Hof 's-Hertogenbosch, 15-06-2004, nr. C0300680/MA

Voor het geding in eerste aanleg verwijst het hof naar voormeld vonnis.

Bij memorie van grieven heeft [appellante] één grief aangevoerd en geconcludeerd tot vernietiging van het vonnis waarvan beroep en tot het alsnog toewijzen van haar vorderingen met veroordeling van [geïntimeerde] in de kosten van beide instanties.

Bij memorie van antwoord heeft [geïntimeerde], onder overlegging van producties, de grieven bestreden.

Partijen hebben hun zaak doen bepleiten, [appellante] door mr. J. Daniëls, en [geïntimeerde] door mr. P.W.F. Kostons. Beide raadslieden hebben gepleit aan de hand van overgelegde pleitnotities. Ter zitting hebben beide partijen bij akte producties overgelegd.

Partijen hebben daarna de gedingstukken aan het hof overgelegd en uitspraak gevraagd.

Voor de grief van [appellante] verwijst het hof naar de memorie van grieven.

In de overwegingen 2.1.1. en 2.1.2. heeft de rechtbank vastgesteld welke feiten in dit geschil vaststaan. Deze overwegingen zijn niet bestreden. De door de rechtbank vastgestelde feiten vormen derhalve ook in hoger beroep het uitgangspunt.

Het gaat in dit hoger beroep om het volgende.

Partijen zijn op [datum 1] 1997 in algehele gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Hun huwelijk is op[datum 2] 2001 ontbonden door inschrijving van de echtscheidingsbeschikking d.d. [datum 3] 2001.

Partijen zijn het oneens over de omvang van de te verdelen huwelijksgoederengemeenschap. In het bijzonder verschillen zij van mening over de vraag of de onverdeelde helft van de woning [adres] te [woonplaats 2], gemeente [gemeente], tot de huwelijksgoederengemeenschap hoort. [geïntimeerde] heeft de onverdeelde helft van de genoemde woning op [datum 4] 1994 in eigendom verkregen.

[appellante] stelt zich in deze procedure op het standpunt dat het onverdeelde aandeel van [geïntimeerde] in de genoemde woning tot de gemeenschap hoort en zij vordert (kort gezegd) dat een taxateur zal worden benoemd om de waarde van de woning vast te stellen alsmede de veroordeling van [geïntimeerde] om aan haar ¼ deel van de waarde van de woning te betalen.

De rechtbank heeft deze vorderingen afgewezen omdat (kort gezegd) de overdracht aan [geïntimeerde] van het onverdeelde aandeel in de genoemde woning met gelijktijdige kwijtschelding van de koopsom moet worden aangemerkt als een schenking van (het aandeel in) het pand zelf, waarop de uitsluitingsclausule, zoals opgenomen in de schenkingsakte, van toepassing is.

[appellante] stelt in de toelichting op haar grief dat de rechtbank ten onrechte de eigendomsoverdracht van het onverdeelde aandeel in de woning en de kwijtschelding van de koopsom als één geheel heeft beschouwd. Volgens [appellante] gaat het om twee te onderscheiden rechtshandelingen, te weten een koopovereenkomst en een schenking van de koopsom en is de uitsluitingsclausule alleen van toepassing op de schenking. Volgens [appellante] hadden de ouders van [geïntimeerde], indien het de bedoeling was om het pand zelf te schenken, dit aldus moeten vastleggen in de notariële akte. Nu dit niet is gebeurd is van een schenking van het pand zelf geen sprake.

Het hof overweegt omtrent deze grief het volgende.

Bij gelegenheid van de eigendomsoverdracht van de onverdeelde helft van de woning [adres] te [woonplaats 2] aan [geïntimeerde] zijn twee notariële akten opgemaakt:

Deze constructie is in overeenstemming met de (onder het oude erfrecht) gangbare notariële praktijk (zoals ook blijkt uit de door partijen overgelegde brieven van de notarissen Achten en Wolfs), welke constructie diende ter vermijding van de onzekerheid die zou ontstaan ingeval van schenking van de onroerende zaak zelf als gevolg van de aantastbaarheid door legitimaire acties. Door die onzekerheid zou de zaak onverkoopbaar worden en niet acceptabel zijn als hypothecair onderpand (Pitlo v.d.Burght, Erfrecht 1997, pag. 132).

Het hof is, gelet op de samenhang van de twee voor-noemde notariële akten, welke samenhang mede blijkt uit het feit dat ze op dezelfde dag bij gelegenheid van de eigendomsoverdracht van de woning zijn verleden, van oordeel dat de overdracht van de hier bedoelde woning en de kwijtschelding van de koopsom als één geheel moeten worden beschouwd.

Dit oordeel van het hof sluit aan bij de jurisprudentie van de Hoge Raad zoals deze blijkt uit het arrest HR19 maart 1982 NJ 1983/250 (Erven Bal).

Het voorgaande betekent tevens dat de uitsluitingsclausule in de schenkingsakte (mede) betrekking heeft op de eigendomsoverdracht aan [geïntimeerde] van het onverdeelde aandeel in de woning [adres] te [plaats 1], zodat dit onverdeelde aandeel geen deel uitmaakt van de huwelijksgoederengemeenschap.

Door [appellante] zijn geen feiten of omstandigheden genoemd die in deze zaak tot een andere conclusie zouden kunnen leiden. Weliswaar heeft zij in algemene termen bewijs van haar stellingen aangeboden, maar nu zij niet heeft aangegeven welke concrete feiten of omstandigheden zij zou willen bewijzen, wordt dit aanbod als te vaag door het hof gepasseerd.

Het voorgaande betekent dat de grief van [appellante] ongegrond is en dat het vonnis waarvan beroep dient te worden bekrachtigd.

Nu partijen gewezen echtgenoten zijn zal het hof de proceskosten ook in hoger beroep compenseren.

Het hof:

bekrachtigt het vonnis waarvan beroep;

compenseert de kosten van het hoger beroep aldus dat iedere partij de eigen kosten dient te dragen.

Dit arrest is gewezen door mrs. Van Etten, Drijkoningen en Blokland en uitgesproken ter openbare terechtzitting van dit hof van 15 juni 2004.