Hof Amsterdam, 11-07-2007, nr. 07/00007

Belanghebbende, handelend onder de naam Y, oefent een bedrijf uit op de luchthaven Q. In een formulier ‘Aanmelding werkgever’ dat namens belanghebbende met dagtekening 15 juni 2005 is ondertekend en dat op 20 juni 2005 is ontvangen door het UWV, heeft de controller van belanghebbende de bedrijfsactiviteiten als volgt omschreven:

Onderhoud, reparatie en wijziging van luchtvaartuigen en de training van luchtvaartpersoneel, alsmede de groothandel in onderdelen van luchtvaartuigen.

Deze omschrijving komt overeen met de doelomschrijving in de statuten en met de bedrijfsomschrijving in het handelsregister van de Kamer van Koophandel.

In het aanmeldingsformulier is voorts aangegeven dat belanghebbende vanaf 1 mei 2005 personeel in dienst heeft en dat het aantal werknemers 35 bedraagt. Blijkens een brief van 1 juni 2005 van belanghebbende aan het UWV bedroeg de verwachte loonsom over 2005 € 630.000.

Het UWV heeft belanghebbende met dagtekening 24 augustus 2005 een ‘Polis werknemersverzekeringen’ toegezonden waarin onder meer het volgende is opgenomen:

(…)

De beslissing over de indeling in sector en, indien van toepassing, risicopremiegroep, is genomen op grond van

In een bijlage bij de Polis is onder meer het volgende opgenomen:

Bij brief van 4 oktober 2005 is namens belanghebbende bezwaar gemaakt tegen het besluit inzake de sectorindeling. Dit bezwaar is gemotiveerd bij brief van 14 november 2005.

In de hierop met dagtekening 6 december 2005 gegeven beslissing van de Raad van Bestuur van het UWV is onder meer het volgende opgenomen:

Voor de feiten, omstandigheden en conclusie die geleid hebben tot de hierna vermelde beslissing verwijzen wij u (…) naar het hieraan ten grondslag liggende basisdocument indelingen van 1 december 2005.

De Raad van Bestuur van het Uwv bevestigt de bestreden beslissing en verklaart het bezwaar ongegrond.

Tegen deze beslissing kan werkgever binnen zes weken na dagtekening van deze brief schriftelijk beroep instellen bij de Centrale Raad van Beroep (…)

In het zogenoemde basisdocument indelingen van 1 december 2005 — een intern advies van het hoofd Indeling en Inschrijving van het UWV aan de Raad van Bestuur van het UWV — is onder meer het volgende opgenomen:

In de bijlage van de Indelingsregeling wordt bij sector 10. Metaalindustrie, onderdeel II, punt 5 genoemd: het vervaardigen en/of herstellen van vliegtuigen.

Namens werkgever wordt in bezwaar aangevoerd, dat de maatschappelijke functie in hoofdzaak omvat het inspecteren en controleren van vliegtuigen en dat de herstelwerkzaamheden hiervan een uitvloeisel zijn.

Dit standpunt wordt door Uwv niet onderschreven. [Belanghebbende] treedt in het maatschappelijk verkeer functioneel bezien in hoofdzaak op als een herstelbedrijf van vliegtuigen, waaraan het inspectie- en controlewerk inherent is. Werkgever stelt ook zelf: ‘Pas wanneer er tijdens de inspectie/controle of na de debriefing onregelmatigheden aan het vliegtuig worden geconstateerd, worden er herstelwerkzaamheden aan het vliegtuig uitgevoerd’. Met andere woorden: inspectie- en controlewerkzaamheden zijn onlosmakelijk verbonden met het herstel van vliegtuigen en kunnen niet op eigen merites worden beoordeeld. Daarbij is niet relevant op welke wijze één en ander contractueel is vastgelegd. Ter vergelijking: een garagebedrijf dat een auto voor reparatie krijgt aangeboden zal eerst moeten onderzoeken wat exact het probleem is. Als er dan geen storing wordt aangetroffen, dan blijft dit garagebedrijf, ondanks het feit dat slechts inspectiewerk is verricht, een tot de metaalsector behorend autoherstelbedrijf en wordt geen tot onder werkingssfeer van sector 44. Zakelijke Dienstverlening II ressorterend ingenieursbureau. Het vorenstaande houdt in dat in het onderhavige geval 80% van de totale loonsom (56% + 24%) moet worden toegerekend aan het herstellen van vliegtuigen. De overige werkzaamheden zijn qua loonsom te verwaarlozen. [Belanghebbende] hoort derhalve thuis bij sector 10. Metaalindustrie, zodat de be[s]treden beslissing dient te worden bevestigd.

