Hof Den Haag, 25-09-2018, nr. BK-18/00355, nr. BK-18/00356

GERECHTSHOF DEN HAAG

Team Belastingrecht

meervoudige kamer

nummers BK-18/00355 en BK-18/00356

in het geding tussen:

(gemachtigde: J.M. Lintz)

en

(vertegenwoordigers: E.S.S. Lachmansingh en M. ’t Mannetje)

inzake het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraken van de rechtbank Den Haag (de Rechtbank) van 27 december 2017, nummers SGR 17/5009 en SGR 17/5013 betreffende de onder 1.1. vermelde navorderingsaanslagen en beschikkingen.

Navorderingsaanslagen, beschikkingen, verzoek, bezwaar en geding in eerste aanleg

De Inspecteur heeft op 10 mei 2014 aan belanghebbende voor het jaar 2010 een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting en de premie volksverzekeringen (IB/PVV) naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 103.736 en een navorderingsaanslag inkomensafhankelijke bijdrage premie Zorgverzekeringswet (Zvw) naar het maximum bijdrage-inkomen van € 33.189 opgelegd. Bij gelijktijdig met de navorderingsaanslag IB/PVV gegeven beschikkingen is een vergrijpboete opgelegd van € 21.760 en is € 4.072 aan heffingsrente in rekening gebracht. Bij gelijktijdig met de navorderingaanslag Zvw gegeven beschikking is € 128 aan heffingsrente in rekening gebracht.

De Inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 15 juni 2017 de navorderingsaanslag IB/PVV 2010 verminderd tot een naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 95.278, de vergrijpboete verminderd tot € 16.802 en de beschikking heffingsrente gehandhaafd. Bij uitspraak op bezwaar van 31 mei 2017 zijn de navorderingsaanslag Zvw 2010 en de daarbij gegeven beschikking heffingsrente gehandhaafd.

De Rechtbank heeft de beroepen tegen de navorderingsaanslagen en de beschikkingen heffingsrente ongegrond verklaard, het beroep tegen de boetebeschikking gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar voor zover deze de boetebeschikking betreft vernietigd, de boete verminderd tot € 13.441, de Inspecteur veroordeeld in de proceskosten van belanghebbende tot een bedrag van € 1.977 en de Inspecteur opgedragen het betaalde griffierecht van € 46 aan belanghebbende te vergoeden.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld. De griffier heeft voor beide zaken tezamen een griffierecht geheven van € 124.

De mondelinge behandeling van de zaken heeft plaatsgehad ter zitting van 5 juni 2018 gehouden te Den Haag. Partijen zijn verschenen. De zaken BK-18/00353 tot en met BK-18/00358 betreffende het hoger beroep van belanghebbende tegen de (navorderings)aanslagen IB/PVV 2010 tot en met 2012 en Zvw 2010 tot en met 2012 zijn gezamenlijk behandeld. Van het ter zitting verhandelde is door de griffier een proces-verbaal opgemaakt.

Belanghebbende exploiteert sinds 2004 een growshop in de vorm van een eenmanszaak, onder de naam [A] .

Op 14 mei 2012 heeft de Belastingdienst samen met de Politie Haaglanden de onderneming van belanghebbende bezocht. Op dat moment was één werknemer, [B] , (de werknemer) in de growshop aanwezig. [B] was in dienst vanaf 1 september 2009 voor ongeveer twintig uur per week. Tijdens het bezoek heeft de Politie in de opslagruimte ongeveer 9 kilo hennep aangetroffen; ook lagen er in de kassa-lade zakjes met hennep. Verder is tijdens het bezoek een geldbedrag van in totaal € 43.388,50 aangetroffen. Het geld bevond zich in de kassa-lade (€ 5.833,50) en in twee zwarte stoffen zakken in de kluis (respectievelijk € 32.000 en € 5.555).

Tijdens de doorzoeking is een recorder in beslag genomen die bleek te zijn aangesloten op een aantal camera’s aan de voorgevel van het winkelpand. Op de recorder stonden opnames van 10 mei 2012 om 11.30 uur tot 14 mei 2012 om 12.00 uur. Op de beelden is te zien dat diverse keren mannen met tassen of dozen de winkel binnenkomen. Ook zijn belanghebbende en de werknemer te zien. Ook zijn geluidsfragmenten bewaard gebleven die erop duiden dat de voormelde mannen hennep wilden verkopen aan belanghebbende en de werknemer.

