Rb. Dordrecht, 28-04-2010, nr. 79911 - HA ZA 09-2170

1.1.

-

het tussenvonnis van 6 mei 2009 en de daarin genoemde stukken,

-

het tussenvonnis van 1 juli 2009 en de daarin genoemde stukken,

-

het proces-verbaal van comparitie van 15 oktober 2009.

1.2.

2.1.

2.2.

2.3.

2.4.

2.5.

2.6.

2.7.

2.8.

2.9.

2.10.

3.1.

3.2.

3.3.

3.4.

4.

4.2.

Voornoemde zorgplicht vergt een actieve en voortdurende bemoeienis door de assurantietussenpersoon met alle tot zijn portefeuille behorende verzekeringen teneinde te bewerkstelligen dat de belangen van zijn opdrachtgever ter zake van elk van die verzekeringen steeds adequaat zijn gediend. Tot deze taak behoort in beginsel ook dat – kort gezegd – de assurantietussenpersoon de verzekeringsnemer tijdig opmerkzaam maakt op de gevolgen die hem bekend geworden feiten voor de dekking van de tot zijn portefeuille behorende verzekeringen kunnen hebben. Dit brengt mee dat hij erop toeziet dat door of namens de verzekeringnemer aan de verzekeraar tijdig alle mededelingen worden gedaan waarvan hij, als bekwaam en redelijk handelend assurantietussenpersoon, behoort te begrijpen dat die de verzekeraar ervan zullen (kunnen) weerhouden om, voorzover in deze zaak van belang, een beroep te doen op het vervallen van het recht op schadevergoeding. Daarbij gaat het om feiten en omstandigheden die aan de assurantietussenpersoon bekend zijn of die hem redelijkerwijs bekend behoorden te zijn (Hoge Raad 10 januari 2003, NJ 2003, 375). De assurantietussenpersoon mag in ieder geval niet stil blijven zitten ingeval hij kennis neemt van feiten die meebrengen dat door hem beheerde polissen aanpassingen behoeven.

4.3.

Vast staat dat er geen taxatie door of namens de verzekeraar heeft plaatsgevonden bij het aangaan van de verzekering. Drechtstad heeft ter zitting verklaard dat de verzekeraar normaal gesproken contact met Drechtstad opneemt voor het maken van een afspraak voor een taxatie, maar dat dat in dit geval niet is gebeurd. Drechtstad heeft voorts onbetwist verklaard dat er, indien een taxatie heeft plaatsgevonden, daarvan een aantekening wordt gemaakt op de polis. Drechtstad heeft verder verklaard dat zij de polis heeft ontvangen voordat die werd doorgestuurd naar Prisma en dat zij de polis – onder meer – controleert op de verzekerde waarde en de dekking van de polis, maar dat er in dit geval “geen belletje is gaan rinkelen”.

4.4.

Drechtstad heeft zich bij het aangaan van de verzekering aldus niet van de juistheid van de verzekerde waarde overtuigd. Drechtstad heeft, hoewel bij haar bekend was of redelijkerwijs bekend behoorde te zijn dat er geen taxatie had plaatsgevonden, Prisma hier niet tijdig opmerkzaam op gemaakt en heeft Prisma niet gewezen op de gevolgen die dit voor de dekking van de tot Prisma’s portefeuille behorende verzekeringen kon hebben. Het had het op haar weg gelegen om Prisma uitdrukkelijk te attenderen op het uitblijven van het taxatierapport dan wel meer actie te ondernemen om het taxatierapport te verkrijgen. Nu zij het één, noch het ander heeft gedaan, heeft Drechtstad niet de zorg betracht die onder de gegeven omstandigheden van een redelijk bekwaam en redelijk handelend assurantietussenpersoon mag worden verwacht. Drechtstad is derhalve toerekenbaar tekortgeschoten in de nakoming van de op haar rustende verbintenis.

Schade

4.5.

Drechtstad heeft aangevoerd dat er geen sprake is van schade, aangezien de verzekeraar geen beroep kan doen op onderverzekering en derhalve de gehele schade dient te vergoeden. Het is volgens Drechtstad immers de verzekeraar geweest die heeft verzuimd de waarde van het pand vast te stellen.

4.6.