(…)

Volgens haar beroepschrift heeft belanghebbende (inmiddels) 45 werknemers in dienst: 40 inspecteurs (intern ‘flight safety officers’ geheten) en 5 man ondersteunend personeel.

In geschil is of belanghebbende terecht is ingedeeld in sector 10. Metaalindustrie. Belanghebbende stelt primair dat zij behoort te worden ingedeeld in sector 44. Zakelijke dienstverlening II en subsidiair dat het primaire besluit en de beslissing op bezwaar onvoldoende zijn gemotiveerd.

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de gedingstukken.

Met ingang van 1 maart 1997 is in werking getreden de Organisatiewet sociale verzekeringen 1997 (Wet van 26 februari 1997, Stb. 95). Artikel 51, eerste lid, van die wet, hield tot 1 januari 2002 in:

Onze Minister deelt het bedrijfs- en beroepsleven in sectoren in, waarbij elke sector één of meer takken van bedrijf of beroep of gedeelten daarvan omvat.

Eveneens met ingang van 1 maart 1997 is in werking getreden de op artikel 51, eerste lid, van de Organisatiewet sociale verzekeringen 1997 gebaseerde Regeling indeling van het bedrijfs- en beroepsleven in sectoren (Stcrt. 1997, 41). Deze regeling wordt hierna aangeduid als: de RIBBS).

Bij de invoering van de RIBBS is de volgende toelichting gegeven:

Het bedrijfs- en beroepsleven is ten behoeve van de uitvoering van diverse socialeverzekeringswetten ingedeeld in verschillende sectoren, ieder omvattende één of meer takken van bedrijf of beroep of gedeelten daarvan.

Deze indeling vindt plaats door middel van een ministeriële regeling op grond van artikel 51, eerste lid, van de Organisatiewet sociale verzekeringen 1997 (Osv 1997).

In de Osv 1997 is bepaald dat het Landelijk instituut sociale verzekeringen zich bij de uitvoering van een aantal taken laat adviseren door sectorraden om te waarborgen dat, daar waar dat mogelijk en noodzakelijk is, de uitvoering wordt afgestemd op de verschillende sectoren of sectoronderdelen. Omdat de sectorraden een adviserende rol krijgen richting Lisv, is het gewenst dat de indeling in sectoren aansluiting vindt bij de hedendaagse organisatorische verbanden van bedrijven en brancheorganisaties. Een aanpassing van de tot op dit moment bestaande indeling van het bedrijfs- en beroepsleven is hiervoor noodzakelijk.

Voor de indeling in sectoren van het bedrijfs- en beroepsleven wordt daarvoor aangesloten bij de structuur van de risicogroepen voor de wachtgeldfondsen WW. Bij inwerkingtreding van deze regeling bestonden er 18 wachtgeldfondsen WW met daarbinnen in totaal 55 risicogroepen. Dit betekent dus dat er 55 sectoren worden gevormd.

Met de intrekking van de Organisatiewet sociale verzekeringen komt de oude indelingsbeschikking uit 1952 te vervallen.

Met ingang van 1 januari 2002 is in werking getreden de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen (Wet van 29 november 2001, Stb. 624) waarbij de indeling van het bedrijfs- en beroepsleven in sectoren is opgedragen aan het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen.

Ingevolge artikel 2, eerste lid, van de Invoeringswet Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen (Wet van 29 november 2001, Stb. 625) is de Organisatiewet sociale verzekeringen 1997 per 1 januari 2002 vervallen.