Een aantal personen die tijdens de doorzoeking met een plastic tas de winkel in kwamen, is door een verbalisant gevolgd en gehoord. In elke tas bleek een hoeveelheid henneptoppen te zitten. De gehoorde personen hebben verklaard dat zij de henneptoppen wilden aanbieden aan de growshop.

Naar aanleiding van de onder 3.2 tot en met 3.4. samengevat weergegeven bevindingen zijn belanghebbende en de werknemer aangehouden, is een strafrechtelijk onderzoek ingesteld en is belanghebbende strafrechtelijk vervolgd.

De strafkamer van de rechtbank Den Haag heeft geoordeeld dat is bewezen dat belanghebbende in de periode van 10 mei 2012 tot en met 13 mei 2012 zich schuldig heeft gemaakt aan het tezamen en in vereniging met een ander opzettelijk verwerken van hennep (feit 1) en dat hij op 14 mei 2012 tezamen en in vereniging met een ander opzettelijk aanwezig heeft gehad een hoeveelheid van ongeveer negen kilogram hennep (feit 2).

De strafkamer heeft belanghebbende vrijgesproken van witwassen, doch acht bewezen dat het in de growshop aangetroffen geldbedrag uit enig door belanghebbende zelf begaan misdrijf afkomstig is. Een kopie van het vonnis van de strafkamer behoort tot de gedingstukken.

De strafkamer van het gerechtshof Den Haag heeft op 4 april 2016 het vonnis van de rechtbank grotendeels bekrachtigd.

Op 6 december 2012 heeft de Inspecteur een boekenonderzoek ingesteld bij belanghebbende naar de aanvaardbaarheid van de aangiften IB/PVV voor de jaren 2010 tot en met 2012 en de aangiften omzetbelasting over de tijdvakken 1 januari 2010 tot en met 31 december 2012.

De controleambtenaar heeft voor belanghebbende en zijn echtgenote een privé-kasopstelling gemaakt. Volgens deze opstelling is de kas vanaf 2010 negatief.

Het controlerapport bevat ter toelichting op deze opstelling het volgende:

”(1) Tijdens het inleidend gesprek verklaarde [belanghebbende] dat hij in privé over contant geld beschikte. Volgens [belanghebbende] gaat het om een paar duizend euro. Later verklaarde hij tijdens dat gesprek dat het ook € 15.000 of € 20.000 kan zijn. Tijdens het boekenonderzoek heb ik vragen gesteld over de aankoop door [Y] van machines in Duitsland. Het gaat om een bedrag van € 39.900. Deze machines zijn in maart 2010 aangeschaft. [Y] heeft tijdens een gesprek op 2 mei 2013 verklaard dat zij in privé over contant geld beschikte. Het ging volgens haar om een bedrag van € 19.500. Van dit bedrag was volgens [Y] € 6.500 afkomstig van de besnijdenis van haar zoon. Volgens [Y] is haar zoon besneden toen hij vijf of zes jaar oud was. Daarnaast had [Y] naar eigen zeggen € 13.000 over van haar huwelijk in 2001. Volgens [belanghebbende] mogen de man en vrouw het geld zelf houden dat aan ieder van hen is gegeven. Volgens [Y] heeft zij beide bedragen al die tijd in contanten onder zich gehouden. In de aangiften inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen van de heer en [Y] zijn de vragen met betrekking tot het inkomen uit sparen en beleggen niet gevuld. Er is derhalve ook geen bedrag aan contant geld aangegeven. Hoewel ik de verklaringen van de heer en [Y] niet kan toetsen, ben ik in de privé-kasopstelling van 2010 uitgegaan van een beginsaldo aan contant geld van € 39.500. In 2011 en 2012 ben ik uitgegaan van een beginsaldo van € 20.000, aangezien er volgens de heer en [Y] in 2010 een bedrag van € 19.500 is aangewend voor de aankoop van de machines in Duitsland.

(2) Dit betreffen de contante privé-opnamen uit de onderneming van [belanghebbende].

(3) Dit betreffen de contante privé-opnamen uit de onderneming van [Y] .

