Hof 's-Hertogenbosch, 11-12-2012, nr. 200.112.511/01

In het in dit hoger beroep bestreden vonnis heeft de rechtbank geoordeeld (r.o. 3.49) dat [appellante] aan [geintimeerde] aan hoofdsommen verschuldigd is een totaalbedrag van € 2.378.384,29 te vermeerderen met rente. Het onder 1.3 hiervoor genoemde bedrag van € 1.050.000 maakt van dit totaalbedrag deel uit.

28 november 2012 ([geintimeerde])

28 november 2012 ([appellante])

30 november 2012 ([geintimeerde])

30 november 2012 ([appellante])

3 december 2012 ([geintimeerde]).

1.7.Op 28 november 2012 heeft [geintimeerde] de door [appellante] in het incident gevorderde stukken in afschrift verstrekt.

In zijn faxbericht van 28 november 2012 heeft de advocaat van [appellante] meegedeeld dat er gelet hierop geen noodzaak meer is om op de incidentele vordering te beslissen. Hij deelt voorts mee dat [appellante] thans in staat is om alle grieven te formuleren.

De beoordeling

2.1.Het hof overweegt dat [appellante] op grond van art. 1.7 en 2.13 LRH op de roldatum van 27 november 2012 geen uitstel meer kon verkrijgen voor het nemen van de memorie van grieven. Nu zij op die roldatum niet van grieven heeft gediend is haar recht om alsnog die proceshandeling te verrichten in beginsel komen te vervallen (art. 133 Rv).

2.2.1.Vervolgens is het de vraag of het verzuim van [appellante] om haar memorie van grieven te nemen werd gerechtvaardigd door het instellen van haar incidentele vordering van 843a Rv. Het hof overweegt daarbij dat de partijperemptoirstelling door [geintimeerde] erop was gericht dat [appellante] uiterlijk op 27 november 2012 de proceshandeling zou verrichten waar de zaak voor stond, dan wel dat het recht van [appellante] om die proceshandeling te verrichten zou komen te vervallen.

2.2.2.Tussen partijen staat vast dat [appellante] op geen enkel moment buiten rechte aan [geintimeerde] heeft verzocht om afgifte van de processtukken in de zaak [geintimeerde]/Multraship. [appellante] heeft in rechte de incidentele vordering op de laatst mogelijke datum ingesteld, toen zij na de peremptoirstelling van grieven moest dienen, op straffe van verval van het recht daartoe. Niet is gebleken van enig beletsel voor [appellante] om eerder de afgifte door [geintimeerde] te verzoeken of te vorderen. De stelling van [appellante], dat de verhouding tussen partijen al jaren lang ernstig verstoord is, staat er niet aan in de weg dat [appellante] voor, tijdens of na het tussen partijen naar aanleiding van het bestreden vonnis gevoerde overleg een dergelijk verzoek had kunnen doen. Voorts brengt het bepaalde in art. 20 lid 2 Rv met zich dat van [appellante] had mogen worden verwacht dat zij op een eerder moment in de procedure haar incidentele vordering zou hebben gedaan.

2.2.3.[appellante] heeft in haar incidentele memorie verder gesteld dat zij over voornoemde processtukken dient te beschikken teneinde haar verweer tegen de bergingskosten goed te kunnen substantiëren en om goed op de reeds in eerste aanleg in het geding gebrachte opinie van [X.] te kunnen reageren.

Het hof is [geintimeerde]eel dat hetgeen [appellante] aanvoert haar niet belette om de memorie van grieven te nemen.

De gevorderde afgifte van een afschrift van de processtukken heeft slechts betrekking op een onderdeel van de vorderingen. In de motivering van de rechtbank (van p. 5 tot 17) besteedt de rechtbank ongeveer een halve bladzijde aan de bergingskosten. Ook in de stellingen van [appellante] was er dus geen beletsel om de, dwingend door de peremptoirstelling voorgeschreven, termijn voor het nemen van de memorie van grieven te benutten ten aanzien van alle overige overwegingen en beslissingen van de rechtbank. Op basis van de informatie, die [appellante] reeds voorhanden had, moest [appellante] eveneens in staat geacht worden haar bezwaren tegen het oordeel omtrent de bergingskosten te kunnen formuleren. Voor het geval de – latere – verstrekking van de processtukken van de procedure [geintimeerde]/Multraship voor [appellante] nieuwe feiten of omstandigheden zouden opleveren, zou voor haar, ingevolge inmiddels vaste jurisprudentie, de mogelijkheid bestaan om haar stellingen aan deze nieuwe of nieuw gebleken feiten of omstandigheden aan te passen en zonodig een nieuwe grief te formuleren.

Mede gelet op de partijperemptoirstelling en de door de handelwijze van [appellante] ontstane onredelijke vertraging (zie hiervoor onder 2.2.2) had van [appellante] dus verwacht mogen worden dat zij haar memorie van grieven op de laatste daarvoor aangewezen roldatum zou hebben genomen.

2.5.Het hof is dan ook [geintimeerde]eel dat het instellen van de incidentele vordering [appellante] niet belette de proceshandeling te verrichten waar de zaak voor stond.

Het gevolg hiervan is dat het recht van [appellante] om de memorie van grieven te nemen is vervallen omdat die proceshandeling niet binnen de daarvoor gestelde termijn is verricht en daarvoor geen nader uitstel is verkregen

2.6.[appellante] heeft meegedeeld dat haar incidentele vordering geen behandeling meer behoeft. Het hof zal de zaak naar nader te noemen roldatum verwijzen voor beraad aan de zijde van [geintimeerde].

verklaart het recht van [appellante] om de memorie van grieven te nemen vervallen;

verwijst de zaak naar de rol van 8 januari 2013 voor beraad aan de zijde van [geintimeerde];