Artikel 25, tweede lid, Invoeringswet Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen hield het volgende in:

De ministeriële regeling waarbij het bedrijfs- en beroepsleven wordt ingedeeld op grond van artikel 51, eerste lid, van de Organisatiewet sociale verzekeringen 1997, geldt met ingang van de datum van de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen als een regeling op grond van artikel 97k van de Werkloosheidswet.

In de voor dit geschil relevante periode tussen 1 mei 2005 en 1 januari 2006 hield artikel 85, eerste lid, Werkloosheidswet, voor zover hier van belang, het volgende in :

Het deel van de premie dat ten gunste komt van het wachtgeldfonds wordt door het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen bepaald op een percentage van het loon van de werknemer dat voor verschillende categorieën van werkgevers en van werknemers kan verschillen. (…)

Artikel 97k Werkloosheidswet hield in voormelde periode het volgende in:

Artikel 97l Werkloosheidswet hield het volgende in:

Artikel 97m Werkloosheidswet hield het volgende in:

Artikel 129d Werkloosheidswet hield in de periode tussen 1 mei 2005 en 1 januari 2006 het volgende in:

Tegen een besluit op grond van artikel 97k, 97l, 97m of 97n kan een belanghebbende beroep instellen bij de Centrale Raad van Beroep.

In de voor dit geding relevante periode tussen 1 mei 2005 en 1 januari 2006 luidde de RIBBS, voor zover thans van belang, als volgt:

Het bedrijfs- en beroepsleven wordt verdeeld in de volgende sectoren, elk omvattende één of meer takken van bedrijf of beroep of gedeelten daarvan, zoals aangegeven in de bij deze regeling behorende bijlage:

Tot elke sector van het bedrijfs- en beroepsleven worden gerekend de werkzaamheden, verricht in de takken van bedrijf of beroep of gedeelten daarvan, welke in de bij deze regeling behorende bijlage zijn vermeld. (…)

Werkzaamheden, verricht in takken van bedrijf en beroep, welke niet in de bijlage bij deze regeling zijn vermeld, worden geacht te behoren tot een sector van het bedrijfs- en beroepsleven, waartoe takken van bedrijf en beroep behoren, waarin werkzaamheden worden verricht, welke naar de aard het meest met de eerstbedoelde werkzaamheden overeenkomen.

(…)

(…)

Gedetailleerde omschrijving van de metaalindustrie:

Met ingang van 1 januari 2006 is in werking getreden de Wet financiering sociale verzekeringen, hierna (ook) aangeduid als Wfsv (Wet van 16 december 2004, Stb. 2005, 36).

In artikel 57 (Premieheffing door de rijksbelastingdienst) van de Wfsv is het volgende bepaald:

De rijksbelastingdienst heft de premie voor de volksverzekeringen en de premies voor de werknemersverzekeringen.

In artikel 59 (Premieheffing werknemersverzekeringen) van de Wfsv is het volgende bepaald:

In artikel 95 (Sectorindeling) van de Wfsv is het volgende bepaald:

In artikel 96 (Aansluiting bij sector) van de Wfsv is het volgende bepaald:

Artikel 97 (Mededeling aansluiting) van de Wfsv is het volgende bepaald:

In de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel dat heeft geleid tot de Wfsv is met betrekking tot beroep en hoger beroep onder meer het volgende opgenomen:

Na de inwerkingtreding van de Wet belastingrechtspraak in twee feitelijke instanties zal het beroep in premieheffing- en inningzaken — evenals in fiscale zaken — worden ingesteld bij de rechtbank, en hoger beroep bij het gerechtshof. Hierop bestaat één uitzondering. Tegen beschikkingen inzake de sectorindeling is thans slechts beroep bij één feitelijke instantie mogelijk, namelijk bij de CRvB (artikel 129d WW). Deze uitzondering wordt ingevolge dit wetsvoorstel gehandhaafd, met dien verstande dat beroep dan kan worden ingesteld bij het gerechtshof. Het betreft hier een ingewikkelde materie, waarmee grote financiële belangen van werkgevers gemoeid kunnen zijn; een snelle afdoening (in één feitelijke instantie) is daarom onverminderd gewenst. In deze zaken zal overeenkomstig de fiscale rechtsgang — anders dan thans het geval is — ook cassatieberoep openstaan.