(4) De heer en [Y] hebben twee privé-bankrekeningen. Het gaat om een rekening bij de […] Bank (rekeningnummer […] , tenaamstelling rekening de heer [X] ) en een rekening bij de […] Bank (voorheen […] Bank, rekeningnummer […] , tenaamstelling rekening de heer [X] en/of [Y] . De […] -rekening is volgens [belanghebbende] geopend ten behoeve van de betaling van de hypotheekrente. In de periode 1 januari 2010 tot en met 29 mei 2012 bedragen de contante privé-opnamen van deze rekeningen in totaal € 1.020 (dit bedrag heeft volledig betrekking op 2011).

(5) Tijdens het boekenonderzoek is uitgebreid gesproken over leningen. [Y] heeft tijdens het inleidend gesprek aangegeven dat zij bij de start van de onderneming € 50.000 heeft geleend van familie in Turkije. Van dit bedrag zou € 20.000 per bank zijn overgemaakt en € 30.000 contant zijn overhandigd. [Y] verklaarde dat er contracten zijn gemaakt en dat zij tot heden nog niets heeft afgelost. [Belanghebbende] verklaarde tijdens het inleidend gesprek dat hij diverse leningen heeft afgesloten.

Volgens [belanghebbende] is een bedrag van € 60.000 per bank ontvangen vanuit Turkije. Daarnaast verklaarde [belanghebbende] dat hij € 50.000 tot € 60.000 in contanten heeft ontvangen. Van dit bedrag was € 20.000 bestemd voor de aankoop van een auto. Volgens de [belanghebbende] heeft hij € 20.000 van een vriend geleend en de rest van familie. Volgens [belanghebbende] zijn van alle leningen contracten aanwezig. In totaal zouden de heer en [Y] dan een bedrag van € 160.000 tot € 170.000 hebben geleend.

Op 21 juli 2009 wordt een bedrag van € 60.000 ontvangen op privé-rekening […] . Als omschrijving staat vermeld " [C] ". Op 28 januari 2010 wordt op dezelfde rekening een bedrag van € 24.957,50 bijgeschreven. Als omschrijving staat vermeld " [D] ". Het oorspronkelijke bedrag is € 25.000.

In de administratie van [Y] bevond zich een schuldbekentenis. Deze schuldbekentenis is in de Turkse taal opgesteld. Volgens deze schuldbekentenis is er door [C] in totaal € 135.000 geleend aan [belanghebbende]. Volgens de schuldbekentenis is € 60.000 op 20 juli 2009 per bank overgemaakt. Daarnaast is er volgens de schuldbekentenis op 15 juli 2009 en 30 juli 2009 een bedrag van respectievelijk € 35.000 en € 40.000 in contanten aan [belanghebbende] overhandigd. In deze schuldbekentenis is niets vastgelegd omtrent rente of aflossing.

Daarnaast is er tijdens het boekenonderzoek een andere schuldbekentenis overgelegd. Ook deze schuldbekentenis is in de Turkse taal opgesteld. Volgens deze schuldbekentenis is er door [E] een bedrag van € 27.000 geleend aan [belanghebbende]. Volgens de schuldbekentenis is dit bedrag op 26 juli 2010 in contanten aan [belanghebbende] overhandigd. Er is in deze schuldbekentenis niets vastgelegd omtrent rente of aflossing. De lay-out van deze schuldbekentenis is hetzelfde als de schuldbekentenis van € 135.000.

Daarnaast heeft [belanghebbende] tijdens het boekenonderzoek een leningovereenkomst van € 20.000 overgelegd. Volgens deze overeenkomst heeft [belanghebbende] op 20 december 2011 een bedrag van € 20.000 geleend van de heer [F] Deze overeenkomst is in de Nederlandse taal opgesteld. Volgens de overeenkomst moet het geleende bedrag binnen 12 maanden worden terugbetaald. In de overeenkomst staat vermeld dat er juridische stappen zullen volgen wanneer [belanghebbende] het gehele bedrag niet binnen deze termijn heeft voldaan.

[Belanghebbende]heeft aangegeven dat van het bedrag van € 25.000, dat van [D] is ontvangen, geen contract Is opgemaakt. In totaal zou er dan een bedrag van € 207.000 zijn geleend.

