidelijk is of het gaat om een algemeen bekend gegeven, behoort de rechter dat gegeven aan de orde te stellen bij de behandeling van de zaak op de terechtzitting. In casu kon het hof oordelen dat de in België geldende regelgeving omtrent kentekens voor in België geregistreerde motorrijtuigen is aan te merken als een feit of omstandigheid van algemene bekendheid en daarom niet tijdens het onderzoek ter terechtzitting ter sprake hoefde te worden gebracht.

NJB 2022/1769

Frauduleus kenteken, art. 41 lid 1, aanhef en onder d en onder f, WVW 1994: de delictsomschrijvingen onder d en onder f zijn geen elkaar uitsluitende delictsomschrijvingen. Onjuist is aldus de opvatting dat alleen tot een bewezenverklaring voor artikel 41 lid 1, aanhef en onder d, WVW 1994 kan worden gekomen als het gaat om een motorrijtuig dat in Nederland en niet in het buitenland is geregistreerd. Feit van algemene bekendheid, art. 339 lid 2 Sv: ingevolge deze bepaling behoeven feiten of omstandigheden van algemene bekendheid geen bewijs. Bij dergelijke feiten of omstandigheden gaat het immers in de regel om gegevens die geen specialistische kennis veronderstellen en waarvan de juistheid redelijkerwijs niet voor betwisting vatbaar is. Geen rechtsregel dwingt de rechter ertoe een algemeen bekend gegeven bij het onderzoek op de terechtzitting ter sprake te brengen. Indien echter niet zonder meer duidelijk is of het gaat om een algemeen bekend gegeven, behoort de rechter dat gegeven aan de orde te stellen bij de behandeling van de zaak op de terechtzitting. In casu kon het hof oordelen dat de in België geldende regelgeving omtrent kentekens voor in België geregistreerde motorrijtuigen is aan te merken als een feit of omstandigheid van algemene bekendheid en daarom niet tijdens het onderzoek ter terechtzitting ter sprake hoefde te worden gebracht.

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.

Essentie

Frauduleus kenteken, art. 41 lid 1, aanhef en onder d en onder f, WVW 1994: de delictsomschrijvingen onder d en onder f zijn geen elkaar uitsluitende delictsomschrijvingen. Onjuist is aldus de opvatting dat alleen tot een bewezenverklaring voor artikel 41 lid 1, aanhef en onder d, WVW 1994 kan worden gekomen als het gaat om een motorrijtuig dat in Nederland en niet in het buitenland is geregistreerd. Feit van algemene bekendheid, art. 339 lid 2 Sv: ingevolge deze bepaling behoeven feiten of omstandigheden van algemene bekendheid geen bewijs. Bij dergelijke feiten of omstandigheden ... Verder lezen? Log in om dit document te bekijken.

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.