(Kamerstukken II 2003/04, 29 529, nr. 3, blz. 37)

Met ingang van 1 januari 2006 zijn onder andere de artikelen 43, 44 en 46 uit de Invoeringswet Wet financiering sociale verzekeringen (Wet van 16 december 2004, Stb. 37), hierna aangeduid als Invoeringswet Wfsv, inwerking getreden.

Artikel 43 (Overgang lagere regelgeving) van de Invoeringswet Wfsv houdt, voor zover hier van belang, het volgende in:

Artikel 44 (Geldigheid beschikkingen) van de Invoeringswet Wfsv houdt, voor zover hier van belang, het volgende in:

Artikel 46 (Beroep, hoger beroep en partijvervanging) van de Invoeringswet Wfsv houdt, voor zover hier van belang, het volgende in:

Op 1 januari 2006 is in werking getreden de Regeling van de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en de Staatssecretaris van Financiën van 2 december 2005, Directie Sociale Verzekeringen, nr. SV/F&W/05/96420, Stcrt. 2005, 242, ter uitvoering van de Wet financiering sociale verzekeringen (Regeling Wfsv).

Artikel 5.1. (Indeling in sectoren) van de Regeling Wfsv houdt, voor zover hier van belang, het volgende in:

Het bedrijfs- en beroepsleven wordt ingedeeld in de volgende genummerde sectoren, bedoeld in artikel 95 van de Wfsv:

Artikel 5.2. (Werkzaamheden in bijlage) van de Regeling Wfsv houdt, voor zover hier van belang, het volgende in:

Tot elke sector van het bedrijfs- en beroepsleven worden gerekend de werkzaamheden verricht in de takken van bedrijf of beroep of gedeelten daarvan welke in de bij deze regeling behorende bijlage 1 zijn vermeld. (…)

Artikel 5.3. (Werkzaamheden niet in bijlage) van de Regeling Wfsv houdt het volgende in:

Werkzaamheden verricht in takken van bedrijf en beroep welke niet in bijlage 1 bij deze regeling zijn vermeld, worden geacht te behoren tot een sector van het bedrijfs- en beroepsleven waartoe takken van bedrijf en beroep behoren waarin werkzaamheden worden verricht welke naar de aard het meest met de eerstbedoelde werkzaamheden overeenkomen.

Artikel 6.1. (Intrekking regelingen) van de Regeling Wfsv houdt, voor zover hier van belang, het volgende in:

Art. 6.2. (Inwerkingtreding) van de Regeling Wfsv houdt het volgende in:

Deze regeling treedt in werking met ingang van 1 januari 2006, (…).

Bij de invoering van de Regeling Wfsv is, voor zover hier van belang, de volgende toelichting gegeven:

(…)

Artikelen 5.1. tot en met 5.8. Indeling in sectoren

Deze artikelen komen in de plaats van de bepalingen van de Regeling indeling van het bedrijfs- en beroepsleven in sectoren (…). De Regeling indeling van het bedrijfs- en beroepsleven in sectoren wordt met de inwerkingtreding van de onderhavige regeling ingetrokken. De verschillende besluiten komen van rechtswege te vervallen aangezien de wettelijke grondslag vervalt en er niet in de doorwerking van deze besluiten is voorzien.

Eén en ander wordt nader toegelicht in de toelichting op bijlage 1 bij deze regeling.

(…)

Bijlage 1 bij deze regeling komt in de plaats voor de bijlage bij de Regeling indeling van het bedrijfs- en beroepsleven in sectoren. Verder is in bijlage 1 en de toelichting op bijlage 1 het uitvoeringsbeleid ten aanzien van sectorindeling opgenomen van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen en zijn rechtsvoorgangers.