[Belanghebbende] heeft aangegeven dat de heer [C] familie is van zijn echtgenote. [Belanghebbende] heeft verder aangegeven dat de bedragen van € 35.000 en € 40.000 door hem en een kennis zijn meegenomen uit Turkije. Volgens [belanghebbende] ging hij met zijn auto op vakantie naar Turkije. Het bedrag heeft hij naar eigen zeggen contant meegenomen uit Turkije. Volgens [belanghebbende] heeft hij het bedrag niet aangegeven bij de Douane. Dit geldt ook voor zijn kennis. [Belanghebbende] heeft aangegeven dat er met betrekking tot de lening van [C] geen rente hoeft te worden betaald. Met betrekking tot aflossingen is volgens hem afgesproken dat er afgelost gaat worden zodra de onderneming van zijn echtgenote gaat lopen. Volgens [belanghebbende] was € 100.000 bestemd voor de aankoop van de woning en € 35.000 voor de onderneming. Volgens [belanghebbende] heeft zijn echtgenote dit bedrag geleend. Volgens [belanghebbende] staat zijn naam op de overeenkomst en niet de naam van zijn echtgenote, omdat dit in Turkije gebruikelijk is. Volgens [belanghebbende] hebben er nog aflossingen plaatsgevonden.

Volgens [belanghebbende] is [D] een broer van zijn vrouw. Met betrekking tot rente en aflossingen is volgens hem hetzelfde afgesproken als met [C] . Volgens [belanghebbende] hebben er nog aflossingen plaatsgevonden.

Volgens [belanghebbende] geldt hetzelfde voor de lening van [E] . De heer [E] is volgens [belanghebbende] een zwager (getrouwd met een zus van zijn vrouw). Volgens [belanghebbende] heeft hij het bedrag van € 27.000 contant uit Turkije meegenomen (met de auto). Dit bedrag heeft hij naar eigen zeggen niet aangegeven bij de Douane. Volgens [belanghebbende] hebben er nog aflossingen plaatsgevonden.

Volgens [belanghebbende] heeft hij van de heer [F] een bedrag van € 20.000 geleend in verband met de aankoop van een auto. Volgens [belanghebbende] is de auto in beslag genomen waardoor hij de lening niet kan aflossen. Volgens [belanghebbende] is afgesproken dat er na een jaar 5% rente wordt berekend. Dit komt niet tot uitdrukking in de leningovereenkomst. Volgens [belanghebbende] is de heer [F] een kennis, die hij van het café kent.

Op 22 mei 2013 heb ik telefonisch contact opgenomen met de heer [F] . De heer [F] heeft aangegeven dat hij [belanghebbende] van het koffiehuis kent en dat [belanghebbende] het geld nodig had voor de aankoop van een auto. Volgens de heer [F] heeft hij het bedrag in contanten gegeven. Volgens de heer [F] heeft hij [belanghebbende] al meerdere keren aangesproken op de terugbetaling. Hij heeft naar eigen zeggen nog geen juridische stappen ondernomen.

Voor de kasopstelling zijn de In de periode 1 januari 2010 tot en met 29 mei 2012 in contanten geleende bedragen van belang. Het gaat dan om een bedrag van € 27.000 dat in 2010 geleend zou zijn en € 20.000 dat in 2011 geleend zou zijn. [Belanghebbende] heeft niet aangetoond dat deze bedragen in 2010 en 2011 contant door hem zijn ontvangen. [Belanghebbende] heeft het bedrag van € 27.000 niet aangegeven bij de Douane. Wanneer er € 10.000 of meer de Europese, Unie wordt binnengebracht, dient dit te worden aangegeven bij de Douane. Door mij Is niet vast te stellen of en zo ja, welk bedrag [belanghebbende] in contanten uit Turkije heeft meegenomen.

Verder vind ik het, mede gelet op de bij de Belastingdienst bekende informatie omtrent het inkomen en vermogen van de heer [F] , niet aannemelijk dat [belanghebbende] op 20 december 2011 een bedrag van € 20.000 in contanten heeft ontvangen van de heer [F] . In de aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen van 2011 van de heer [F] komt bovendien geen vordering van € 20.000 op [belanghebbende] tot uitdrukking.

(6) [Belanghebbende] heeft in 2011 een bedrag van € 1.500 geleend aan mevrouw [G] . Het bedrag is per bank aan haar overgemaakt. Volgens [belanghebbende] is het bedrag half 2012 in contanten aan hem terugbetaald. Ik ga er vanuit dat dit voor 29 mei 2012 is gebeurd. Daarom heb ik het bedrag van € 1.500 als ontvangst meegenomen in de kasopstelling.

