4.5.4 De invloed van Nederlandse rechtspraak

Niet alleen wordt in het Sevic-arrest een positief antwoord gevonden op de vraag naar de toelaatbaarheid van grensoverschrijdende splitsing, ook in Nederlandse rechtspraak is dat het geval. Kort na het Sevic-arrest oordeelde de Rechtbank Amsterdam dat een Duitse vennootschap in geval van een grensoverschrijdende fusie aanspraak heeft op gelijke behandeling als in vergelijkbare gevallen van juridische fusie van twee Nederlandse vennootschappen en zij een beroep kan doen op de fusiebepalingcn van artikel 2:309 BW.1 Het onthouden van de mogelijkheid tot grensoverschrijdende fusie levert volgens de Rechtbank Amsterdam een ongelijke behandeling op, die in strijd is met de vrijheid van vestiging (artikel 43 en 48 EG, thans artikel 49 en 54 VwEU).

Ik zie niet in waarom een Nederlandse rechter in geval van een grensoverschrijdende splitsing anders zal oordelen dan in voornoemde uitspraak. Als een buitenlandse vennootschap een beroep kan doen op de fusiebepalingen van artikel 2:309 BW, zie ik niet in waarom niet ook voor splitsing een beroep zou kunnen worden gedaan op artikel 2:334a BW. Het onthouden van de mogelijkheid tot grensoverschrijdende splitsing zou een ongelijke behandeling opleveren, welke in strijd is met de vrijheid van vestiging.