In het kader van de overheveling van de premieheffing naar de belastingdienst, gaat ook de uitvoering van de sectorindeling over van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen naar de Belastingdienst. In verband hiermee komt het indelingsbeleid van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen per 1 januari 2006 te vervallen. Dit beleid is daarom, voor zover nodig, opgenomen in de toelichting op bijlage 1. Het feit dat de belastingdienst de feitelijke aansluiting van werkgevers bij sectoren gaat uitvoeren vanaf 1 januari 2006 heeft hierdoor geen invloed op de beleidsverantwoordelijkheid van de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid voor de sectorindeling.

Het is niet de bedoeling om materiële wijzigingen aan te brengen in de sectorindeling. Om mogelijke onduidelijkheden over de achtergronden en de context van het beleid te voorkomen, wordt hierbij een overzicht gegeven van de relevante voormalige beleidsregels van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen en zijn rechtsvoorgangers:

(…)

Het primaire besluit van 24 augustus 2005 is gebaseerd op artikel 97m, derde lid, van de Werkloosheidswet in de destijds geldende tekst. Ingevolge artikel 44, tweede lid, onderdeel d, van de Invoeringswet Wfsv vindt (de werking van) dit besluit vanaf 1 januari 2006 grondslag in artikel 97 Wfsv. Hetzelfde geldt — naar moet worden aangenomen — voor de op 6 december 2005 genomen beslissing op het bezwaar.

Het beroep tegen de door het UWV op 6 december 2005 genomen beslissing op bezwaar is ingediend na 1 januari 2006. Ingevolge artikel 46, tweede lid, Invoeringswet Wfsv is het recht zoals dat na 1 januari 2006 geldt, op dat beroep van toepassing. Ingevolge artikel 59, eerste lid, Wfsv gelden dezelfde regels als met betrekking tot de heffing van loonbelasting. De beslissing op bezwaar heeft daarom te gelden als een ingevolge de belastingwet genomen besluit, meer in het bijzonder een voor bezwaar vatbare beschikking, als bedoeld in artikel 26, eerste lid, onderdeel b, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR). Ingevolge artikel 46, derde lid, Invoeringswet Wfsv treedt de inspecteur in de plaats van het UWV. Nu het een uitspraak op bezwaar betreft die — zoals overwogen in 2.5.1. — is gegrond op artikel 97 Wfsv, kan belanghebbende ingevolge artikel 59, zevende lid, Wfsv, daartegen, in afwijking van artikel 26 AWR, uitsluitend beroep instellen bij het gerechtshof.

Uit het voorgaande volgt dat de inspecteur bevoegd is als verweerder op te treden — en gelet ook op artikel 8:7, tweede lid, Algemene wet bestuursrecht — dat het Hof als enige feitenrechter bevoegd is over het geschil te oordelen.

Het toetsingskader van de in beroep bestreden uitspraak is als volgt.

Het primaire besluit houdt de mededeling in dat belanghebbende met ingang van 1 mei 2005 is ingedeeld in sector 10. Metaalindustrie, als bedoeld in de RIBBS. Ingevolge artikel 97m, derde lid, Werkloosheidswet (tekst 2005; hierna: WW) betreft dit een mededeling bij welke sector en vanaf welke datum belanghebbende op grond van artikel 97l WW is aangesloten.

Ingevolge artikel 97l, eerste lid, WW is een werkgever van rechtswege aangesloten bij de op grond van artikel 97k WW vastgestelde sector waartoe de werkzaamheden behoren die hij als werkgever doet verrichten. Ingevolge artikel 97k, eerste lid, WW, deelt Onze Minister het bedrijfs- of beroepsleven in sectoren in. Aan deze indeling is uitvoering gegeven in de RIBBS, welke regeling ingevolge artikel 25, tweede lid, Invoeringswet Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen op het moment waarop het primaire besluit werd gegeven heeft te gelden als een regeling op grond van artikel 97k WW

Getoetst dient derhalve te worden of belanghebbende terecht ‘van rechtswege’ is ingedeeld in sector 10. Metaalindustrie van de RIBBS zoals die regeling luidde ten tijde van het primaire besluit.