(7) Dit zijn de stortingen van contant privé-geld In de onderneming van [belanghebbende].

(8) Dit zijn de stortingen van contant privé-geld in de onderneming van [Y] . Daarnaast zijn hier de zakelijke kosten opgenomen welke in privé contant zijn betaald.

In het bedrag van € 44.400 in 2010 is een privé-storting van € 35.000 op 31 maart 2010 (bij start van de onderneming van [Y] ) opgenomen.

In 2011 wordt er door [Y] apparatuur (MedCos Intense Pulsed Light systeem) gekocht ten behoeve van haar onderneming. Het gaat om een bedrag van € 35.372,75 (inclusief omzetbelasting). Hiervan is € 15.772,75 door [Y] op 4 april 2011 In contanten betaald. Dit bedrag is betaald vanuit privé.

(9) Tijdens het boekenonderzoèk is gebleken dat er In 2010 bij de start van de onderneming door [Y] machines zijn aangeschaft in Duitsland. Het gaat in totaal om een bedrag van € 39.900. Dit bedrag is contant betaald. Deze Investering is niet verwerkt in de administratie van [Y] . Deze betaling wordt daarom als een contante privé-betaling in de kasopstelling opgenomen.

(10) De contante privé-stortingen op de twee privé-bankrekeningen bedragen in deze periode in totaal €39.690 (€ 32.680 in 2010, € 5.010 in 2011 en € 2.000 in 2012).

(11) Uit het politieonderzoek is gebleken dat in 2010 voor een bedrag van € 24.685,02 aan contante privéuitgaven zijn gedaan. Dit bedrag kan als volgt worden gespecificeerd:

- […] : € 2.400,00

- […] : € 494,94

- […] : € 2.390,08

- […] keukens: € 15.000,00

- […] Nederland B.V.: € 4.400,00

- Totaal: € 24.685,02

(12) Op 27 december 2011 heeft [belanghebbende] in Duitsland voor een bedrag van € 24.100 een Audi A4 gekocht. Inclusief bijkomende kosten is een bedrag van € 27.326,25 betaald. Dit bedrag is contant betaald. Het kenteken van deze auto Is […] . Deze auto is door de politie in beslag genomen.

(13) Volgens informatie uit het politieonderzoek heeft [belanghebbende] op 9 september 2010 bij [H] te [Z] een bromfiets gekocht voor€ 3.054. Dit bedrag is contant betaald. Verder blijkt uit informatie van de politie dat [belanghebbende] op 6 oktober 2011 bij hetzelfde bedrijf een bromfiets heeft gekocht voor een bedrag van € 3.500. Ook dit bedrag is contant betaald.

(14) Tijdens de integrale controle op 14 mei 2012 werd een grote boodschappentas met ongeveer tien kilo hennep aangetroffen. Het is volgens informatie van de politie gebruikelijk dat bij levering van verdovende middelen direct tot betaling (contant) wordt overgegaan. De politie heeft daarom het vermoeden dat de aangetroffen partij door [belanghebbende] op een eerder tijdstip contant is betaald. Ik ben er vanuit gegaan dat deze partij in 2012 contant is betaald. Volgens het politieonderzoek bedraagt de inkoopwaarde van deze hennep € 33.570.

(15) Het eindsaldo per 29 mei 2012 bedraagt minimaal € 40.375. Dit bedrag bestaat uit de op 14 mei 2012 door de politie in de growshop in beslag genomen bedragen van € 32.000 en € 5.555 en de op 29 mei 2012 in de woning van belanghebbende en [Y] in beslag genomen bedragen van € 1.300 en € 1.520. Het bedrag van € 5.833,50, dat in de kassalade van de growshop werd aangetroffen, maakt nadrukkelijk geen deel uit van dit eindsaldo. Dat bedrag maakt immers deel uit van de (bekende) zakelijke kas.

(16) Het saldo betreft het bedrag dat beschikbaar is voor de kosten van het levensonderhoud van de heer en [Y] .

