4.5.2 Toelaatbaarheid van grensoverschrijdende splitsing binnen de lidstaten van de EU in het licht van het Europese recht

Het gevolg van de toepasselijkheid van de vrijheid van vestiging in de lidstaten van de EU en de overwegingen in het Sevic-arrest en het Vale-arrest van het Hof van Justitie van de EG/EU is dat de vraag naar de toelaatbaarheid van grensoverschrijdende splitsing grotendeels wordt ingevuld door de vrijheid van vestiging.1 De toelaatbaarheid van grensoverschrijdende fusies die niet onder de reikwijdte van de SE-Verordening en de Tiende richtlijn vallen, wordt ook ingevuld door de vrijheid van vestiging (zie hierover paragraaf 4.3.2.). De vraag naar de toelaatbaarheid van grensoverschrijdende fusie en splitsing is hierdoor minder een vraag geworden van louter het nationale, niet EU-gekleurde recht van een lidstaat, maar meer een vraag die beantwoord dient te worden aan de hand van het door het EU-recht ingekleurde nationale recht van een lidstaat.

Doordat het Europese recht en de rechtspraak van het Hof van Justitie van de EG/EU als onderdeel van het Europese recht van hogere orde is dan het nationale recht van de lidstaten, is de vrijheid van vestiging in alle lidstaten rechtstreeks van toepassing en wordt de toelaatbaarheidsvraag in sterke mate ingevuld door het Unierecht. De overwegingen uit het Sevic-arrest en het Vale-arrest zijn van groot belang bij de uitleg van de rol van de vrijheid van vestiging op de beantwoording van de vraag naar de toelaatbaarheid van grensoverschrijdende splitsing. In de volgende paragrafen zal ik mijn eigen visie ten aanzien van de invloed van de vrijheid van vestiging op het antwoord van de vraag of grensoverschrijdende splitsing binnen de lidstaten van de EU toelaatbaar is, uiteenzetten. In paragraaf 4.5.10 zal ik stilstaan bij het antwoord op de vraag naar de toelaatbaarheid van grensoverschrijdende splitsing waarbij één of meer vennootschappen zijn betrokken die niet worden beheerst door het recht van een EU-lidstaat.