Ingevolge artikel 2 RIBBS worden tot een sector gerekend de werkzaamheden, verricht in de takken van bedrijf of beroep als vermeld in de bijlage bij de RIBBS. Ingevolge artikel 3 RIBBS worden werkzaamheden, verricht in takken van bedrijf of beroep die niet in de bijlage zijn vermeld, geacht te behoren tot de sector waartoe (naar het Hof begrijpt: wél in de bijlage vermelde) takken van bedrijf en beroep behoren, waarin werkzaamheden worden verricht die naar hun aard het meest met de (niet rechtstreeks volgens de bijlage) in te delen werkzaamheden overeenkomen.

Nu het ingevolge artikel 97l, eerste lid, WW een indeling ‘van rechtswege’ betreft, houdt de te verrichten toetsing naar 's Hofs oordeel in dat wordt nagegaan of de werkzaamheden die belanghebbende doet verrichten, beoordeeld naar hun essentiële kenmerken, rechtstreeks (via artikel 2 RIBBS) dan wel door de methode van vergelijking (via artikel 3 RIBBS) zijn te rangschikken onder een omschrijving van de takken van bedrijf of beroep (sectoromschrijving) in de bijlage bij de RIBBS.

Het voorgaande houdt tevens in dat het Hof een zogenoemde ‘volle toetsing’ zal verrichten en niet zal volstaan met de beoordeling of (de rechtsvoorganger van) de inspecteur zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat belanghebbende in sector 10. Metaalindustrie wordt ingedeeld.

Nu de wetgever geen nadere aanwijzingen omtrent de uitleg van de omschrijvingen in de bijlage bij de RIBBS heeft gegeven, zal het Hof bij die uitleg uitgaan van het normale spraakgebruik.

Gelet op de aard en de structuur van de onderhavige regelgeving neemt het Hof bij de te verrichten toetsing voorts, in overeenstemming met de vaste jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep — tot 1 januari 2006 de in eerste en enige instantie bevoegde rechter inzake sectorindeling— tot richtsnoer dat de indeling van een werkgever in een sector dient plaats te vinden op basis van de functie die de (onderneming van de) werkgever in het maatschappe-lijke verkeer vervult. Dit houdt, meer in het bijzonder in, dat het Hof de werkzaamheden van belanghebbende zal duiden in economisch-functionele termen, en dat het Hof bij de uitleg van de omschrijvingen in de bijlage bij de RIBBS zal uitgaan van het normale spraakgebruik in het (bedrijfs)economische verkeer.

Belanghebbende stelt zich, samengevat weergegeven, op het standpunt dat zij hoofdzakelijk dienstverlenende werkzaamheden verricht, bestaande in wettelijk gereguleerde inspecties van vliegtuigen door hoogopgeleide inspecteurs Als een vliegtuig bij controle in goede staat wordt bevonden, mag het weer vertrekken. Indien de inspecteur bij de controle een mankement vaststelt, dient dit te worden verholpen alvorens het vliegtuig kan worden vrijgegeven. De herstelwerkzaamheden worden verricht door — lager geschoolde — monteurs. De inspecteurs verrichten ook diensten in het buitenland, waar zij in voorkomende gevallen toezien op reparaties door plaatselijke — niet in dienst van belanghebbende staande — monteurs. De inspectiewerkzaamheden maken 56% van de omzet van belanghebbende uit. De reparatiewerkzaamheden zijn ondergeschikt aan de inspectiewerkzaamheden en maken 24% van de omzet uit. Belanghebbende heeft geen hangar en heeft slechts een beperkte hoeveelheid gereedschappen.

De inspecteur betwist op zichzelf de omzetverhoudingen niet, maar meent dat de inspectie en de feitelijke reparatie onverbrekelijk met elkaar zijn verbonden en dat belanghebbende ‘in hoofdzaak [optreedt] als een herstelbedrijf van vliegtuigen waaraan het inspectie- en controlewerk inherent is’. Ter vergelijking noemt de inspecteur het garagebedrijf waar inspectie ook altijd vooraf gaat aan reparatie, en waar ook niet iedere inspectie tot reparatie behoeft te leiden; niettemin blijft het garagebedrijf een tot de metaalsector behorend autoherstelbedrijf.