De gemachtigde heeft in het bezwaarschrift vermeld dat belanghebbende voor € 207.000 heeft geleend. Meer specifiek gaat het om de volgende bedragen:

Schuldeiser Bedrag Jaar

[C] € 135.000 2009

[E] € 27.000 2010

[F] € 20.000 2011

[D] € 25.000 2010

De Inspecteur heeft op grond van de bevindingen uit de integrale controle van 14 mei 2012 en de privé-kasopstelling aangenomen dat belanghebbende - naast het strafrechtelijk bewezenverklaarde - ook in 2010 inkomsten uit de handel in hennep heeft gehad, welke inkomsten hij niet heeft aangegeven. In verband daarmee zijn de onderhavige navorderingsaanslagen en vergrijpboete aan belanghebbende opgelegd. Verder is bij het vaststellen van de aanslagen IB/PVV voor de jaren 2011 en 2012 rekening gehouden met dergelijke inkomsten.

De Inspecteur heeft de verzamelinkomens en vergrijpboeten als volgt vastgesteld:

Inkomstenbelasting 2010 2011 2012

verzamelinkomen voor het boekenonderzoek € 1.034 € 2.202- € 349

correctie hennepinkomsten € 113.269 € 50.574 € 54.845

correctie voorbelasting € 1.415- € 876- € 428

correctie ondernemersaftrek € 4.853 € 1.532 € 2.021

correctie MKB-winstvrijstelling € 14.005- € 6.148- € 6.772

correctie loon in 2011 € 17.684

Nader vast te stellen verzamelinkomen € 103.736 € 60.564 € 49.317

Vergrijpboete € 21.760 € 6.420 € 7.726.

In geschil is of de Inspecteur de navorderingsaanslag IB/PVV 2010 en Zvw 2010 te hoog heeft vastgesteld en of aan belanghebbende terecht een vergrijpboete is opgelegd. Meer in het bijzonder is in geschil of de Inspecteur terecht een correctie in verband met inkomsten uit de handel in hennep dan wel een andere niet verantwoorde bron van inkomen heeft aangebracht.

Belanghebbende beantwoordt de vragen ontkennend. De Inspecteur beantwoordt deze vragen in tegenovergestelde zin.

Voor de gronden waarop partijen hun standpunten doen steunen, wordt verwezen naar de gedingstukken.

Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank en de uitspraken op bezwaar, tot vernietiging van de navorderingsaanslagen IB/PVV 2010 en Zvw 2010 alsmede de boetebeschikking en de beschikkingen heffingsrente.

De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

6. De Rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard en daartoe het volgende overwogen:

“Vereiste aangifte

16. [ De Inspecteur] stelt zich op het standpunt dat [belanghebbende] niet de vereiste aangifte heeft gedaan en concludeert daarom tot omkering van de bewijslast.

17. Alvorens kan worden geconcludeerd dat de vereiste aangifte niet is gedaan, zal aan de hand van de normale regels van stelplicht en bewijslast moeten worden vastgesteld of sprake is van één of meer gebreken die ertoe leiden dat de volgens de aangifte verschuldigde belasting verhoudingsgewijs aanzienlijk lager is dan de werkelijk verschuldigde belasting. [De Inspecteur] dient zulks aannemelijk te maken. [De Inspecteur] heeft daartoe gewezen op de bevindingen uit de integrale controle van 14 mei 2012 en de, volgens de privé-kasopstelling, negatieve kas in 2010 van € 110.269.