Vast staat dat er in augustus 2007 door brand schade aan het pand is veroorzaakt en dat de verzekeraar zich op het standpunt stelt dat de schade op basis van onderverzekering zou moeten worden afgewikkeld. De verzekeraar heeft aan Prisma een schade-uitkering gedaan van € 164.109,13. Prisma heeft onbetwist gesteld dat het hanteren van de onderverzekeringsregel ertoe heeft geleid dat een gedeelte van de door Prisma geleden schade niet door de verzekeraar werd vergoed. Deze schade niet was ontstaan wanneer Drechtstad haar zorgplicht niet had geschonden.

4.7.

De omvang van de gevorderde schade, die volgens Prisma € 126.472,26 bedraagt, wordt door Drechtstad betwist. Drechtstad heeft aangevoerd dat er rekening dient te worden gehouden met de premie die Prisma zich heeft bespaard doordat zij voor een te laag bedrag verzekerd was. Drechtstad heeft daarbij echter niet gesteld hoe groot het verschil aan verzekeringspremies is dan wel wat volgens haar de hoogte van het schadebedrag dient te zijn en heeft derhalve haar stelling onvoldoende onderbouwd.

Eigen schuld

4.8.

Drechtstad beroept zich op eigen schuld aan de zijde van Prisma nu Prisma wist of kon weten dat er geen taxatie door de verzekeraar had plaatsgevonden en zij heeft nagelaten te informeren naar de stand van zaken. Bovendien stelt Drechtstad dat Prisma heeft verzuimd de gegevens op de polis te controleren en eventuele onjuistheden tijdig aan Drechtstad dan wel de verzekeraar door te geven. Het had volgens Drechtstad op de weg van Prisma gelegen om Drechtstad hiervan in kennis te stellen en haar te vragen actie te ondernemen. Prisma is een professionele belegger in onroerend goed en wordt geacht bekend te zijn met de gevolgen van onderverzekering. Drechtstad is derhalve van mening dat er sprake is van eigen schuld en dat de schade in aanmerkelijke mate (voor tenminste 50 %) moet worden toegerekend aan Prisma zelf.

4.9.

Vast staat dat de verzekeraar het polisblad op 9 mei 2007 aan Prisma heeft verzonden en dat Prisma het polisblad zonder protest heeft behouden. Op het polisblad staat niet vermeld dat er een taxatie heeft plaatsgevonden, hoewel dit wel gebruikelijk is wanneer een taxatie heeft plaatsgevonden. Dit is door Prisma niet betwist. Prisma is een professionele handelaar in onroerend goed en wordt derhalve geacht - tot op zekere hoogte - bekend te zijn met hetgeen op een polisblad vermeld dient te worden. De rechtbank onderschrijft derhalve dat de schade mede een gevolg is van het niet-controleren van de polis door Prisma. Zij had eenvoudig kunnen constateren dat er geen taxatie had plaatsgevonden. Deze omstandigheid kan aan haar worden toegerekend, zodat de vergoedingsplicht van Drechtstad zal worden verminderd door de schade over Prisma en Drechtstad te verdelen in evenredigheid met de mate waarin de aan ieder toe te rekenen omstandigheden tot de schade hebben bijgedragen. De afweging van deze omstandigheden leidt tot het oordeel dat zowel de aan Prisma als de aan Drechtstad toe te rekenen omstandigheden elk voor 50 % hebben bijgedragen aan het ontstaan van de schade. Daarom dient de door Prisma geleden schade voor 50 % voor rekening te komen van Drechtstad en zal Prisma de resterende schade op grond van artikel 6:101 BW zelf moeten dragen. Gelet op voorgaande zal 50 % van het gevorderde schadebedrag ad € 126.472,26 worden toegewezen.

4.10.

De gevorderde rente over de hoofdsom kan slechts worden toegewezen vanaf de datum van dagvaarding, omdat niet is gesteld waarom de rente vanaf de gevorderde ingangsdatum verschuldigd is.

4.11.

Drechtstad zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. Omdat een aanzienlijk deel van het gevorderde bedrag wordt afgewezen, begroot de rechtbank de proceskosten aan de zijde van Prisma op basis van het toegewezen bedrag op:

-

dagvaarding EUR 72,25

-

vast recht 2.750,00

-

salaris advocaat 1.788,00 (2,0 punt × tarief EUR 894,00)

Totaal EUR 4.610,25