Gelet op de door belanghebbende in haar beroepschrift en ter zitting gegeven toelichting op de gang van zaken in haar onderneming, welke gang van zaken door de inspecteur onvoldoende gemotiveerd is betwist en door het Hof aannemelijk wordt geacht, kan naar 's Hofs oordeel niet staande worden gehouden dat de onderneming van belanghebbende, beoordeeld naar de functie die zij in het maatschappelijk verkeer vervult, is te kwalificeren als een herstelbedrijf van vliegtuigen waaraan het inspectie- en controlewerk inherent zou zijn. Veeleer is gelet op die toelichting, alsmede op de niet betwiste omzetverhoudingen, aannemelijk te achten dat de kernfunctie van de onderneming is gelegen in inspectiewerkzaamheden. Aan deze functie doen de door de inspecteur getrokken vergelijkingen met een garagebedrijf en een installateur van brandblusapparatuur geen dan wel onvoldoende recht. Van belang is voorts dat de inspecteur niet heeft weersproken en ook overigens aannemelijk is te achten dat, zoals belanghebbende heeft gesteld, (verreweg) het grootste gedeelte van het bedrag dat als loon wordt uitbetaald op de inspectiewerkzaamheden betrekking heeft.

De inspectiewerkzaamheden van belanghebbende zijn naar 's Hofs oordeel niet op de voet van artikel 2 RIBBS rechtstreeks te rangschikken onder enige van de in de bijlage bij de RIBBS onder sector 10. vermelde takken van bedrijf, ook niet onder de omschrijving ‘vervaardigen en/of herstellen van vliegtuigen’.

De inspectiewerkzaamheden van belanghebbende zijn evenmin op de voet van artikel 2 RIBBS rechtstreeks te rangschikken onder enige van de in de bijlage bij de RIBBS onder sector 44. vermelde takken van bedrijf, ook niet (zonder meer) onder de omschrijving ‘Expertisebureaus’.

Met toepassing van artikel 3 RIBBS is het Hof evenwel van oordeel dat de hoogwaardige technische werkzaamheden van belanghebbende, naar hun essentiële kenmerken beoordeeld, het meest overeenkomen met werkzaamheden zoals die door expertisebureaus als vorenvermeld worden verricht. In dit verband verstaat het Hof onder expertisebureaus mede ondernemingen waarvan de werkzaamheden bestaan uit het verrichten van deskundig onderzoek (ofwel expertise) naar — in het onderhavige geval — de vliegconditie van bepaalde straalverkeersvliegtuigen.

Het Hof doet zijn oordeel voorts rusten op de overweging dat de werkzaamheden van belanghebbende, naar hun maatschappelijke functie beoordeeld, volgens gangbaar (economisch) spraakgebruik veeleer te rangschikken zijn onder zakelijke dienstverlening dan onder metaalindustrie.

Niet is gesteld of gebleken dat belanghebbende voor de indeling in (nog) een andere sector in aanmerking zou komen. Derhalve acht het Hof het, mede met het oog op de door de wetgever beoogde efficiency van de onderhavige rechtsgang (zie 2.4.7.) geboden, na gegrondverklaring van het beroep op de voet van artikel 8:72, vierde lid, van de Algemene wet bestuursrecht zelf in de zaak te voorzien. In verband hiermee behoeft de stelling van belanghebbende dat de bestreden uitspraak onvoldoende is gemotiveerd, geen behandeling.

Nu de bestreden uitspraak wordt vernietigd, zijn termen aanwezig de inspecteur te veroordelen in de kosten van de beroepsprocedure als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. Met inachtneming van het Besluit proceskosten bestuursrecht stelt het Hof die vergoeding vast op 2 [voor proceshandelingen: beroepschrift en zitting]×€ 322 × factor 1,5 [voor het gewicht van de zaak] = € 966. Bijzondere omstandigheden die tot een hogere proceskostenveroordeling aanleiding zouden geven zijn niet gesteld of gebleken.