18. De rechtbank gaat uit van de door de controleambtenaar opgemaakte privé-kasopstelling nu [belanghebbende] tegen deze kasopstelling inhoudelijk geen verweer heeft gevoerd. Uit de kasopstelling blijkt dat er sprake is van een negatieve kas in 2010. Zelfs als de rechtbank er veronderstellenderwijs van uitgaat dat alle door [belanghebbende] gestelde leningen daadwerkelijk zijn verstrekt, resteert er nog altijd een forse negatieve kas. Immers, ervan uitgaande dat, naar [belanghebbende] ter zitting heeft gesteld, van de lening van [C] van € 135.000 een bedrag van € 60.000 in de eigen woning is gestoken en een bedrag van € 35.000 in de onderneming van de echtgenote, dan kan de negatieve kas van € 110.000 alleen worden verklaard door de lening van [E] van € 27.000 en het restant van de lening van [C] van € 40.000. Banktransacties spelen in de kasopstelling immers geen rol. Dat is slechts anders als het bankstortingen betreft vanuit de kas, dan wel bankopnamen betreft waarmee vervolgens contante betalingen zijn gedaan. Deze zijn door [de Inspecteur] dan ook verwerkt in de kasopstelling. Er blijft dan voor 2010 alsnog een negatieve kas over van € 40.000, waarvoor [belanghebbende] geen verklaring heeft gegeven. Feitelijk is de negatieve kas dan ondanks de leningen groter omdat [belanghebbende] geen € 60.000, maar circa € 132.000 (op 8 december 2009 € 30.500 aanbetaling en op 9 december 2009 € 97.420) in de eigen woning heeft gestoken, waarbij omtrent de herkomst van het meerdere boven de € 60.000 geen verklaring is gegeven. De lening van [C] moet destijds dus al volledig zijn besteed. De rechtbank acht dan ook aannemelijk gemaakt dat [belanghebbende] in 2010 meer inkomsten heeft genoten dan hij in zijn aangifte IB/PVV en inkomensafhankelijke bijdrage Zvw 2010 heeft vermeld.

19. Zelfs als de rechtbank aldus meegaat in de stelling van [belanghebbende] dat hij in 2010 contante uitgaven heeft gedaan die deels kunnen worden verklaard met opgenomen leningen, en indien daarbij wordt uitgegaan van het voor [belanghebbende] meest gunstige scenario dan nog is de niet aangegeven verschuldigde belasting - zowel absoluut als relatief – aanzienlijk en is de rechtbank van oordeel dat [belanghebbende] zich ervan bewust was, dan wel had moeten zijn dat door het doen van de onjuiste aangifte een aanzienlijk belastingbedrag niet zou worden geheven. Aldus heeft [belanghebbende] niet de vereiste aangifte gedaan als bedoeld in artikel 8 van de Awr.

Omkering bewijslast

20. Aangezien [belanghebbende] niet de vereiste aangifte heeft gedaan, wordt ingevolge het bepaalde in artikel 27e, eerste lid, van de Awr de bewijslast omgekeerd en verzwaard. Dat laat onverlet dat [de Inspecteur] gehouden is bij het ambtshalve vaststellen van de aanslagen uit te gaan van een redelijke schatting van het inkomen van [belanghebbende]. Wanneer [de Inspecteur] daarin slaagt, ligt het vervolgens op de weg van [belanghebbende], voor zover hij de juistheid van de schatting betwist, daarvoor het verzwaarde (tegen)bewijs te leveren (zie Hoge Raad 31 mei 2013, ECLI:NL:HR:2013:BX7184).

Redelijke schatting

21. De rechtbank is van oordeel dat de navorderingsaanslagen berusten op een redelijke schatting. De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat [de Inspecteur] voor de inkomenscorrectie uitgaat van de kasopstelling plus een bedrag van € 3.000 aan contante uitgaven voor levensonderhoud en in de kasopstelling rekening heeft gehouden met het door [belanghebbende] betoogde ‘eigen geld’ als beginkapitaal. Dat het beginkapitaal - mede als gevolg van een erfenis uit (omstreeks) 2001/2002 - hoger moet zijn zoals [belanghebbende] thans betoogt, is niet aangetoond en ook in strijd met eerdere verklaringen waaruit is af te leiden dat die erfenis al voor 2010 in de onderneming van [belanghebbende] is gestoken. [Belanghebbende] heeft inhoudelijk verder niets aangevoerd tegen die kasopstelling.

Verlangde tegenbewijs

22. Dit brengt mee dat de beroepen van [belanghebbende] ongegrond moeten worden verklaard, tenzij is gebleken dat en in hoeverre de uitspraken op bezwaar onjuist zijn. [Belanghebbende] dient daarom overtuigend aan te tonen dat de uitspraken op bezwaar niet in stand kunnen blijven. Naar het oordeel van de rechtbank is [belanghebbende] daarin niet geslaagd. De enkele getuigenverklaringen zijn daartoe onvoldoende. De rechtbank ziet ook geen aanleiding om de getuigen nogmaals te (laten) horen. Nog daargelaten dat [belanghebbende] naar het oordeel van de rechtbank met louter verklaringen van getuigen - waartoe het bewijsaanbod tot op heden beperkt blijft - namelijk niet kan ‘aantonen’ dat de uitspraken op bezwaar onjuist zijn, neemt de rechtbank voorts in ogenschouw dat er reeds verklaringen liggen, [belanghebbende] geen enkele poging heeft ondernomen de getuigen ter zitting mee te brengen noch met de getuigen in contact is getreden om in overleg met hen langs andere weg met schriftelijk bewijs van de leningen, of de herkomst van de gelden waarmee de leningen zijn verstrekt, te komen. Dat terwijl de gehele bewijsvoering van [belanghebbende] op de getuigen is gestoeld. Dat het een doodzonde is om op eigen initiatief met getuigen in contact te treden zoals gemachtigde ter zitting nog heeft betoogd, kan de rechtbank in het onderhavige geval niet volgen. Het betreft immers partijgetuigen die als enigen nader bewijs kunnen leveren van de stelling van [belanghebbende]. Niets had [belanghebbende] in de weg gestaan de getuigen naar dat nadere bewijs te vragen. Het vorenstaande en de omstandigheid dat hier sprake is van omkering en verzwaring van de bewijslast maakt dat de uit het arrest van het EHRM 15 maart 2006, nr. 39966/09 voortvloeiende verplichting voor de bestuursrechter om een getuige te horen niet van toepassing is.

Boete

23. Aan [belanghebbende] is op de voet van artikel 67d van de Awr een vergrijpboete opgelegd van vijftig percent van de nagevorderde belasting. Ingevolge genoemd artikel kan aan de belastingplichtige een vergrijpboete worden opgelegd indien het aan diens opzet is te wijten dat met betrekking tot een belasting welke bij wege van aanslag wordt geheven, de aangifte niet, onjuist of onvolledig is gedaan. Onder opzet wordt ook verstaan voorwaardelijk opzet. Het is aan [de Inspecteur] om (voorwaardelijk) opzet aannemelijk te maken.

24. Zoals hiervoor is overwogen, acht de rechtbank aannemelijk dat [belanghebbende] inkomsten heeft genoten die hij niet in de aangifte voor de IB/PVV en inkomensafhankelijke bijdrage Zvw 2010 heeft vermeld. Met het verzwijgen van inkomsten heeft [belanghebbende] willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat die aangifte onjuist zou zijn. Aldus is sprake van (voorwaardelijk) opzet.

25. De rechtbank acht voor een dergelijk vergrijp een boete van vijftig percent passend en geboden. Met het feit dat de redelijke termijn is overschreden, is in bezwaar reeds voldoende rekening gehouden doordat de boete bij uitspraak op bezwaar is verminderd met twintig percent. De rechtbank ziet in de omstandigheid dat de boetegrondslag is vastgesteld met toepassing van omkering van de bewijslast nog wel aanleiding om de boete zoals die bij uitspraak op bezwaar is verminderd verder te matigen met twintig procent tot € 13.441.

Beschikkingen heffingsrente

26. De beroepen worden geacht mede betrekking te hebben op de beschikkingen heffingsrente (zie Hoge Raad 27 november 2009, nr. 07/13621, ECLI:NL:HR:2009:BJ7907). [Belanghebbende] heeft tegen deze beschikkingen geen afzonderlijke beroepsgronden aangevoerd. Ook anderszins is de rechtbank niet gebleken dat de rente zou zijn berekend in strijd met de wettelijke bepalingen of enige andere rechtsregel.

Slotsom

27. Gelet op wat hiervoor is overwogen, dienen de beroepen betreffende de IB/PVV, Zvw en beschikkingen heffingsrente ongegrond en het beroep tegen de boetebeschikking gegrond te worden verklaard.”

Verzoek tot aanhouding mondelinge behandeling / heropening onderzoek

Er zijn geen termen aanwezig een van de partijen te veroordelen in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

Evenmin is er aanleiding de vergoeding van het griffierecht te gelasten.

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door P.J.J. Vonk, voorzitter, H.A.J. Kroon en G.J. van Leijenhorst, in tegenwoordigheid van de griffier Y. Postema. De beslissing is op 25 september 2018 in het openbaar uitgesproken.

aangetekend aan

partijen verzonden:

Zowel de belanghebbende als het daartoe bevoegde bestuursorgaan kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

- de naam en het adres van de indiener;

- de dagtekening;

- de gronden van het beroep in cassatie.

Het beroepschrift moet worden gezonden aan de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.